ΝΔ: «Ένα πουκάμισο (σχεδόν) αδειανό, χωρίς Ελένη…» (αλλά με ένα Βαγγέλη μέσα…) Tου Αλέξη Οικονόμου

Πήραμε μόνοι μας την «ποιητική άδεια» να παραφράσουμε το γνωστό στίχο του Σεφέρη.

Μετά τις τελευταίες ραγδαίες εξελίξεις και το «εξωπέταγμα» του ανόητου μπάρμπα–Φώτη με τους συν αυτώ ανεπαρκέστατους, ανίκανους Ρουπακιωτομανιτάκηδες από την Κυβέρνηση, έχουμε πλέον δικομματική συγκυβέρνηση…

Στην ουσία δηλαδή, έχουμε κυριαρχία ενός πλαδαρού Βενιζέλειου ΠΑΣΟΚ, με τα γνωστά στελέχη του σε Υπουργικούς θώκους –έλεος, βρε Φώφη…– μέσα σε μια παρορμητική, άτεχνη και ασπόνδυλη Κυβέρνηση «εντολέων» υπό τον Αντώνη Σαμαρά της ΝΔ.

Παράλληλα, αποφεύχθηκαν οι άμεσες εκλογές μέσα στο καλοκαίρι, χωρίς όμως να αποκλείονται αυτές για το φθινόπωρο, συσχετισμένες και με τις Γερμανικές εκλογές.

Το ερώτημα πλέον είναι:

Μπορεί να περιμένει τίποτε ο χειμαζόμενος Ελληνικός λαός;…

…τα συντριβόμενα μικρομεσαία στρώματα, οι εργατοϋπάλληλοι, οι άνεργοι –όλοι αυτοί που ενδιαφέρουν και εκφράζονται από τον ΛΑ.Ο.Σ.– από μια τέτοια συγκυβέρνηση;

Νομίζουμε όχι, κι ο λόγος είναι διπλός:

Πρώτον, κανένα από τα δύο συγκυβερνώντα Κόμματα –που φέρουν τίτλους ιστορικούς, αλλά μάλλον ως βάρος ασήκωτο– δεν έχει σχέση με τον παλιό εαυτό του, ούτε με τα κοινωνικά στρώματα και τάξεις που εκπροσωπούσε στο παρελθόν…

Εκπροσωπεί κανέναν η σημερινή ΝΔ του επίμονα και στενά Μεσσήνιου παρορμητικού Σαμαρά, όπως εκπροσωπούσε στο παρελθόν η ΕΡΕ του Καραμανλή;

Τότε, μετά τον Εμφύλιο, δημιουργήθηκαν επιχειρηματίες και επιχειρήσεις (όποιου είδους και προέλευσης χρημάτων, «μαύρων», «Μάρσαλ», ή ό,τι άλλο) των οποίων τα συμφέροντα αντανακλώνταν στον επαρχιώτικο δυναμικό ριζοσπαστισμό του ιδρυτή της παράταξης, κυρίως στη σύγκρουσή του με το αντιδραστικό και ξενόφερτο Παλάτι για ανακατανομή συμφερόντων και εισοδημάτων, με εστίαση στη Λαϊκή Δεξιά κόντρα στα πρωτευουσιάνικα «τζάκια» της εποχής.

Υπάρχει τίποτε από αυτά στη σημερινή ΝΔ;

Τίποτε, εκτός από έναν Πρωθυπουργό που τρέχει εδώ κι εκεί σαν το Βέγγο, θριαμβολογεί για τα ασήμαντα αλλά χάνει τη μπάλα στα σημαντικά (ΔΕΠΑ, ΕΡΤ, ΟΠΑΠ, κλπ), με βοηθούς κάτι Νοτημηταράκηδες, Υπουργό Οικονομικών –και πάλι…– τον Σημιτικό Σύμβουλο Στουρνάρα και Υπουργό Εργασίας –και πάλι…– τον αιματοπότη μισθωτών και συνταξιούχων Βρούτση…

Σήμερα, δεν υπάρχει πλέον ούτε επιχειρηματικότητα, ούτε επιχειρήσεις στην Ελλάδα που να έχουν σαν πολιτικό εκφραστή μια σοβαρή ΝΔ, όπως παλιά.

Ή μήπως έχει καμιά σχέση το σημερινό απολειφάδι ΠΑΣΟΚ, που δεν έχει ούτε το νοίκι του να πληρώσει, με το δυναμικό, μαζικό ΠΑΣΟΚ του 1981, που εκπροσωπούσε τα υπαρκτά και δυναμικά μικροαστικά και εργατικά στρώματα που ήθελαν επιτέλους κι αυτά μερίδιο από το πλεόνασμα και την οικονομική δυναμική που είχε –αρέσει δεν αρέσει– επιτευχθεί επί Δικτατορίας;

Όχι, ασφαλώς.

