Ο Ρόλος του CO2 στη Μεγάλη Απάτη της "κλιματικής αλλαγής"

 

Η παγκόσμια ιστορία είναι γεμάτη με φανταστικούς θεούς και δαίμονες που ο άνθρωπος έχει κατηγορήσει για συνθήκες και γεγονότα που δεν ελέγχονται από τον άνθρωπο....

Από το 1300 μ.Χ. έως το 1880 μ.Χ. , το βόρειο ημισφαίριο γνώρισε μια περίοδο ψύξης που ονομάστηκε "Μικρή Εποχή των Παγετώνων".

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλοί άνθρωποι πίστευαν παράλογα ότι οι χαμηλές θερμοκρασίες οφείλονταν σε μάγισσες. Κατά τη διάρκεια της Μεσαιωνικής Θερμής Περιόδου που προηγήθηκε, οι μάγισσες είχαν κατηγορηθεί ότι "μαγείρευαν τον καιρό". Ως αποτέλεσμα, πολλές μάγισσες αναγνωρίστηκαν, δικάστηκαν και εκτελέστηκαν.

Οι οπαδοί του δαίμονα διακηρύσσουν ότι αν το ατμοσφαιρικό CO2 δεν μειωθεί αμέσως στα προβιομηχανικά επίπεδα, οι παγετώνες θα λιώσουν και οι παράκτιες πόλεις μας θα βυθιστούν από την άνοδο της θάλασσας.

Δυστυχώς, η παράλογη πεποίθηση ότι το ανθρωπογενές CO2 θα οδηγήσει σε μελλοντική καταστροφή, έχει γίνει ένα "μαζικό κίνημα" με όλα τα χαρακτηριστικά μιας θρησκείας. Βλέπε, "The True Believer", του Eric Hoffer (1951).

Τα "κλιματικά μοντέλα" των υπολογιστών κατηγορούν τώρα το CO2 για τον θερμότερο καιρό και εκδίδουν τρομερές προβλέψεις για επικείμενη καταστροφή αν δεν μειωθούν τα επίπεδα του CO2.

Ο Al Gore, ο μάντης του CO2, και η Greta Thunberg, το παιδί-προφήτης, λένε στους "αληθινά πιστούς" οπαδούς τους ότι η καύση ορυκτών καυσίμων είναι αμαρτωλή και, αν δεν σταματήσει, θα οδηγήσει σε μελλοντική καταστροφή.

Αυτοί οι "αληθινά πιστοί" έχουν αποκλείσει το μυαλό τους από τις αντίθετες απόψεις και αρνούνται να αναγνωρίσουν οποιαδήποτε πληροφορία που δεν ταιριάζει με το φανταστικό σενάριο της κλιματικής καταστροφής.

Αγνοούν επίσης τη σκληρή πραγματικότητα ότι οι σύγχρονες παγκόσμιες οικονομίες βασίζονται σε τεράστιες υποδομές, που εξαρτώνται πλήρως από τα ορυκτά καύσιμα, τα οποία δεν μπορούν ποτέ να αντικατασταθούν από ανεμόμυλους και ηλιακούς συλλέκτες. ( Αλήθεια, θέλει κανείς ένα αεροσκάφος που λειτουργεί με μπαταρία;)

Τέλος, αντιμετωπίζουν τους χιλιάδες επιστήμονες, οι οποίοι μας ενημερώνουν ότι τα μόρια CO2 που προστίθενται τώρα στην ατμόσφαιρα δεν είχαν και δεν θα έχουν καμία απολύτως αρνητική επίδραση στο κλίμα, σαν να μην υπάρχουν.

1. Αλλαγές στην ένταση της ακτινοβολίας του Ήλιου (ηλιακές κηλίδες, μαζικές στεμματικές εκτοξεύσεις κ.λπ.).
2. Αλλαγές στην τροχιά της Γης και την κλίση της προς τον ήλιο.
3. Αλλαγές στην ακτινοβολία και τη θέρμανση των ωκεανών και της ξηράς από το λιωμένο πυρήνα της Γης.
4. Οι επιπτώσεις του αερολύματος των ηφαιστείων που εμποδίζουν την ηλιακή ακτινοβολία.
5. Οι επιδράσεις albedo των συνεχώς μεταβαλλόμενων νεφών, του πάγου και του χιονιού (συμπεριλαμβανομένου του όγκου της κοσμικής ακτινοβολίας που μπορεί να επηρεάσει τη νέφωση).

