“ΟΙ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ ΠΟΙΗΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ”. τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας

 

Ζοῦμε στούς καιρούς τῆς πλήρους ἀντινόησης καί τῆς ὁλοκληρωτικῆς διαστροφῆς ἀκόμη καί τῶν λέξεων, ὅπου κάθε αὐτονόητο κατακεραυνώνεται ὡς ἀνόητο, κάθε αὐθεντικά ὀρθόδοξο προπηλακίζεται ὡς σκοταδιστική ὀπισθοδρόμηση καί ἀντίθετα κάθε νεοεποχίτικη ἀθλιότητα ἀποθεώνεται ὡς πεφωτισμένος προοδευτισμός....

Στούς καιρούς, γιά τούς ὁποίους ἔλεγε κάποτε ὁ Μέγας Ἀντώνιος ὅτι θά κυριαρχήσει ἡ παράνοια καί ὅταν θά βλέπουν οἱ ἄνθρωποι κάποιον λογικό, θά τοῦ ἐπιτίθενται ὡς παράφρονα, ἐπειδή δέν θά εἶναι ὅμοιός τους. Στούς καιρούς, προσθέτουμε ἐμεῖς, ὅπου ἔχει κυριαρχήσει τόσο βαθιά ἡ πλάνη καί ἡ ἀσέβεια, ὥστε οἱ λίγοι ἐναπομένοντες εὐσεβεῖς νά λασπολογοῦνται χυδαῖα καί νά καταδιώκονται ξεδιάντροπα ὡς «προβληματικοί» καί πλανεμένοι.

Μέσα σέ αὐτόν τόν ἀνάποδο κόσμο, δέν ἐκπλήσσει κανέναν τό μένος πού ἐμφορεῖ μέγα μέρος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κατεστημένου τῆς πατρίδας μας γιά τόν σεπτό μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ. Τόν μόνο ἴσως ἐπίσκοπο πού ἔχει ἀπομείνει στόν τόπο μας νά καταθέτει αὐθεντικά ὀρθόδοξη μαρτυρία (ἀκόμη μεγαλύτερη μάλιστα ἡ…μοναξιά του, μετά τήν πρός Θεόν ἐκδημίαν τοῦ Αἰτωλοακαρνανίας Κοσμᾶ, ἐνός ἀκόμη σεβαστοῦ κληρικοῦ πού τόσο λασπολογήθηκε ἀκόμη καί μετά θάνατον ἀπό τον πολιτικό καί δημοσιογραφικό μας ὑπόνομο). Καί ἐννοοῦμε ὀρθόδοξη ὄχι στίς θεωρίες, οὔτε στά…ψιθυριστά, ἀλλά διά πολλῶν τεκμηρίων: ὡς ὁ μόνος ἐπίσκοπος πού ἀντιδρᾶ μέ ἐπιμονή ἐδῶ καί χρόνια στόν ἐπελαύνοντα Οἰκουμενισμό, ὁ μόνος πού κράτησε ξεκάθαρη (καί ὄχι ἐπαμφοτερίζουσα) θέση στό θέμα τῆς ἀναγνώρισης τῆς Οὐκρανικῆς ψευτοεκκλησίας, ὁ μόνος πού διαμαρτυρήθηκε μέ συνεχεῖς παρεμβάσεις πρός τήν Ἱερά Σύνοδο καί γιά τή βλασφημία τῶν κλειστῶν ναῶν καί γιά τό θέμα τῶν ἐμβολίων (κυρίως ὡς πρός τίς πνευματικές προεκτάσεις του). Πραγματικά ὁ μόνος – τήν ὥρα πού κάποιοι ἄλλοι διαπρύσιοι κήρυκες ἐσιώπησαν, κάτι πάλαι ποτέ…λέοντες προσκύνησαν (καί ὄχι ἀπλῶς ἐσίγησαν, ἀλλά ἔγιναν καί βασιλικότεροι τοῦ – ἀντιχρίστου – βασιλέως) καί ἀκόμη κάτι πρώην «δεινοί συζητηταί» ἐμωράνθησαν. Καί μονάχα «οἱ τῶν μύθων ποιηταί» ἀπέμειναν πλέον γιά νά λυσσομανοῦν.

