Η λειτουργία της διαπλοκής καρτέλ-πολιτικών-ΜΜΕ-Δικαιοσύνη. Του *Γιώργου Φλωρά

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος γιατί τα καρτέλ επικρατούν στην Ελλάδα και ο Έλληνας γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης επί σειρά δεκαετιών. Θα μεταφέρω την δική μου εκτίμηση για την διαπλοκή καρτέλ-πολιτικών-ΜΜΕ-Δικαιοσύνης.

Με την λέξη καρτέλ εννοούμε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις που κατέχουν σημαντικό μερίδιο αγοράς στα προϊόντα τους και οι οποίες είτε κάνουν συμφωνίες με άλλες επιχειρήσεις για να κρατήσουν ψηλά τις τιμές, είτε κάνουν κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης τους στην αγορά είτε απαγορεύουν τις παράλληλες εισαγωγές ή τις εξαγωγές στους συνεργάτες τους.

Τα καρτέλ είναι μεγάλες επιχειρήσεις, συνήθως πολυεθνικές, και στόχο έχουν έναν και μοναδικό: το κέρδος. Όσο μεγαλύτερο το κέρδος τόσο καλύτερα για τους μετόχους και για τα στελέχη (βλ. μπόνους).

Τα καρτέλ, επειδή είναι μεγάλες εμπορικές εταιρείες, ξοδεύουν τεράστια ποσά σε διαφήμιση, σε όλα τα ΜΜΕ (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες). Χωρίς την διαφήμιση των καρτέλ τα ΜΜΕ απλά κλείνουν. Αν 3-4 μεγάλες εταιρείες αποφασίζουν αν κόψουν ένα κανάλι, αυτό θα δεχθεί τεράστιο πλήγμα....

Τα καρτέλ, από τα παράνομα υπερκέρδη που οι νομοθέτες τους επιτρέπουν να έχουν, φροντίζουν και ταίζουν τους ευεργέτες τους, και σε κεντρικό επίπεδο και σε ατομικό. Σε κεντρικό επίπεδο θα χρηματοδοτήσουν το κόμμα ειδικά στην προεκλογική περίοδο. Η χρηματοδότηση είναι φυσικά χωρίς αποδείξεις και έτσι το κόμμα μπορεί επίσης να πληρώνει χωρίς αποδείξεις. Σε ατομικό επίπεδο θα χρηματοδοτήσουν τον υποψήφιο βουλευτή με τα απαραίτητα για εκδηλώσεις, αφίσες κλπ.

Ο ανταγωνισμός είναι εχθρός των καρτέλ αφού αναγκάζει κάθε εταιρεία να χαμηλώνει τις τιμές της, άρα να περιορίζει τα κέρδη της.

Βασικός στόχος των καρτέλ είναι εξορισμού ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Πρέπει να εξαλειφθεί.

Όμως η Ευρώπη επιθυμεί να υπάρχει ελεύθερος ανταγωνισμός γιατί φέρνει νέα προϊόντα, δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, προάγει την καινοτομία, ικανοποιεί καλύτερα τον πελάτη, διαθέτει τα προϊόντα σε χαμηλότερες τιμές για τον καταναλωτή.

Για να το πετύχει η Ευρώπη έχει θέσει κανόνες που κάθε κράτος πρέπει να μεταφέρει στην εθνική νομοθεσία ως νόμους. Επίσης επιβάλει σε κάθε κράτος να έχει μια Αρχή Ανταγωνισμού, στην Ελλάδα είναι η Επιτροπή Ανταγωνισμού.

Τα καρτέλ γνωρίζουν ότι για να εξαφανίσουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό πρέπει να «ελέγξουν» τους νόμους. Και για να «ελέγξουν» τους νόμους ο δρόμος είναι απλός.

Πρώτα ελέγχουν τους νομοθέτες, δηλαδή τους πολιτικούς που κυβερνούν, τους βουλευτές μας.

Ο νομοθέτης εκλέγεται αφού μπει στην λίστα που ορίζει ο αρχηγός του κόμματος. Αν ο αρχηγός δεν σε θέλει, είσαι εκτός λίστας. Αν είσαι εχθρός των φίλων και των χρηματοδοτών του αρχηγού είσαι εκτός λίστας. Αν στην θητεία σου στην Βουλή ενόχλησες τους φίλους τους αρχηγού είσαι εκτός λίστας. Άρα ξεκινάμε ε την παραδοχή ότι για να μπει ο μελλοντικός βουλευτής στην λίστα και να έχει ελπίδες να εκλεγεί πρέπει να μην στεναχωρεί τους φίλους του αρχηγού, δηλαδή τους χρηματοδότες του κόμματος.

