Διαλύθηκαν οι οικολόγοι πράσινοι. Πράκτορας ο Τρεμόπουλος λένε!!

“Σε μία εποχή των οξύτατων οικονομικών και κοινωνικών κρίσεων η Πολιτική Οικολογία βρίσκεται μπροστά σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι:...

Θα ακολουθήσει τον δρόμο του περιβαλλοντισμού ή αυτόν της ριζοσπαστικής οικολογίας;
Τον δρόμο της περιβαλλοντικής ενσωμάτωσης με μια επιδερμική κοινωνική αλληλεγγύη, μέσα σ’ ένα ανταγωνιστικότατο σύστημα, ταυτιζόμενη με το στερεότυπο πολιτικό μοντέλο μεγάλης μερίδας Πράσινων κομμάτων της Ευρώπης; Μοντέλο που κάνει την πράσινη 
πολιτική τους να μετατρέπεται σε διακοσμητική ουρά της συστημικής διαχείρισης;
Ή από την άλλη, αντιτιθέμενη στο πρασίνισμα του καπιταλισμού, θα προβάλλει μια οικολογία των ρήξεων (στηριζόμενη στη μη βία), έχοντας ως σταθερό μέτωπο τον αγώνα απέναντι στις όποιες αντι-περιβαλλοντικές κι αντικοινωνικές ανατροπές; Με πρότυπο τις αντι-ιεραρχικές δομές και τις αμεσοδημοκρατικές αποφάσεις θα επιδιώξει να φέρει το οικολογικό κίνημα στο προσκήνιο των ιδεολογικών προβληματισμών και στο επίκεντρο των κοινωνικών διεργασιών, με στόχο την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια και την αλλαγή του προτύπου ζωής, που λεηλατείται από τον οικονομικό ανταγωνισμό;
Οι δικοί μας στόχοι δεν πρασινίζουν απλώς το σκηνικό μιας αδιέξοδης και χωρίς νόημα ζωής, δεν δίνουν μια συγκυριακή λύση στην κλιματική αλλαγή, δεν θέλουν να βελτιώσουν περιβαλλοντικά την πολιτική των αστικών κομμάτων, που έχουν την πράσινη ανάπτυξη ως επικουρική λειτουργικότητα, σ’ ένα σύστημα που χωρίζει τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς, σε αναπτυγμένους και τριτοκοσμικούς, σε προνομιούχους και περιθωριακούς.
Η δική μας Πολιτική Οικολογία δεν διαπραγματεύεται με συγκυριακούς συμμάχους το όραμά μας. Δεν είναι παρένθεση και προσθήκη σε πολιτικά μανιφέστα που αντιλαμβάνονται τη φύση ως μια μηχανή παραγωγής κέρδους, υποταγμένη στη φενάκη των αναπτυξιολόγων.”
Με αυτούς τους προβληματισμούς 158 ενεργοί πολίτες , νυν και πρώην μέλη αλλά και στελέχη των Οικολόγων Πράσινων, προσωπικότητες της πολιτικής και πολιτιστικής ζωής του τόπου απαντούν στις προκλήσεις της εποχής και στις πολιτικές εξελίξεις με την ίδρυση ενός πόλου που φιλοδοξεί να συνενώσει πλατύτατες κοινωνικές δυνάμεις . Δυνάμεις που αντιτάσσονται στην διάλυση του κοινωνικού ιστού και στις πολιτικές που συντρίβουν την κοινωνική συνοχή , ιδρύουν το «Δίκτυο Ριζοσπαστικής Οικολογίας»-Αμεση Δημοκρατία.
Μεταξύ των ιδρυτικών μελών ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης.
Υπογράφουν μέλη ,που κινούνται στον χώρο της πολιτικής οικολογίας , στους Οικολόγους Πράσινους αλλά και ευρύτερα.
Μεταξύ άλλων από το κόμμα των Οικολόγων Πρασίνων, υπογράφουν τα τρία μέλη της 6μελούς Εκτελεστικής Γραμματείας όπως και τα 16 μέλη του 34μελούς Πανελλαδικού Συμβουλίου .
Αθήνα 26-6-2013 ΔΙΚΤΥΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ- ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (www.dro.org.gr)

Ακολουθεί το κείμενο και οι υπογραφές.
Δίκτυο Ριζοσπαστικής Οικολογίας- Άμεση Δημοκρατία

