Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὡς τοξικό νεο εποχίτικο ἐργαλεῖο. Τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα Διδάκτορος Ἱστορίας

Ἐπειδή πολλή συζήτηση ἔγινε πάλι ἐσχάτωςγιάτό σχολικό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί γιά τήν πορεία πρός τήν ἐξάλειψή του, καλό θά εἶναι μήν τρέφουμε αὐταπάτες. Τό μάθημα ἔχει ἤδη οὐσιαστικά ἐξαλειφθεῖ. Δέν καταργήθηκε μέν, τυπικά ὑφίσταται καί θά συνεχίσει νά ὑφίσταται, ὅμως στήν πραγματικότητα ὁ στόχος οὐδέποτε ἦταν ἡ κατάργησή του.... Ὅπως ἀκριβῶς ἔχει εὔστοχα εἰπωθεῖ ὅτι ἡ Νέα Ἐποχήδένἔχει σκοπό νά κλείσει τούς ναούς, ἀλλά νά τούς γεμίσει μέ πιστούς πού θά ἔχουν ἀλλοιωμένο φρόνημα, κάτι παρόμοιο ἰσχύεικαίμέτόἐνλόγῳ μάθημα. Ὁ στόχος λοιπόν ἦταν ἡ ἀλλοίωσή του καί ἡ μετατροπή του σέ νεοεποχίτικη χωματερή πού θά φαρμακώσει τίς ψυχές τῶνπαιδιῶνμέτά γνωστά δηλητήρια τοῦοἰκουμενισμοῦκαίτῆςδαιμονικῆς θεολογίας τῶν κλάδων, τοῦδιαθρησκειακοῦσυγκρητισμοῦ, τῆςἄκρατηςκαίἄκριτηςἀγαπολογίαςκαίὅλωντῶνἄλλωνσυστατικῶντῆςγνωστῆςἀτζέντας, ὥστενάἐμπεδωθεῖὅτιὅλεςοἱαἱρέσειςἀλλάκαίὅλεςοἱθρησκεῖεςἀποτελοῦν δρόμους πρόςτόν Θεό, ὅλες διασώζουν μέρος τῆςἀλήθειαςκαίσυνεπῶς ἡ συνένωσή τους θάὁδηγήσειστήν πλήρη καί συνολική ἀλήθεια.

Ὁ στόχος αὐτόςὑπηρετεῖταιἐδῶκαί πολλά χρόνια, ἐνταγμένος πλήρως μέσα στήνεὐρύτερηἐκπαιδευτική γενοκτονία τήνὁποία διεξάγει τόἐπίσημοἀντίχριστοκαί μισελληνικό ἑλλαδικό ψευδοκράτος. Τόὁποῖοἔχει μετατρέψει σέ ἀπωθητικέςἀγγαρεῖεςτά πλέον νευραλγικά μαθήματα, δηλαδή τήΓλῶσσα, τά Θρησκευτικά καίτήνἹστορία, γιατί ἁπλούστατααὐτά σχετίζονται μέ τούς βασικούς πυλῶνεςτῆςσυλλογικῆς μας ἰδιοσυγκρασίαςκαίαὐτοσυνειδησίαςκαίἀποτελοῦντά κύρια δομικά στοιχεῖατῆςἐθνικῆς μας ταυτότητας. Καί ὁ στόχος εἶναιἀκριβῶς ἡ ἀποδόμησηκαίἀποσάθρωσηαὐτῆςτῆς ταυτότητας. Καί βέβαια, βλέποντας τήν κατάσταση σήμερα τοῦλαοῦ μας, εἶναι σαφές πώς αὐτός ὁ στόχος ἔχειἤδησέ μεγάλο βαθμό ἐπιτευχθεῖ.

Ζοῦμε λοιπόν πολύ ἁπλάἐδῶκαί πολύ καιρό τή σταδιακή ἐξάλειψητοῦ μαθήματος τῶνΘρησκευτικῶν. Ὄχι τυπικά, ἀλλά κατ' οὐσίαν. Μέτόνεὐτελισμό, τήνἀπονεύρωσηκαίτήνἀλλοίωσή του. Ἡ ἐξάλειψηαὐτήεἶναι μέσα στό πακέτο τῶνἐντολῶν πού παίρνουν ἀπότάἀντίχρισταἀφεντικάὅλεςοἱ μαριονέτες πού στέλνονται γιάνά κυβερνήσουν τήνἐλλαδίτικηἀποικίαἐδῶκαί δεκαετίες. Καί βεβαίως ὑλοποιεῖται συστηματικά καί μεθοδικά: μέτάἄθλιανεοταξίτικα βιβλία, μέ τούς ἀπερίγραπτους «θεολόγους τῶν μαύρων σκοταδιῶν» (θεολόγους τῆςἀγγαρείας, ψευτοθεολόγουςτῆςμεταπατερικότητας ἤ ἀκόμηκαίἐντελῶςἄθεους) καί μέσα σέ ἕναεὐρύτεροἐκπαιδευτικό κλίμα ὅπουοἱ λίγοι καλοί θεολόγοι πού ἔχουνἀπομείνει, παλεύουν μέ φιλοτιμία νά κάνουν τό χρέος τους (καί φυσικά δένεἶναι λίγες οἱ φορές πού γι' αὐτόνἀκριβῶςτόν λόγο βρίσκουν τόνμπελᾶ τους).

