Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΗΝ ΒΑΒΥΛΩΝΑ. ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΚΑΡΡΑ

Τα ΓΑΥΓΑΜΗΛΑ οφείλουν το όνομά τους στον ΔΑΡΕΙΟ, επειδή χάρη στην μεγάλη ταχύτητα μιας καμήλας, σώθηκε από μια ενέδρα. Από ευγνωμοσύνη διέταξε και της έχτισαν έναν άνετο στάβλο, δίνοντάς της τα εισοδήματα του χωριού ως ισόβιο ανταμοιβή. Έτσι έμεινε σ' αυτό το χωριό, το όνομα ΓΑΥΓΑΜΗΛΑ, που σημαίνει ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΑΜΗΛΑΣ. Ο Αλέξανδρος μετά το διάβα του απ' τον ποταμό ΕΥΦΡΑΤΗ ίδρυσε μια ακόμα πόλη το ΝΙΚΗΦΟΡΙΟΝ και στην βόρεια ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ επανίδρυσε την παλαιά Ορχόη σε ΕΔΕΣΣΑ και την πόλη Δάρας. Σε ανάμνηση της μεγαλειώδους νίκης του στα Γαυγάμηλα, ίδρυσε μια νέα πόλη τη ΝΕΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ....
      Από τα Γαυγάμηλα ο Αλέξανδρος έφτασε στην Βαβυλώνα, όπου οι κάτοικοι τον υποδέχτηκαν με μεγάλες τιμές. Κατά εκατοντάδες συνωθούνταν στους εξώστες των Πύργων, για να δουν και να επευφημίσουν τον Βασιλιά, το νικητή των Περσών,  ρένοντας με λουλούδια το άλογό του. Η Πόλη φαινόταν όλο και πιο επιβλητική, καθώς ο Αλέξανδρος παρήλαυνε με τον περήφανο Στρατό του με τις αστραφτερές ΠΑΝΟΠΛΙΕΣ.    Η πόλη κοβόταν στα δύο απ' τον Ευφράτη, που άστραφτε σαν μια χρυσή κορδέλα τεντωμένη απ' την μια άκρη των τειχών ως την άλλη. Στην απέναντι όχθη ενωμένη με την δυτική πλευρά με ογκώδεις πέτρινες γέφυρες, τα Βασιλικά Ανάκτορα ξεχώριζαν για την επένδυσή τους με πήλινα πλακίδια, επικαλυμένα με σμάλτο. Αστραφταν κάτω απ' τον ήλιο, σχηματίζοντας εικόνες με θαυμαστά πλάσματα μυθικών τοπίων και μαγικές σκηνές της αρχαίας μυθολογίας της Χώρας των ΔΥΟ ΠΟΤΑΜΩΝ.      Οι Ιερείς και οι Αξιωματούχοι υποδέχτηκαν τον Αλέξανδρο με την συνοδία του και τους ξενάγησαν στον μεγαλόπρεπο Ναό, που δέσποζε στην Ιερή Περιοχή. Οι Ελληνες εντυπωσιασμένοι ανέβηκαν την κλίμακα, που οδηγούσε στο Ιερό της κορυφής, το οποίο στέγαζε την επιγεια κατοικία του Θεού με την χρυσή κλίνη του. Απ' την κορυφή απόλαυσαν το μοναδικό θέαμα της Μητρόπολης, που απλωνόταν με τα τα ατέλειωτα τείχη με την τριπλή ζώνη επάλξεων, τα οποία προστάτευαν τα Βασιλικά Ανάκτορα, στην βόρεια πλευρά της ξακουστής πόλης, που το όνομά της ΒΑΒΥΛΩΝΑ εννοούσε την ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.   ​  Ο Βασιλιάς κατάφερε να διακρίνει τον καπνό του λιβανιού, που υψωνόταν απ' τα χίλια Ιερά, που στόλιζαν την εκτεταμένη αστική περιοχή. Εντυπωσιάστηκε απ' τις πλατιές και ευθείες οδούς με τις βασικές αρτηρίες τις πλακοστρωμένες με τερακότα δεμένη με άσφαλτο. Κάθεμια τους ξεκινούσε και κατέληγε σε μια απ' τις είκοσι πέντε Πύλες των Τειχών, με τα κολοσιαία θυρόφυλλα, με επένδυση από μπρούντζο χρυσό και ΑΣΗΜΙ.     Σε μικρή απόσταση απ' τα Ανάκτορα υψωνόταν το πιο επιβλητικό συγκρότημα ολόκληρης της Μητρόπολης, σε ένα μέρος εντελώς επίπεδο και λόγω του κλίματος ακατάλληλο για μεγάλο δεντροφυτευμένο κήπο. Κι όμως εκεί ξεπρόβαλλε ένα απ' τα πιο εντυπωσιακά θαύματα του τότε γνωστού κόσμου, οι ξακουστοί ΚΡΕΜΑΣΤΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ     Τα πάντα εδώ ήταν τεχνητά, δημιουργημένα όλα με κόπο απ' το επινοητικό χέρι του ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Οι Ιερείς τούς διηγήθηκαν,  πως λεγόταν, ότι μια νεαρή βασίλισσα απ' το ΕΛΑΜ, όταν ήρθε να παντρευτεί τον Βασιλιά ΝΑΒΟΥΧΟΔΟΝΟΣΟΡΑ, υπέφερε από νοσταλγία για τα δασωμένα βουνά της πατρίδα της. Τότε ο  Βασιλιάς έδωσε εντολή, να δημιουργήσουν έναν τεχνητό λόφο, καλυμμένο με ένα σκιερό δάσος και με όμορφα ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ.   