Διακήρυξη

Οικολογία και οι Πράσινοι. Δύο έννοιες που αλληλοσυμπληρώνουν μια ιδέα, μια πολιτική κι ένα κίνημα. Κι όμως, τούτη την ώρα, η Πολιτική Οικολογία ταλανίζεται από το δίπολο:
Ποιο μετρά περισσότερο;
Ποιες είναι οι ασφαλιστικές δικλίδες που θα την προστατέψουν από μια ενσωμάτωση στον ιστό των συστημικών κομμάτων;
Ποιος είναι εκείνος ο ιδεολογικός χαρακτήρας που πρέπει να προταθεί, για να κρατήσει η δική μας Πολιτική Οικολογία τον ανατρεπτικό της προσανατολισμό;

Στην εποχή των οικονομικών νεωτερισμών και των κοινωνικών κρίσεων η Πολιτική Οικολογία βρίσκεται μπροστά σ’ ένα σταυροδρόμι:
του περιβαλλοντισμού και της ριζοσπαστικής οικολογίας.

Η πρόκληση της επιλογής θα κρίνει την πορεία και την ακεραιότητα του χώρου.
·Από την μια, η περιβαλλοντική ενσωμάτωση με μια επιδερμική κοινωνική αλληλεγγύη, μέσα σ’ ένα ανταγωνιστικότατο σύστημα, αποτελεί το στερεότυπο πολιτικό μοντέλο μεγάλης μερίδας Πράσινων κομμάτων της Ευρώπης. Η πράσινη πολιτική τους γίνεται η διακοσμητική ουρά της συστημικής διαχείρισης.
·Από την άλλη, αντίθετη στο πράσινο πασάλειμμα, προβάλλει μια οικολογία των ρήξεων (στηριζόμενη στη μη βία), έχοντας ως σταθερό μέτωπο τον αγώνα απέναντι στις όποιες αντιπεριβαλλοντικές κι αντικοινωνικές ανατροπές. Με πρότυπο τις αντι-ιεραρχικές δομές και τις αμεσοδημοκρατικές αποφάσεις επιδιώκει να φέρει το οικολογικό κίνημα στο προσκήνιο των ιδεολογικών προβληματισμών και στο επίκεντρο των κοινωνικών διεργασιών, με στόχο την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια και την αλλαγή του προτύπου ζωής, όπου η καθημερινότητα και η βιοποικιλότητα λεηλατούνται από τον οικονομικό ανταγωνισμό.

Οι δικοί μας στόχοι δεν πρασινίζουν απλώς το σκηνικό μιας αδιέξοδης και χωρίς νόημα ζωής, δεν δίνουν μια συγκυριακή λύση στην κλιματική αλλαγή, δεν θέλουν να βελτιώσουν περιβαλλοντικά την πολιτική των αστικών κομμάτων, που έχουν την πράσινη ανάπτυξη ως επικουρική λειτουργικότητα, σ’ ένα σύστημα που χωρίζει τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς, σε αναπτυγμένους και τριτοκοσμικούς, σε προνομιούχους και περιθωριακούς.
Η δική μας Πολιτική Οικολογία δεν διαπραγματεύεται με συγκυριακούς συμμάχους το όραμά μας. Δεν είναι παρένθεση και προσθήκη σε πολιτικά μανιφέστα που αντιλαμβάνονται τη φύση ως μια μηχανή παραγωγής κέρδους, υποταγμένη στη φενάκη των αναπτυξιολόγων.
· Εμείς διεκδικούμε το καινοτόμο, το ανατρεπτικό και προσπαθούμε να δείξουμε το διαφορετικό στη φοβική συμπεριφορά που βολεύεται μέσα στον εφησυχασμό της απραξίας και της υποταγής.

ØΔεν ήρθαμε για να βάλουμε το Πράσινο τυπικά δίπλα στους άλλους κομματικούς σχηματισμούς.

·Ήρθαμε για να ξεχωρίσει το Πράσινο ως βασικό συστατικό της πολιτικής σκέψης. Για να σοκάρει και να προβληματίσει την κοινωνία. Για να εφελκύσει σε πρωτοποριακά σχέδια που θα δώσουν νέες αξίες σε ανθρώπινα μέτρα και ρυθμούς.

