Ευθέως την κατηγορώ για τα μύρια όσα: Ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες, κρατάει τους μισθούς καθηλωμένους, ακυρώνει το ΕΣΥ, μετατρέπει τη χώρα σε Πολιτεία των ΗΠΑ, έχει αιμομικτικές σχέσεις με την παρασιτική ολιγαρχία, διορίζει φίλους και κολλητούς... σε νευραλγικά πόστα με προκλητικές αμοιβές, κάνει απευθείας αναθέσεις πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, διαχειρίζεται σκανδαλωδώς τους ευρωπαϊκούς πόρους, στέλνει τους πολιτικούς αντιπάλους της στο Ειδικό Δικαστήριο, οργανώνει παρακρατικές συμμορίες για να ελέγχει το σύστημα και γενικώς είναι, η χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης και πρέπει να φύγει για το καλό του τόπου.
Προφανώς αυτό που φέρνει η απλή αναλογική είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας. Αντίθετα με τον Τσίπρα εγώ πιστεύω ότι δεν θα είναι κυβέρνηση των ηττημένων μια κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα, στην οποία θα συμμετέχουν σχήματα που θα έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή και στο εκλογικό σώμα.
Προβληματίζομαι στο κατά πόσο θα είναι κυβέρνηση νικητών εκείνη η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί από το πρώτο κόμμα με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής στις δεύτερες ή τις τρίτες εκλογές. Θεωρητικά, βέβαια ναι, θα είναι μια κυβέρνηση νικητών, ελέω του καλπονοθευτικού εκλογικού νόμου. Θα είναι αυτοδύναμη (ενδεχομένως και με ποσοστό γύρω στο 37%), θα έχει τις περισσότερες έδρες στη Βουλή, αλλά θα είναι μειοψηφία και σε επίπεδο ποσοστών και στο εκλογικό σώμα.
Ανάμεσα λοιπόν σε μια κυβέρνηση ηττημένων με την απλή αναλογική που θα έχει όμως την πλειοψηφία στο εκλογικό σώμα, τις περισσότερες έδρες στο Κοινοβούλιο και με ανατρεπτικό πρόγραμμα και σε μια κυβέρνηση νικητών με την ενισχυμένη αναλογική που θα είναι μειοψηφία στο εκλογικό σώμα, αλλά πλειοψηφία στη Βουλή εξαιτίας του εκλογικού συστήματος και με απολυταρχική πολιτική, τι προτιμάμε;
Όσο και αν βάλλεται το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, είναι το μόνο που διασφαλίζει το μίνιμουμ της ανόθευτης έκφρασης του εκλογικού σώματος.
Την αυτοδυναμία που θέλει ο Μητσοτάκης δεν του την δίνει η απλή αναλογική και για αυτό τεχνηέντως την συνδέει με όλα τα κακά της μοίρας μας. Αστάθεια, καχυποψία στις αγορές, ανίσχυρες κυβερνήσεις, σχηματισμοί - Φρανκενστάιν.
Στο δια ταύτα όμως, αυτοδύναμες ήταν οι κυβερνήσεις που μας έριξαν στα βράχια, αυτοδύναμες ήταν και είναι οι κυβερνήσεις που βουλιάζουν στη διαφθορά και κυοφορούν τους Πάτσηδες. Όσο για τη σιγουριά και τη "σταθερότητα" των αυτοδύναμων κυβερνήσεων, αμέτρητες φορές καλλιέργησαν την αλαζονεία, την αμετροέπεια και την αδράνεια.
Σε κάθε περίπτωση, είναι αναμενόμενο η Νέα Δημοκρατία να αντιμετωπίζει με αυτόν τον τρόπο την απλή αναλογική και την πιθανότητα να μην κυβερνήσει ξανά.
Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι πολιτικές δυνάμεις, παρά τις διαφορές τους. Τι θα κάνουν αν ο ελληνικός λαός με την ψήφο του, έχει δώσει τη δυνατότητα για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, από την πρώτη Κυριακή; Θα δουν πώς θα μπορούσαν να δώσουν διαφορετικές απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενέστεροι;
Οι ανισότητες, το κεφαλαιώδους σημασίας ερώτημα "ανάπτυξη πώς και για ποιους", η δίκαιη κατανομή του πλούτου που παράγεται, η προστασία του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας και της Παιδείας, η λειτουργία της Δικαιοσύνης, είναι ζητήματα, για τα οποία πολιτικές δυνάμεις που νοιάζονται για τα συμφέροντα των μη προνομιούχων, μπορούν έστω να συζητήσουν.
Η απλή αναλογική δίνει μια μεγάλη ευκαιρία, λαού θέλοντος, για μια κυβέρνηση συνεργασίας, που θα ασχοληθεί όχι με τους ημετέρους και τις απευθείας αναθέσεις, αλλά με το μέλλον του ελληνικού λαού.
Αν οι πολίτες με την ψήφο τους, δώσουν αυτή την ευκαιρία, όσοι την αρνηθούν, θα πρέπει να έχουν και να μας δώσουν μια καλή εξήγηση για το πράσινο φως που θα ανάψουν στις πολιτικές που υποστηρίζουν ότι πολεμούν.
Αναρτήσεις
ΕΊΔΕΣ?!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΝΏ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΉΣΕΙΣ...
ΌΛΟΙ 💩ΤΑ ΕΊΝΑΙ.