«Ούτω τιμωρούνται οι αμαρτωλοί (Γερμανοί…) από προσώπου του Θεού, και οι δίκαιοι εκλαμφθήτωσαν…» Του Αλέξη Οικονόμου

Έτσι, meine liebe freunde!....

Γιατί υπάρχει και Θεός, που τιμωρεί τους αλαζόνες που νομίζουν ότι αποτελούν την Άρια φυλή…

«Καθημερινή», 4/6: «Η Γερμανία έπεσε θύμα της πολιτικής λιτότητας που η ίδια επέβαλε στην Ευρωζώνη, κατά το ΔΝΤ. Το Ταμείο έκοψε στο μισό, από 0,6% του ΑΕΠ σε 0,3% του ΑΕΠ, την πρόβλεψή του για την ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας το 2013, ενώ προειδοποιεί το Βερολίνο να αποφύγει την υπερβολική λιτότητα…»

Η Γερμανία πέφτει στο λάκκο που σκάβει για τους άλλους λαούς της Ευρωζώνης!...

«…Το άμεσο αίτιο για την εξασθένηση της γερμανικής οικονομίας στη διάρκεια του 2013 είναι η μείωση των επενδύσεων από γερμανικές εταιρείες. Ο πραγματικός λόγος, όμως, είναι σύμφωνα με το ΔΝΤ «η αβεβαιότητα, κυρίως όσον αφορά στις προοπτικές της Ευρωζώνης και στη συνεχιζόμενη ύφεση, που οδήγησε σε μείωση των γερμανικών εξαγωγών, όπως και σε απότομη πτώση των επενδύσεων των επιχειρήσεων. (…) Η υπερκάλυψη των δημοσιονομικών στόχων (ήτοι λιτότητα, σ.σ.) θα πρέπει ν’ αποφευχθεί σταθερά, καθώς θα μπορούσε να οδηγήσει σε περιοριστική δημοσιονομική στάση, η οποία είναι αδικαιολόγητη στο παρόν περιβάλλον χαμηλής ανάπτυξης…»

«Παράλληλα, εντύπωση προκαλεί η αλλαγή στάσης της κ. Μέρκελ όσον αφορά στο μοντέλο διακυβέρνησης της Ευρωζώνης. «Δεν θεωρώ πως είναι ανάγκη στα επόμενα χρόνια να παραχωρήσουμε περισσότερες εξουσίες στην Κομισιόν, στις Βρυξέλλες», είπε η κ. Μέρκελ στο Der Spiegel, προσθέτοντας ότι συμφώνησε με τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ πως τα κράτη–μέλη πρέπει να συνεργάζονται στενότερα σε οικονομικά ζητήματα…».

Ένας δυσκοίλιος, κακιασμένος «γίγαντας» με πήλινα πόδια (ή τετράγωνες ρόδες…)

Σε άλλο σχετικό άρθρο, ο Olaf Storbeck από το Reuter Breakingnews, επισημαίνει:

«Η Γερμανία «περνάει» σαν ο οικονομικός γίγαντας της Ευρώπης. Στην πραγματικότητα, ίσως είναι πιο αδύναμη απ’ ό,τι παρουσιάζεται. Επί χρόνια, τα χαμηλά επίπεδα επενδύσεων του επιχειρηματικού κόσμου υποβαθμίζουν τις προοπτικές της βιομηχανικής παραγωγής της χώρας.

Παρότι το πραγματικό ΑΕΠ της κυμαίνεται σε επίπεδα 1,3% υψηλότερα από τα προ της κρίσεως επίπεδα ρεκόρ που καταγράφονταν το 2008, οι επενδύσεις σε ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό είναι μειωμένες κατά 16,5% συγκριτικά με τότε, με σταθερή μάλιστα μείωση επί έξι συνεχή τρίμηνα.

Η συγκράτηση των κεφαλαιακών δαπανών ίσως λειτούργησε αντισταθμιστικά, επιτρέποντας τη διατήρηση της απασχόλησης σε υψηλότερα επίπεδα απ’ ό,τι πραγματικά είχε αυστηρά ανάγκη η παραγωγή. (…) Η μείωση των επενδύσεων είναι στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι εμφανίζεται στατιστικά, και κάτω των επιπέδων του μέσου ευρωπαϊκού όρου για περισσότερο από μια δεκαετία τώρα. Ο σχηματισμός κεφαλαίου έχει μειωθεί από το 23% του ΑΕΠ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στο 17% σήμερα.

(…) Οι απογοητευτικές επιδόσεις της Γερμανίας (μιας χώρας με γηράσκοντα πληθυσμό, σ.σ.) σε ό,τι αφορά τις νέες επενδύσεις των επιχειρήσεων δημιουργούν ερωτήματα σχετικά με την πραγματική οικονομική ισχύ της. Ακόμη σημαντικότερο, δε, δημιουργούν ερωτήματα σχετικά με τις προοπτικές της στο μέλλον...»

Αρειανισμός – εργαλειακός ορθολογισμός – προτεσταντισμός – ναζισμός: Η ιστορική πορεία των Γερμανών προς την παράνοια…

Από τα παραπάνω –και όχι μόνο– αναδεικνύεται και πάλι η «Γερμανική ανωμαλία» στο μέσο της Ευρώπης, που έχει βαθιές ιστορικές ρίζες.

Οι Γερμανοί προσηλυτίστηκαν στο Χριστιανισμό μέσω Αρειανών ιεραποστόλων, μια αρχική περίοδο που ο Αρειανισμός ήταν η κρατούσα Χριστιανική εκδοχή, ακόμα και στο Βυζάντιο (μην ξεχνάμε ότι και ο Μ. Κωνσταντίνος από Αρειανό ιερέα βαπτίστηκε χριστιανός …).

Αντίδραση στη συλλογική Τριαδική εκδοχή του Χριστιανισμού –που τελικά επεκράτησε ως Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία– ο Αρειανισμός δεν ήταν παρά η αντίδραση του Αρχαιοελληνικού Ορθού Λόγου, οδηγημένου στα άκρα, ενάντια στο δόγμα της ομοούσιας Τριάδος (καθώς ο Άρειος θεωρούσε τον Ιησού «κτίσμα» και κατώτερο του Πατέρα ).

Απλοϊκοί βάρβαροι των σκοτεινών δασών του Μέλανα Δρυμού, απαίδευτοι στα λεπτά νάματα της Ελληνικής και Ανατολικής φιλοσοφίας, οι Γερμανοί υιοθέτησαν ψυχικά από την αρχή αυτό το «εύκολο» Αρειανικό Ιεραρχικό Δόγμα («Πατέρας Αφέντης»…), όπου βρήκε εύφορο έδαφος να ριζώσει στη συνέχεια –μετά από ένα διάλειμμα Καθολικισμού– ο ΛουθηροΚαλβινικός Προτεσταντισμός και μαζί του ο στενός, στυγνός και στεγνός εργαλειακός ατομιστικός ορθολογισμός.

Με την απόλυτη απουσία ευέλικτης συλλογικής σκέψης σ’ αυτή την ιστορική α–πνευματική πορεία, καταλήγουν, μετά από μουλαρίσια εμμονή στις εκάστοτε απόψεις τους, να ανακαλύπτουν εκ των υστέρων πόσο λάθος έκαναν…

• Καταστρέφουν την Ευρώπη με το ναζισμό τους και μετά ζητάνε υποκριτικά συγγνώμη, ξανακάνοντας όμως τα ίδια σήμερα δια της οικονομικής οδού…
• Τρελαίνονται στις απολύσεις και τη λιτότητα την προηγούμενη δεκαετία –επιβάλλοντας τώρα κακιασμένα την ίδια πολιτική στους λαούς του Ευρωπαϊκού Νότου– και ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι το παράκαναν αρχικά (1995–2003) σε κεφαλαιουχικές επενδύσεις και τώρα οδηγούνται σχεδόν στην ύφεση και αποβιομηχάνιση, συγκρινόμενοι με τις ανταγωνιστικές BRICS…
• Ζητάνε αρχικά όλη την εξουσία από τις Κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, για να ανακαλύψουν τώρα ότι δεν μπορούν να τη διαχειριστούν…

Κι έτσι παράφρονες, σε ένα συνεχές «μπρος–πίσω», σαν λεωφορείο με τετράγωνες ρόδες και χωρίς αμορτισέρ, πορεύονται με τραντάγματα παρανοϊκά εκεί, στο κρύο κέντρο της Ευρώπης, με το κόστος όμως αυτής της «μουλαρίσιας στάσης» να το πληρώνουν άγρια κατ’ αρχήν άλλοι λαοί…

Αλλά τώρα πια και οι ίδιοι…