ØΔεν ήρθαμε ως Οικολόγοι να προστεθούμε στις άλλες παρεμφερείς ομάδες που χρησιμοποιούν αυτό το περιβαλλοντικό στίγμα.

·Υιοθετούμε την Οικολογία ως λογική, ως συστατικό στην πολιτική, ως προϋπόθεση στο σχεδιασμό των κοινωνιών που ζητούν να επαναφέρουν τη ζωή σε πιο ανθρώπινους ρυθμούς.

Γι’ αυτό και
· Διαχωρίζουμε τη θέση μας από την κατ’ ευφημισμό πράσινη σύμπραξη με εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που όσο συνεχίζουν να κυβερνούν, τόσο οδηγούν τη χώρα μας και τον πλανήτη σε μεγαλύτερα αδιέξοδα.

vΔιαχωρίζουμε τις απόψεις μας από την κλασική αριστερή αντιπολίτευση που αντιμετωπίζει τη διαχείριση με κοινωνική ευαισθησία, αλλά παραμελεί (ή αγνοεί) ότι για να πετύχεις την ευζωία, δεν αρκεί μια μηχανιστική αλλαγή των κοινωνικών συσχετισμών, αλλά μια ουσιαστική ανατροπή, με βάση το χρόνο και το χώρο.

vΘέλουμε μια οικονομία που η διαχείρισή της να στηρίζεται στο μικρό μέγεθος, στην ευθύνη των άμεσων παραγωγών και καταναλωτών, χωρίς παρεμβάσεις μεσαζόντων, στην αποκέντρωση των διαχειριστικών προτύπων. Δηλαδή στην ιδιαίτερη δομή του κάθε χώρου κι όχι στο ενιαίο μεγα-σύστημα.

Επιδιώκουμε μια ανατροπή ώστε ο χρόνος να μην είναι χρήμα, αλλά δυνατότητα απεξάρτησης από την εντατικοποίηση της καθημερινότητας. Ευκαιρία περισυλλογής, πολιτισμού, απόλαυσης, ανανέωσης των σωματικών και ψυχικών δυνάμεων. Πρόκληση για σηματοδότηση μιας ζωής που σέβεται την υπαρξιακή της οντότητα. Που η απόδοση της παραγωγικής διαδικασίας θα έχει ως κριτήρια την ποιότητα της κοινωνικότητας και των σχέσεων κι όχι τον ανταγωνισμό, τους διαχωρισμούς, την αισχροκέρδεια και την εκμετάλλευση.
·Πιστεύουμε σε μια άλλη Ελλάδα. Σ’ ένα μοντέλο αντεστραμμένης τεχνοκρατικής ανάπτυξης που θ’ αποκαλύψει τα πλεονεκτήματα που προκύπτουν από την απομυθοποίηση των μεγεθών της παραγωγής και της κατανάλωσης, αναδεικνύοντας την οικονομία της αυτοσυγκράτησης και της απομεγέθυνσης, αυγατίζοντας τον πραγματικό πλούτο της γης, ώστε να πάρει η χώρα το δρόμο της αποδέσμευσης από τους δανειστές και τις εξαρτήσεις των μνημονίων.
·Πιστεύουμε σε μια Ελλάδα όπου η τοπική οικονομία θα επιλέξει τον δικό της ξεχωριστό τρόπο των οικονομικών της ανταλλαγών, μέσα από ένα αξιακό σύστημα όπου το χρήμα χωρίς την έννοια της δύναμης θα επαναφέρει στην κοινωνία τη χαμένη κοινοτικότητα, δηλαδή το μοίρασμα των κόπων και των ευθυνών.

Βαδίζουμε με διαφορετικά πρότυπα από τα κρατούντα. Μιλάμε για αποανάπτυξη, με την έννοια της επιστροφής σ’ εκείνες τις αξίες που μας στέρησε ο υπερεντατικός ανταγωνισμός. Με εναλλακτική παραγωγική δραστηριότητα, όπου το εγώ και το εμείς ορίζουν τον κύκλο των αναγκών μας και δεν υποδουλώνονται σ’ έναν ανώφελο ξέφρενο ρυθμό ζωής, που οδηγεί σε υπαρξιακά, κοινωνικά και εθνικά αδιέξοδα.

