Τώρα μαθαίνουμε ότι επικοινωνία σημαίνει και αντιπερισπασμός όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά για την κυβέρνηση. Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

 

Ο δημοσιογραφικός αντιπερισπασμός πετά την επικοινωνιακή μπάλα στην κερκίδα της Ουκρανίας και στην χαβούζα της Πισπιρίγκου.

Είμαστε για λύπηση. Δεν είναι δυνατόν ο μέσος τηλεθεατής να ξέρει τα μυστικά της Πισπιρίγκου, που δεν έχουν καμία επίδραση στη δική του ζωή... αλλά να μην ξέρει τα μυστικά του Χρηματιστηρίου της Ενέργειας που τον επηρεάζουν άμεσα, γιατί ευθύνονται για την κερδοσκοπία σε βάρος του και για την εκτόξευση στα ύψη των τιμών. Ούτε είναι δυνατόν ο μέσος τηλεθεατής, από τις πολλές ώρες της απ’ ευθείας σύνδεσης με τον πόλεμο να κοντεύει να μάθει Ουκρανικά, αλλά να μη γνωρίζει τι πέτυχαν οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι στις Βρυξέλλες και τι δεν πέτυχε, αντίστοιχα, ενώ μπορούσε, ο Έλληνας πρωθυπουργός που γύρισε από τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. με άδεια χέρια. Όπως δεν είναι δυνατόν ο μέσος τηλεθεατής να βλέπει τον Ζελένσκι να του απευθύνεται 3 φορές τη μέρα, ενώ να μη βλέπει κάποιον ειδικό στα ενεργειακά ζητήματα να του εξηγήσει για την ολέθρια κυβερνητική απόφαση της πρόωρης και βεβιασμένης απομάκρυνσης από τον δικό μας φτηνό λιγνίτη, που μας έκανε να εξαρτηθούμε από το πανάκριβο Ρωσικό φυσικό αέριο και τώρα από το ακόμη ακριβότερο υγροποιημένο αέριο που θα μας πουλούν οι ΗΠΑ.

Αφού μας μάθανε ότι επικοινωνία σημαίνει μόνο μονομερής προβολή των κυβερνητικών στελεχών στα ΜΜΕ. Αφού μας μάθανε ότι επικοινωνία σημαίνει διαρκής προπαγάνδα και πλύση εγκεφάλου υπέρ των κυβερνητικών θέσεων.

Τώρα μαθαίνουμε ότι επικοινωνία σημαίνει και αντιπερισπασμός όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά για την κυβέρνηση. Τώρα μαθαίνουμε ότι επικοινωνία σημαίνει και απόκρυψη της αλήθειας που πονάει τους πολλούς. Τώρα μαθαίνουμε ότι επικοινωνία σημαίνει και πέταγμα της μπάλας στην κερκίδα του ξένου πόνου, μπας και ξεχαστεί ο δικός μας. Δηλαδή, την ώρα που στην Ελλάδα έχουμε 60 και περισσότερους νεκρούς καθημερινά από την πανδημία, τα ΜΜΕ που βρίσκονται σε διατεταγμένη κυβερνητική υπηρεσία, ξεπερνούν το θλιβερό αυτό γεγονός που βρίθει ευθυνών για την κυβέρνηση και στρέφουν την προσοχή στους νεκρούς των άλλων. Δηλαδή για κάποιους είναι πιο βολικό να κατηγορείται ο Πούτιν για τα δεινά της Ουκρανίας, παρά ο υπεύθυνος για τα δικά μας δεινά.

Ο δημοσιογραφικός αντιπερισπασμός θα είχε επιτυχία αν τα πράγματα πήγαιναν καλά και ο κόσμος χρειαζόταν να ξεφύγει από τη δική του ρουτίνα. Τότε μπορεί να φέρνει αποτελέσματα. Όταν όμως ο κόσμος πεινάει και δεν βγάζει το μήνα κι όταν υποφέρει από την πανδημία και έχει τον θάνατο έξω από την πόρτα του, τότε η επικοινωνία και οι αντιπερισπασμοί δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Κανείς δεν ξεχνά τον δικό του πόνο παρακολουθώντας τον πόνο των άλλων. Γιατί ακόμη κι αν για λίγο ο τηλεθεατής ξεχαστεί παρακολουθώντας τις ζωές των άλλων, όταν κλείσει η τηλεόραση, ο φόβος του θανάτου για τον ίδιο και την οικογένειά του και η φτώχεια και η ακρίβεια θα εξακολουθούν να είναι εκεί και να τον περιμένουν να συνεχίσει τη ζωή του μαζί τους.