Καί φυσικά μέσα στόν ζοφερό κόσμο τῆς στρέβλωσης καί τῆς ἀντινόησης, ὅπως προαναφέρθηκε, οἱ ἐπιθέσεις ἐναντίον τοῦ πολιοῦ ποιμενάρχη ἀπό αὐτούς τούς κατασκευαστές τῶν ψεμάτων καί «ποιητές» τῶν μυθευμάτων, καθώς καί ἀπό τά θρασύτατα λιβανιστήρια τους, γίνονται ἀκριβῶς γιά τή στάση του σέ ὅλα τά παραπάνω, γιά τήν ἐπιμονή του νά μαρτυρεῖ ὑπέρ τῆς ἀληθείας καί γιά τήν ἀπροθυμία του νά σιωπήσει τήν ὥρα πού τά πάντα διαλύονται καί κονιορτοποιοῦνται. Τήν ὥρα πού σχεδόν ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔχουν ὑποταχθεῖ σέ προστάγματα ἄνωθεν ἀφεντικῶν, τήν ὥρα πού ἔχουν βουλιάξει στα λύματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (μέ τίς συμπροσευχές καί τούς κάθε λογῆς ἐναγκαλισμούς μέ ἀλλοδόξους καί ἀλλοπίστους), τήν ὥρα πού τρέχουν κάθιδροι πίσω ἀπό τόν Πάιατ καί τή σφηκοφωλιά του Φαναρίου, τήν ὥρα πού ἔχουν ἀποκαταστήσει κοινωνία μέ τή συμμορία τῶν καθηρημένων καί ἀχειροτόνητων Οὐκρανῶν σκανδαλιστῶν (καί ἀσφαλῶς ἔπεται συνέχεια μέ τήν ψευτομακεδονική καί ἕτερες ἀκόμη σχισματικές ψευτοεκκλησίες), τήν ὥρα πού συνεχίζουν ἀνεπίστροφοι καί ἀμετανόητοι τή νεοβαρλααμική πτώση καί τή νεοσεργιανική τους κατάπτωση ἐξ ἀφορμῆς τοῦ πανδημικοῦ ἀφηγήματος, τήν ὥρα τέλος πού ἀκόμη καί ἄν κάποιοι ἔχουν ἀκόμη κάτι μέσα τους, φοβοῦνται νά τό ἐξωτερικεύσουν. Μέσα σέ αὐτό τό κλίμα τῆς ὁλοκληρωτικῆς δαιμονικῆς διαστρέβλωσης καί τῆς πλήρους ὑποταγῆς στούς προωθητές τοῦ παγκόσμιου νεοεποχίτικου ζόφου, καμία φωνή ἀντίδρασης καί κανένα κεφάλι πού προσπαθεῖ νά ἀρθεῖ πάνω ἀπό τήν ἰσοπεδωμένη ἐπιφάνεια τῶν γονατιστῶν προσκυνημένων δέν μπορεῖ νά γίνει ἀνεκτό. Καί ὄχι μόνο ἐπειδή αὐτό ἐπιτάσσει τό σκοτάδι πού οὐρλιάζει μέσα τους, ἀλλά καί ἐπειδή μία τέτοια φωνή – ἔστω καί μοναχική, ἔστω καί κάποιου βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ – τούς φέρνει ἀντιμέτωπους μέ τήν ἔνοχη συνείδησή τους (τουλάχιστον ὅσους δέν ἔχουν ἀκόμη ολοκληρωτικά τυφλωθεῖ καί μωρανθεῖ). Καί, ὡς γνωστόν, δέν ὑπάρχει πιό ἀφόρητο πρόσωπο ἀπό ἐκεῖνο πού σέ ἀναγκάζει νά σταθεῖς ἀπέναντι στόν ἴδιο σου τόν καθρέφτη.

