Κυριακή 2 Ιουλίου 2017

Εισαγωγική ομιλία του Πυθαγόρα στους μαθητές του

Αποτέλεσμα εικόνας για ομιλία του Πυθαγόρα στους μαθητές του
Αγαπητοί μου συνάνθρωποι , σας γνωστοποιώ στοργικά και με  γαλήνη , και στις καρδιές σας βάλτε βαθιά τα λόγια που θα σας πω:Αν η καρδία επιθυμεί και η θέληση επιμένει σαν ερευνητής που είναι ακούραστος και θαρραλέος, και έχει πίστη στο Θεό δημιουργό του κόσμου...
Γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τον Θεό . Για αυτό ψάξε και θα ανακαλύψεις . Κόπιασε σκληρά , για αυτά τα πράγματα και δούλεψε τα στην καρδιά σου και στην ψυχή σου με επιμέλεια . Πρέπει να αγαπήσεις , γιατί αυτά θα σε βάλουν στον δρόμο της Θείας Αρετής . Αλλά , πριν πλησιάσεις μια αποστολή , αποφάσισε να την εκπληρώσεις . Και θα μάθεις πως , με τον θεϊκό νόμο , η φύση είναι σε όλα όμοια . Ο φόβος είναι ο πιο θανάσιμος αντίπαλος της γνώσης και η δεισιδαιμονία είναι η μητέρα του φόβου.  Ο ανίδεος άνθρωπος φαντάζεται κινδύνους που μπορεί να μην υπάρχουν . Αλλά η γνώση στεφανώνει τον θαρραλέο.  Όταν μεταδίδεις την γνώση της σοφίας του Θεού να την αποδίδεις με μέτρο , διότι το μέτρο αντίληψης κάθε ανθρώπου είναι διαβαθμισμένο . Να την μεταδίδεις την γνώση με μέτρο τέτοιο κατανοητό αλλά και σε ανθρώπους που είναι έτοιμοι να την δεχθούν .  Μην ρίχνετε την σοφή γνώση σε ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι να την δεχθούν , γιατί δεν έχουν τις βάσεις κατανόησης . Πρώτα ξεκινά κάποιος από Α  και σταδιακά φτάνει να μάθει το Ω . Ο Θεός είναι το Α και το Ω.  Μην ρίχνεται τα ''μαργαριτάρια της θεϊκής σοφίας '' στους κακόβουλους , γιατί τα λόγια του Θεού είναι τροφή του μυαλού και η αισχρότητα ορισμένων ανθρώπων τα μετατρέπει  σε διαστρεβλωμένες έννοιες  και οι αμαθείς και οι ανόητοι κοροϊδεύουν εκείνον που τους είναι αδύνατον να καταλάβουν και εμφανίζουν την θεϊκή σοφία ως γελοία και ανυπόληπτη .  Για αυτό φύλαξε την κρίση σου και την πηγή γνώσης Θεού και κόσμου για αυτόν που είναι έτοιμος και δεκτικός να την λάβει . Επίσης μην ξεχνάς ότι  ουδείς άνθρωπος είναι σοφός . ΜΟΝΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΟΣ. Οι άνθρωποι και στην καλύτερη ύψιστη στιγμή μας , είμαστε απλά «εραστές της θεϊκής σοφίας» .  Ο Θεός και η ψυχή του Κόσμου Στην αρχή ήταν ο Θεός και μαζί με τον Θεό αδιαίρετα, στην αρχή , ήταν η ψυχή( ο Λόγος) του Κόσμου. Ο κόσμος δημιουργήθηκε δια θεού λόγο. Καθώς είναι η αιώνια εκροή της ουσίας του ίδιου του Θεού και από την οποία ρυθμίστηκε ο Κόσμος. Η Ψυχή του κόσμου, είναι αιώνια και δεν πεθαίνει ποτέ.  