ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΜΟRATORIUM ! Προς σύγκρουση κυβέρνησης - Εκκλησίας λόγω Κυριακής αργίας και οικονομικού

Προς σύγκρουση κυβέρνησης και εκκλησίας βαίνει η κοινωνική και η πολιτική ζωή του τόπου για πρώτη φορά από την έναρξη της περιπέτειας του μνημονίου.  Μέχρι στιγμής η πολιτική του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, που συμποσούτο, στην μη σύγκρουση με την κυβέρνηση, και συμπόρευσή της σε ότι αφορά τις σκληρές πολιτικές απέναντι στο μνημόνιο, φαίνεται ότι θα λάβει οριστικό τέλος με αφορμή δύο θέματα: Πρώτον την κατάργηση της Κυριακής αργίας και δεύτερον την ανάληψη από την εκκλησία της δαπάνης μισθοδοσίας εξ'ολοκλήρου ή μέρους αυτής.Το Μέγαρο Μαξίμου προβληματίζεται έντονα από την απαίτηση της τρόικας να περάσει η... μισθοδοσία των ιερέων από το ελληνικό κράτος στην Εκκλησία.

 Το θέμα σύμφωνα με πληροφορίες αναμένεται να συζητηθεί και στην διάρκεια της επικείμενης επίσκεψης Σόιμπλε στην Αθήνα. 

 Η Τρόικα ζητάει ουσιαστικά την απόλυση χιλιάδων ιερέων -για να σταλθεί στην ελληνική κοινωνία το μήνυμα πως κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν είναι στο απυρόβλητο- αλλά η κυβέρνηση αντιδράει σθεναρά, με την δικαιολογία πως θα μείνουν αφύλαχτα τα παγκάρια και θα γίνουν έρμαιο σε εγκληματικά στοιχεία. 

 Πρόκειται για παλιά εισήγηση των εκπροσώπων των δανειστών, που είχε τεθεί υπ όψιν της κυβέρνησης Παπανδρέου το 2011, με βάση την οποία ο στόχος για την εξασφάλιση πρωτογενούς πλεονάσματος εξυπηρετείται με τον καλύτερο τρόπο από τη διακοπή της μισθοδοσίας κληρικών ή τουλάχιστον από τη μείωση κατά 50% των μισθών των κληρικών.

 

Κάτι τέτοιο θα εντασσόταν στην ανάδειξη ενός ευρύτερου διαχωρισμού Εκκλησίας – κράτους , ώστε να δοθεί το άλλοθι στον κύκλο των «εκσυγχρονιστών» του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των βουλευτών της Αριστεράς, ειδικά της ΔΗΜΑΡ, να υπερψηφίσουν το μέτρο.

 Η συγκεκριμένη πρόταση έπεσε σαν βόμβα στα επιτελεία των δυο κυβερνητικών εταίρων, με τον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να δείχνουν απροθυμία να τη θέσουν υπ 'όψιν του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και της Ιεράς Συνόδου.

 Ο μόνος που δείχνει να το σκέφτεται σοβαρά είναι ο υπουργός Οικονομικών ,Γιάννης Στουρνάρας ο οποίος εκτιμά ότι έτσι το κράτος θα γλυτώσει περίπου 200 εκατ., ευρώ το χρόνο.

 Πάντως, η τρόικα θα επιμείνει στην πρόταση, έχοντας τη στήριξη υψηλόβαθμων παραγόντων της Κομισιόν.

 Σήμερα οι κληρικοί, ανά την επικράτεια, υπολογίζονται σε 8.500 στην Εκκλησία της Ελλάδος και περίπου 1000 στην Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, ενώ υπάρχουν 100 αρχιερείς με τη μισθοδοσία να ανέρχεται σε 220 εκατ. ευρώ το χρόνο. 

 Κατ’ αρχάς οφείλουμε να δούμε πως αμείβονταν επί χρόνια οι Ιερείς και αν αυτό γίνονταν ή όχι εσαεί από το κράτος, ούτως ώστε να διαλύσουμε τον πρώτο μύθο που λέγεται κατά κόρον πως οι Ιερείς αμείβονταν πάντα από το κράτος.

 Επί χρόνια λοιπόν η μισθοδοσία των Ιερέων κάθε άλλο παρά γίνονταν από το κράτος. Διότι το «βάρος» αυτό το είχαν αναλάβει οι πιστοί της κάθε ενορίας, οι οποίοι έριχναν τον οβολόν τους για τον Ιερέα όταν προσέρχονταν στην Θεία Λειτουργία ή κανόνιζαν κάποια τιμή με τον Ιερέα όταν επρόκειτο να τελεστεί κάποιο μυστήριο Γάμος, Βάπτιση κ.λ.π.

