Συνοπτικά για την οικονομική κρίση.

Από το tsiapis.com

Για να χουμε ένα γεγονός πρέπει να υπάρχει και το ανάλογο αίτιο.

Έτσι αν η οικονομική κρίση είναι το γεγονός τότε πρέπει να δούμε τα αίτια που την προκαλούν.

Ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν πρέπει να εξετάσουμε όλα τα οικονομικά γεγονότα άμεσα ή έμεσα που δημιούργησαν «οικονομική αναταραχή» στη χώρα μας, όπως είναι ότι δεκαετίες τώρα ακούμε τη λέξη λιτότητα (κατάντησε η πιο δημοφιλής λέξη), αν ρωτήσετε σημερινούς 40αρηδες να σας πουν πότε ακούσανε για πρώτη φορά τη λέξη λιτότητα θα σας πούν όταν πηγαίνανε ακόμη στις πρώτες τάξεις του δημοτικού! Η φούσκα του χρηματιστηρίου, τα δεκάδες ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής που χρόνιζαν στα δικαστήρια γιατί όλοι οι ασφαλισμένοι νόμιζαν ότι στη λήξη τους θα πάρουν λεφτά, αλλά στη πραγματικότητα θα τα έπαιρναν αν πέθαιναν,(δηλαδή οι κληρονόμοι), αλήθεια πόσος κόσμος είχε προσφύγει στη δικαιοσύνη για αυτό; Και πολλά άλλα σχετικά.

Εδώ και αρκετά χρόνια έγιναν τραγικά λάθη από τις κυβερνήσεις που είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας όπως έλεγε πριν 27 έτη ένας καθηγητής μου σε άρθρο του, στα θέματα των κρατικοποιήσεων ζημιογόνων επιχειρήσεων, που τις βάφτισαν κοινωνικοποιήσεις, των προσλήψεων δεκάδων χιλιάδων αργόμισθων, που τις βάφτισαν αντιμετώπιση της ανεργίας, την ασφυκτική αστυνόμευση της αγοράς, που τη βάφτισαν κοινωνική δικαιοσύνη, την μεθοδική υπόθαλψη ταξικού μίσους, που τη βάφτισαν προοδευτική πολιτική, τον έλεγχο των συνδικάτων, που τον βάφτισαν εκδημοκρατισμό, τον αποπροσανατολισμό της οικονομίας από τις πραγματικότητες εντάξεως τότε στην Ε.Ο.Κ., που τον βάφτισαν υπερήφανη εξωτερική πολιτική, τον παραμερισμό του ιδιώτη, υπέρ του προβληματικού και αναποτελεσματικού κράτους, που τον βάφτισαν πορεία προς τον σοσιαλισμό και από τις ασύμφορες συναλλαγές με τις ανατολικές χώρες, που τις βάφτισαν πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.

Έγιναν και άλλα τραγικά λάθη όπως το ανεξέλεγκτο άνοιγμα «δήθεν» ιδιωτικών Πανεπιστημίων με άδεια από το Υπουργείο εμπορίου και όχι από το Υπουργείο Παιδείας, που λειτουργούσαν ως κέντρα ελευθέρων σπουδών και που υπόσχονταν Πανεπιστημιακού επιπέδου σπουδές, που το 90% των σπουδαστών σπούδαζαν διοίκηση επιχειρήσεων, management και κάθε τι σχετικό, δηλαδή με λίγα λόγια νόμιζαν ότι με το πτυχίο τους θα γίνουν διευθυντές σε εταιρείες εργοστάσια κλπ και κατέληγαν «άνεργοι» αφού ως τεμπέληδες δεν πηγαίνανε να ασχοληθούν με πιο βαριές δουλειές (αυτή είναι η αλήθεια και ας πονάει) γιατί αυτή η νοοτροπία υπήρχε και πόσα χρήματα ξόδευαν για αυτό οι άμοιροι (όχι άμοιροι ευθυνών όμως) γονείς τους.