Για να εκλεγεί ένας βουλευτής-νομοθέτης, ειδικά στις πολυπληθείς περιφέρειες, πρέπει να παρουσιαστεί στα τηλεοπτικά κανάλια. Έχει αποδειχτεί ότι τα ΜΜΕ αναδεικνύουν ως σπουδαίους τους πιο ηλίθιους και ανίκανους, επειδή θα τους προβάλουν ασταμάτητα και ο κόσμος θα τους αναγνωρίζει αμέσως. Στα κανάλια δεν πας επειδή το θέλεις αλλά επειδή σε καλούνε.

Τα ΜΜΕ είναι εμπορικές επιχειρήσεις που με βάση τα επίσημα στοιχεία ζούνε βασισμένα στα δάνεια. Τα δάνεια τα εγκρίνουν οι τράπεζες, αν θέλουν μάλιστα δεν τα εγκρίνουν ή δεν τα ανανεώνουν και το μέσο μαζικής επικοινωνίας θα κλείσει. Άρα τα ΜΜΕ έχουν άμεση ανάγκη τον τραπεζικό δανεισμό.

Η προεκλογική περίοδος έχει δυο περιόδους. Την περίοδο ανάμεσα σε δυο εκλογές και την περίοδο πριν τις εκλογές.

Στην περίοδο ανάμεσα στις δυο εκλογές τα κανάλια καλούν τους βουλευτές-νομοθέτες και τους πολιτικούς που ανήκουν στους λεγόμενα φιλικά προσκείμενους. Είναι αυτοί που μπορεί να φωνάζουν κατά της διαφθοράς, να είναι αντιδραστικοί αλλά όταν έρχεται ο χρόνος στο δια ταύτα δεν κάνουν αυτό που πρέπει άλλα αυτό που εξυπηρετεί τους φίλους του αρχηγού. Δεν νομοθετούν δηλαδή για να σπάσουν τα καρτέλ αλλά καθημερινά θα βρίσουν τα καρτέλ για την ακρίβεια των προϊόντων.

Στην προεκλογική περίοδο ο χρόνος προβολής είναι περιορισμένος και θα προβληθούν συγκεκριμένοι υποψήφιοι νομοθέτες. Το ερώτημα είναι πώς θα επιλεχθούν οι υποψήφιοι που θα προσκληθούν από, πχ, τα τηλεοπτικά κανάλια? Τα καρτέλ είναι οι βασικοί πελάτες των ΜΜΕ. Χωρίς την διαφήμισή τους κλείνουν. Τα καρτέλ, δια μέσω των λεγόμενων media shops, δεσμεύουν τηλεοπτικό χρόνο για τους δικούς τους υποψηφίους βουλευτές-νομοθέτες. Σε αυτό το χρόνο κανονίζουν ότι θα προβληθούν ο Χ ο Ψ και ο Ω, δηλαδή αυτοί οι υποψήφιοι που είναι ξεπουλημένοι από τα αποδυτήρια. Γνωρίζουν οι υποψήφιοι αυτοί ότι με την τηλεοπτική τους προβολή η πιθανότητα εκλογής τους είναι πολλαπλάσια. Εκλέγονται και ξέρουν ότι οφείλουν χάρη στο καρτέλ που τους έδωσε τηλεοπτική προβολή.

Έρχεται η ώρα οι «δικοί μας» νομοθέτες να ψηφίσουν νόμους. Αυτοί που γνωρίζουν την νομοθεσία για τα καρτέλ γελάνε από το πόσο αστείες είναι οι ποινές (χρηματικές και ποινικές) για τα καρτέλ. Και δεν είναι αυστηρότερες γιατί η κρίσιμη πλειοψηφία των νομοθετών ανήκει στους φίλους των καρτέλ.

Ο κόσμος ακούει τους νομοθέτες να εξορκίζουν τα καρτέλ αλλά δεν γνωρίζει την νομοθεσία και δεν γνωρίζει ότι ουσιαστικά είναι χειρότερο να χτίσεις ένα παράνομο κοτέτσι από το να στήσεις καρτέλ και να κατακλέβεις χιλιάδες καταναλωτές επί χρόνια, αποκομίζοντας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ παράνομα κέρδη.

Η πολιτεία έχει δημιουργήσει και την Επιτροπή Ανταγωνισμού για να κυνηγάει τα καρτέλ. Όχι επειδή το θέλανε οι νομοθέτες μας αλλά επειδή το επέβαλε η Ευρώπη. Οι «φίλοι» νομοθέτες έκαναν την Επιτροπή Ανταγωνισμού Ανεξάρτητη Αρχή ώστε να μην παρεμβαίνει κανείς στο έργο της. Διορίζουν όμως με προσωπική επιλογή του κάθε Υπουργού τον πρόεδρο της. Τον προηγούμενο πρόεδρο τον επέλεξε ο Άκης Τσοχατζόπουλος (τον επέλεξε ως άνθρωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του) και έμεινε στην θέση του 6 χρόνια. Τον επόμενο πρόεδρο τον επέλεξε ο Χατζηδάκης. Κανείς τους φυσικά δεν επιλέχθηκε με διαγωνισμό άλλα λόγω γνωριμιών σε κομματικό επίπεδο. Και φυσικά τα αποτελέσματα του έργου τους είναι σε όλους τους Καταναλωτές γνωστά.