Τα καθιερωμένα, αυτά που μας προπαγανδίζουν, τ’ αναποδογυρίζουμε. Φέρνουμε τα πάνω κάτω στην πληροφόρηση. Τα βλέπουμε αλλιώς.

Κι αυτά αφορούν:

1. Το μοντέλο της Οικολογίας που ευαγγελιζόμαστε στη βάση μιας κοινωνικά ήπιας κι εναλλακτικής οικονομικής δομής.
2. Το μοντέλο της παραγωγικότητας που διαμορφώνεται, με σεβασμό του χρόνου και του χώρου, στον κύκλο της αποκεντρωμένης αειφορικής δραστηριότητας.
3. Τη στενή σχέση κοινωνίας – βιοποικιλότητας – δικαιωμάτων των ζώων ως σταθερό και ολιστικό δείκτη προστασίας του περιβαλλοντικού μας περίγυρου.
4. Την εφαρμογή ενός συστήματος κοινωνικής προστασίας με βάση τ’ ανταλλακτικά ισοδύναμα. Η υγεία, η αξιοπρεπής διαβίωση της τρίτης ηλικίας, η νηπιακή, η παιδική κι η εφηβική διάπλαση διαμορφώνονται από ένα δίκτυ προστασίας που οικονομικά στηρίζεται από τον συμμετοχικό προϋπολογισμό. Με δυο λόγια ο φορολογούμενος που πληρώνει, αυτός και μόνο αυτός αποφασίζει για τις προτεραιότητες των κρατικών παροχών (που πρέπει να του παρασχεθούν), μέσω της ανταποδοτικότητας.
5. Το νερό, τη θάλασσα, τον καθαρό αέρα, το τοπίο, το δάσος, την κινητικότητα των ανθρώπων, τις πρώτες ύλες ως κοινωνικά αγαθά, που επιδέχονται τη μέγιστη προστασία από το κράτος και την κοινωνία.
6. Τα υψηλών προδιαγραφών τρόφιμα, τις βιολογικές καλλιέργειες, τις τοπικές παραγωγές ως αιχμή του διατροφικού μας μοντέλου. Η ιδανική σχέση παραγωγού-καταναλωτή εμπεριέχει την αμεσότητα, το χτίσιμο μιας διαχρονικής σχέσης και τη διαφάνεια των ανταλλαγών. Επιδιώκουμε, παράλληλα, την αλλαγή των διατροφικών μας συνηθειών, μια διατροφή συμβατή με το περιβάλλον και την αειφορική παραγωγή, με στόχο την όσο το δυνατόν λιγότερη εκμετάλλευση των ζώων.
7. Την εργασία, μόνιμη και εναλλακτική, που διαμορφώνεται στη βάση των αναγκών της περιφερειακής ανασύνταξης. Δηλαδή κάθε αποκεντρωμένη περιοχή βάζει τις δικές τις προτεραιότητες και βάσει αυτών διαμορφώνεται το εργασιακό τοπικό μοντέλο.
8. Τη διεθνή πολιτική όπου η αλληλεγγύη, ο σεβασμός της διαφορετικότητας, η πολιτιστική διαμεσολάβηση είναι αξίες αναντικατάστατες. Για μας η ελευθερία στο διαδίκτυο είναι η αιχμή της διαφάνειας και πρέπει να μείνει ακέραιο εργαλείο επικοινωνίας στα χέρια της κοινωνίας των πολιτών.
9. Την εσωτερική πολιτική, όπου το στίγμα μας έχει συγκεκριμένο ορίζοντα κι αφορά το ξεπέρασμα των σημερινών κομματικών συσχετισμών. Δεν μας καλύπτουν τα κλασικά μοντέλα της αριστεράς και δεξιάς, δεν μας καλύπτει ο φιλο–ευρωπαϊσμός κι αντιευρωπαϊσμός , δεν δεχόμαστε την υποταγή σε υποδείξεις ξένων κέντρων, είμαστε πολίτες με φιλότιμο και αξιοπρέπεια, στις συμμαχικές αλλά και τις διακομματικές μας σχέσεις. Σημασία μεγάλη για την πολιτική μας έχουν η δημοκρατική αναζωογόνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και η ανάδειξη της μεσογειακής ζώνης. Θέλουμε συμμαχίες στη βάση της ισοτιμίας, χωρίς να υποτιμάμε κανέναν αλλά και χωρίς να ανεχόμαστε δική μας υποτίμηση εκ μέρους άλλων. Και δεν ξεχνάμε ότι πέρα από την Ευρώπη, τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, κοινό σπίτι για όλους τους ανθρώπους είναι ο πλανήτης μας, η αξιακή βάση των οικουμενικών προβληματισμών μας.
10. Το σεβασμό στη συντροφικότητα των Ευρωπαίων Πράσινων, αλλά και τη διαφωνία σε βασικές πολιτικές τους επιλογές. Για μας η Πράσινη Ανάπτυξη δεν πρέπει να είναι εργαλείο της καπιταλιστικής οικονομίας που συνεχίζει να διαιωνίζει τις εργασιακές εξαρτημένες σχέσεις, την υπερπαραγωγή και τον καταναλωτισμό. Είμαστε μέρος ενός παγκόσμιου πράσινου κινήματος, που προωθεί ριζοσπαστικά μοντέλα από την ενεργό κινηματική βάση.