Η ανεξέλεγκτη αποφοίτηση χιλιάδων πτυχιούχων και σε άλλες ειδικότητες πανεπιστημίων, σχολών κλπ που δεν μπορούσαν να απορροφηθούν στον επαγγελματικό στίβο γιατί δεν υπήρχε ζήτηση, π.χ. χιλιάδες πτυχιούχοι μηχανικών αεροπλάνων, χιλιάδες πτυχιούχοι ιατρικών επαγγελμάτων (βοηθοί μικροβιολόγοι, οδοντοτεχνίτες, νοσηλευτές κλπ), σεισμολόγοι, βιβλιοθηκονόμοι κ.α

Ένα απαράδεκτο κράτος που δεν είχε ποτέ σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό και που καταστρατήγησε την λέξη ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ. Δέστε για παράδειγμα ότι ακόμα δεν έχουν ανακοινωθεί τα επίσημα αποτελέσματα της απογραφής του πληθυσμού. Ένα κράτος που τον ΟΑΕΔ τον είχε για να επιδοτεί την ανεργία, αντί την εργασία, που δεν κατέγραφε την πραγματική ζήτηση επαγγελμάτων ώστε να συμβουλεύει τις σχολές και τα Πανεπιστήμια για το πόσους πτυχιούχους θα βγάζει κάθε χρόνο η κάθε σχολή. Δηλαδή είναι δυνατόν κάθε χρόνο να βγαίνουν 2-3 χιλιάδες μηχανικοί αεροσκαφών; Που θα βρουν δουλειά; Κάποιοι από αυτούς θα απορροφηθούν σε αεροπορικές εταιρείες και στην Πολεμική αεροπορία οι υπόλοιποι;

Είναι δυνατόν ο ΟΑΕΔ σε συνεργασία με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, να μην γνωρίζουν τις ανάγκες επαγγελματικής ζήτησης;

Θυμάμαι το 1996 όταν συνέβη η ιστορία με τα ΙΜΙΑ Πρόεδρος Πολιτικού Κόμματος είχε πάει στο Καστελόριζο (θυμάστε το ράδιο Καστελόριζο κάποιοι – τότε θυμήθηκαν τα ακριτικά νησιά μας) και είπε: ΘΑ ΣΑΣ ΦΤΙΑΞΩ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ! Σε 500 κατοίκους δηλαδή. Είναι σαν να πας στη Μακρόνησο των 20 κατοίκων και να πεις θα ανοίξω MALL!

Μπήκες ως κράτος στην ΟΝΕ και τα Ευρώ ναι μεν είναι Ενιαίο νόμισμα, αλλά όχι Κοινό!

Είχε γράψει η Γαλλική εφημερίδα LE MONDE:

«…θα πρέπει να μετατραπεί το ευρώ από «ενιαίο νόμισμα» σε «κοινό νόμισμα» – δεδομένου ότι η υιοθέτηση ενός ενιαίου νομίσματος απαιτεί μια ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ ή της Γερμανίας, που θα διαθέτει μηχανισμούς μεταφοράς κεφαλαίων από το ένα ομόσπονδο κρατίδιο στο άλλο…»

Δηλαδή για ποια Ευρώπη με ευρώ μιλάμε;

Η Ελλάδα έδωσε σημασία πάρα πολύ στο λογιστικό χρήμα (επιταγές, ομόλογα κ.α.) καθώς και στην αθρόα χορηγία δανείων (πάρε κόσμε δηλαδή).

