Αίγυπτος: Ο Στρατός με το Λαό, σε μια σπουδαία ιστορική χώρα, που μας κάνει μαθήματα… Του Αλέξη Οικονόμου

Έχω επισκεφθεί την Αίγυπτο τέσσερις φορές.

Η αίσθηση που μου δημιούργησε αυτή η χώρα δύσκολα περιγράφεται.

«Εδώ είναι η Μάνα μας…» σκέφτηκα…

Σα να επέστρεφα στην Αρχαία Μήτρα, από την οποία πολλά έλαβαν τόσοι γειτονικοί πολιτισμοί…

Πράγματι, ουδείς αμφισβητεί τις ισχυρότατες ανταλλαγές και αλληλοεπιδράσεις μεταξύ του Αιγυπτιακού, του Μινωικού, του Μυκηναϊκού και του συνολικού Αρχαιοελληνικού Πολιτισμού.

Ούτε ξεχνάμε πόσοι Έλληνες φιλόσοφοι (Θαλής, Πλάτων, Πυθαγόρας, Λυκούργος, Σόλων κ.α.) έζησαν χρόνια στην Αίγυπτο, σαν μαθητές στην ουσία, ακούγοντας το φιλικό αλλά περιπαικτικό σχόλιο των Αιγυπτίων Ιερέων: «Έλληνες, αεί παίδες εστέ!...».

Αίγυπτος, χωνευτήρι θρησκειών και πολιτισμών

Δεν φιλοδοξούμε αναδρομή στην Αιγυπτιακή ιστορία χιλιάδων ετών....

Απλά θα επισημάνουμε ότι, από την εποχή των Φαραώ, την Ελληνιστική περίοδο των Πτολεμαίων μετά τον Μ. Αλέξανδρο («Άμμωνα-Ρά»), την επικράτηση του αναβράζοντας «Χριστιανισμού της Ερήμου» με τις αιρέσεις του, την υποδοχή του Μουσουλμανισμού και των Αράβων οπαδών του μετά το 600 μ.Χ., την Αιγυπτιακή δυναστεία του Καβαλιώτη εκσυγχρονιστή Μωχάμετ Άλι, μέχρι τη σύγχρονη εποχή της ανατροπής του διεφθαρμένου Βασιλιά Φαρούκ από το Νάσερ με το «Κίνημα των Ελεύθερων Αξιωματικών» του (1952), που εγκατέστησε ένα μεικτό είδος τριτοκοσμικού Πατριωτικού Σοσιαλισμού («Νασερισμού») που εξαπλώθηκε παντού στον Τρίτο Κόσμο… η Αίγυπτος των μετριοπαθών Μουσουλμάνων με το πρώτο Πανεπιστήμιο στον κόσμο, το Al-Azhar (1100 μ.X.) και το μεγάλο ποσοστό Χριστιανών Κοπτών (25%) στην κοινωνία της, αποτέλεσε ιστορικό χωνευτήρι και χώρο σύνθεσης και ανταλλαγής λαών, θρησκειών και πολιτισμών.

Mε κυρίαρχο το σύμβολο του Πράσινου Μισοφέγγαρου με τον Κόκκινο Σταυρό -σημάδι της παρουσίας των δύο θρησκειών σε συνεχή αλληλοανοχή-, η Αίγυπτος, η σημαντικότερη χώρα του Αραβικού Κόσμου, με 80 εκατ. κατοίκους σήμερα, αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο των εξελίξεων σε όλη τη γύρω περιοχή.

Αλλά και βάση των Σοβιετικών, που είχαν βοηθήσει τον εσωτερικά αντικομουνιστή αλλά και αντιισλαμιστή Νάσερ στην αναμόρφωση της Αιγύπτου των φτωχών φελάχων προς τον 20^ο αιώνα με μεγάλα έργα υποδομής, τεχνικούς συμβούλους και όπλα.

Ο ρόλος του Στρατού στην Αίγυπτο

Μετά το θάνατο του Νάσερ, που ποτέ δε συνήλθε από την ήττα από τους Εβραίους στον «πόλεμο των 6 ημερών» (1967), ο μορφωμένος Αιγυπτιακός στρατός, πληγωμένος, περιορίστηκε στο θεσμικό του ρόλο απέχοντας από ανοιχτές παρεμβάσεις στην πολιτική.

Η δολοφονία του φιλοναζιστή «πρασινοχίτωνα» Ανουάρ Σαντάτ από ισλαμιστές αξιωματικούς και η Αμερικανοκίνητη συμφωνία με το Ισραήλ στο Καμπ Ντειβντ το 1979 («προδοσία» για εκατομμύρια Άραβες), αφαίρεσαν από την Αίγυπτο το στεφάνι του ηγέτη των Αράβων για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, εντάσσοντάς την στην Αμερικανική σφαίρα επιρροής, παραδομένη στα χέρια του Χόσνι Μουμπάρακ.