Όλες, και ήταν πολλές, περίοδοι θέρμανσης και ψύξης που έχει βιώσει η Γη εδώ και εκατομμύρια χρόνια - πριν από τη βιομηχανική επανάσταση - ήταν αποκλειστικά το αποτέλεσμα αυτών των φυσικών και ανεξέλεγκτων δυνάμεων θέρμανσης και ψύξης.

Τα κλιματικά μοντέλα, ωστόσο, έχουν προγραμματιστεί με βάση την υπόθεση ότι "το πρόσθετο ατμοσφαιρικό CO2 προκαλεί αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας".

Στην πραγματικότητα, ωστόσο, τα αρχαία δεδομένα των πυρήνων πάγου καταδεικνύουν ότι η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας προηγείται πάντοτε της αύξησης του ατμοσφαιρικού CO2 κατά αρκετές εκατοντάδες χρόνια - και όχι το αντίστροφο, όπως ψευδώς προβλέπουν τα κλιματικά μοντέλα.

Οι σύγχρονοι κλιματολόγοι μπορούν να προσεγγίσουν κατά προσέγγιση τις αλλαγές στις μέσες παγκόσμιες θερμοκρασίες και έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι από το 1960, η μέση θερμοκρασία της Γης έχει αυξηθεί κατά περίπου 1 βαθμό Κελσίου.

Κατά την ίδια περίοδο, έχουν επίσης διαπιστώσει ότι η περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε CO2, όπως μετρήθηκε στο Mona Loa, αυξήθηκε από 0,031% σε 0,041%.

Ή, σε όρους πρόσθετων μορίων, ο αριθμός των μορίων CO2 σε ένα κυβικό μέτρο αέρα έχει αυξηθεί κατά 100 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm), από 310 το 1960 σε 410 ppm σήμερα. [Η ατμόσφαιρα αποτελείται από 78 τοις εκατό άζωτο, 20 τοις εκατό οξυγόνο, ένα τοις εκατό αργό και 0-4 τοις εκατό υδρατμούς. Το υπόλοιπο ένα τοις εκατό της ατμόσφαιρας αποτελείται από "ιχνοαέρια":" 0,04 τοις εκατό διοξείδιο του άνθρακα, 0,00182 τοις εκατό νέον και 0,000175 τοις εκατό μεθάνιο].

Η συσχέτιση της μικροσκοπικής αύξησης του CO2 κατά 0,01 τοις εκατό με τη μέτρια αύξηση της θερμοκρασίας κατά ένα βαθμό τα τελευταία 60 χρόνια θα μπορούσε κανονικά να απορριφθεί ως απλή σύμπτωση. Πράγματι, η επιστημονική μέθοδος απαιτεί να αξιολογούνται και να απορρίπτονται όλες οι άλλες πιθανές αιτίες προτού οριστεί μια απλή συσχέτιση ως "αιτία".

Οι "αληθινά πιστοί", ωστόσο, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των μελετητών κλιματικών μοντέλων, απλά αγνοούν οποιαδήποτε άλλα πιο πιθανά φυσικά αίτια. Αυτή η πλήρης και ατεκμηρίωτη απόρριψη όλων των άλλων πιθανοτήτων, ενδεχομένων και αντίθετων απόψεων συνιστά επιστημονική απάτη.

Το ιχνοαέριο CO2 ΔΕΝ δρα ως "κουβέρτα" για την αύξηση της θερμοκρασίας της Γης. Πολλοί υποστηρικτές μιας καταστροφής του CO2 παρομοιάζουν την επίδραση των επιπλέον 100 ppm μορίων CO2 με μια "μονωτική κουβέρτα" που αυξάνει τη θερμοκρασία της Γης.