«Μετά λύπης ο Μακαριώτατος Πρόεδρος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου διεπίστωσε, και συναπεδέχθησαν οι Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Αρχιερείς, ότι ιδίως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ…καταφέρεται εναντίον των Αποφάσεων Αυτής, επιμένει να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των δυσκόλων και εκτάκτων αποφάσεων της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την δημόσια υγεία και την προστασία της ανθρώπινης ζωής, αυτοαπομονώνεται και θέτει εαυτόν μακράν της συλλογικής προσπάθειας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία στο σύνολό Της πασχίζει και εργάζεται τόσο για την ακώλυτη επιτέλεση της Θείας Λατρείας, όσο και για την τήρηση των υγειονομικών μέτρων». Αὐτή ἦταν ἐπακριβῶς μία παλαιότερη ἀνακοίνωση τῆς Δ.Ι.Σ., ἕνα ἀπό τά πολλά τεκμήρια τοῦ κλίματος σέ βάρος τοῦ ὁμολογητῆ ἱεράρχη. Ἡ ἔνταση ὑπάρχει ἐδῶ καί χρόνια, ἀκολούθησαν μετά οἱ επίσημες ἐπικρίσεις γιά «ἀπειθαρχία καί ἔλλειψη σεβασμοῦ» πρός τίς ἀποφάσεις τῆς Δ.Ι.Σ. (λές καί βρισκόμαστε σέ ἐκκλησιαστική χούντα καί ἀπαγορεύεται ἡ ἔκφραση ἀντίθετης γνώμης, πόσο μᾶλλον ὅταν βεβηλώνονται δόγματα καί παραβιάζονται Ἱεροί Κανόνες), παράλληλα ἄρχισαν οἱ λασπο-επιθέσεις ἀπό ρασοφόρους καί λαϊκούς κονδυλοφόρους, ἀπό καθεστωτικά ἱστολόγια καί γενικά ἀπό τούς γνωστούς ἀγαπούληδες καί τυφλο-υπακοούληδες ὑμνητές τῆς μεταπατερικῆς ἀθλιότητας. Καί φυσικά οἱ ἐπιθέσεις συνεχίζονται καί ἀναμένεται νά κλιμακωθοῦν.

Ἐννοεῖται ὅτι δέν ἔχει κανένα ἀπολύτως νόημα νά μποῦμε σέ λεπτομέρειες καί σέ ἀναλυτικούς σχολιασμούς τῶν «ἀπόψεων» τῶν προαναφερθέντων, πού βασίζονται συστηματικά καί ἀναμηρυκάζουν ἐπίμονα – ὅσο καί ἄκρως προβλέψιμα – τή γνωστή πλέον πλήρη διαστροφή τῶν ἐννοιῶν τῆς ἀγάπης καί τῆς ὑπακοῆς, καθώς καί ὅλη εὑρύτερα τήν ψευτοθεολογία τῶν μαύρων σκοταδιῶν (μία ἐξολοκλήρου ἀντεστραμμένη «ἀνάποδη θεολογία», ἀπολύτως ἀντάξια τοῦ ἀνάποδου κόσμου), ὅπως τή ζήσαμε στήν ἐπί δεκαετίες οἰκουμενιστική της ἐξέλιξη καί στήν ἐπί διετία κορωνοπανδημική της κορύφωση. Πρόκειται γιά ἕνα φληναφηματικό καί προκλητικά αὐθαίρετο πλέγμα λήρων καί παραλήρων, περί τῆς ἀποδόμησης τοῦ ὁποίου μέ βάση τήν αὐθεντική πατερική διασκαλία ὑπάρχει ἤδη μία τεράστια ἀρθρογραφία (καί ἀπό τόν ὑποφαινόμενο καί ἀπό ἄλλους ἀκόμη ἐπαρκέστερους θεολογικά ἀπό αὐτόν) καί οὐκέτι χρεία ὑφίσταται περαιτέρω μαρτυριῶν (καί περαιτέρω ἐπαναλήψεων). Ὅλα ἔχουν ἐδῶ καί πολύ καιρό γραφτεῖ καί εἰπωθεῖ ἐπαρκῶς, ἅπαντες ἐπίσης ἔχουν διαλέξει πιά καί στρατόπεδο καί ἀφεντικό – καί «ἤδη ἀπέχουσιν καί τόν μισθόν αὐτῶν». Τά πάντα συνεπῶς εἶναι ἀπολύτως ξεκάθαρα πλέον.