Αν και «μεγάλος ισχυρός στη σκιά», ο Αιγυπτιακός στρατός, νομιμόφρων προς το πολιτειακό καθεστώς, έδειξε να είναι σε θέση να αφουγκραστεί το λαϊκό παλμό και, σε ρόλο εγγυητή της ενότητας του Αιγυπτιακού λαού, κρατωντας ευμενώς ουδέτερη στάση στη μεγαλειώδη λαϊκή εξέγερση του περασμένου χρόνου, που ανέτρεψε τον διεφθαρμένο και αλαζόνα Μουμπάρακ και οδήγησε σε εκλογές ύστερα από μακρά μεταβατική περίοδο. Στις εκλογές αυτές πρώτευσαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, μετά από χρόνια παρανομίας και φυλακίσεων…

Σήμερα όμως (5/7), μετά την ανατροπή και σύλληψη του, ίσως όχι τελικά τόσο μετριοπαθούς, Ισλαμιστή νόμιμου Προέδρου Μόρσι από το Στρατό, η κατάσταση στην Αίγυπτο είναι ασαφής και εκρηκτική, με νεκρούς και τραυματίες, αλλά και με το Στρατό να καλεί όλους (!!!) για ειρηνικές διαδηλώσεις και να μην ασκεί –ως τώρα- σχεδόν καθόλου βία.

Το βέβαιο είναι ότι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι του Μόρσι φάνηκαν ανέτοιμοι να συνεχίσουν την πορεία της Αιγύπτου προς οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, ενώ δημιούργησαν υποψίες για σταδιακή εξώθηση της χώρας προς σκληρότερη ισλαμοποίηση, όπως φαίνεται να προσπαθεί να κάνει ο «μέντοράς» τους Ερντογάν στην Τουρκία (εξ ου και η αντίδραση της Τουρκίας στην επέμβαση του Αιγυπτιακού Στρατού).

Ο Στρατός, εγγυητής της ειρήνης και ομοιογένειας της Αιγυπτιακής Κοινωνίας

Κι ενώ τα πράγματα αλλάζουν από ώρα σε ώρα, είναι φανερή η ευρεία λαϊκή υποστήριξη προς την επέμβαση του Στρατού από όλο το Φιλελεύθερο πολιτικό φάσμα -άρα καθόλου «πραξικόπημα»- αλλά και η ποιότητα και πληρότητα του οδικού χάρτη του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγού Αμπντελφατάχ Αλ-Σίσυ, με έμφαση στην ενότητα και στην εγγύηση συμμετοχής όλων των τάσεων και πολιτικών ρευμάτων (και των Αδελφών Μουσουλμάνων) στην οικοδόμηση της Αιγύπτου του αύριο, χωρίς αποκλεισμούς (όπως φάνηκε να κάνει ο Μόρσι).

Ίσως με αντιδημοκρατικό τρόπο, ο Αιγυπτιακός Στρατός απέτρεψε την ακόμη αντιδημοκρατικότερη σταδιακή εκτροπή που επεδίωξε ο Μόρσι, που ενδεχομένως να μετέτρεπε την Αίγυπτο σε Συρία ή Ιράν.

Γιατί «Ανώτατος Νόμος είναι η σωτηρία της Πατρίδας»…

Και δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε τη συμβολική πτήση των στρατιωτικών ελικοπτέρων πάνω από τα εκατομμύρια φιλελεύθερων διαδηλωτών κατά του Μόρσι, με ανεμίζουσες στον ουρανό τις Αιγυπτιακές σημαίες, σε μια εκδήλωση υποστήριξης προς τα λαϊκά αιτήματα, αλλά και τη δήλωση όλων των πλευρών ότι δεν θέλουν ένοπλη σύρραξη -ένδειξη μεγάλης ωριμότητας ενός ιστορικού λαού…

Γι’ αυτό, στους ανοήτως ερωτώντες («Στόχος, 4/7») αν «Σταματάνε ποτέ τα τεθωρακισμένα;», η απάντηση είναι «Ναι, όταν ο Λαός ξαποσταίνει μαζί με τα στρατευμένα παιδιά του, ξαπλωμένος (όπως θυμόμαστε από περσινές φωτό) μέσα στις ερπύστριες και χορεύουν μαζί του οι αστυνομικοί του…

Και για εμάς εδώ, τους «αεί παίδες», μήπως αυτή η συναδέλφωση λαού και στρατού είναι ξανά ένα μάθημα «προς εφαρμογήν» για τα δικά μας προβλήματα;