Η Ψυχή δίχως λογική και το σώμα δίχως μορφή, αμοιβαία συνυπήρχαν πάντα και κανένα από αυτά δεν είχε γενεά ή αρχή. Αλλά αφού η Ψυχή συμμετείχε στην λογική και στην αρμονία και αφού έγινε σοφή μέσα από την συμφωνία, άλλαξε σε ουσία και αφού έγινε δυνατότερη από τις κινήσεις του άλλου και αυτές τις κινήσεις στην ίδια. Έτσι το σώμα του κόσμου απόκτησε την αρχική της μορφή από την ψυχή. Κι έγινε ανάλογη και όμοιο μ' αυτήν. Ο Θεός σχημάτισε την ψυχή του κόσμου με τρία συστατικά: α/ την ταυτότητα, β/ την διαφορά, γ/την ύπαρξη. Και η ψυχή του κόσμου δεν είναι πραγματικά χωρισμένη αλλά αυξάνεται συνεχώς καθώς και η αιώνια εκροή της ουσίας του ΕΝΟΣ και παντός.  Η Ψυχή του ανθρώπου ελκύεται από την ψυχή του κόσμου, καθώς είναι μέρος της.  Όταν η νέα γήινη ζωή είναι γεννημένη, καθώς είναι το άμεσο δώρο του Θεού, του ίδιου. Η ψυχή ελκύεται στο σώμα από μια αρμονία ταυτόχρονα αθάνατη και ασώματη και διατηρείται στο σώμα από την  αρμονική έλξη.  Ο Θεός είναι ΕΝΑΣ και ο άνθρωπος μόνο έχει τρισχιδή ψυχή   Η Ψυχή του ανθρώπου είναι μέρος της ψυχής του κόσμου, είναι το σαφές του είδωλο, καθώς είναι το «κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού». Έτσι που όταν ο άνθρωπος αποκαλύπτει την ψυχή, αποκαλύπτει τον Θεό Δημιουργό του.   Η ψυχή του ανθρώπου χωρίς την συνείδηση του «Εγώ» , υπήρχε από την αρχή , πριν από την θεμελίωση του κόσμου.  Έρχεται στην παρούσα ζωή για χάρη της απόκτησης του εγώ, για την εμπειρία και την παιδεία. Ο Θεός σχημάτισε την ψυχή του ανθρώπου με τρία συστατικά. Έτσι με την τρισχιδή ψυχή του ανθρώπου που έχει επίσης , διαφορά και ύπαρξη , είναι αόρατη στο «Θνητό μάτι», αλλά συμμετέχει στην αιτιολογία και στην αρμονία, και κατέχει νοημοσύνη, ενόραση και δύναμη, ταυτόχρονα εδώ και μετά.  Υπάρχουν δύο κινήσεις - μία του σώματος που είναι άλογη - και μία της ψυχής που είναι το αποτέλεσμα της εσκεμμένης εκλογής. Εκείνο που παύει να κινείται , παύει , επίσης να ζει. Η ψυχή του ανθρώπου είναι τρισχιδής (τριμερής). Είναι διαιρεμένη σε αντίληψη(νους) , σε λογική (φρένες) και σε σκέψη (Πνεύμα). Αυτό το μέρος που είναι φυλακισμένο μέσα στο σώμα αποκαλείται Ψυχή. Αλλά το πιο ισχυρό τμήμα αποκαλείται σκέψη.  Υπάρχει ουράνια καλοσύνη ανάλογα με κάθε βαθμό αρετής. ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΤΟ Ο ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΗΤΟ Η ΑΡΧΗ    Στην αρχή λοιπόν ήταν ο Θεός και μαζί με τον Θεό, στην αρχή , ήταν η ψυχή του Κόσμου(ο Λόγος). Καθώς είναι η αιώνια εκροή της ουσίας του ίδιου του Θεού από την οποία ρυθμίστηκε ο Κόσμος(δηλαδή η ψυχή του Κόσμου), γι' αυτό είναι αιώνια και δεν πεθαίνει ποτέ. Η Ψυχή δίχως λογική και το σώμα δίχως μορφή, αμοιβαία , συνυπήρχαν πάντα, και κανένα από αυτά δεν είχε γενεά ή αρχή.Αλλά, αφού η ψυχή συμμετείχε στην λογική και στην αρμονία και αφού έγινε σοφή μέσα από την συμφωνία, άλλαξε σε ουσία και έγινε δυνατότερη. Το σώμα του κόσμου απόκτησε την αρχική του μορφή από την ψυχή κι έγινε ανάλογο και όμοιο με αυτήν. Ο Θεός σχημάτισε την ψυχή του κόσμου με τρία συστατικά: Την ταυτότητα, την διαφορά, την ύπαρξη. Και η ψυχή του κόσμου δεν είναι, πραγματικά, χωρισμένη αλλά αυξάνεται συνεχώς. Καθώς είναι αιώνια η εκροή της ουσίας του Ενός και Παντός.Η ψυχή του κόσμου ελκύεται από την ψυχή του κόσμου, καθώς είναι μέρος της. Η ψυχή, συμμετέχοντας σε σκέψη, λογική, αρμονία, δεν είναι απλά μόνον έργο του Θεού, αλλά μέρος Αυτού. Δεν είναι μόνο καμωμένη απ' αυτόν αλλά δημιουργημένη απ' αυτόν τον Θεό. Γιατί ο Άνθρωπος είναι Γιός του Θεού και έχει τον Θεό Πατέρα του.   Η ψυχή του κόσμου είναι αθάνατη: η ομορφιά και η μουσική είναι τα φτερά που την ανυψώνουν στα ουράνια. Η «Μαγεία» της μουσικής, η έκσταση της Αγάπης, η χαρά της φιλανθρωπίας, δεν είναι παρά σκόρπιες νότες από την συμφωνία της ψυχής. Η Ψυχή είναι ΑΘΑΝΑΤΗ και όταν αναχωρεί από το σώμα, αποσύρεται στην ψυχή του κόσμου, που είναι η πηγή της. Το αγνότερο τμήμα της ψυχής είναι εκείνο που εγκαταλείπει το σώμα : ο ίδιος ο Άνθρωπος.  Ο Άνθρωπος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ψυχή. Μην μπερδεύεται τον άνθρωπο με το ανθρωποειδές κτήνος. Ο άνθρωπος είναι ενωμένος με το θείο και έχει Αγάπη, Λογική, και Πνεύμα γεμάτο αρετές. Το ανθρωποειδές κτήνος, είναι «άνθρωπος σκλαβωμένος στα ένστικτα του και μόνο» δίχως αγάπη και  λογική. Το σώμα είναι το «Άλογο» και η ψυχή είναι ο «καβαλάρης». Όσο ζει ένας άνθρωπος, το σώμα είναι ο δεσμώτης της ψυχής, Η Ψυχή έχει μια διαδρομή ψυχικής και πνευματικής ανάτασης. Πρέπει να χαλιναγωγήσει τα ζωώδη ένστικτά του και να βρει  την επαφή του με τον θεό. Όταν το σώμα πεθαίνει, η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα. Εκείνοι που ελευθερώθηκαν από τον θάνατο, ανέρχονται στον καθαρότερο Αιθέρα, με προσωπική ταυτότητα, διαφορά, ύπαρξη  και δύναμη. Καθώς η ψυχή είναι απόρροια του Θεού, είναι αγνή και αδιάφθορη. Δεν έχει πάθη και ποτέ δεν μπορεί να γίνει ακάθαρτη