"ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ". Γράφει ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Σεβαστοί Στρατηγοί, Αγαπητοί εν   όπλοις Συνάδελφοι, φίλες και φίλοι, συμπατριώτισσες και  συμπατριώτες, Έχω την τύχη να είμαι αποδέκτης του επιμύθιου μίας σπουδαίας προσωπικότητος της μεγάλης οικογένειας των Ελλήνων Αξιωματικών...

του Στρατηγού ε.α Κωνσταντινίδη Κωνσταντίνου, ο οποίος είναι γνωστός για την ευγένεια, την ιδιοφυία, την μόρφωση και την βαθειά γνώση της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας. Το ποιητικό και συγγραφικό του ταλέντο σε συνδυασμό με την φιλοπατρία, την αρετή και το θάρρος που τον διακρίνουν, απετέλεσε την αιτία ώστε στα σκοτεινά και πέτρινα χρόνια των μνημονίων, να δημιουργήσει ένα Πατριωτικό φάρο που έδειχνε και συνεχίζει στα πολύ βαθειά του γηρατειά  να δείχνει τον δρόμο της ανδρείας, της τιμής και του καθήκοντος. Τα πνευματικά του δημιουργήματα καυτηρίαζαν τις μνημονιακές προδοτικές πολιτικές των Ελλαδέμπορων όψιμων αντιστασιακών, των  αφισοκολλητών, της κομματικής συναλλαγής, των ελεγχομένων ΜΜΕ  και του στείρου λαϊκισμού που δημιούργησαν το τοξικό περιβάλλον στο οποίο τα άνθη της δικαιοσύνης, της ισότητας και ισονομίας, της λεβεντιάς και της φιλοπατρίας μαράθηκαν και στη θέση τους φύτρωσε μία διεφθαρμένη κοινοβουλευτική δικτατορία που στους κόλπους της ανδρώθηκαν η ιδιοτέλεια, η συναλλαγή και η προδοσία των εθνικών μας θεμάτων. Με το έργο του σ’ αυτήν την κατ’ επίφαση «Δημοκρατία» ο «Αμφικτύων» καυτηρίασε την απομόνωση των Ενόπλων Δυνάμεων, που χλευάστηκαν, λοιδορήθηκαν και τα ικανά των στελέχη κατηγορήθηκαν ως αντιπαραγωγικά και ονομάσθηκαν απαξιωτικά ένστολοι και τελικά τις κατάντησαν ορντίναντσες των λαθρομεταναστών.

Το συμπέρασμα του Στρατηγού ήταν ότι σήμερα οι μάσκες έπεσαν και είναι σε όλους γνωστό ότι  πλέον η Ελλάδα κυβερνάται μόνο

από άτομα που υπηρετούν την μνημονιακή πολιτική μιας Παγκόσμιας συμμορίας του Χρήματος. Πολιτικοί, τραπεζίτες, δικαστικοί, ΜΜΕ και μεγαλοεργολάβοι αντιπροσωπεύουν την Νέα Τάξη Πραγμάτων που εξοντώνει την ανθρωπότητα και στερεί την ελευθερία σε εκατομμύρια ανθρώπων.

Πολέμιος του κάθε «ισμού» αγωνίσθηκε και αγωνίζεται για να διασώσει το αξιακό μας σύστημα. Ο στρατηγός  έκρουσε μέσω των

ποιημάτων του τον κώδωνα του κινδύνου για τις μεθοδευμένες προωθήσεις,  μετακινήσεις εκατομμυρίων Ισλαμιστών, καθώς για τις μεγάλες συγκρούσεις που ενδεχόμενα να οδηγήσουν σε μία Παγκόσμια διακυβέρνηση, που θα σημάνει την  πολτοποίηση Λαών και πολιτισμών.

Διέβλεψε ότι οι αλυτρωτικές τάσεις των ομόρων χωρών, σε συνδυασμό με τα γεωπολιτικά σχέδια των μεγάλων και την βλέψη τους για την αρπαγή του ορυκτού μας πλούτου, πιθανόν να μας οδηγήσουν σύντομα σε Εθνικές περιπέτειες.

Σεβαστοί στρατηγοί, γνωρίζετε καλύτερα από κάθε άλλον ότι η «Ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη» και ότι είναι σημαντικό να

διατηρείς μέχρι τέλους την φλόγα και τα πιστεύω του «Ευέλπιδος», ως έπραξε ο «αιώνιος εύελπις» Στρατηγός.