Ωστόσο, αυτά τα ίχνη μορίων CO2 δεν σχηματίζουν "κουβέρτα", δεν "παγιδεύουν τη θερμότητα" ούτε στέλνουν θερμότητα πίσω στην επιφάνεια. Μόνο οι υδρατμοί μπορούν να "παγιδεύσουν λανθάνουσα θερμότητα" για σύντομο χρονικό διάστημα μέχρι να συμπυκνωθούν οι υδρατμοί και η θερμότητα να εκπέμψει στο διάστημα. ["Θερμότητα" ορίζεται ως η κίνηση των μορίων (βάσει της κινητικής τους ενέργειας). Η "ακτινοβολία" ορίζεται ως η ενεργειακή δύναμη που προκαλεί κινητική κίνηση].

Όλα τα αέρια που απαρτίζουν την ατμόσφαιρα μετακινούν συνεχώς την ακτινοβολούμενη ενέργεια που εκπέμπεται από τη θερμή επιφάνεια της Γης, σύμφωνα με τον Δεύτερο Νόμο της Θερμοδυναμικής, προς τα πάνω και προς το κενό διάστημα με αγωγή, συναγωγή και ακτινοβολία.

Σε αυτή τη μαζική συνεχή διαδικασία, τα επιπλέον 100 ppm ανθρωπογενών μορίων CO2 είναι απλώς μαζί για τη διαδρομή, όπως μερικά νέα φτερά σε ένα πουλί. Ενώ αυτά τα μόρια CO2 απορροφούν την ακτινοβολία IR "δακτυλικού αποτυπώματος" στη στενή ζώνη IR των 15 μm, η απορρόφηση αυτή αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της βασικής φυσικής διαδικασίας ψύξης.

Αυξάνει την κινητική κίνηση του μορίου του CO2, η οποία μεταφέρεται ακαριαία σε όλα τα γύρω μόρια με αγωγή και ακτινοβολία. Κατά συνέπεια, τα επιπλέον 100 ppm μορίων CO2 ΔΕΝ δημιουργούν πρόσθετη "θερμότητα" στην ατμόσφαιρα.

Ούτε "καθυστερούν" την εκπομπή ακτινοβολίας προς το διάστημα. Απλώς συμμετέχουν στη συνεχή μεταφορά ενέργειας λόγω κίνησης και ακτινοβολίας , από τα μόρια της ατμόσφαιρας, από την επιφάνεια μέσω της ατμόσφαιρας στο διάστημα.

Το 1988, ο επιστήμονας της NASA James Hansen κατέθεσε ενώπιον της Επιτροπής Ενέργειας της Γερουσίας των ΗΠΑ ότι: "το φαινόμενο του θερμοκηπίου έχει ανιχνευθεί και αλλάζει το κλίμα μας τώρα".

Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο άρχισαν να μιλούν για το πώς το "φαινόμενο του θερμοκηπίου" από το ανθρωπογενές CO2 δημιουργούσε άνοδο της θερμοκρασίας σε όλο τον πλανήτη. Την ίδια χρονιά, τα Ηνωμένα Έθνη δημιούργησαν τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) για να μελετήσει τα αίτια και τις επιπτώσεις της "υπερθέρμανσης του πλανήτη".

Στη συνέχεια, η IPCC ανέπτυξε ένα ενδεχόμενο "κλιματικών μοντέλων γενικής κυκλοφορίας" (GCMs) που αποτέλεσαν τη βάση της Πρώτης Αξιολόγησης του Κλίματος το 1990. Οι χειριστές αυτών των μυστηριωδών υπολογιστικών μοντέλων, όπως ακριβώς και ο Μάγος του Οζ, ανακοίνωσαν στη συνέχεια με - "βεβαιότητα":

Κανείς, βέβαια, δεν ήταν σε θέση να αμφισβητήσει τις δηλώσεις των μάγων των κλιματικών μοντέλων, επειδή κανείς δεν γνώριζε πώς είχαν προγραμματιστεί τα μοντέλα.

Αργότερα μάθαμε ότι η υπόθεση εργασίας για τον προγραμματισμό των μοντέλων ήταν απλώς η αβάσιμη υπόθεση ότι η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας κατά 1 βαθμό από το 1960 ήταν "αποτέλεσμα του πρόσθετου ανθρωπογενούς CO2 στην ατμόσφαιρα".