και διεφθαρμένη. Γι' αυτό, είναι ανίκανη για αμαρτία και δεν υπόκειται σε τιμωρία. Ο φόβος του θανάτου κάνει τον άνθρωπο λυπημένο, μέσα από την άγνοια την  ψυχής του. Η ψυχή του ανθρώπου λάμπει στο πρόσωπό του ανθρώπου, με μία θετική αύρα όταν η Θεϊκή παρουσία είναι έντονη. Έτσι η ψυχή είναι πάντα η ίδια, αν και περνά σε εναλλασσόμενα σώματα. Δεν έχουμε δικαίωμα να αμφιβάλουμε ότι τα ζώα έχουν ψυχές, όπως οι άνθρωποι. Γι' αυτό μην προβαίνετε σε ασεβείς (άσκοπες) σφαγές  των ζώων, διότι οι ψυχές τους είναι προς εσάς συγγενικά πλάσματα.  Όταν σκοτώνετε ένα ζώο με σκοπό την τροφή, να μην αφήνεται την ζωή (το αίμα) να τρέφεται  με την ζωή (δηλαδή να αποστραγγίζεται το ΑΙΜΑ από το κρέας, πριν καταναλωθεί. ΜΗΝ ΤΡΩΤΕ Ή ΠΙΝΕΤΕ ΤΟ ΑΙΜΑ , ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕΙ ΑΙΜΟΣΤΑΓΗ ΘΗΡΙΑ. Δεν πρέπει να φοβάται ο άνθρωπος τον Θάνατο. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι κάτι κακό. Ο Θάνατος και η φθορά της σαρκικής υπόστασης είναι το τμήμα της φυσικής διαδικασίας της αλλαγής και της μεταβλητότητας, που ανήκει μόνο στα όντα που δεν είναι αληθινά κι όχι σε εκείνα που είναι γνήσια και με τα οποία όλα τα πράγματα ανανεώνονται και σε ισορροπία. Είναι ωφέλιμο πράγμα, δίχως το οποίο δεν θα μπορούσε να υπάρχει εξέλιξη.  Ισοπεδώνει όλα τα πράγματα και φέρνει τα πάντα, ξανά σε ισορροπία, ανανεώνει όλα τα πράγματα. Η ψυχή υψώνεται στον αγνό αιθέρα, ενώ το σαρκικό σώμα αποσυντίθεται για πάντα, μέσα στα στοιχεία. Γι αυτό μην κτίζεις Μαυσωλεία από μάρμαρο ή πέτρα και ούτε να ζητάς να διαφυλάξεις για πάντα ταριχευμένο (μουμιοποιημένο) το σώμα (σάρκα), που μπορεί να γίνει ένα περίεργο φαιδρό και μακάβριο θέαμα για τους μελλοντικούς αιώνες. Μην ληστεύεις τον ζωντανό για τον νεκρό σε στολισμούς (σε ανούσιους στολισμούς) διότι βάζεις σε πειρασμό τον ζωντανό να ληστέψει τον νεκρό. Η πολυτέλεια, όταν συνδέεται με τον θάνατο, είναι μια ανίερη κούφια κωμωδία. Απόφυγε τις επικήδειες βαρύγδουπες επιδείξεις και πομπές, με πομπές και μοιρολόγια και ικεσίες. Είναι πράξεις που δεν ωφελούν. Τουλάχιστον το πένθος ας είναι απλά πένθος. Αν κάποιος όμως αληθινά πιστεύει ότι η ψυχή, μόνο , είναι το πραγματικό αθάνατο στοιχείο ένωσης του Θεού με τον άνθρωπο , δεν θρηνεί. Είναι από πραγματική άγνοια που θρηνεί κάποιος άνθρωπος , το πέρασμα της ψυχής στον καθαρό αιθέρα και στην ένωση με τον Θεό. Οι άνθρωποι κλαίνε και θρηνούν απλά για την απουσία της σαρκικής οντότητας των αγαπημένων τους, από κοντά τους, σε