Και τα δύο Κόμματα –σκιές του παρελθόντος τους– αλιεύουν σήμερα στα θολά νερά, σε ένα μειοψηφικό, παραμορφωμένο μικροαστικό μικρομεσαίο χώρο. Όχι τον δυναμικό και σθεναρά εργαζόμενο του παρελθόντος, αλλά τον εθισμένο από τα ίδια σε ρουσφέτια, διορισμούς, ρεμούλες, μαϊμού επιδοτήσεις κλπ, με λίγο διαφορετικό χρώμα περιτυλίγματος…

Και το κύριο ενδιαφέρον τους είναι να αυτό-αλληλοαπαλλαγούν από τις ποινικές ευθύνες τους –αφού αυτά οδήγησαν τη χώρα στα γόνατα– και να ολοκληρώσουν τις έξωθεν εντολές για το γονάτισμά μας στο επίπεδο Τριτοκοσμικών μισθών και συντάξεων των 250€…

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι σήμερα τα περιθώριά μας για αυτόνομες Μεγάλες Κινήσεις Ηγετών έχουν σχεδόν μηδενιστεί, εφόσον παραμένουμε δέσμιοι στην Ευρωζώνη.

Και, καθώς η Ευρωζώνη βρίσκεται σε επιληψία οικονομικών κρίσεων (να κι η Ιταλία, όπου να ’ναι…), αλλά και η περιοχή μας (Τουρκία–Συρία–Β. Αφρική) σε απόλυτη αστάθεια, δεν επιτρέπουν στη μικρή Ελλάδα να επιτείνει το χάος επεξεργαζόμενη αυτόνομα ένα συνεκτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, με εκμετάλλευση των όποιων ευκαιριών και ρωγμών εντός και εκτός Ευρώπης.

Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από τους λαϊκούς ανθρώπους και τους πατριώτες του μόχθου, που πρέπει και να αντιδράσουν και να ψηφίσουν ανάλογα, σε περίπτωση εκλογών ..

Ότι, δηλαδή, η διαχωριστική γραμμή αναδιατάσσεται και πάλι. Όχι «κατακόρυφα» όπως παλιά («Αριστερά»–«Δεξιά»), αλλά «οριζόντια» στο δίπολο «Υπηρέτες»–«Πατριώτες»…

Και αν ο σήμερα δίχρωμος πόλος «Υπηρέτες» κατάφερε να αλώσει μέχρι και τη ΔΗΜΑΡ, που από «Αριστερά της Ευθύνης» μετατράπηκε σε «Αριστερά Να τη Φτύνεις» –υπογράφοντας σε ένα απόγευμα μείωση μισθών και συντάξεων, υπέρ των αργόμισθων «επίορκων» του τέως Μανιτάκη και των «ημέτερων» της ΕΡΤ– ας φανταστούμε πόσο θα διέλυε πολιτικά και ιδεολογικά αυτός ο πόλος και οποιονδήποτε άλλο Πολιτικό Σχηματισμό θα τον πλησίαζε για να επιβιώσει πρόσκαιρα…

Το παράδειγμα της Κυβέρνησης Παπαδήμου και όσων τραυμάτισε δεν πρέπει να το λησμονούμε.

Νομίζουμε πως η λύση –όχι εύκολη– είναι από την άλλη πλευρά: Στον πόλο «Πατριώτες», σε ένα ευρύτατο «Πατριωτικό Λαϊκό Τόξο»…

Που θα περιλαμβάνει ΟΛΟΥΣ όσους βλέπουν ότι το σκύψιμο του κεφαλιού όχι μόνο δεν έχει αποτέλεσμα, αλλά ανοίγει και την όρεξη για επιβολή κι άλλου σκυψίματος.

Που θα χωράει όλους τους ανυπότακτους Πατριώτες από άκρη σε άκρη του πολιτικο–ιδεολογικού φάσματος, που θα βρουν τρόπο για ελάχιστες πλατφόρμες συνεννόησης και Σχέδιο Γ’ μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη –υπερπηδώντας βέβαια τα δύο πολιτικά πτώματα, «τάχα ΝΔ»–«τάχα ΠΑΣΟΚ».

Αφού οι, πράγματι μεγάλες, δυσκολίες μιας τέτοιας ευρείας συνεννόησης φαίνονται τελικά λιγότερο επικίνδυνες από την «Εφιαλτική» συμφωνία των δύο γαλαζοπράσινων και ταυτόσημων υπηρετών μεταξύ τους, για να ευχαριστήσουν τα εξωχώρια αφεντικά τους και μόνον…