Αυτά τα 100 ppm νέων μορίων CO2, με τη σειρά τους, υποτίθεται ότι προκάλεσαν την αύξηση των υδρατμών - μια υπόθεση που είναι βολικά αδύνατο να επικυρωθεί με πραγματικές μετρήσεις.

Η "μαγεία των κλιματικών μοντέλων" κάνει στη συνέχεια την περαιτέρω υπόθεση, και πάλι χωρίς αποδείξεις, ότι "ένας διπλασιασμός του CO2 (300 ppm σε 600 ppm) θα μειώσει την ακτινοβολία που φεύγει από την ατμόσφαιρα κατά 3,4 Watt ανά τετραγωνικό μέτρο, αυξάνοντας έτσι τη θερμοκρασία της Γης."

Τα υπολογιστικά μοντέλα, βέβαια, λειτούργησαν όπως έπρεπε και προέβλεψαν καταστροφή εκτός αν μειωθούν το ανθρωπογενές CO2 και τα άλλα αέρια του θερμοκηπίου.

Όλη η λεγόμενη "επιστήμη" που προβλέπει τώρα την κλιματική καταστροφή βασίζεται αποκλειστικά στις προβλέψεις αυτών των ελαττωματικών μοντέλων της IPCC.

Καμμία άλλη βάση στην πραγματική φυσική "επιστήμη" δεν υπάρχει για να υποστηρίξει τις τρομερές προβλέψεις.

Η διεθνής εκστρατεία για τον ορισμό του ανθρωπογενούς CO2 ως κύριας αιτίας της σημερινής και μελλοντικής υπερθέρμανσης του πλανήτη κορυφώθηκε το 1997 σε μια διάσκεψη υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών στο Κιότο της Ιαπωνίας. Εκείνη τη στιγμή, πολλά έθνη, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, υπέγραψαν μια συμφωνία που απαιτούσε δραστική μείωση των ανθρωπογενών αερίων του θερμοκηπίου στο μέλλον.

Η συμφωνία του Κιότο πυροδότησε μια αντιπολίτευση από επιστήμονες που πίστευαν ότι η ελάχιστη αύξηση του CO2 κατά 0,01% από το 1960 δεν είχε καμία σχέση με την αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά ένα βαθμό κατά την ίδια περίοδο των 60 ετών.

Οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούσαν αυτή τη σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας απλώς ως μέρος των φυσιολογικών κύκλων της Γης μεταξύ θερμών και ψυχρών περιόδων και των πολύ μεγαλύτερων κύκλων παγετώνων και παγετώνων που υποχωρούν.

Ως εκ τούτου, το 1998, ο Arthur B. Robinson του Ινστιτούτου Επιστήμης και Ιατρικής του Όρεγκον και ο Frederick Seitz, πρώην πρόεδρος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, κυκλοφόρησαν την ακόλουθη Aίτηση (petition) σε χιλιάδες επιστήμονες, προτρέποντας την κυβέρνηση των ΗΠΑ να απορρίψει τη συμφωνία του Κιότο:

Η Αίτηση υπογράφηκε τελικά από 31.487 επιστήμονες και παρατίθεται πλήρως στον ιστότοπο PetitionProject.org, όπου όλοι οι υπογράφοντες αναφέρονται σε διάφορες κατηγορίες. Το υπόδειγμα της Aίτησης στον ιστότοπο υπογράφεται από τον Dr. Edward Teller, τον πατέρα της βόμβας υδρογόνου.

Από το 1998, ΚΑΜΜΙΑ οργάνωση/οργανισμός ΔΕΝ έχει επιχειρήσει να δημοσιεύσει μία απάντηση στην Αίτηση που να περιέχει οποιαδήποτε "επιστημονικά στοιχεία" που να αποδεικνύουν ότι το ανθρωπογενές CO2 είναι η αιτία της τρέχουσας τάσης θέρμανσης. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν υπάρχουν τέτοια "επιστημονικά στοιχεία" - μόνον εικασίες από τους μελετητές κλιματικών μοντέλων.

Η IPCC, ωστόσο, δεν έδωσε ΚΑΜΜΙΑ σημασία στην Αίτηση και, το 2007, εξέδωσε την Τέταρτη Αξιολόγησή της, η οποία διευκρίνισε την υποτιθέμενη βάση της εικασίας της ότι "το ανθρωπογενές CO2 οδηγεί τον κόσμο στην κλιματική καταστροφή."

