ΕΝΑ ΑΓΓΛΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ.του Γιάννη Σαρλά...

 Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε στην κομητεία του Nottinghamshire ένας Άγγλος, που τον έλεγαν Jonathan. Ήταν σφόδρα ερωτευμένος με μια κοπέλα, ονόματι April. Κάθε νύχτα, πριν κοιμηθούν, ο Jonathan σκαρφίζονταν ένα παραμύθι και της το διηγείτο, ούτως ώστε η April να αφεθή γλυκά στην αγκαλιά του Μορφέα.... Ήταν η αγαπημένη τους συνήθεια. Όμως, η ευτυχία τους δεν κράτησε πολύ. Η April μελαγχόλησε. Αρρώστησε η ψυχή της...

Οι γιατροί έλεγαν διάφορα. Κάτι για αγχωτικά σύνδρομα, καταθλίψεις, κ.ο.κ. Στην διάγνωση ήταν όλοι πρώτοι! Παρόλα αυτά, ΟΥΔΕΙΣ είχε την θεραπεία. Η κοπέλα διαρκώς χειροτέρευε, μέχρι που δεν ήθελε να μιλάει σε κανέναν. Δυστυχώς, ΟΥΤΕ και στον Jonathan. Του πρότεινε μάλιστα να χωρίσουν, ούτως ώστε ο τελευταίος να βρει μιαν άλλη κοπέλα και να φτιάξει την ζωή του, μιας κι αυτή είχε χάσει τον εαυτό της, μή γνωρίζοντας πότε θα τον ξανάβρισκε…

Ο Jonathan δεν μπορούσε να καταλάβει τί συνέβη αίφνης στην αγαπημένη του, ωστόσο έκανε το παν για να κρατά την April σε εύθυμη διάθεση και να την κάνει να γελά. Ήξερε, ότι σχεδόν ΟΛΑ τα νοσήματα ήταν ψυχοσωματικά, τουτέστιν η βιολογία του σώματος επηρεάζεται τα μάλα, από την…βιολογία της ψυχής, δηλαδή, από την καλή ψυχολογία. Του κάκου. Η κοπέλα συνέχιζε να βυθίζεται όλο και περισσότερο στον λήθαργο της, μήν έχοντας όρεξη για τίποτε…

Μια μέρα, o Jonathan πήγε στο σπίτι της April, μαζί με έναν άλλον άντρα. Το όνομα αυτού, Bradley.

JON: Γεια σου, μωρό. Τί κάνεις;;

APR: Όπως τα ξέρεις, Jon. Πες μου τα δικά σου...

JON: Θα ήθελα να σου γνωρίσω τον Bradley.

BRA: Χάρηκα εγκαρδίως, κυρία μου. Ο Jon μου έχει μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για εσάς!

APR: Καλοσύνη του...

JON: Ξέρεις April, σκέφθηκα διεξοδικά αυτά που μου είπες κι απεφάσισα να ανοίξω τα φτερά μου και να προχωρήσω, παρακάτω. Γι’ αυτό και σου έφερα να γνωρίσεις τον άνθρωπο, με τον οποίον θέλω να είμαι μαζί…

APR: Χαχαχαχαχα!!! Να σαι καλά βρε Jon. Με έκανες και γέλασα! Χαχα! Δεν γελώ και πολύ συχνά, καθώς ξέρεις. Ώστε Bradley, είστε ο αντικαταστάτης μου…τρόπων τινά, όπως λέει κι ο Jon;;

BRA: Χαχαχαχαχα! Αχ καλέ, είστε έκτακτη! Άκου, τρόπων τινά! Χαχα! Ποια…μαυσωλεία μιλάνε έτσι σήμερα;;

JON: Θες να πεις, ποιοι…εκφράζονται τοιουτοτρόπως, Brad!

BRA: Χαχαχαχαχα! Πώς το είπες;; Τοιουτοτρόπως;;!! Σιγά μή μας πουν και…τοιούτους! Χαχα! Σε καλό μας, σήμερα!

JON: April, δεν ξέρω πού βρίσκεις το αστείο, που σου προκάλεσε τον γέλωτα και κόλλησες και τον Brad. Ουδόλως υπάρχει εδώ, κάτι για να γελάσεις. Απλώς και μόνο, σου έφερα να γνωρίσεις τον άνθρωπο, με τον οποίον θέλω να κάνουμε μαζί τα επόμενα βήμα, σε όση πορεία ζωής μου έχει απομείνει, ακόμη να διανύσω…

APR: (έχοντας μείνει εμβρόντητη) Σοβαρά μιλάς τώρα;;

JON: Απολύτως!

APR: Τί είναι αυτά που λες, ρε μαλάκα;; Ώστε έγινες ανώμαλος;;

BRA: Αχ, καλέ αυτή μας βρίζει!

JON: Σκάσε Brad. ΕΣΥ με έκανες April. Για να το πω ακριβέστερα, έγινα, ότι κι εσύ!!

APR: Τί;;;;;;!!!!!!

JON: Αυτό που άκουσες! Όπως έχασες εσύ τον εαυτό σου, έτσι έχασα κι εγώ την φύση μου! Κι αν εγώ την διαστρέβλωσα, εσύ παρέδωσες ψυχή τε και πνεύμα! Δεν είσαι καν ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Μετηλλάχθης σε ένα ΖΟΜΠΙ, που δεν θέλει καν να ζήσει!

APR: Φύγε, Jon!!

