Ο Μητσοτάκης ήρθε στην εξουσία υποσχόμενος ότι θα βάλει τη χώρα σε πρόγραμμα μετά τον “εκτροχιασμό” που υποτίθεται υπέστη από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

 

Ότι θα σταματήσει το “πάμε κι όπου βγει” του Βαρουφάκη όταν αυτός διαπραγματευόταν με την τρόικα. Ότι θα βάλει φρένο στον λαϊκισμό, στις πελατειακές σχέσεις, στο πλιάτσικο του κράτους, στο χάος του δημοσίου. Η Ελλάδα, μας διαβεβαίωνε ο κ. Μητσοτάκης, «ταξιδεύει στο πρώτο βαγόνι της ευρωπαϊκής αμαξοστοιχίας.... Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα του Μητσοτάκη στέλνει στο θάνατο τα παιδιά που ήταν και στο πρώτο και στο δεύτερο και στο τρίτο βαγόνι του Intercity 62. Η Ελλάδα, μας έλεγε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «ηγείται της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης». Στην πράξη, είμαστε πίσω και από τη δεύτερη βιομηχανική επανάσταση που σηματοδότησαν οι σιδηρόδρομοι του 19ου αιώνα και τα τρένα στην Ελλάδα ταξιδεύουν τυφλά. Οι Ιάπωνες, κατά τον Πιερρακάκη, «θέλουν να αντλήσουν μαθήματα από τον ψηφιακό μετασχηματισμό της χώρας μας» Όμως η χώρα μας δεν μπορεί να ελέγξει, ούτε ψηφιακά, ούτε αναλογικά, ούτε καν με σήματα καπνού, αν δύο τρένα κινούνται σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης.

Ποτέ άλλοτε, τόσο ψέμα, τόση προπαγάνδα, και τόσο θέατρο, δεν πληρώθηκε τόσο ακριβά σε ανθρώπινες ζωές.

Η μαϊμού όσο ψηλότερα ανεβαίνει στο δέντρο, τόσο περισσότερο φαίνεται ο πισινός της. Και η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πήρε πολύ ψηλά τον αμανέ της αριστείας.

Και ήρθαν οι νεκροί στα Τέμπη.

Οι άριστοι με μια λέξη τα σκάτωσαν. Δηλαδή απέτυχαν.Michail Charalampidis