Μου θυμίζει ένα παλιό μου συμμαθητή που είχε ταχυφαγείο ένα σε εθνική οδό πάνω και ένα στην Αθήνα και μια μέρα μου λέει: έχεις να μου δανείσεις ένα 5χίλιαρο;;; (ήταν δραχμές τότε) δηλαδή είναι σαν να πάει η Αθηνά Ωνάση στη τράπεζα για να πάρει δάνειο 100 ευρώ!! Καταλάβατε τώρα πως οι τράπεζες δίνανε δάνεια τόσο εύκολα; Δηλαδή καμία τράπεζα δεν θα παραξενευότανε από το δάνειο που θα ζήταγε η Αθηνά Ωνάση; Έχει ανάγκη από 100 ευρώ; Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούνε ρε μπας και χρεοκόπησε; Μήπως έφαγε τη περιουσία στο τζόγο; Μήπως είναι υπερβολικά σπάταλη; Έτσι λοιπόν πήγαινε ο κάθε ένας με το «μεγάλο» εκκαθαριστικό των 25.000 ευρώ και έπαιρνε δάνειο 3.000 ευρώ και ζήταγε 36 δόσεις με 6% σταθερό επιτόκιο δηλαδή 88.33 ευρώ δόση. Δηλαδή ο 2.083,33 ευρώ μισθό το μήνα ζήταγε δόση των 83.33 ευρώ! Καταλάβατε τώρα γιατί οι τράπεζες έχουν τόσες επισφάλειες;

Μιλάμε όλοι για ελεύθερη οικονομία. Στην Ελλάδα έχουμε άναρχη και εξαρτώμενη οικονομία. Άναρχη οικονομία γιατί ο κάθε ένας ανοίγει ένα μαγαζί και πουλάει ότι γουστάρει από αέρα κοπανιστό π.χ. συμβουλές για το μέλλον (μέντιουμ), περίπτερα που πουλάνε από τσιγάρα έως καλάμια ψαρέματος, παραεμπόριο κλπ καθώς και εξαρτώμενη π.χ. σταθερή τηλεφωνία που όταν χαλάσει η γραμμή πάντα θα φταίει ο ΟΤΕ! Συγγνώμη όπως τα αεροδρόμια ανήκουν στην ΥΠΑ και όχι στην Ολυμπιακή έτσι και τα καλώδια των τηλεφώνων ανήκουν στην ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων).

Ένας ιδιωτικός τομέας ασόβαρος (πας σε ένα κατάστημα να αγοράσεις ένα κινητό τηλέφωνο και όταν βγαίνει προβληματικό σου βγάζουν το λάδι να στο αλλάξουν, π.χ. έχει τύχει σε φίλο με κάρτα γραφικών σε υπολογιστή να του λένε ότι η κάρτα δουλεύει κανονικά, άσχετα αν σε 3 υπολογιστές φίλων που τη δοκιμάσαμε δεν δουλεύει. Άντε να βρει το δίκιο του).

Ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα είναι που θα πρέπει να υπάρχει σύμφωνα με το ποιος ανακυκλώνει χρήμα στην αγορά.

Για παράδειγμα, ο ΟΠΑΠ τα χρήματα που μαζεύει δεν τα ανακυκλώνει στην αγορά. Μόνο καμιά επιχορήγηση σε κανένα αθλητικό σύλλογο και καμιά χορηγία σε κανά γήπεδο (και τα κέρδη που μοιράζει ξαναπαίζονται). Ένα εστιατόριο όμως τα χρήματα που μαζεύει τα ανακυκλώνει στην αγορά. Αγοράζει προμήθειες, μακαρόνια, πατάτες, λαχανικά, αναψυκτικά, βούτυρα, ψωμιά κλπ.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα φυσικά πρόσωπα. Ένας μεσήλικας άγαμος χωρίς τέκνα που το μισό μισθό του τον βάζει στη τράπεζα και με τον άλλο μισό ζει, δεν ανακυκλώνει το χρήμα όσο το ανακυκλώνει κάποιος που έχει παιδιά, εγγόνια οπότε με το μισό μισθό ζει και με τον άλλο μισό αγοράζει ρούχα, παπούτσια δώρα για τα εγγόνια του.

Επομένως όποιος ανακυκλώνει περισσότερο χρήμα να πληρώνει λιγότερο φόρο από ένα που ανακυκλώνει λιγότερο χρήμα.

Είναι δυνατόν αυτός που ανακυκλώνει το χρήμα, να του κόβεις το μισθό ή τη σύνταξη και να τον ταράζεις στη φορολογία;

Είναι δυνατόν να υπάρχει τόσο μεγάλος συντελεστής ΦΠΑ; Πώς να επενδύσουν οι επιχειρηματίες; Ο Ωνάσης είχε πει ο επιχειρηματίας είναι σαν την άμμο, όσο τη σφίγγεις τόσο τη χάνεις.