συγκεκριμένη υπόσταση όπως του πατέρα της μητέρας του αδελφού , της αδελφής, του συζύγου, της συζύγου …κλπ Ο Θάνατος είναι μόνο σωματικός και όχι ψυχικός, γιατί η ψυχή είναι αθάνατη. Ο Θάνατος (βιολογικός) είναι ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα, η ελευθέρωση της ψυχής από την σάρκινη γεμάτη πάθη φυλακή της. Γιατί η ψυχή συνδέεται με το σώμα, με την έλξη της θεϊκής αρμονίας. Οι ψυχές των δικαίων ανθρώπων πάνε ήσυχα και αρμονικά στα «χέρια» του Θεού, αλλά όχι και με τους αδίκους που διαχωρίζονται από την ψυχή επώδυνα μέσω από «κάθαρση» πριν το τέλος τους. Δηλαδή αν ο άνθρωπος (σαρκικός) δεν έχει σημάδια αρετής, αλλά υποβάλλει τον εαυτό του στην διαφθορά και στην παρακμή, το σώμα δεν γίνεται, πια ομοειδής κατοικία για την αγνή ψυχή. Η Ψυχή γίνεται τότε κριτής και συνείδηση επαναστατημένη που δεν αφήνει τον σαρκικό άνθρωπο σε ύπνο με ησυχία. Απαξιώνει το σώμα που γνωρίζοντας ότι οι διεφθαρμένες και κακές συνήθειες ή σκέψεις κακές, αποζητά την αυτοκάθαρση και αυτοτιμωρία, σπρώχνοντας την σάρκα σε αυτοκαταστροφή (που αυτή πίνει για να πνίξει την φωνή της συνείδησής του) ακόμη και σε ψυχοσωματικές ασθένειες (το 90% των ασθενειών είναι ψυχοσωματικές) ή σε αυτοκαταστροφικές συνήθειες. Όταν η κατάσταση φτάσει πια στο απροχώρητο, η έλξη που συνδέει την ψυχή με το σώμα διαλύεται και η ψυχή αγανακτισμένη αποσπάται. Η Ψυχή προσπαθεί να αποσπαστεί βίαια από την σάρκινη συνειδητότητα, και τότε έρχεται η αγωνία του σαρκικού θανάτου. Η αποχώρηση της ψυχής συνεπάγεται με παύση της ζωής της σάρκας, και η διεφθαρμένη σάρκα πανικοβάλλεται. Αντίθετα η αγνή σάρκα απλά κοιμάται και ελευθερώνει την ψυχή ήσυχα και ωραία, για να πάει στον Θεό.  Ο άνθρωπος που δεν είναι κακός αλλά έχει κακές συνήθειες σε ποτό και φαγητό, αυτοκαταστροφικές, είναι απλά με χαμηλή αυτοεκτίμηση που αυτοκτονεί ασυνείδητα. Και όμως και αυτός αμαρτάνει με τον τρόπο του.  Αν και ο θάνατος είναι μια ευλογία απελευθέρωσης και αποδέσμευσης, είναι ΑΝΟΜΟ για έναν άνθρωπο να αφαιρέσει άσκοπα την δική του ζωή. Ο λόγος, που είναι μια υψηλή θεωρία και όχι εύκολη να την καταλάβει ο κάθε άνθρωπος, είναι ότι: «οι ψυχές μας, είναι δεμένες στο «σπίτι - φυλακή» του σώματος, έως ότου εκπληρωθεί η αποστολή του, που είναι οι σκοποί του Θεού, και δεν έχουμε δικαίωμα να ξεφύγουμε, έως ότου ο θεός το επιτρέψει.  Ο Θεός δεν έχει ένα μέρος στην γη πιο συνδεδεμένο με την φύση του απ' όσο η αγνή και ιερή ψυχή.  Δεν υπάρχει η κόλαση και ο παράδεισος κάπου απόκοσμα αλλά μέσα στην ψυχή μας και πάνω σε αυτήν την γη με το γνωστό «κατά τα έργατά σου και η ανταμοιβή σου». Πολλές φορές οι άνθρωποι μπερδεύουν την ψυχή με την λογική του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος είναι απλά ένα ανθρώπινο σωματικό όργανο που δίνει κινησιακές εντολές.  Το μυαλό είναι το πνεύμα ουσίας που υπάρχει στον εγκέφαλο που θα γίνει είτε αγνό είτε διεφθαρμένο. Η καρδιά είναι μια αντλία αίματος αλλά σε αυτήν κατοικεί μέσα η ψυχή (στο ηλιακό πλέγμα) . Το μυαλό με την ψυχή πολλάκις έρχονται σε διαφωνία και ο άνθρωπος γίνεται δυστυχισμένος. Δεν είναι ο θάνατος αλλά μια άσχημη ζωή , που καταστρέφει την ανθρώπινη ζωή. Μια κακή προδιάθεση είναι η συμφορά της ανθρώπινης ζωής, όπου η αδικία και η ασέβεια, είναι  η  αυτοκαταστροφή της και ο θάνατός της. Άνθρωπε, προτίμησε να είσαι δυνατός στην ψυχή  παρά στο σώμα (δηλαδή να μην είσαι άκαρδος και σκληρός με την καρδιά (ψυχή) σου , αλλά να ακούς  την καρδιά σου). Αυτός που δεν αγαπά και δεν μπορεί να σεβαστεί τον εαυτό του, δεν γνωρίζει να αγαπά ούτε τους άλλους . Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ( Ψυχής), γιατί ο Θεός είναι όλος αγάπη και το βασικό του συστατικό είναι η αγάπη. 

3 σχόλια:

  1. Τοσο ωραια πραγματα ειπωμενα, αλλα ποια η πηγη; απο ποιο βιβλιο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἰδού ἡ ἀπορία ἀγαπητέ!!
      Πυθαγόρειον πάντως ΔΕΝ εἶναι τὸ ἀνόητον κείμενον τὸ ὁποῖον ἐδιαβάσαμε. Περισσότερον πλησιάζει τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγἐλιον, τὸ ὁποῖον οὔτε αὐτὸ εἶναι ἐν κατακλεῖδι.
      Τότε τὶ εἶναι;
      Ἁπλούστατα πρόκειται περὶ εὐτελισμοῦ τῆς Ἑλληνικότητος ἐν γένει, διότι κάθε μαλάκας, ἀδαὴς καὶ ἀμόρφωτος γράφει ἀκρίτως ὅ,τι ἀκούσει ἀπὸ ἀπὸ ἄλλους ὁμοίους του καὶ τὸ "σερβίρει", ὡς μὴ ὄφειλε, εἰς τρίτους, διαπράττων οὔτω τὸ ἂδίκημα διασαλεύσεως τῆς Ἑλληνηκότητος.
      Ἐν προκειμένω, κάποια θρασυτάτη ὕπαρξις ἐπικαλεῖται τὸν Πυθαγόρα, ἐκ τοῦ ὁποίου τὰ μόνα σωζώμενα ἔργα εἶναι τὰ Χρυσᾶ Ἔπη καὶ μερικὰ ἀποσπάσματα.

      Διαγραφή
    2. Δράττομαι λοιπὸν τῆς εὐκαιρίας καὶ ἀφιερώνω εὶς πάντα ἐνδιαφερόμενον ἐνδιαφερόμενον τὰ Χρυσᾶ Ἔπη.
      ᾿Αθανάτους μὲν πρῶτα θεούς, νόμωι ὡς διάκειται,
      τίμα καὶ σέβου ὅρκον. ἔπειθ' ἥρωας ἀγαυούς
      τούς τε καταχθονίους σέβε δαίμονας ἔννομα ῥέζων
      σούς τε γονεῖς τίμα τούς τ' ἄγχιστ' ἐγγεγαῶτας•
      τῶν δ' ἄλλων ἀρετῆι ποιεῦ φίλον ὅστις ἄριστος.
      πραέσι δ' εἶκε λόγοισ' ἔργοισί τ' ἐπωφελίμοισι.
      μηδ' ἔχθαιρε φίλον σὸν ἁμαρτάδος εἵνεκα μικρῆς,
      ὄφρα δύνηι• δύναμις γὰρ ἀνάγκης ἐγγύθι ναίει.
      Ταῦτα μὲν οὕτως ἴσθι, κρατεῖν δ' εἰθίζεο τῶνδε,
      γαστρὸς μὲν πρώτιστα καὶ ὕπνου λαγνείης τε
      καὶ θυμοῦ. πρήξηις δ' αἰσχρόν ποτε μήτε μετ' ἄλλου
      μήτ' ἰδίηι• πάντων δὲ μάλιστ' αἰσχύνεο σαυτόν.
      εἶτα δικαιοσύνην ἀσκεῖν ἔργωι τε λόγωι τε,
      μηδ' ἀλογίστως σαυτὸν ἔχειν περὶ μηδὲν ἔθιζε,
      ἀλλὰ γνῶθι μέν, ὡς θανέειν πέπρωται ἅπασιν,
      χρήματα δ' ἄλλοτε μὲν κτᾶσθαι φιλεῖ, ἄλλοτ' ὀλέσθαι.
      ὅσσα δὲ δαιμονίαισι τύχαις βροτοὶ ἄλγε' ἔχουσιν,
      ἣν ἂν μοῖραν ἔχηις, ταύτην φέρε μὴ δ' ἀγανάκτει.
      ἰᾶσθαι δὲ πρέπει καθ' ὅσον δύνηι, ὧδε δὲ φράζευ•
      οὐ πάνυ τοῖς ἀγαθοῖς τούτων πολὺ Μοῖρα δίδωσιν.
      Πολλοὶ δ' ἀνθρώποισι λόγοι δειλοί τε καὶ ἐσθλοί
      προσπίπτουσ', ὧν μήτ' ἐκπλήσσεο μήτ' ἄρ' ἐάσηις
      εἴργεσθαι σαυτόν. ψεῦδος δ' ἤν πέρ τι λέγηται,
      πράως εἶχ'. ὃ δέ τοι ἐρέω, ἐπὶ παντὶ τελείσθω•
      μηδεὶς μήτε λόγωι σε παρείπηι μήτε τι ἔργωι
      πρῆξαι μηδ' εἰπεῖν, ὅ τί τοι μὴ βέλτερόν ἐστιν.
      Βουλεύου δὲ πρὸ ἔργου, ὅπως μὴ μωρὰ πέληται•
      δειλοῦ τοι πράσσειν τε λέγειν τ' ἀνόητα πρὸς ἀνδρός.
      ἀλλὰ τάδ' ἐκτελέειν, ἅ σε μὴ μετέπειτ' ἀνιήσει.
      πρᾶσσε δὲ μηδὲ ἓν ὧν μὴ ἐπίστασαι, ἀλλὰ διδάσκευ
      ὅσσα χρεών, καὶ τερπνότατον βίον ὧδε διάξεις.
      οὐ δ' ὑγιείας τῆς περὶ σῶμ' ἀμέλειαν ἔχειν χρή,
      ἀλλὰ ποτοῦ τε μέτρον καὶ σίτου γυμνασίων τε
      ποιεῖσθαι. μέτρον δὲ λέγω τόδ', ὃ μή σ' ἀνιήσει.
      εἰθίζου δὲ δίαιταν ἔχειν καθάρειον ἄθρυπτον
      καὶ πεφύλαξο τοιαῦτα ποιεῖν, ὁπόσα φθόνον ἴσχει.
      μὴ δαπανᾶν παρὰ καιρὸν ὁποῖα καλῶν ἀδαήμων
      μηδ' ἀνελεύθερος ἴσθι. μέτρον δ' ἐπὶ πᾶσιν ἄριστον.
      πρᾶσσε δὲ ταῦθ', ἅ σε μὴ βλάψει, λόγισαι δὲ πρὸ ἔργου.