Η Παλλαϊκή Άμυνα προβάλλει σαν μονόδρομος για την ψυχική προετοιμασία και οργάνωση του Λαού. Ο πόλεμος θα δοθεί και εντός των τειχών

Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι η ψυχή του Έθνους. Είναι οι Δυνάμεις που θα μπορούσαν να σώσουν τον Ελληνισμό, να διαφυλάξουν την ακεραιότητα της χώρας και την Ελευθερία του Λαού μας.

Το επιμύθιο του Στρατηγού ας γίνει εγερτήριο σάλπισμα για όλους μας και το έργο του ας παραμείνει ως ιερά παρακαταθήκη

στις βιβλιοθήκες των μαθητών των Στρατιωτικών σχολών και όχι μόνο.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΝ ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ

Την Ελλάδα   αγάπησα, γι’ αυτήν μια ζωή εργάσθηκα μόχθησα  ακόμη δεν κουράσθηκα,

ούτε  τον εχθρό φοβήθηκα ούτε ποτέ πτοήθηκα

Οι προδοσίες με πλήγωσαν όμως δεν με λύγισαν

πιό πολύ με  ενίσχυσαν

μιά ζωή αγωνίσθηκα ποτέ δεν πισωγύρισα

ούτε αλλαξοπίστησα

τις αξίες μου δεν πούλησα με σεμνότητα τις τίμησα

ανταμοιβή ποτέ δεν ζήτησα ούτε  από τα  πλούτη  ηττήθηκα

από εν-θουσιασμό πλημμύρισα δαπάνες και κόπους δεν φείσθηκα

ρώμη στο στρατό απέκτησα και μακροζωία κατέκτησα

τελικά της «ευδαιμονίας» το  λαχείο  κέρδισα

Γραμμένο   στου ήρωα πατέρα μου το ξίφος

που   τόχω κρεμασμένο  στον τοίχο

«εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης»

ο ιερότερος  γρίφος που έπρεπε να  λύσω

πως   στη ζωή  μου να ενεργήσω;

της νέας εθνεγερσίας έγινα  κράχτης

στα ιερά και όσια   να  ορθώσουμε  το  φράχτη

και του Ελληνισμού  παγκόσμιες να κάνουμε τις επάλξεις

Διακινδύνευσα και από τις καλές μου μοίρες σώθηκα

επίσημη αναγνώριση για το   έργο μου  δεν  γνώρισα

όσοι   τα     διάβασαν    με   καλά  λόγια τα  υποδέχθηκαν

Έχω συγγράψει   αρκετά   βιβλία τόμους ποιημάτων,

χιλιάδες άρθρα και συνεχίζω την  συγγραφή

πολυ-ιστοχώρο και  ιστοσελίδα κατέχω λειτουργική

με  4 θεματικούς υπο-χώρους, «Αμφικτύων» τιτλοφόρους

με εκατομμύρια  αναγνώστες,  εκατοντάδες    μου

ζητούν φιλία στο «face book»     και συνομιλία

καλή η επικοινωνία αλλά «χρόνου φείδου»

Βιβλία και ποιήματα μου κατατεθειμένα στην Εθνική Βιβλιοθήκη

προς   μελέτη των αναγνωστών  και  προς κρίση

το έργο μου αφιλοκερδώς στο κοινό μέσω  διαδικτύου

έχω παραχωρήσει

Επαίνους   έχω γεμίσει  από αξιωματούχους και «ταπεινούς»

από μυριάδες φίλους, άγνωστους  και γνωστούς

Η  Ακαδημία Αθηνών και τα ΑΕΙ  απαξιώθηκαν

το έργο μου να μελετήσουν ακόμη και

να μου απαντήσουν ίσως ανάξιο το θεωρούν;

το κλίμα  λίαν αρνητικό οι  ποιητές εδώ  δεν ευδοκιμούν

Σε ξένα και ντόπια συνέδρια συμμετείχα και  ομιλίες

τηλεοπτικές παρουσιάσεις

ανά τον  κόσμο  περιοδείες έκανα  και αποδράσεις

από τη Γενεύη «Χρυσό Δίπλωμα Ειρήνης»