Πιο πάνω ανέφερα για το ότι δεν έχουμε σοβαρή στατιστική αρχή. Μήπως τελικά φταίει για όλα ο πληθυσμός; Είμαστε η χώρα των γερόντων, της υπογεννητικότητας και των αλλοδαπών. Σε αυτό να προσθέσουμε ότι στο σύνολο του πληθυσμού, οι γυναίκες υπερτερούν από τους άνδρες. Επομένως για να έχουμε μια σαφή εικόνα του πληθυσμού, θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στη τελευταία απογραφή (ακόμα δεν έχουμε οριστικά αποτελέσματα).

Έτσι λοιπόν σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο θα δούμε ότι ο πληθυσμός είναι 10.700.000 περίπου. 51% γυναίκες και 49% άνδρες. Λογικά στα επίσημα αποτελέσματα θα μας πουν ακριβώς πόσοι είναι οι γέροι, τα παιδιά και οι αλλοδαποί.

Ποιοι είναι όμως αυτοί που θεωρούνται γέροντες; Ποια είναι η ηλικία τους; Είναι 60 ετών; Είναι 55 ετών; (γιατί γέροντες στην ουσία θεωρούμε τους μη παραγωγικούς – συνταξιούχους). Ποια είναι η ηλικία των παιδιών; 10 ετών; 20 ετών; 24 ετών; (γιατί παιδιά θεωρούμε όσα δεν έχουν βγει ακόμη στην παραγωγή, π.χ. φοιτητές).

Επομένως αν θεωρήσουμε ότι οι γέροντες είναι 58+ και τα παιδιά έως 24, τότε το παραγωγικό κομμάτι ηλικιακά είναι 25 – 57 ετών.

Αν κάνουμε μια πρόχειρη ανάλυση στα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω, θα ήταν χρήσιμο να χωρίσουμε σε κατηγορίες – πάντα με τις δικές μας εκτιμήσεις – το πληθυσμό για να δούμε εν πάση περιπτώσει τι προκύπτει και τι η χώρα μας μπορεί να περιμένει ως όπλο ενάντια στην οικονομική κρίση.

Το πρώτο που θα κάνουμε είναι να διαχωρίσουμε ενδεικτικά τους άνδρες από τις γυναίκες και να κατηγοριοποιήσουμε σε 3 ομάδες τους γέρους, τα παιδιά και το «παραγωγικό» κομμάτι τη μεσαία ηλικία.

Έτσι προκύπτει ο παρακάτω ενδεικτικός πίνακας:

• Γέροι 5.457.000

• Μεσαία ηλικία 3.210.000

• Παιδιά 2.033.000

(Ο υπολογισμός των αποτελεσμάτων του παραπάνω πίνακα έγινε ως εξής: γυναίκες 51% άνδρες 49%. Γέροι/γερόντισσες 51% (χώρα των γερόντων), Παιδιά 19% (υπογεννητικότητα – μειοψηφία) και μεσαία ηλικία 30%.)

Αν λοιπόν σύμφωνα με το παραπάνω δούμε ότι το παραγωγικό κομμάτι (Μεσαία ηλικία) είναι συνολικά 3.210.000 περίπου, αν αφαιρέσουμε ένα ποσοστό από τις γυναίκες που είναι νοικοκυρές, ένα ποσοστό από αρρώστους, εγκληματίες κλπ, ένα ποσοστό από αλλοδαπούς (της κατάστασης δήμου Αθηναίων, Ομόνοια – Σύνταγμα – Παραεμπόριο κοκ), για ποιο παραγωγικό κομμάτι μιλάμε; Και από πού θα ταϊστεί ο υπόλοιπος πληθυσμός παιδιά – μόρφωση – συντάξεις κλπ;

Για ποια αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης μιλάμε;

