Το ταξίδι του Ερντογάν στην Ουάσιγκτον, είναι από μόνο του ένα γεγονός που συγκεντρώνει τα βλέμματα της παγκόσμιας κοινότητας.
Ο λόγος είναι απλός. Ο Τούρκος πρωθυπουργός, κατόπιν συνενόησης και με την άδεια, φυσικά, της αμερικανικής κυβέρνησης και των αρμοδίων αρχών, ταξίδεψε στις ΗΠΑ συνοδευόμενος από το …μισό υπουργικό του συμβούλιο, ήτοι από τους:
Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, Μπουλέντ Αρίντς, Αντιπροέδρους του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), Νουμάν Κουρτουλμούς και Μεβλιούτ Τσαβούσογλου, Υπουργό Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, Υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Εγεμέν Μπαγίς, Υπουργό Οικονομίας, Ζαφέρ Τσαγλαγιάν, Υπουργό Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ, Διοικητή της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, Αντιπρόεδρο της ΚΟ του ΑΚΡ, Αϋσενούρ Μπαχτσέκαπιλι, και υπηρεσιακό Υφυπουργό Εξωτερικών, Φεριντούν Σινιρλίογλου. Στην αποστολή, για τη διπλωματική υποστήριξη της επίσκεψης, συμμετείχαν και 65 διπλωμάτες, εκτός φυσικά από τον Πρέσβη της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον, Ναμίκ Ταν και τους λοιπούς διπλωμάτες της πρεσβείας! Την αποστολή καλύπτουν δημοσιογραφικά και επικοινωνιακά δεκάδες Τούρκοι δημοσιογράφοι, ενώ δεν λείπει και ο επιχειρηματικός κόσμος της Τουρκίας, που εκπροσωπείται από 150 επιχειρηματίες και εκπροσώπους εταιρειών!
Κάναμε αυτήν την λεπτομερή αναφορά, για να δείξουμε το μέγεθος του πολιτικού γεγονότος, αλλά και την εικόνα της αναδυόμενης υπερδύναμης που θέλει να εκπέμψει η Τουρκία, αφού στην ουσία πραγματοποίησε κοινό υπουργικό συμβούλιο με τις ΗΠΑ, οι οποίες στο συμβούλιο αυτό εκπροσωπήθηκαν από τον ίδιο τον Πρόεδρο Ομπάμα, τον Αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν, τον Υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρρι και τον Υπουργό Αμύνης, Τσάκ Χάγκελ και άλλους υπηρεσιακούς παράγοντες.
Επίσης, να σημειώσουμε ότι στο κλειστό γεύμα εργασίας, που συμμετείχαν ο Ομπάμα, ο Κέρρι και ο Χάγκελ, από πλευράς των ΗΠΑ, από τουρκικής πλευράς συμμετείχε ο Ερντογάν, ο Νταβούτογλου και ο διοικητής της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία των συναντήσεων κορυφής ΗΠΑ-Τουρκίας.
Αν και δεν είναι του παρόντος, στον αντίποδα της αναβάθμισης του ρόλου της ΜΙΤ, καλούμε τους αναγνώστες μας και τους διοικούντες τη χώρα να αναλογιστούν την απαξία στην οποία έχει οδηγηθεί χρόνια τώρα η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, η σημασία και η αξιοπιστία της οποίας θυσιάστηκε, μεταξύ άλλων, και για μικροπολιτικούς λόγους, με την καθιέρωση της συνδιοίκησης από εγκάθετους κομματικούς παράγοντες και συνδικαλιστές!
Για να καταλήξουμε στα συμπεράσματα της επίσκεψης, είναι απαραίτητο να σκιαγραφήσουμε τη γεωπολιτική κατάσταση, που κατέστησε επιβεβλημένη την επίσκεψη Ερντογάν στις ΗΠΑ.
Στην περιοχή που παρεμβάλλεται μεταξύ του Ιράν, της Αραβικής Χερσονήσου και των ακτών της Ανατολικής Μεσογείου, η Τεχεράνη ασκεί σημαντική επιρροή, με κύριο όπλο το σιιτικό ισλαμικό δόγμα. Η επιροή αυτή αποτελεί σοβαρή στρατηγικού χαρακτήρα απειλή όχι μόνο για το Ισραήλ, αλλά και για τα κράτη της Αραβικής Χερσονήσου καθώς και για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, της Αγγλίας και εν γένει της Δύσης.