για δράση ενάντια στον Ψυχρό Πόλεμο την εποχή εκείνη

συνιδρυτής της   Αμφικτιονίας Οικουμενικού Ελληνισμού

ενάντια  στην Τουρκική   «ναζιστική» παραφροσύνη

βίος πολυτάραχος αλλά  κάλλιον το  «λακωνίζειν»

Φταίξιμο   βέβαια και δικό μου

απεχθάνομαι  τις διαφημίσεις για τον εαυτόν μου

η Εταιρεία   Λογοτεχνών στην οποία   ανήκω

το έργο μου πρότεινε να παρουσιάσω στον δικό της «οίκο»

τους απήντησα  «όταν θα έχω πεθάνει»

φταίει και η κούτρα μου που αντιπαθεί το λιβάνι

«μετά θάνατον ό,τι και να πούνε αυτοί

θα τα λένε αυτοί θα τα ακούνε» όμως για μιά φήμη ζούμε!

Ο κερδώος Ερμής  έχει  κι’ αυτός ευθύνη

εκ πεποιθήσεως αντίθετος  με την «αγοραία» φήμη

την οποία μόνο ο εκδοτικός οίκος σου τη δίνει

Ελλείψει χρημάτων ελαχίστων αντιτύπων  έγινα αυτοεκδότης

στην αγορά δεν τα έχω  κυκλοφορήσει

διαδικτυακός έγινα «φωτοδότης» στο λαό τα έχω δωρίσει

Δεν υπέστην  κριτική αλλά οξύτατη πολεμική

δεν  λοιδορήθηκα ούτε δέχθηκα γνώμη απαξιωτική

το έργο μου ΔΕΝ πέρασε «αβρόχοις ποσίν»;

Αν ο υπολογιστής μου είχε στόμα να μιλήσει

Google, Microsoft, Εθνική Αρχή, χάκερς  για τις πράξεις τους κάποιον/ους εξ αυτών

θα τον είχε  πανάθλιο χαρακτηρίσει

το βίο αβίωτο μου τον έκαναν, σωστό πατίνι

τα νεύρα λεπτά τά’ σπασαν σαν τελατίνι

κάθε τρις και λίγο   συνεργείο για άρση δολιοφθορών

άδειαζαν τον υπολογιστή μου έχανα το υλικό τα πάντα

από την αρχή άρχιζα χωρίς διευθύνσεις, χωρίς αρχεία

με της ημέρας τα συμβάντα

Τούτη τη συμπεριφορά δεν την αντέχω

τώρα που την έσχατη του βίου δεκαετία διατρέχω

για  δόξα και βραβεία ξωπίσω τους δεν τρέχω

την τιμή μου στο κούτελο την έχω

μην πάει ο νους σας ότι τελείωσα και ‘πάου’

καρβέλια έχω  αρκετά ακόμη να ‘φάου’

Λόγια  κολακευτικά απέφυγα και μελάτα

στη σύζυγο μου  χρωστάω ευγνωμοσύνη

στο σπίτι μας χάρισε ευφροσύνη  και σε μένα υγιεινά πιάτα

Έσπασα αυγά  αλλά δεν έφαγα  από την ομελέτα

ούτε  το’ κανα για να μου δώσουν την πλακέτα

για της πατρίδος το καλό και  όχι για την ετικέτα

σαθρές οι ιδεολογίες  προτιμώ τις πράξεις και όχι τις ανοησίες

ελάχιστα έως καθόλου εκτιμώ τις κομματοκρατίες

Κατά κανόνα τον αντίπαλο δεν υβρίζω

με επιχειρήματα  όμως τον... καταχερίζω

την αλήθεια υποστηρίζω  όπως εγώ την βλέπω

τα «μίντια» με τα «fake news” δεν τα αντέχω

από την διγλωσσία και  κολακεία  απέχω

Λάτρης της Ελληνικής Αρχαιολογίας και της λατρείας του Δία

ενίοτε με στοχοποιούν οπαδοί της Αβρααμικής θρησκείας

το θέμα είναι εξόχως λεπτόν και τυγχάνω συγκαταβατικός

και οι δύο λατρείες χρώμα έχουν Ελληνικόν

όταν το Ελληνικό Πάνθεον εν τω συνόλω του μελετηθεί

τότε ίσως η διάσταση γεφυρωθεί

ο διχασμός μόνο κακό κάνει

ανεξιθρησκεία και δημοκρατία από αρχαιοτάτης εποχής

τούτος ο τόπος απολαμβάνει

Για την Ελλάδα μας και το  Ελληνικό Πνεύμα

το δικό μου θα έδινα το αίμα

πάντα το Εθνος μας υπεράνω όλων βάζω

ακόμη και όταν στην σταδιοδρομία μου γνώριζα

ότι θυσιάζω το όνομα μου να μην το ντροπιάζω

Ο Έλληνας πατριώτης τώρα νοιώθει εφήμερα

«ήρθαν τ’ άγρια να διώξουν τα ήμερα;»

