Ο βοσκός από τη Ρόδο που κέρδισε χρυσό βραβείο για τη φέτα και τη γραβιέρα του! Ο Βίκτωρας Μαχραμάς και η σύζυγός του Ανδρονίκη Αχιολά από τα Κοσκινού, μιλούν για το μαντρί τους και την επιτυχία τους

Συνέντευξη στη Ροδούλα Λουλουδάκη

 

Στο μαντρί με φέτα κατσικίσια, γραβιέρα και κόκκινο γλυκό κρασί! Δεν το πιστεύεις πως είναι ό,τι χρειάζεται για να είσαι πλήρης! Εκεί το ανακαλύπτεις....

Ο Βίκτωρας Μαχραμάς και η Ανδρονίκη Αχιολά από τα Κοσκινού είναι βοσκοί, τσοπάνηδες,  όπως θες πες το, τρίτης γενιάς και πριν από μερικές μέρες πήραν και το χρυσό βραβείο για τη φέτα και την κατσικίσια γραβιέρα τους.

Έστειλαν μόνα τους τα προϊόντα- πού να αφήσεις πίσω 380 ζωντανά και να φύγεις- τα έστειλαν  έτσι για να πουν ότι το έκαναν, κι αυτά βραβεύτηκαν, κερδίζοντας σε ποιότητα αναρίθμητα άλλα, από όλη τη χώρα!

Κι έτσι ο Βίκτωρας εκεί που αρνιόταν χρόνια να μου δώσει αυτή τη συνέντευξη, δέχτηκε γιατί είναι πια και ένας βραβευμένος στην τυροκομία.

Στην τουριστική Ρόδο αυτά τα παραδείγματα είναι φωτεινά, κι είναι καθήκον να τα μαθαίνει ο κόσμος!

« Είμαστε τρίτης  γενιάς βοσκοί, με επιρροές και από τις δύο οικογένειες», μου λέει η Ανδρονίκη. «Ο πατέρας μου ο Βασίλης Αχιολάς,  που πέθανε μόλις 40 χρονών σε δυστύχημα και η Χριστίνα η μάνα μου που παρέμεινε βράχος είχαν μάντρα που στη συνέχεια αναλάβαμε ο Βίκτωρας Μαχραμάς ο σύζυγός μου, κι εγώ.

Μεγάλωσα μέσα στα ζώα, από μωρό δίπλα στα κατσίκια και τα πρόβατα. Από το Δημοτικό, άφηνα την τσάντα του σχολείου και συνέχιζα με τη βοσκή. Γυρίζαμε στο σπίτι όταν σκοτείνιαζε πια, η μαμά μαγείρευε, κι εγώ διάβαζα τα μαθήματά μου.

Ο Βίκτωρας, προέρχεται επίσης από οικογένεια τσοπάνηδων. Σήμερα και τα παιδιά μας μεγαλώνουν δίπλα στα κατσίκια και τα πρόβατα, κι αν δείτε στη φωτογραφία ο μικρός μας έμαθε να αρμέγει κιόλας, βλέποντάς το ως παιχνίδι».

Δύσκολη δουλειά!

Είναι δουλειά 365 μέρες το χρόνο. Είναι ζωντανά που πρέπει να φάνε. Έχει τις απαιτήσεις της αυτή η δουλειά, αλλά τα ζωντανά σού δείχνουν απλόχερα την αγάπη τους. Σπούδασα κομμωτική, κι αισθητική, αλλά τελικά πήγα σ’ αυτό που λένε «στη δικιά μας δουλειά».

 

Βίκτωρα, μίλησέ μου για το πώς λειτουργεί το μαντρί, τι δεν γνωρίζουμε, εγώ τουλάχιστον, και πώς περνά ο καιρός;

Σε ένα μαντρί τα περισσότερα ζώα είναι θηλυκά ώστε να υπάρχει η παραγωγή και  να γίνεται η ροή στο γάλα. Τα αρσενικά είναι για την αναπαραγωγή. Τα ζώα κανονικά βοσκούν όλη μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τα καλοκαίρια στις 05:30 το πρωί πρέπει να βγούνε και να γυρίσουνε το πρωί να αρμεχτούν. Αρμέγονται  στις 9 με 10 το πρωί. Ξαναβγαίνουν το απόγευμα στις 3:30 και γυρίζουν στο μαντρί στις 9 το βράδυ.