Ἐκεῖνο πού πρωτίστως ἔχει νόημα εἶναι νά δείξουμε μέ κάθε τρόπο τή στήριξή μας στόν τελευταῖο ἴσως μητροπολίτη πού ἀπέμεινε νά κρατᾶ ψηλά τό λάβαρο τῆς πίστης μας σέ αὐτούς τούς δαιμονικούς καιρούς. Εμείς τόν εὐχαριστοῦμε θερμά, ἀκριβῶς γιά ὄλα ὅσα τόν ἐγκαλοῦν οἱ ἐδῶ καί καιρό ξετσίπωτοι λασποφόροι καί λασποβόλοι τιμητές του καί τά ὁποῖα συνιστοῦν τήν αὐθεντική ὀρθόδοξη ἀλήθεια, ὅσο καί ἄν μαίνεται καί φρυάσσει ὁ κάθε ἐκπρόσωπος τοῦ μεταπατερικοῦ βούρκου. Καί εὐχόμαστε εἰς τόν Κύριον νά συνεχίσει νά τοῦ δίνει καρτερία, δύναμη καί πνεῦμα ὁμολογίας ἐν παρρησίᾳ, συνάμα ὅμως τό παράδειγμά του καί οί ἄδικες ἐπιθέσεις πού δέχεται, νά φέρουν ἐπιτέλους κάποια στιγμή καί μερικούς ἀκόμη σέ συναίσθηση, νά ἐμπνεύσουν καί νά ἀφυπνίσουν. Καί μαζί βέβαια μέ τόν σεπτό γέροντα μητροπολίτη, ἀλλά καί ὅλους τούς ἄλλους κληρικούς πού διώχθηκαν καί συνεχίζουν νά διώκονται αὐτά τά τελευταῖα ζοφερά χρόνια, νά μᾶς κρατάει ὁ Κύριος ὅρθιους καί ὅλους ἐμᾶς, μή ἐκκλίνοντας ἑαυτούς εἰς λόγους πονηρίας καί πλάνης, ἐστηριγμένους ἐν ταῖς ἐντολαῖς Του καί μή δειλιῶντας μπροστά στά ἐπερχόμενα δεινά.

Τήν ὥρα πάντως πού κλιμακώνεται σέ ὅλα τά μέτωπα ἡ ἐπίθεση ἀπό τά ὄργανα τῆς σατανικῆς Νέας Τάξης (πού τώρα τήν ξαναβάφτισαν Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση) καί τῆς Νέας Ἐποχῆς, δέν ἔχουμε πλέον καμία δικαιολογία καί τό παραμικρό δικαίωμα ἀδράνειας καί σιωπῆς. Τώρα πιά, καιρός ἐστίν τοῦ λέγειν, καιρός τοῦ πράττειν καί καιρός τοῦ ὁμολογεῖν. Κόντρα στό ρεῦμα τῆς ὑποταγῆς καί τῆς ἰσοπέδωσης. Κόντρα στούς στρεβλωτές τῆς πίστης μας καί τούς λυμεῶνες τῶν ὁσίων καί τῶν ἱερῶν μας. Κόντρα στούς προκλητικούς ποιητές τῶν μύθων καί τούς ξεδιάντροπους ἀποδομητές τῆς ἀλήθειας…