Επειδή, λοιπόν, η εμπειρία από την εμπλοκή των ΗΠΑ και της Δύσης σε πολεμικές επιχειρήσεις σε μουσουλμανικές χώρες (βλ. Αφγανιστάν, Ιράκ), είναι πικρή, βρίσκεται σε εξέλιξη σχέδιο αντιμετώπισης αυτού του στρατηγικού προβλήματος με αντι-όπλο το σουνιτικό Ισλάμ!
Στο σχέδιο αυτό, κομβικός θα είναι ο ρόλος της Τουρκίας, η οποία είναι η μόνη χώρα της περιοχής που είναι ενσωματωμένη στους δυτικούς θεσμούς (ΝΑΤΟ, Συμβούλιο της Ευρώπης κ.λπ.), είναι σουνιτική (ποσοστό 75-80%) και διαθέτει αξιόλογο στρατό, σε σχέση με τις γειτονικές χώρες-στόχους.
Θα επιδιωχθεί λοιπόν να δημιουργηθεί ένα σουνιτικό μπλοκ στην περιοχή, με επίκεντρο την Τουρκία, στο οποίο θα συμμετέχουν οι Κούρδοι, οι σουνίτες του Ιράκ, η Ιορδανία, οι σουνίτες της Συρίας και του Λιβάνου, για να αποδυναμώσει και σταδιακά να αποκόψει το Ιράν από το Νότιο Ιράκ, τη Συρία και το Λίβανο.
Δηλαδή,με απλά λόγια, σχεδιάζεται ένας θρησκευτικός πόλεμος διαρκείας ή για να είμαστε πιο ακριβείς, έχει αρχίσει ένας τέτοιος πόλεμος στη Συρία, ο οποίος, σε συνδυασμό με το Κουρδικό, χρησιμοποιείται και ως μέσο πίεσης προς την Τουρκία, για να πεισθεί να παίξει το ρόλο του «πρωταγωνιστή» στο σχέδιο αυτό.
Ο στόχος λοιπόν του ταξιδιού είναι να πεισθεί η Τουρκία να εμπλακεί σ’ αυτό το σχέδιο, και να κανονιστούν όσο το δυνατόν οι πρακτικές λεπτομέρειες που απορρέουν από την εφαρμογή του.
Αναφέραμε πιο πάνω ότι ως μέσο πίεσης -μαστίγιο- χρησιμοποιήθηκε το Κουρδικό και ο «πύρινος βάλτος» της Συρίας. Υπάρχουν όμως και τα ανταλλάγματα, το καρότο της παροιμίας. Τα πρώτα ανταλλάγματα ήταν η συγνώμη του Ισραήλ, η ειρήνευση με το ΡΚΚ και μερίδιο από τα πετρέλαια του Νοτίου Κουρδιστάν.
Θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε ποια είναι τα ανταλλάγματα που ζητεί η Τουρκία από τις ΗΠΑ για την Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη, και πόσο είναι σε θέση να αντισταθεί μια ούτως ή άλλως αδύναμη Κύπρος και μια Ελλάδα που παλεύει να αποφύγει τη χρεοκοπία και δεν μπορεί να …εξασφαλίσει ένα ραντεβού του πρωθυπουργού της με τον Ομπάμα!
Αναρτήσεις
Με κανέναν τρόπο δεν μπορούμε να συγκριθούμε με την Τουρκία. Η Τουρκία έχει πληθυσμό 70 εκατομμύρια και αυξάνονται κάθε χρόνο, και κυρίως νεανικό πληθυσμό, λόγω των πολλών γεννήσεων. Η Ελλάδα έχει 10 εκατομμύρια πληθυσμό ( το υπόλοιπο 1 εκατομμύριο είναι αλλοδαποί) και γερασμένο πληθυσμό λόγω έλλειψης γεννήσεων. Η Τουρκία έχει πολύ σοβαρό στρατό, η Ελλάδα δυσκολεύεται να καλέσει τους ολιγοστούς νέους στο στράτευμα, διότι δεν υπάρχουν χρήματα να τους συντηρήσει. Οπότε οποιαδήποτε σύγκριση είναι εκ προοιμίου αποτυχημένη.
ΑπάντησηΔιαγραφή