Ἄρα λοιπόν τόμεῖζον πρόβλημα εἶναι ἡ ἀποδυνάμωσηκαί ἡ νόθευση τοῦ μαθήματος τῶνΘρησκευτικῶν. Ἡ μετατροπή του ἀπό συντελεστή παιδείας καί γνωριμίας μέτήν πίστη μας σέ παθογόνο νεοταξίτικο σκουπίδι. Συνεπῶς, ἄν πρέπει νά γίνει συζήτηση, αὐτήδένμπορεῖνάἐπικεντρωθεῖστόἄνθά διδάσκεται τό μάθημα, ἀλλάστόπῶςθά διδάσκεται. Καί ἡ ἀπαίτησηδένμπορεῖνάεἶναι μόνο ἡ ὑποχρεωτικότητα, ἀλλά πρωτίστως τόνά ξαναγίνει μάθημα ὀρθόδοξο. Οὔτε θρησκειολογικό, ἀλλάοὔτεκαί κατηχητικό, ἀλλάγεμᾶτομέοἰκουμενιστικά τοξικά δηλητήρια. Πρῶταθά μάθουν τάἙλληνόπουλατήναὐθεντική πίστη αὐτῆςτῆςἁγιοτόκου πατρίδας (γεγονός ἄλλωστε πού ὑπαγορεύεταικαίἀπότόἴδιοτό Σύνταγμα). Ἄνἀργότερα, μεγαλώνοντας θελήσουν νάἀκολουθήσουνἄλλη πίστη ἤ καμμία πίστη, κανείς δέν πρόκειται φυσικά τάἐμποδίσει. Τό δημόσιο ἑλληνικόσχολεῖοὅμωςδένμπορεῖνάεἶναιἕναἀφελληνισμένοκαίἀποχριστιανισμένοἐργοστάσιο παραζαλισμένων ἀνθρωπίνωνκοπαδιῶν, ὅσοκαίἄναὐτό καταδεικνύει ὁ ροῦςτῶν γεγονότων. Ἡ κύρια ἀπαίτησηὀφείλεινάεἶναινά ξαναγίνει σχολεῖοἑλληνικό. Αὐτήτή στιγμή μπορεῖνάἀκούγεταιἀνεδαφικό (καίπροφανῶςὀφείλουμενάμήναἰθεροβατοῦμε), ἐμεῖςὅμωςἔχουμε χρέος νάτό γράφουμε καίνάτό φωνάζουμε συνεχῶςκαίπρός κάθε κατεύθυνση...

Ἀφοῦὅμωςτό ζητούμενο εἶναιπρωτίστως ἡ αὐθεντικότητα, ἡ ἴδια συζήτηση πρέπει μοιραῖανάἐπεκταθεῖκαίγιάτά λεγόμενα κατηχητικά σχολεῖα πού τελοῦνὑπό τίς αἰγίδεςτῶνἑλλαδικῶν μητροπόλεων. Πού μπορεῖνάμήνἔχουν περιεχόμενο θρησκειολογικό,ἀλλά κατηχητικό καίὁμολογιακό, τό θέμα ὅμωςεἶναι τί ὁμολογία δίνουν καί τί εἴδους κατήχηση παρέχουν. Ἄνἀναλογιστοῦμε σέ ποιόοἰκουμενιστικό βόρβορο εἶναι βυθισμένη ἡ συντριπτική πλειονότητα της διοικούσας Ἐκκλησίαςκαί πόσο πολύ αὐτό περιλαμβάνει πλέον καίτόν λεγόμενο μέσο καί κατώτερο κλῆρο (ὅπως περίτρανα ἀποδείχθηκεεἰδικάτάτελευταῖα χρόνια τοῦμετακολυμπαρείου ξεσαλώματος καίτῆςψευτοπανδημικῆςνεοβαρλααμικής καταβαράθρωσης), τόἐρώτημαεἶναι πραγματικά ἀγωνιῶδες. Στίςδέ συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις εἶναικαί ρητορικό: μέἄλλα λόγια, εἶναι προφανής σέ αὐτόκαί ἡ ἀπάντηση.

