«Άσφαιρη» επίθεση ετοιμάζει ο Τσίπρας. Του Γιάννη Σιδέρη

Φυγή προς τα εμπρός επιχειρεί ο Α. Τσίπρας, προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από το σήριαλ του κερματισμένου εσωτερικού σκηνικού που τροφοδοτεί την εσωστρέφεια ενόψει της τελικής μάχης του Συνεδρίου, τον Μάιο...

Θεωρεί ως προνομιακό του πεδίο και αντιστοίχιση με το εκλογικό του ακροατήριο, τη δημόσια υγεία, τα εργασιακά και την πρώτη κατοικία. Επί αυτών έδωσε το σύνθημα «επίθεσης» προς την κυβέρνηση, κατά τις συνεδριάσεις της Πολιτικής Γραμματείας και του Πολιτικού Συμβουλίου την περασμένη εβδομάδα. Επί προσθέτως στη φαρέτρα του θα έχει βέλη για τα εθνικά και το προσφυγικό.

Θεμιτό είναι φυσικά, ως αντιπολίτευση θα πρέπει να υπερακοντίζει την κυβέρνηση σε φιλολαϊκές κορώνες. Ωστόσο η ισχύς των αιτημάτων και η αξιοπιστία που τους αποδίδει η κοινωνία είναι ευθέως ανάλογα με την αξιοπιστία του πολιτικού πομπού. Και η δική του αξιοπιστία είναι συρρικνωμένη, ενώ οι εφτά μήνες μετά την αποτυχημένη διακυβέρνησή του, είναι πολύ λίγος ο χρόνος για να οικοδομήσει νέα αξιοπιστία (το «αποτυχημένη διακυβέρνηση» του το χρέωσε ο λαός δια των εκλογών).

Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός από τα γενναία σκισίματα των μνημονίων και τα άλλα ηρωικά (και πένθιμα) κατά των «κατακτητών», υποσχόταν και άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Αντί της… πλουσιοπάροχης αύξησης τελικά τον κατέβασε 100 ευρώ χαμηλότερα, ενώ επί των ημερών του αγρίεψαν περαιτέρω οι ήδη άγριες συνθήκες εργασίας, με την απορρύθμιση των εργασιακών συνθηκών και την παντελή διάλυση που είχε επιφέρει στην Επιθεώρηση Εργασίας η… εμπνευσμένη θητεία Κατρούγκαλου.

Τώρα που έγινε αντιπολίτευση και ξαναβρήκε την αριστερή ψυχή του, «απαιτεί» καταθέτοντας πρόταση νόμου για νέα αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 7,5% το 2020 και 7,5% του 2021! Δεν εξετάζουμε το σαφώς επιθυμητό της αύξησης, αλλά το γεγονός ότι οι ευρισκόμενοι στην αγορά εργασίας όσο να’ ναι μια κάποια μνήμη των ημερών ΣΥΡΙΖΑ την διατηρούν. Στον τομέα δε της part time εργασίας οι εργαζόμενοι έζησαν μέρες του Αγίου Βαρθολομαίου.

Γι’ αυτό οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, μάλλον του αφαιρούν σοβαρότητα, παρά του προσθέτουν φιλεργατισμό και εγγύηση κυβερνησιμότητας. Αν οι λεόντειες διεκδικήσεις προσπόριζαν ψήφους, οι εργαζόμενοι θα είχαν δώσει την εξουσία στο ΚΚΕ από τότε που ζητούσε κατώτατο μισθό 1.400 ευρώ!

Το ίδιο και στην Υγεία. Το δίδυμο Ξανθού - Πολάκη προσπάθησε, ασχέτως αν ο τελευταίος με το απύλωτο στόμα του και την υπερκατανάλωσή του στα social media (φύτρωνε επιθετικά εκεί που δεν τον έσπερναν) έχασε δικαίως κάθε έξωθεν καλή μαρτυρία. Ωστόσο η Υγεία νοσούσε από πριν, ενώ η μνημονιακή περιπέτεια της έδωσε το συντριπτικό χτύπημα και την έστειλε με νεκροφάνεια στην εντατική. Οι προσφεύγοντες νοσούντες και οι συγγενείς τους βίωναν την απόλυτη απελπισία.

Δεν ξέρουμε αν αποπνέει ιδεολογική (νεοφιλελεύθερη που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, εμμονή η σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα, αλλά όσοι έζησαν την περιπέτεια πολύ λίγο θα ενδιαφερθούν για τη μορφή των συμπράξεων, όταν - και επί ΣΥΡΙΖΑ - έχουν ζήσει την οδυνηρή εμπειρία. Γι’ αυτό και είναι αμφίβολο και σε αυτόν τον τομέα αν θα έχει προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

Όσο για την πρώτη κατοικία, αρκεί η ΝΔ να του υπενθυμίζει ότι δρα με βάση δικό του νομοθέτημα στο μεσοπρόθεσμο. Θα μπορούσε να ζητήσει προστασία όσων αποδεδειγμένα δε μπορούν να πληρώσουν. Ή «απόλυτη» προστασία (που ζητάει και η Φώφη μήπως υστερήσει σε ριζοσπαστισμό), συσπειρώνει εναντίον του αυτούς που ζουν στο ενοίκιο και κόβουν το λαιμό τους να το πληρώσουν, αυτούς που δεν έχουν δάνεια, αυτούς που με δυσκολία και φιλότιμο τα αποπλήρωσαν, και φυσικά τους νουνεχείς ανεξαρτήτως ιδεολογίας, που γνωρίσουν ότι απόλυτη προστασία σημαίνει νέα δάνεια «γιοκ», πάγωμα οικοδομής, διαιώνιση ανεργίας στον κλάδο της και δυσχέρεια στα συναφή επαγγέλματα που συνδέονται με αυτή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δικαίωμα και χρέος να κάνει αντιπολίτευση, εφ’ η ετάχθη. Όμως όπως κρίνονται οι κυβερνήσεις, κρίνονται και οι αντιπολιτεύσεις. Και προς το παρόν δεν κρίνεται θετικώς. Όχι γιατί δεν κάνει «σκληρή» αντιπολίτευση, όπως θέλουν οι αφιονισμένοι του κομματισμού (τι σκληρή να κάνει ,μετά από πεντέμισι χρόνια ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;) αλλά γιατί δεν κάνει βιώσιμη και εμπεριστατωμένη.