Πόσοι σύλλογοι σφραγίδες υπάρχουν που λαμβάνουν επιχορηγήσεις χιλιάδων ευρώ από τα δημόσια ταμεία εκμεταλλευόμενοι απλώς ότι το καταστατικό τους έχει επικυρωθεί από τις δικαστικές αρχές;

Ποιος έλεγχος ασκείται από εκεί και πέρα από τις αντιπεριφέρειες της χώρας (πρώην νομαρχίες) οι οποίες ασκούν τον έλεγχο της τήρησης του καταστατικού και της λειτουργίας των συλλόγων σωματείων κλπ;

Ποια Δ.Ο.Υ. ή Σ.Δ.Ο.Ε. έκανε έλεγχο στα οικονομικά του κάθε συλλόγου;

Υπάρχουν πρακτικά των Δ.Σ. Των συλλόγων που να ορίζουν τις δαπάνες τους; (δηλαδή για να αγοραστεί π.χ. Μια ανθοδέσμη ή ένα έπαθλο για βράβευση κάποιου προσώπου, θα πρέπει πρώτα από όλα να υπάρχει σχετική απόφαση του Δ.Σ.)

Υπάρχουν δημοσιευμένες ανακοινώσεις σε εφημερίδες για τις αρχαιρεσίες των συλλόγων αυτών;

Τηρείται το αρχείο με τα πρακτικά των εφορευτικών επιτροπών για αρχαιρεσίες ή των γενικών συνελεύσεων;

Καταχωρούνται στα μητρώα της αντιπεριφέρειας οι μεταβολές των συνθέσεων Δ.Σ των συλλόγων αυτών;

Έχουν Α.Φ.Μ. Οι σύλλογοι αυτοί; κλπ κλπ κλπ.................κλπ

Επίσης υπάρχουν πολλά ερωτήματα όπως ποιο είναι το νομικό πλαίσιο που διέπει τις Μ.Κ.Ο. που ξεφυτρώνουν συνέχεια σαν τα μανιτάρια και το πιο φοβερό από όλα είναι να βλέπεις Μ.Κ.Ο ή συλλόγους με τον ίδιο σκοπό!! Δηλαδή ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μια περιοχή με το όνομα Χ και σε αυτή τη περιοχή λειτουργούν οι εξής σύλλογοι:

Πολιτιστικός σύλλογος η Χ, Πολιτιστικός και εξωραϊστικός σύλλογος οι κάτοικοι της Χ, Σωματείο – λέσχη οι Φίλοι της Χ κλπ. Δηλαδή σύλλογοι σωματεία με τον ίδιο ακριβώς σκοπό αλλά γιατί άραγε διαιρούμενο σε πολλά κομμάτια;

Πόσες Μ.Κ.Ο. Λαμβάνουν από το ΕΣΠΑ χρήματα για εξυπηρέτηση και οφέλη πολιτικών σχηματισμών που τις στηρίζουν ή που πιθανόν να χρηματοδοτούνται από τις Μ.Κ.Ο. Και τους συλλόγους σωματεία φαντάσματα!

ΝΑΙ! Όχι σύλλογοι σφραγίδες, αλλά φαντάσματα που όταν θυμούνται ζωντανεύουν και παρουσιάζονται ως δήθεν κινήματα κατά της φτώχειας, και της οικονομικής κρίσης, αλλά δεν μας παρουσίασαν ποτέ ποια ήταν η σύνθεση των Δ.Σ. τους, ποια η δράση τους εκτός από τη μέρα που εμφανίζονται κοκ.

Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες παραγράφους που αφορούν αυτούς τους συλλόγους σφραγίδες – φαντάσματα (ή αλλιώς φερέφωνα της κάθε κομματικής κίνησης, της κονόμας και της χρηματοδότησης διαφόρων δραστηριοτήτων).