Ὅσονἀφορᾶ πλέον τό τί πρέπει (ἀλλάκαί τί μποροῦμε) νά κάνουμε, θεωρῶὅτιεἶναιἐπίσης προφανές. Κατ' ἀρχάςοἱγονεῖςὀφείλουννάκινητοποιηθοῦν σέ ἐπίπεδο σχολείου, ἀπαιτῶνταςτόν σεβασμό στάσυνταγματικῶς κατοχυρωμένα καίαὐτονόητα (ἀκόμη) δικαιώματα τῶνπαιδιῶν τους. Εἶναι πραγματικά θλιβερό νά βλέπεις κάτι ψευτοπροοδευτικούςἀνελλήνιστουςἐκκλησιομάχουςνά ξεσηκώνουν κυριολεκτικά τόν κόσμο, ἄνὑποψιαστοῦνκαί μόνο ὅτι κάτι μέσα στόσχολεῖομπορεῖνά θίξει τόννεοεποχίτικοβοῦρκο πού ἔχει κατακλύσει τούς ἐγκεφάλους τους, καίτήνἴδιαὥραοἱ Χριστιανοί γονεῖςνάφοβοῦνταικαίτή σκιά τους, μήπως καί τούς ποῦν σκοταδιστές καί ψεκασμένους. Καιρός λοιπόν καίαὐτοίνάἀφυπνιστοῦν, νάδιαμαρτυρηθοῦν, νά φωνάξουν, νά διεκδικήσουν, νάἀπαιτήσουν. Καίὄχι βέβαια μόνο γιάτό μάθημα τῶνΘρησκευτικῶν, ἀλλάκαίγιάὁτιδήποτεἀκόμη προσβάλλει τή θρησκευτική μας συνείδηση, τήνἐθνική μας ταυτότητα, τήνἀνθρώπινηἀξιοπρέπειά μας. Εἶναι σίγουρο ὅτι κάποια πράγματα μποροῦνἀκόμηνάκερδηθοῦν ἤ ἔστωνάπερισωθοῦν.

Ὡςπρόςδέτάὑπόλοιπα, εἶναιἐπίσης σαφές ὅτι πρέπει νάὑπάρξει μέριμνα ἀπό τούς γονεῖςὥστε ἡ ἐπίτῆςοὐσίαςἀναπλήρωσητοῦκενοῦ πού ἀφήνει ἡ (ἀκόμηὑποχρεωτική, ἄραἀναπόφευκτη) δημόσια ἐκπαίδευσηνά γίνει μέἄλλους τρόπους. Καίἀπό τούς ἴδιουςνά γίνει διπλός κόπος, ἀλλάκαίνάἀναζητηθοῦνκαίἄλλοι παραπληρωματικοί δρόμοι. Μέἄλλα λόγια, βρισκόμαστε ξεκάθαρα στή φάση τῆςἐπαναπροσέγγισηςκαίἐκ νέου ἀνακάλυψηςτῆςἔννοιαςτοῦΚρυφοῦΣχολειοῦ. Καλά θά κάνουμε νάἐξοικειωθοῦμεκαί πάλι μαζί της (γίνονται ἤδηἀξιόλογες προσπάθειες -καίδιαδικτυακά καί διά ζώσης - πρόςαὐτήτήν κατεύθυνση, πού πρέπει νάστηριχθοῦνκαί φυσικά νάπολλαπλασιαστοῦν).

Καίαὐτόἀφορᾶἀσφαλῶςὄχι μόνο τό κανονικό σχολεῖο, ἀλλά πλέον καίτά λεγόμενα κατηχητικά. Τεράστια προσοχή ἀπαιτεῖταικαίἐκεῖ, γιατί τάοἰκουμενιστικά δηλητήρια ἔχουν πλέον δηλητηριάσει μέγα μέρος τοῦ κλήρου. Δίχως νάἔχουμετήν πρόθεση νάγενικεύσουμε ἰσοπεδωτικάκαί χωρίς νάἀγνοοῦμεκαί κάποιες θετικές ἐξαιρέσεις, εἶναι ξεκάθαρο ὅτικαίἐκεῖ ἡ οὐσίαθά πρέπει,ὡςἐπίτόπλεῖστον, νάἀναζητηθεῖ σέ παράπλευρα μονοπάτια, ἔξωἀπό τούς ἐπίσημουςκαί καθιερωμένους δρόμους...