To άρμεγμα γίνεται την άλλη μέρα το πρωί. Τρώνε θυμάρι, ασχοινό… σε ό,τι έχει απομείνει από βουνό στην περιοχή Καλλιθέας και πολλές κτηνοτροφές. Επί πέντε μήνες αρμέγονται τα ζώα. Τον Ιούνιο με Ιούλιο είναι η περίοδος της αναπαραγωγής. Τώρα αυτή την εποχή, Χριστούγεννα, τα κατσίκια γεννάνε ενώ οι προβατίνες  γεννούν πιο μπροστά, τον Σεπτέμβρη. Αν και τα δικά μας πρόβατα γεννούν κι αυτά τα Χριστούγεννα. Μεγαλώνουν, και τον Απρίλιο πια μπορούν να σφαγούν.

Η τυροκομία πώς ξεκίνησε, για εσάς;

Όλοι τυροκομούσαν στην οικογένεια, όμως από το 2015 που βγάλαμε πρώτοι στο νησί την άδεια για ιδιοπαραγωγή κάναμε τα τυριά μας, τη φέτα, τη γραβιέρα, τα γιαούρτια μας, το σαγανάκι, τις κρέμες. Παλιά στο μαντρί γινόταν με ψήσιμο στο καζάνι με τα ξύλα από κάτω.

Ο βρασμός ή παστερίωση είναι μια  τέχνη που τη μάθαμε από τους γονείς και τους παππούδες μας.  Και τώρα, δεν είχαμε κάτι να χάσουμε, στείλαμε τα τυριά στο διαγωνισμό της EXPO. Πανελλήνιος διαγωνισμός, αμέτρητες οι συμμετοχές βραβεύτηκαν τυριά σε πολλές κατηγορίες, βραβεύτηκαν και τα δικά μας στις 12, 13 και 14 Νοέμβρη.

Πήγατε;

Όχι, γιατί δεν έχουμε χρόνο να πάμε.  Μάθαμε ότι πέντε επιτροπές πέρασαν από τα τυριά τα οποία είχαν πάνω τους μόνο έναν αριθμό, η ανώτατη βαθμολογία ήταν το 5 και τελικά  πήραμε το 5 δηλαδή το Χρυσό. Αυτό το μάθαμε στις 20 Νοεμβρίου.

Γιατί στείλατε γραβιέρα και φέτα; Αυτά είναι τα καλύτερά σας;

Στείλαμε γραβιέρα και φέτα γιατί μας είχαν τελειώσει  τα άλλα τυριά. Μυζήθρα δεν μπορούσαμε να βγάλουμε γιατί μας έχει τελειώσει το γάλα… Τελειώνει το γάλα. Μυζήθρα, ρυζόγαλο, κρέμες, χρειάζονται φρέσκο γάλα. Αυτό που τρως τώρα εσύ είναι τρίμηνης ωρίμανσης.  Είναι πέντε μήνες η εγκυμοσύνη και δεν αρμέγονται. Τώρα δεν έχουμε γάλα. Γενάρη- Φλεβάρη γεννάνε, έχουμε θηλασμούς…

Πώς τα ξεχωρίζετε που και τα χρώματά τους μοιάζουνε; Τα ξεχωρίζετε;

Έχουν διαφορές που εμείς τις βλέπουμε, ενώ κάθε ζώο έχει και το χαρακτήρα του. Δεν δέχονται όλες τα χάδια, άλλες δεν θέλουν να αρμέγονται ποτέ. Καταλαβαίνουν τα πάντα, είναι πιο έξυπνες κι από τους ανθρώπους, αλλά δεν μιλάνε.

Κι αυτή η έκφραση που λένε για έναν άνθρωπο: «πρόβατο είναι…»;

Αυτό το λένε γιατί πάει αμίλητο στο σφαγείο. Δεν κλαίει. Σαν τον αμνό πάει στη σφαγή. Είναι αμίλητο και δέχεται τη μοίρα του.

Με το κατσίκι ισχύει το ίδιο;

Είναι σατανικό ζώο η κατσίκα. Έχει πονηριά, τα πάντα έχει. Μπορεί να δεθείς μαζί της και να μην τη σφάξεις ποτέ.

Φεύγω, κι ο Βίκτωρας, για όσους τον ξέρουν, πάλι το είπε αυτό που ήθελε να πει:
«Γράψε, κάνουμε καλό τυρί, γιατί έχουμε κατσίκες κούκλες….»!  rodiaki.gr