ΚΥΠΡΟΣ 1974: "O ηρωικός μαυροσκούφης που κάλυψε με τα πυρά του και έσωσε τον Παπαμελετίου" Αναρίθμητες οι ιστορίες γενναιότητας και αυτοθυσίας...

 

23 Ιουλίου 1974. Οι Τούρκοι πάρα την ανακωχή που έχουν υπογράψει, εκδηλώνουν ισχυρή επίθεση κατά του διεθνούς αερολιμένα Λευκωσίας με σκοπό να το καταλάβουν. Το αεροδρόμιο υπερασπίζεται η Α' Μοίρα Καταδρομών.....Οι Έλληνες κομάντος αφήνουν την Τουρκική δύναμη να πλησιάσει και τότε ανοίγουν οι πύλες της κολάσεως. Τα πυρά των Ελλήνων Καταδρομέων τους θερίζουν κατά κύματα. Η θερμοκρασία είναι 40 βαθμοί, ο ιδρώτας καίει τα μάτια των Ελλήνων πολεμιστών, αλλά συνεχίζουν να αφανίζουν τους επιτιθέμενους.

Εκείνη τη στιγμή φθάνει στο χώρο της μάχης ο Ταγματάρχης Παπαμελετίου και καθηλώνεται από πυνκά πυρά. Όπως είχε αφηγηθεί χαρακτηριστικά σε μία συνέντευξή του, «μία σφαίρα πέρασε μπροστά από το πρόσωπό μου και άκουσα το έντονο σφύριγμά της».

Τότε ως από μηχανής θεός εμφανίζεται ένα άρμα Τ-34 /85, που υπήρχε εκείνη τη στιγμή στο αεροδρόμιο. Αρχηγός Πληρώματος είναι ο Αρχιλοχίας Φωτόπουλος Αθανάσιος. Το άρμα προχωρεί γρήγορα και πλησιάζει το σημείο όπου βρίσκεται το τζιπάκι με τον Παπαμελετίου. Ο Αρχιλοχίας έχει αντιληφθεί τη δύσκολη θέση του Παπαμελετίου και αποφασίζει να βγει ακάλυπτος επάνω στον πυργίσκο. Με το 50αρι του αρχίζει να θερίζει το Τουρκικό "γιουρούσι", θέλοντας να βγάλει τον Ταγματάρχη από τη δύσκολη θέση. Δυστυχώς, εκείνη τη στιγμή μία τουρκική σφαίρα βρίσκει τον ηρωικό Αρχιλοχία.

«Η ώρα πρέπει να ήταν περίπου 11:00 όταν έφθασα και άρχισαν οι Τούρκοι τα πυρά εναντίον μου. Τραυματίσθηκε ο Κύπριος οδηγός μου Γιαννάκης, όπως και ο αγγελιοφόρος μου ο Σπύρος. Αιφνιδιάστηκα από την εξέλιξη αυτή, διότι δεν γνώριζα ότι οι Τούρκοι είχαν φθάσει τόσο κοντά στο αεροδρόμιο. Ήμουν σε τρομερή υπερένταση. Ακινητοποιημένος, εκεί στο ρείθρο του δρόμου, ευτυχώς, μπροστά μου υπήρχε και μια μεγάλη πέτρα, που μου παρείχε λίγη κάλυψη. Τότε ένα άρμα παλιού τύπου, άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου. Είδα στον πυργίσκο του άρματος κάποιον να έχει βγεί ακάλυπτος και να βάζει κατά των Τούρκων, που είχαν πλέον πλησιάσει σε κοντινή απόσταση. Του φώναξα, αλλά εκείνος προφανώς δεν με άκουσε γιατί έριχνε συνεχώς. Μία σφαίρα τον κτύπησε και πήδησε από το άρμα, έπεσε κάτω και κουνούσε το χέρι του. Νομίζοντας ότι είχε τραυματισθεί, είπα στον Μανουρά να στείλει ένα νοσοκομειακό να τον παραλάβει, αλλά δυστυχώς ήταν νεκρός. Όπως έμαθα αργότερα ήταν ο Αρχιλοχίας Αθανάσιος Φωτόπουλος», αφηγείται ο Παπαμελετίου.

Ήταν ο μοναδικός νεκρός αυτής της μάχης από Ελληνικής πλευράς.

Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