Οι αρχιτέκτονες είχαν κατασκευάσει μια σειρά από εξέδρες τοποθετημένες η μια πάνω στην άλλη, με διαστάσεις που μειώνονταν σταδιακά, καθώς ανέβαιναν. Την κάθε εξέδρα στήριζαν εκατοντάδες ογκώδεις πέτρινες παραστάδες επιστρωμένες με πίσσα κι ενωμένες με θολωτές αψίδες. Οι τεράστιες εξέδρες περιείχαν την ανάλογη ποσότητα χώματος, ώστε να επιτρέπει να ριζώνουν και να ευδοκιμούν θάμνοι και δέντρα με ψηλό κορμό για ασφαλές καταφύγιο ΠΟΥΛΙΩΝ.     ​ ​Επίσης κατασκεύασαν ταράτσες και στηθαία στολισμένα με έρποντα καρποφόρα φυτά. Συντριβάνια και κρήνες με νερό απ' το ρεύμα του ΕΥΦΡΑΤΗ, που αντλούσαν διαρκώς μηχανές ευφυούς σύλληψης. Το νερό κυλούσε κελαρύζοντας απ' την βάση των συντριβανιών και εξωτερικά έμοιαζε με λόφο καλυμμένο από πυκνό δάσος.   Ο ουρανός, το νερό και η γη συνέβαλλαν στην δημιουργία ενός περιβάλλοντος αρμονικής τελειότητας στο εσωτερικό των μεγάλων τειχών, του επιβλητικού Στέμματος από Πύργους. Μα ο θαυμασμός τους ξεπέρασε κάθε προσδοκία απ' τους ΚΡΕΜΑΣΤΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ.     Μα το έμπειρο μάτι του Αλέξανδρου διέκρινε σαφώς τα σημάδια της ανθρώπινης επέμβασης. Η σκέψη ότι ένας Μεγάλος Βασιλιάς δημιούργησε αυτό το ΘΑΥΜΑ, για να ευχαριστήσει την Βασίλισσά του, τον συγκίνησε κι άθελά νοστάλγησε την Βαρσίδα. "Θεέ των ουρανων, τι θαύμα" αναφώνησε κοιτάζοντας τους συμπολεμιστές του  τον Πτολεμαίο, τον Φιλώτα, τον Περδίκκα, τον Λεοννάτο, τον Λυσίμαχο, τον Ευμένη, τον Σέλευκο και τον Κρατερό, που κι αυτοί κοιτούσαν εκστασιασμένοι την Πόλη, την οποία από χιλιάδες χρόνια όλοι θεωρούσαν την ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.      Παρόλες όμως τις εκθαμβωτικές ομορφιές που απολάμβαναν τα μάτια του, ο Αλέξανδρος έστρεφε ολόγυρα το βλέμμα του με περιέργεια, αναζητώντας ένα άλλο ΘΑΥΜΑ, για το οποίο από παιδί είχε ακούσει να μιλάει ο δάσκαλός του ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ: Ένα βουνό από πέτρες και άσφαλτο ύψους 300 μέτρων κι άλλου τόσου πλάτους στην βάση του, για το χτίσιμο του οποίου πριν από πολλά χρόνια είχαν εργαστεί όλοι οι λαοί της γης. Τον ονομαστό και μοναδικό στην Ιστορία ΠΥΡΓΟ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ.     Ο Ιερέας έδειξε μια εκτεταμένη περιοχή χορτατιασμένη και σε πλήρη εγκατάλειψη. "Αυτός είναι ο τόπος όπου υψωνόταν ο Ιερός Ετεμενάνκι, ο Πύργος που άγγιζε τον ουρανό. Όμως καταστράφηκε απ' την μανία των Περσών, όταν η πόλη εξεγέρθηκε επί της Βασιλείας του ΞΕΡΞΗ", τούς ενημέρωσε. "Ο ίδιος που κατέστρεψε τους Ναούς μας, όταν εισέβαλε στην Ελλάδα" συμπλήρωσε ο Αλέξανδρος, "εγώ όμως θα τον ξαναχτίσω, την ημέρα που θα επιστρέψω στην ΒΑΒΥΛΩΝΑ".     Το ιδιο βράδυ ο Βασιλέας οργάνωσε μια λαμπρή γιορτή με εκατοντάδες καλεσμένους, που κράτησε 30 μέρες. Κατά την παραμονή του στην Βαβυλώνα αφιερώθηκε στην οργάνωση των νέων Επαρχιών, της νέας Διοίκησης και στην χάραξη του σχεδίου δράσης για τον επόμενο χρόνο. "Τώρα θα κυριεύσουμε όλες τις πρωτεύουσες της Αυτοκρατορίας, γιατί η Βασιλεία του Δαρείου τελείωσε" δήλωσε στο Πολεμικό Συμβούλιο. Ορισε σατράπη τον Πέρση Στρατηγό ΜΑΖΑΙΟ, μα την Στρατιωτική Διοίκηση ανέθεσε σε έμπιστους Μακεδόνες ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ.     Μετά την Βαβυλώνα πορεύθηκε προς τα Σούσα και τελικά έφθασε νικητής και στην Περσέπολη. Ο Αλέξανδρος ήταν πια ο κυρίαρχος όλης της ΠΕΡΣΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ.