Φόροι και άλλα δεινά. Γράφει ο Πάνος Ευαγγελόπουλος

Είναι απορίας άξιον που η κυβέρνησις μας δεν έχει ακόμη καταλάβει την ανυπολόγιστη ζημιά που έχει προκαλέσει με τον ΕΝΦΙΑ και το μόνον που πλέον σκαρφίζεται είναι μηδαμινές ελαφρύνσεις που όχι μόνον δεν θα βελτιώσουν την κατάσταση αλλά θα την χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο που θα ήταν πραγματικός τραγέλαφος πλην όμως τόσο καταστροφικός για την οικονομία της χώρας μας. Πουθενά στον κόσμο μία κυβέρνηση δεν ψηφίζει έναν τόσο βαρύ νόμο στο πόδι, να στέλνει εκατομμύρια εκκαθαριστικά επίσημα σημειώματα σε εκατομμύρια πολίτες και μετά να διαπιστώνει ότι είναι λάθος. Κατόπιν αυτού η κυβέρνηση, την τελευταία μόλις στιγμή, μας καλεί να τα αγνοήσουμε και να μην τα πληρώσουμε διότι γρήγορα θα παραλάβουμε καινούργια. Πόσο αλήθεια απέχει η χώρα μας.... από την χειρότερη και πιο υπανάπτυκτη χώρα στον κόσμο; Μήπως τελικά η Ελλάδα είναι αυτή η χώρα; Αναμφισβήτητα η υιοθέτηση και η εφαρμογή του ΕΝΦΙΑ είναι ένα από τα μεγαλύτερα κυβερνητικά φιάσκα όλων των εποχών.

Αλλά από πού τεκμαίρεται η φορολόγηση των ακινήτων; Εάν είναι για την ανταπόδοση δημόσιων υπηρεσιών όπως αποκομιδή απορριμμάτων και καθαριότητας ή άλλων κρατικών συνεισφορών τότε τα ήδη υπάρχοντα τέλη και φόροι βρίθουν στο Ελληνικό μας σύστημα επιβάρυνσης των ακινήτων. Εάν πάλι είναι για την γενικότερη συνεισφορά της περιουσίας στα φορολογικά έσοδα θα έπρεπε να είναι κάτι πολύ λίγο, επί τοις χιλίοις στην αξία των ακινήτων. Αλλά και πάλι αυτό δεν είναι σωστό αλλά τουναντίον καταχρηστικό εάν το ακίνητο δεν αποφέρει πρόσοδο ή η αξία του υπολογίζεται από τις φορολογικές αρχές με τεκμαρτή αλλά ψευδή και μάλιστα πολύ υψηλή τιμή που κατ’ ευφημισμόν αποκαλείται αντικειμενική προς γιγάντωση έτι περαιτέρω του προαναφερθέντος και διάσημου πια φιάσκου του ΕΝΦΙΑ.

Ακόμη όμως και από την οικονομική επιστήμη πουθενά δεν μπορεί να βρει κανείς μία σχολή σκέψης που να υποστηρίζει τεκμηριωμένα το αποτελεσματικό και το δίκαιο της φορολόγησης της περιουσίας. Εάν εξαιρέσουμε το έργο του Καρόλου Μαρξ που υποστηρίζει την κοινοκτημοσύνη δια της κρατικοποιήσεως των μέσων παραγωγής και του πλούτου δύσκολα μπορείς να βρεις σε άλλη σχολή σκέψης μια ολοκληρωμένη θεωρία για την φορολόγηση της περιουσίας.

Ακόμη και η έννοια του σοσιαλισμού που ανέπτυξε ο Piero Sraffa, που προέρχεται από μία λανθασμένη ανάγνωση του μεγάλου φιλελεύθερου οικονομολόγου David Ricardo, δικαιολογεί την φορολογία των ακινήτων εάν και μόνον εάν το ακίνητο παράγει πρόσοδο, rent. Εάν το ακίνητο δεν παράγει πρόσοδο δεν φορολογείται καθόλου. Εάν λοιπόν όπως ο ΕΝΦΙΑ φορολογεί το απρόσοδο ακίνητο τότε δεν είναι φορολογία αλλά κατάσχεση.

Αντί λοιπόν να φορολογούμε αδιάκριτα όλους τους Έλληνες που τυγχάνει να έχουν ακίνητα σε μεγάλο ποσοστό, με μεγάλη διαστρωματική διασπορά, θα ήταν καλύτερα να ήμασταν πιο προσεκτικοί στον τρόπο σχεδιασμού και εφαρμογής μιας φιλελεύθερης φορολογικής πολιτικής εκτός εάν η κυβέρνηση μας συγκαταλέγεται στους υποστηρικτές της κατάργησης των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων στην χώρα μας. Αλλά όπου απανταχού της γης τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα καταργήθηκαν ή διαβρώθηκαν από βαριές και άδικες φορολογίες, ακολούθησε φτώχεια, πείνα και κατατρεγμός. Θέλουμε λοιπόν το μέλλον της πατρίδας μας να είναι αυτό; Στο βιβλίο μου «Περιουσία και Αγορά» εκδόσεις Παπαζήση, εξηγώ για την μείζονα σημασία και συνεισφορά αυτών των δύο θεσμών στην οικονομική ευμάρεια και στην κοινωνική αρμονία αλλά εάν πάλι θέλει κανείς να δει πιο ενδελεχώς πόση σημασία έχει η ιδιοκτησία και η ακίνητη περιουσία όχι μόνον για τον ανεπτυγμένο κόσμο αλλά και για τον υπανάπτυκτο που δεν υπάρχουν ιδιοκτησιακά δικαιώματα και η πείνα κυβερνά τις ψυχές των ανθρώπων τότε χρήσιμο θα ήταν και η μελέτη του βιβλίου The Mystery of Capital του Hernando de Soto.

Πιο σημαντικό θα ήταν να διαβαστεί η καταπληκτική μονογραφία του καθηγητή κ. Γεωργίου Μπήτρου με τίτλο “Πως και γιατί ανατράπηκε το ιδιοκτησιακό καθεστώς στο Σύνταγμα του 1975″. Μονογραφία κειμήλιο της Ελληνικής Φιλελεύθερης Σκέψης ενάντια στους εμπνευστές αυτής της ανατροπής, τους Καραμανλή, Τσάτσο, Ζολώτα, Αγγελόπουλο και Παπαληγούρα. Σας την επισυνάπτω.

Ως συμπέρασμα λοιπόν το σωστό είναι να χαμηλώσουν όλοι οι φόροι από κοινού και μάλιστα εξαιρετικά πολύ!!! Δεν είναι δυνατόν οι φόροι περιουσίας να είναι στην Ελλάδα βαρύτεροι από τους φόρους περιουσίας που επικρατούν στην Γερμανία. Το ίδιο συμβαίνει και με τους έμμεσους φόρους όπως ο ΦΠΑ που στην Γερμανία είναι μικρότερος από ότι στην Ελλάδα. Αλλά και στον φόρο καυσίμων, ορθό είναι να μην υπάρχει διάκριση φόρου μεταξύ θέρμανσης και κίνησης για να μην ενθαρρύνεται το λαθρεμπόριο αλλά ο κοινός φόρος να είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο και σαφώς πολύ χαμηλότερο της Γερμανίας για να υπάρξει ανάκαμψη.

Δεν είναι δυνατόν παρά μόνον σχιζοφρενές από μια χώρα χρεοκοπημένη και φτωχή να περιμένουν να ανακάμψει με φόρους στην περιουσία, στο ΦΠΑ, στο πετρέλαιο και στην ηλεκτρική ενέργεια βαρύτερους από την Γερμανία. Η φορολογική πολιτική του ΠΑΣΟΚ από ΓΑΠ και μετά με ΠΑΠΑΔΗΜΟ και σήμερα με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι αναποτελεσματική, ατελέσφορη, αλυσιτελής. Ευθύνονται για τα σημερινά χάλια μας όσο και όλοι οι προηγούμενοι τους. Η τραγωδία της Ελλάδος μας είναι ότι όποια άλλη εναλλακτική λύση, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά, είναι όχι μόνον χειρότερες αλλά απόλυτα καταστροφικές. Αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν μειώσουν άμεσα και πάρα πολύ τους φόρους, η ανάκαμψη θα παραμείνει όνειρο θερινής νυκτός και η Ελλάδα θα κατρακυλήσει στα τάρταρα της πιο σκοτεινής ιστορικής της εποχής…

Πάνος Ευαγγελόπουλος