      Μὴ δ' ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ' ὄμμασι προσδέξασθαι,
      πρὶν τῶν ἡμερινῶν ἔργων τρὶς ἕκαστον ἐπελθεῖν•
      ‘πῆι παρέβην; τί δ' ἔρεξα; τί μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη;’
      ἀρξάμενος δ' ἀπὸ πρώτου ἐπέξιθι καὶ μετέπειτα
      δειλὰ μὲν ἐκπρήξας ἐπιπλήσσεο, χρηστὰ δὲ τέρπευ.
      ταῦτα πόνει, ταῦτ' ἐκμελέτα, τούτων χρὴ ἐρᾶν σε•
      ταῦτά σε τῆς θείης ἀρετῆς εἰς ἴχνια θήσει
      ναὶ μὰ τὸν ἁμετέραι ψυχᾶι παραδόντα τετρακτύν,
      παγὰν ἀενάου φύσεως.
      ᾿Αλλ' ἔρχευ ἐπ' ἔργον
      θεοῖσιν ἐπευξάμενος τελέσαι. τούτων δὲ κρατήσας
      γνώσεαι ἀθανάτων τε θεῶν θνητῶν τ' ἀνθρώπων
      σύστασιν, ἧι τε ἕκαστα διέρχεται, ἧι τε κρατεῖται.
      γνώσηι δ', ἣ θέμις ἐστί, φύσιν περὶ παντὸς ὁμοίην,
      ὥστε σε μήτε ἄελπτ' ἐλπίζειν μήτε τι λήθειν.
      γνώσηι δ' ἀνθρώπους αὐθαίρετα πήματ' ἔχοντας
      τλήμονας, οἵτ' ἀγαθῶν πέλας ὄντων οὔτ' ἐσορῶσιν
      οὔτε κλύουσι, λύσιν δὲ κακῶν παῦροι συνιᾶσιν.
      τοίη Μοῖρα βροτῶν βλάπτει φρένας• οἱ δὲ κύλινδροι
      ἄλλοτ' ἐπ' ἄλλα φέρονται ἀπείρονα πήματ' ἔχοντες.
      λυγρὰ γὰρ συνοπαδὸς ῎Ερις βλάπτουσα λέληθεν
      σύμφυτος, ἣν οὐ δεῖ προάγειν, εἴκοντα δὲ φεύγειν.
      Ζεῦ πάτερ, ἦ πολλῶν γε κακῶν λύσειας ἅπαντας,
      εἰ πᾶσιν δείξαις, οἵωι τωι δαίμονι χρῶνται.
      ἀλλὰ σὺ θάρσει, ἐπεὶ θεῖον γένος ἐστὶ βροτοῖσιν,
      οἷς ἱερὰ προφέρουσα φύσις δείκνυσιν ἕκαστα.
      ὧν εἴ σοί τι μέτεστι, κρατήσεις ὧν σε κελεύω
      ἐξακέσας, ψυχὴν δὲ πόνων ἀπὸ τῶνδε σαώσεις.
      ἀλλ' εἴργου βρωτῶν ὧν εἴπομεν ἔν τε Καθαρμοῖς
      ἔν τε Λύσει ψυχῆς, κρίνων καὶ φράζευ ἕκαστα
      ἡνίοχον γνώμην στήσας καθύπερθεν ἀρίστην.
      ἢν δ' ἀπολείψας σῶμα ἐς αἰθέρ' ἐλεύθερον ἔλθηις,
      ἔσσεαι ἀθάνατος θεὸς ἄμβροτος, οὐκέτι θνητός.



      Διαγραφή

ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Συνολικές προβολές σελίδας

Αναγνώστες

Επικοινωνήστε μαζί μας στο: politisvaris1@yahoo.gr

Επικοινωνήστε μαζί μας στο: politisvaris1@yahoo.gr
politisvaris1@yahoo.gr

Blog Archive