ο γηγενής υποδεέστερος του λαθρομετανάστη;

κάποια μέρα θα τον κάνουμε δυνάστη;

ο Έλληνας υπόδουλος στο βάρβαρο ξενόφερτο ‘σινάφι’;

η ανεργία  διώχνει τον Έλληνα τον κάνει μετανάστη

Πλείστα εμπόδια στο βίο μου συνάντησα

ώς το τέλος τις αρχές μου δεν πρόδωσα και άντεξα

παρότι είμαι στην ευθεία ο θάνατος δεν με πτοεί

φιλοσοφικά με το Χάρο έχω συμβιβαστεί

Όσο ζω είμαι ζωντανός και χαίρομαι τη ζωή

όταν αποδημήσω δεν θα υπάρχω τίποτα δεν θα με  λυπεί

οι συγγενείς και φίλοι σαν προσωρινό χωρισμό να το  θεωρήσουν

γιατί κι’ αυτοί το ίδιο ταξίδι θα ακολουθήσουν

Ο καθένας κάποια διάκριση για το έργο του αναμένει

αν δεν την παίρνει τούτο συνολική αποτυχία

μπορεί και να σημαίνει και άλλα τινά:

τα  έργα νάναι μη συμβατικά, ακραία «εθνικοπατριωτικά»

να αντηχούν «εθνικιστικά», ασύμβατα την εξουσία

ενοχλητικά στην κομματοκρατία

ή αντίθετα προς την κρατούσα «νεοταξική» κοσμοθεωρία

Ανεπίτρεπτο να κρίνω τα έργα τα δικά μου

οι  ομότεχνοί μου ας αξιολογήσουν τα γραπτά μου

αν όμως ποιητές και πνευματικοί προς

αριστερά έχουν λοξοδρομήσει,

η αξιολόγησή μου ίσως αργήσει

Την λύτρωσή μου με το γράψιμο έχω καταφέρει

στους ψυχοφθόρους καιρούς μας η ψυχή να μην υποφέρει

ένας μοναχικός καβαλάρης και  διαστημικός ταξιδιώτης

τις σκέψεις καταγράφει ο  παλαίμαχος  «στρατιώτης»

Στο γραφείο-εργαστήριο  με τον  Η/Υ ολημερίς

γράφω για τους νεώτερους  προς χάριν της διδαχής

αφιλοκερδώς και με δική μου υλική δαπάνη

αυτό αγωνιστή και πιό νέο με κάνει και αυτή

η αμοιβή μου φθάνει, μου χαρίζει χρόνια  ζωής

Όταν γράφω θεωρώ τον εαυτόν μου ναυαγό

σε πλοίο Ελληνικό που  μπάζει στο Αιγαίο νερό

και μόλις ένα μήνυμα  προλαβαίνω να εμφιαλώσω

ρίχνω την φιάλη στη φουρτουνιασμένη θάλασσα

πριν το πλοίο βυθιστεί

και  η φιάλη ταξιδεύει για δεκαετίες και αιώνα

τελικά  θα βρεθεί κοντά σε μιά καβοκολώνα

στην ακτή την μαζεύει κάποιος κολυμβητής

«τι ήθελε να πει ο άγνωστος ποιητής;»

Για εκείνα τα παλιά τα χρόνια στα Ψηλά Αλώνια

τώρα στην  εποχή του Μαμμωνά τότε στον πολιτισμό του Δία;

Τότε θα κριθώ για τον σημερινό μου αγώνα

αν η Αθήνα δεν έχει γίνει ισλαμοφασιστική

και τέμενος ο Παρθενώνας;

Η Ελλάδα ένας ασκός που κλυδωνίζεται

ποτέ δεν πεθαίνει ούτε βυθίζεται

ούτε φοβάται τα κανόνια, ζει αιώνια.

Αμφικτύων

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com