üΠιστεύουμε στη συνεχή εναλλαγή των ρόλων. Δεν υπάρχουν για μας επαγγελματίες πολιτικοί. Δεν υπάρχει πολιτικός λόγος που να πλασάρεται αναλόγως των περιστάσεων.
üΔεν υπάρχουν προνομιούχα στελέχη που χαράσσουν σχέδια για πολιτικές συμμαχίες ερήμην της βάσης.
üΔεν δεχόμαστε δομές (καταστατικό) που αλλοιώνουν το νόημα της άμεσης δημοκρατίας. Θεωρούμε απαραίτητο να εξετάζονται συνεχώς οι πρακτικές και οι τρόποι δράσης, αποφεύγοντας την ασυνείδητη χρήση τους. Η χρήση βολικών πρακτικών «κεκτημένης ταχύτητας», όταν παγιώνεται σε πολιτικούς χώρους και συλλογικότητες, οδηγεί σταδιακά σε αντίστοιχη αγκύλωση εξουσιαστικών αντιλήψεων. Παράλληλα, αντιλαμβανόμαστε πως οφείλουμε να εξελίσσουμε τις διαδικασίες μας, βλέπουμε κριτικά τις αποφάσεις μας, όταν νιώθουμε πως δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας ή όταν διαπιστώνουμε πως τα αποτελέσματά τους δεν έχουν σχέση με τις επιθυμίες, τους στόχους ή και τις ανάγκες μας.
üΗ πολιτική δράση και ο πολιτικός στοχασμός δεν προσμετρούνται με τυπικά, αλλά κυρίως με ποιοτικά χαρακτηριστικά. Στεγανά γνωριμιών και πολιτικών χώρων, που απλά αθροίζονται, τελικά δεν ωφελούν τον ειλικρινή διάλογο, που χρειάζεται χρόνο για να γίνει γόνιμος.
üΘέλουμε έναν πολιτικό φορέα που να μην επιβαρύνει οικονομικά την κοινωνία και το δημόσιο χρήμα, παραπάνω από το απολύτως απαραίτητο . Που όλες οι εσωτερικές του διαδικασίες θα γίνονται στο φως της δημοσιότητας, με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, για κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη, για όλα τα μέλη του φορέα.

Με δυο λόγια, για μας η Πολιτική Οικολογία δεν συνοδεύεται από ένα κόμμα με σημαία ευκαιρίας, για συγκυριακούς περαστικούς, αλλά είναι ένας τρόπος πολιτικής οργάνωσης, όπου οι διαχρονικές αξίες της πολιτικής μας σημαδεύουν στην ενδυνάμωση της κοινωνικής κι όχι στο βόλεμα της τεχνοκρατικής πράσινης σκέψης. Για μας η αντιπαράθεση με το κατεστημένο αναδεικνύεται μέσα από τον ανατρεπτικό κοινωνικό και οικολογικό ριζοσπαστισμό. Πάμε αντίθετα στο ρεύμα. Προκαλούμε και δεν παρακαλούμε.
Η ριζοσπαστική οικολογία είναι μια αναγκαιότητα, ιδιαίτερα στις μέρες μας γι’ αυτόν το λόγο καλούμε καθένα να συνυπογράψει και να συμμετέχει στη διαμόρφωση ενός δικτύου ριζοσπαστικής οικολογίας.