Η IPCC υποστήριξε ότι η αυξημένη μέση θερμοκρασία της Γης προκλήθηκε από την "αντίστροφη ακτινοβολία" από τα ελάχιστα 100 μέρη ανά εκατομμύριο μορίων CO2 που ο άνθρωπος έχει προσθέσει στην ατμόσφαιρα από το 1960.

Σύμφωνα με την αξιολόγηση, τα μόρια αυτά απορροφούν ένα συγκεκριμένο φάσμα υπέρυθρης ακτινοβολίας από την επιφάνεια και υποτίθεται ότι "επανεκπέμπουν" το φάσμα αυτό πίσω στην επιφάνεια, όπου απορροφάται και πάλι από τη Γη και αυξάνει τη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας. Ένα διάγραμμα από έναν από τους επικεφαλής συγγραφείς της IPCC απεικονίζει αυτή τη φανταστική διαδικασία.

Το 2009, δύο διακεκριμένοι Γερμανοί φυσικοί δημοσίευσαν μια εργασία που διέψευσε τις ατεκμηρίωτες υποθέσεις της IPCC για την "αντίστροφη ακτινοβολία". Βλέπε: Falsification of the Atmospheric CO2 Greenhouse Effects Within The Frame of Physics, των Gerhard Gerlich και Ralf D. Tscheuschner, Int. J. Mod. Phys. B, Vol. 23, No. 3, (2009) και διάψευση στον ίδιο τόμο στις σελίδες 1333-59.

Έκτοτε, η διάψευση της υπόθεσης του ανθρωπογενούς CO2 από τους ως άνω Γερμανούς φυσικούς ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΤΕ αμφισβητηθεί αποτελεσματικά από οποιονδήποτε έγκριτο φυσικό. Αντιθέτως, πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες από όλο τον κόσμο έχουν δημοσιεύσει εργασίες που επιβεβαιώνουν τα βασικά συμπεράσματα των Γερμανών φυσικών.

Δείτε για παράδειγμα:

Slaying the Sky Dragon, various authors (2011);

Observations on ‘Backradiation’ During Daytime and Nighttime, by Professor Nasif Nahle, Principia Scientific International (2011);

Refutation of the Greenhouse Effect Theory on a Thermodynamic and Hydrostatic Basis, by Alberto Miatello, Principia Scientific International (2012);

Is No “Greenhouse Effect” Possible From The Way That IPCC Define It?, by John Elliston, Principia Scientific International (2015) [“The presence of GH gases does not change the energy input. If the absorbed energy input remains unchanged, the output of energy cannot change.”];

Role of Greenhouse Gases in Climate Change, by Martin Herzberg, Alan Siddons, and Hans Schreuder, Energy and Environment, Vol. 28, Issue 4 (2017);

The Layman’s Guide to the Greatest Scientific Fraud in History, by Joseph E. Postma (2019).

Sky Dragon Slayers Victory Lap, various authors (2019);

Συμπέρασμα: Ο φανταστικός δαίμονας του κλιματικού μοντέλου CO2 βασίζεται σε μια αποδεδειγμένα λανθασμένη φυσική υπόθεση που έχει διαψευστεί από πολλούς διακεκριμένους επιστήμονες παγκοσμίως.

Παρ' όλα αυτά, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υιοθετήσει τη "θρησκευτική πεποίθηση" ότι η καύση ορυκτών καυσίμων είναι αμαρτία που θα οδηγήσει σε καταστροφή από το λιώσιμο των παγετώνων και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Ως εκ τούτου, έχει έλθει προ πολλού η ώρα να αναγνωριστεί η νέα "θρησκεία της κλιματικής αλλαγής του CO2" ως αυτό που είναι - τίποτα περισσότερο από μια εξελιγμένη απάτη με κλιματικά μοντέλα.

---

Δείτε περισσότερα εδώ: climatechangedispatch.com

------------------

Δικτυογραφία:

CO2’s Role In The Great ‘Climate Change’ Deception | Principia Scientific Intl.

https://principia-scientific.com/co2s-role-in-the-great-climate-change-deception/