JON: Θα φύγω, April. Όχι όμως, πριν σου πω, ότι πρέπει να ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ! Άκου εκεί, έχασα τον εαυτό μου και…παπαριές καμαρωτές! Ε τότε λοιπόν, ας τον ψάξουμε σε ένα γραφείο απολεσθέντων αντικειμένων!! Έπρεπε να μου πεις τίμια κι αντρίκια, ότι θέλεις να χωρίσουμε! Θα σε κρατούσα εγώ ποτέ κοντά μου με το ζόρι;;

APR: Στα αλήθεια αυτό πιστεύεις;;

JON: Δεν ξέρω τί ακριβώς να πιστέψω, πλέον! Έχω χάσει τον μπούσουλα…

APR: Το ξέρεις βρε γελοίε, ότι πήρα μέχρι κι αντικαταθλιπτικά;;!! Όλα αυτά τα άγχη και οι στενοχώριες, τις οποίες ΕΣΥ ειδικά γνωρίζεις πολύ καλά, με έχουν κάνει να μην θέλω να μιλήσω σε άνθρωπο! Να έχω κλειδαμπαρωθεί στον εαυτό μου και να μην θέλω να ξαναβγώ…

JON: Μάλιστα. Ώστε πήρες φαρμακευτικά σκευάσματα για να γιάνει η ψυχή σου. Λαμπρά! Θέλω να σε ρωτήσω κάτι, λοιπόν. Πες μου τί ακριβώς είναι ψυχή. Δώσε μου τον ορισμό της, εάν μπορείς…

APR: Θα σταματήσεις να λες αρλούμπες;;

JON: Δεν είναι καθόλου αρλούμπες. Απλά, σου αποκαλύπτω το μέγεθος της ανοησίας σου, επειδή κάθησες κι άκουσες τον κάθε τσαρλατάνο ψυχίατρο, ο οποίος συνταγογραφεί αβέρτα χαπάκια, των οποίων οι παρενέργειες στον ανθρώπινο εγκέφαλο αλλά και στα λοιπά ανθρώπινα βιολογικά συστήματα είναι ακόμη ΑΓΝΩΣΤΕΣ, (κάτι σαν τα εμβόλια του Covid19) για να θεραπεύσει μια έννοια, για την οποίαν έχει…μαύρα μεσάνυχτα, μια έννοια, που δεν έχει αποκωδικοποιηθεί, (ούτε καν οριστεί) εδώ και χιλιετηρίδες!!!

APR: Τελείωσες;;

JON: ΜΟΝΟΣ του ο κάθε άνθρωπος δύναται να θεραπεύσει την ψυχή του, για τον πολύ απλό λόγο, ότι ΟΥΔΕΙΣ την γνωρίζει, καλύτερα, από τον ίδιο! Δεν γνωρίζουμε καν τον εαυτό μας! Κατά συνέπεια, ακριβώς σε αυτό θα πρέπει να εστιάσουμε. Στο πώς δηλαδή θα ιχνηλατήσουμε και θα ανασύρουμε στην επιφάνεια τον βαθύτερο εαυτό μας. Ακριβώς ΑΥΤΟ προσπάθησα κι εγώ να κάνω με σένα. Να βρούμε μαζί τρόπους, ούτως ώστε να εντοπίσουμε τις ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΕΣ δυνάμεις, τις οποίες φέρεις μέσα σου και τις οποίες δεν ξέρεις, ότι…φέρεις διότι αυτές είναι εν υπνώσει! Δυστυχώς, εκ των πραγμάτων, απέτυχα…

BRA: Πάμε Jon..

JON: Μάθε λοιπόν April, ότι δεν έχω αλλάξει ερωτικές προτιμήσεις, ούτε και πρόκειται να αλλάξω, τώρα στα γεράματα! Απλά, είπαμε με τον Brad από δω, να σου κάνουμε ένα ηλεκτροσόκ, μπας και επιτέλους βγεις από τον λήθαργο σου…

BRA: Ε ναι μανδάμ, μή μας βγει και το όνομα τώρα, καθόσον για μιαν υπόληψη ζούμε στην…κενωνία, να πούμε!! Με πιάνετε, έτσι;;

JON: Δεν έχει νόημα να παραμένω πλέον στην ζωή σου. Σε αφήνω να ηρεμήσεις κι όταν συνέλθεις και θέλεις να ξαναείμαστε μαζί, τότε ξέρεις, πού να με βρεις. Καλή τύχη κι εις το επανιδείν April Forsyth…

Δυστυχώς, το εν λόγω παραμύθι δεν έχει happy end. Η April δεν επεδίωξε ποτέ ξανά επικοινωνία με τον Jon. Έγινε μεν καλά αλλά οι κακές γλώσσες λένε, ότι έκανε δεσμό με έναν ποδοσφαιριστή της Nottingham Forest, τον Hasan Marin! Τούτο δε, επιβεβαιώθηκε κι από τον ίδιο τον Jon, αφού περνώντας ο τελευταίος κάτω από το σπίτι της, είδε απλωμένη στην βεράντα της την φανέλα του Marin, με το όνομα του να αναγράφεται καθαρά στο πίσω μέρος του υφάσματος. Ίσως όμως ο Jon να μην είδε καλά, ίσως να λάθεψε κι αντί φανέλας να επρόκειτο για μια…σακούλα στα χρώματα της Nottingham Forest, ενώ αντί για Marin να ανεγράφετο…μανταρίν, απομεινάρι, από τα ψώνια της April στην κεντρική αγορά του Nottingham!

Πάλι καλά, που δεν έγραφε και…Μαρινάκης!

ΤΕΛΟΣ