 Υπήρχαν βέβαια και Ιερείς – συνήθως σε αγροτικές περιοχές – οι οποίοι αμείβονταν σε είδος δηλαδή από τα προϊόντα που τους έφερναν οι πιστοί. Κατάλοιπο λοιπόν του παραπάνω τρόπου αμοιβής των Ιερέων είναι να δίνεται και σήμερα από το πιστό ένα Χ ποσό στον Ιερέα όταν τελεί κάποια ιεροπραξία π.χ. τρισάγιο στους τάφους των κοιμητηρίων.

 Από την 1 Οκτωβρίου 1945 οι ενοριακοί Ναοί απαλλάσσονται από την υποχρέωση της καταβολής της μισθοδοσίας των Ιερέων γιατί αναλαμβάνει πλέον η Πολιτεία την μισθοδοσία αυτών, κατόπιν συμφωνίας που επήλθε μεταξύ αυτής και της Εκκλησίας. Και το ερώτημα που τίθεται ευθύς αμέσως είναι.

 Τα κονδύλια που θα χρειαστούν για την αμοιβή των κληρικών τα αναλαμβάνει εξολοκλήρου το κράτος, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που μόλις η Ελλάδα είχε εξέλθει από ένα καταστροφικό πόλεμο και παντού κείτονταν ερείπια, τα οποία έπρεπε επειγόντως να ανοικοδομηθούν για να βαδίσει και πάλι τον δρόμο της προόδου; Όχι βέβαια; Τα κονδύλια για την μισθοδοσία των Ιερέων, τα αναλαμβάνει πάλι η Εκκλησία – μέσω του οβολού των πιστών τέκνων της βέβαια – διότι υποχρεούται ο κάθε ενοριακός Ναός να καταβάλει εισφορά 25% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων στην οικεία Οικονομική Εφορία.

 Έτσι τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια ήταν υποχρεωμένα ανά τρίμηνο να καταβάλουν στο Δημόσιο Ταμείο την εισφορά του 25% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων, αλλιώς υπήρχε ο κίνδυνος να μην πληρωθούν ούτε οι μισθοί ούτε οι συντάξεις όσων Ιερέων δεν κατέβαλαν ή απέκρυπταν την αντίστοιχη εισφορά.

 Προϊόντος του χρόνου η απόδοση της εισφοράς του 25% στο Δημόσιο έγινε 35%, η οποία εισπράττονταν ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια μέχρι της πρόσφατης κατάργησής της το 2004.

 

Άξιον προσοχής και παρατηρήσεως είναι, πως όλα αυτά τα συναπτά έτη η Εκκλησία εκτός της εισφοράς του 25% και μετέπειτα 35%, απέδιδε και αποδίδει στο κράτος και:

 

Φόρο από τις εισπράξεις ενοικίων διαφόρων οικημάτων και αγρών που έχει στην κατοχή της.

 

Φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας. 

 

Άξιον προσοχής και παρατηρήσεως επίσης είναι, πως όταν το Κράτος πήρε το 1949 για ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ την Εκκλησιαστική Περιουσία ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ ΝΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΘΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ.

 

Όμως αιτία πολέμου αποτελεί και η κατάργηση της Κυριακής αργίας, με τους Μητροπολίτες Αιτωλίας και Ακαρνανίας, και Πειταιώς, Κοσμά, και Σεραφείμ, να βγάζουν τα "μαχαίρια" δείχνοντας ότι δεν πρόκειται να ανεχθούν άλλες υποχωρήσεις και φέρνοντας βέβαια την πίεση στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος θα αναγκαστεί να αντιδράσει πιο δυναμικά.

 

Μάλλιστα ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, προχώρησε πιο πέρα από την απλή νουθεσία, και ξεκαθάρισε ότι κανεις βουλευτής που θα ψηφίσει υπέρ της κατάργησης δεν θα ξαναπατήσει το πόδι του σε εκκλησία του Πειραιά, κάτι που μετράει πολύ για τους βουλευτές, καθ'ότι στις μεγάλες συναθροίσεις βρίσκουν την εκλογική τους πελατεία, και μια τόσο ξεκάθαρη και ηχηρή "πόρτα" από τον Μητροπολίτη θα τους στοιχίσει σε ψήφους, αλλά και σε κύρος, καθότι ακόμα δεν έχουν μάθει να τους διώχνουν και να τους ρεζιλεύουν με τόσο απόλυτο τρόπο.

 

Οι επόμενες μέρες θα είναι κρίσιμες, ήδη η κυβέρνηση αυτή έχει χάσει μεγάλο μέρος της δυναμικής της, και κανεις δεν είναι σίγουρος ότι μπορεί να επιβιώσει από μια σύγκρουση με έναν θεσμό όπως της Εκκλησίας.