Επίσης λέμε ότι με το ευρώ όταν μπήκε στη ζωή μας αυξηθήκανε όλα. Όμως εμείς δεν σεβαστήκαμε τα ευρώ. Δίναμε ένα χάρτινο τάλιρο ή ένα «μεγάλο» κέρμα και μαζεύαμε τα ψιλά. Eτσι, δεν αντιλαμβανόμασταν ότι πληρώναμε εννιακόσιες ή χίλιες δραχμές για δύο γουλίτσες καφέ, ότι πληρώναμε ογδόντα δραχμές για ένα ποτήρι νερό. Τα ψιλά είναι λεφτά!

Έχουμε βαριά βιομηχανία τον Τουρισμό. Όμως παρατηρείται μια ραγδαία αλλαγή όσον αφορά στον τρόπο πωλήσεων των ξενοδοχειακών μονάδων της χώρας μέσω των μεγάλων τουριστικών γραφείων. Έχοντας σαν στόχο την αύξηση των διανυκτερεύσεων σε μία έντονα ανταγωνιστική παγκόσμια τουριστική αγορά, ολοένα και περισσότερες ελληνικές ξενοδοχειακές μονάδες παρέχουν, κυρίως στους αλλοδαπούς πελάτες τους, προπληρωμένα πακέτα διακοπών (all inclusive). Στα οικονομικά αυτά πακέτα συμπεριλαμβάνεται συνήθως πλήρης διατροφή (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό), ελεύθερα ποτά και διάφορα snacks σε απεριόριστες ποσότητες όλη την ημέρα, αλλά και πολλές υπηρεσίες, σπόρ κ.λ.π. χωρίς χρέωση ανάλογα με το πακέτο.

Αυτή η μέθοδος προσέλκυσης τουριστών, αν και έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα την αύξηση των αφίξεων, αλλά μπορεί μακροπρόθεσμα να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα όχι μόνο στην εκάστοτε ξενοδοχειακή μονάδα αλλά και στο σύνολο της τουριστικής βιομηχανίας της χώρας.

Με ποιό τρόπο συμβάλουν λοιπόν τα οικονομικά προπληρωμένα πακέτα all inclusive στην διαμόρφωση αυτής της «ψαλίδας» ανάμεσα στις αφίξεις και στο πραγματικό τουριστικό συνάλλαγμα;

Προσπαθώντας να βγούν ανταγωνιστικές και υποκύπτοντας στην πίεση των τουριστικών πρακτόρων για ολοένα και χαμηλότερες τιμές, πολλές ξενοδοχειακές μονάδες προσφέρουν πακέτα all inclusive τόσο οικονομικά, ώστε να αναγκάζονται να προβούν σε περικοπές στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών για να παραμείνουν βιώσιμες. Με το τρόπο αυτό παρασύρουν και άλλες ξενοδοχειακές μονάδες σε ένα φαύλο κύκλο ολοένα χαμηλότερων τιμών με ολοένα χειρότερη ποιότητα. Είναι απολύτως κατανοητό, ότι ούτε τα τόσο οικονομικά πακέτα αλλά ούτε και η μείωση της ποιότητας των υπηρεσιών προσφέρουν το οτιδήποτε στην αύξηση του τουριστικού συναλλάγματος της χώρας.

Το all inclusive προσελκύει πρακτικά τουρίστες, που, έχοντας προπληρώσει το σύνολο των διακοπών τους (διαμονή, διατροφή, διασκέδαση), δεν έχουν λόγο αλλά ούτε και σκοπό να δαπανήσουν τίποτα παραπάνω. Ο τομέας του τουριστικού εμπορίου (εστιατόρια, καφετέριες, κοσμηματοπωλεία κ.λ.π.) ήδη έχει αρχίσει να νοιώθει τις συνέπειες της κατάστασης αυτής. Ο τουρίστας παραμένει κυρίως στο ξενοδοχείο και, όταν απομακρυνθεί από αυτό, δεν αγοράζει.

Σχετικά με τη φοροδιαφυγή, χρόνια τώρα ακούμε για το πρόβλημα της φοροδιαφυγής καθώς και τις αποτυχημένες προσπάθειες αντιμετώπισής της. Ένα πρόβλημα που θα συνεχίζει να διαιωνίζεται γιατί κατά τη γνώμη μου δεν θέλουν να το αντιμετωπίσουν.

Υπάρχει λύση; Ναι υπάρχει. Αλλά για να εφαρμοστεί χρειάζεται πολιτική απόφαση, μια απόφαση που δεν θα υπολογίζει στο οποιοδήποτε πολιτικό κόστος, αλλά πρέπει να εφαρμοστεί γιατί σε διαφορετική περίπτωση ο Φ.Π.Α. θα πάει 50%!

Η λύση ακούει στο όνομα ηλεκτρονικές ταμειακές μηχανές συνδεδεμένες on line με την εφορία και η λειτουργία της να γίνει στα πλαίσια αλα πρακτορεία ΟΠΑΠ.

Δηλαδή όπως η οι πράκτορες του ΟΠΑΠ κάθε βράδυ με το που κλείσουν τη μηχανή επικύρωσης των δελτίων, βγαίνει ένα συγκεντρωτικό δελτίο εισπράξεων της ημέρας και το ποσό που αναγράφεται πρέπει να κατατεθεί την άλλη μέρα μέχρι κάποια συγκεκριμένη ώρα στην συνεργαζόμενη με τον ΟΠΑΠ τράπεζα, αλλιώς η μηχανή αυτόματα σφραγίζεται και τίθεται εκτός λειτουργίας.

Έτσι λοιπόν όλες οι εμπορικές επιχειρήσεις πρέπει να εφοδιαστούν με ανάλογης τεχνολογίας μηχανήματα (απλώς θα είναι συνδεδεμένες οι ταμειακές μηχανές τους με την οικεία εφορία) και κάθε βράδυ έως 12 τα μεσάνυχτα θα εκδίδεται χειροκίνητα ή στις 23.59 αυτόματα το ανάλογο Ζ (το δελτίο εισπράξεων της ημέρας) το οποίο θα αναγράφει το ποσό του Φ.Π.Α. που πρέπει να καταβληθεί την επομένη ή την μεθεπομένη μέρα σε οποιαδήποτε τράπεζα και ως αριθμός λογαριασμού να είναι το Α.Φ.Μ. μαζί με κάποιον κωδικό αριθμό και σε αυτόν το λογαριασμό, ο εκάστοτε επιχειρηματίας θα καταβάλει το αντίστοιχο ποσό φ.Π.Α., αλλιώς η μηχανή θα κλείνει αυτόματα.

Έτσι θα ειδοποιείται η αρμόδια Δ.Ο.Υ. η οποία θα κάνει έλεγχο και σε περίπτωση που το κατάστημα είναι ανοικτό αλλά με κλειστή μηχανή, θα σφραγίζεται και θα αφαιρείται η άδεια λειτουργίας για κάποιο χρονικό διάστημα.

Φυσικά ο Καταστηματάρχης θα συνεχίζει να πληρώνει τους υπαλλήλους του για όσο διάστημα θα παραμένει κλειστός.

Για το διάστημα αυτό και μέχρι να πληρώσει το Φ.Π.Α. θα δεσμεύεται η περιουσία του αυτόματα από τα Ε9 κλπ που θα έχει καταθέσει.

Τα πράγματα είναι απλά, αλλά όπως είπα χρειάζεται πολιτική απόφαση. Μόνο έτσι θα απαλλαγούμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι που δεν φταίμε, να πληρώνουμε τα σφάλματα του κάθε φοροδιαφεύγοντος επιχειρηματία.

Ανάλογο πρόγραμμα πρέπει να εφαρμοστεί και στις εταιρείες ξενοδοχεία κλπ. Καθώς εξυπακούεται πως θα υπάρχουν συνεχείς έλεγχοι κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας για το αν κόβουν αποδείξεις.

Ξέρω ότι σας κούρασα. Αναλογιστείτε όμως ότι αυτά που έγραψα αποτελούν ένα μικρό ποσοστό πραγμάτων που πρέπει να ληφθούν υπόψη για την έξοδο της χώρας από την ύφεση.