Η Επιτροπή Ανταγωνισμού εννοείται κυνηγάει τα καρτέλ όμως ξεχνάει στα συρτάρια της υποθέσεις επί 4-5 χρόνια, μια την ξέχασε επί 16 χρόνια. Όποτε ρωτάς τον νομοθέτη γιατί αργεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού, σου απαντάει : είναι Ανεξάρτητη Αρχή και δεν μπορώ να κάνω κάτι.

Εδώ έρχεται και η Δικαιοσύνη. Την Δικαιοσύνη υπηρετούν οι δικηγόροι και οι δικαστές.

Υπάρχει ένα σύστημα δικηγόρων που υποστηρίζουν τα καρτέλ συστηματικά. Κάποιοι από αυτούς έχουν παρελθόν στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, άρα στενές σχέσεις με νυν υπαλλήλους, υπαλλήλους σε κρίσιμα πόστα. Γενικά παρατηρείται μια επιτυχή έκβαση υποθέσεων που τα καρτέλ στηρίζουν συγκεκριμένοι δικηγόροι. Το ότι οι ίδιοι θήτευσαν στην Επιτροπή Ανταγωνισμού επί σειρά ετών δεν ενοχλεί κανέναν.

Στην Δικαιοσύνη είναι όμως και οι Δικαστές και οι Εισαγγελείς. Όπως ξέρουμε οι αποφάσεις των Δικαστών κρίνονται από τον Άρειο Πάγο και πάρα πολλές φορές πετιούνται στα σκουπίδια ως λανθασμένες. Και οι αποφάσεις των Εισαγγελέων κρίνονται από τους Δικαστές και πάρα πολλές φορές πετιούνται στα σκουπίδια αφού οι Δικαστές κρίνουν αντίθετα από την κρίση των Εισαγγελέων. Άρα ουδείς αλάνθαστος από τους δικαστές και εισαγγελείς. Επίσης γνωρίζουμε ότι στην δικαιοσύνη έχουν εντοπιστεί φαινόμενα Καλούση και Μπουρμπούλια, κατά συνέπεια δεν μπορεί να είμαστε σίγουροι ότι οι Δικαστές είναι αδέκαστοι στο σύνολό τους (όπως φυσικά ισχύει για κάθε κατηγορία επαγγελματιών).

επίσης παρατηρούμε τακτικά παιδιά δικαστών και εισαγγελέων να εργάζονται σε μεγάλες επιχειρήσεις που ανήκουν στην κατηγορία των καρτέλ, δημιουργώντας ιδιαίτερους δεσμούς ανάμεσα στις οικογένειες δικαστικών και στα καρτέλ

Έτσι βλέπουμε και πολλές αποφάσεις που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τα καρτέλ να είναι πέραν πάσης λογικής. Είτε γιατί ο δικαστικός λειτουργός είναι άσχετος με το ζήτημα (ειδικό δίκαιο), είτε γιατί είναι απρόσεκτος, είτε γιατί έκανε κάποια εξυπηρέτηση, τα καρτέλ και οι φίλοι τους ευνοούνται.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Εκτελεστική εξουσία (οι νομοθέτες-βουλευτές) έχει λόγο στον διορισμό της κεφαλής της Δικαστικής εξουσίας, άρα οι φιλόδοξοι δικαστικοί επιδιώκουν να έχουν καλές σχέσεις με τους πολιτικούς. Το πώς το επιδιώκουν εναπόκειται στην ακεραιότητα τους καθενός. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Εκτελεστική εξουσία επιλέγει ενίοτε ανώτατους Δικαστικούς και Εισαγγελείς και τους τοποθετεί σε καλοπληρωμένες θέσεις είτε κατά την διάρκεια του δικαστικού τους βίου είτε μετά (σύνταξη). Άρα οι φιλόδοξοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης έχουνε το πίσω μέρος του μυαλού τους ότι αν είναι φίλοι με τους πολιτικούς (αυτούς δηλαδή που χρηματοδοτούν τα καρτέλ) ίσως κάποια στιγμή να σταθούνε «τυχεροί» και να κερδίσουν και αυτοί μια καλοπληρωμένη θέση στο Δημόσιο (πρόεδροι Αρχών, Υπουργοί, Βουλευτές κλπ).

Του *Γιώργου Φλωρά, επιχειρηματία, μέλος του ΔΣ του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών