Πώς οι Γερμανοί ελέγχουν την χώρα σήμερα: Η βελούδινη κατοχή. Του Θεόδωρου Κατσανέβα

Όταν η Αγκέλα Μέρκελ επισκέφτηκε τη χώρα μας πριν από μερικά χρόνια επί Πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά, η Αθήνα κάηκε από τις μαζικές και βίαιες κινητοποιήσεις εναντίον της...

Λίγο πριν την αναχώρηση της, η Γερμανίδα Καγκελάριος ρωτήθηκε από δημοσιογράφο, αν και πόσο την ενόχλησαν οι έντονες και μαζικές αυτές κινητοποιήσεις που την στοχοποίησαν. Και εκείνη απάντησε με πονηρό χαμόγελο :” Κάθε άλλο, το αντίθετο θα με ενοχλούσε. Οι πολίτες πρέπει να διαμαρτύρονται. Αυτή είναι η έννοια της δημοκρατίας“.

Η κουβέντα αυτή της Αγκέλας Μέρκελ, συνοψίζει την ουσία της σύγχρονης βελούδινης Γερμανικής κατοχής που έχει επιβληθεί στη χώρα μας με τον έλεγχο της οικονομίας και των ΜΜΕ. Οι πολίτες μπορεί να διαμαρτύρονται και να εκτονώνονται, όσο οι κατοχικές δυνάμεις ελέγχουν την οικονομία και τα ΜΜΕ και κατέχουν την πραγματική εξουσία. Η εδώ κυβέρνηση και αντιπολίτευση,το κοινοβούλιο, αποτελούν χρηστικές προεκτάσεις αυτής της μεταμοντέρνας βελούδινης κατοχής.

Σήμερα, η Γερμανία έχει καταλάβει την χώρα μας όχι με τα όπλα όπως στην περίοδο 1941-44, αλλά με ένα πολύ πιο αποτελεσματικό όπλο : με τον έλεγχο της οικονομίας, του νομίσματος και των ΜΜΕ. Πρόκειται για μια μεταμοντέρνα βελούδινη κατοχή που δεν χρησιμοποιεί τη βία όπως στο παρελθόν. Δεν φυλακίζει,δεν βασανίζει ή δολοφονεί τους αντιπάλους της όπως στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της χώρας, ή όπως μεταχειρίζονται τους αντιπάλους τους τα αυταρχικά ή και δημοκρατικοφανή καθεστώτα.

Οι σημερινοί στοχευμένοι εχθροί της βελούδινης γερμανικής κατοχής της χώρας μας δεν είναι οι κουμουνιστές, τροτσκιστές, αναρχικοί, αντιφρονούντες, ή διάφοροι “φωνακλάδες” αντιρρησίες χωρίς στόχο, σκοπό και προοπτική ανατροπής. Οι κουμουνιστές, οι τροτσκιστές επιτρέπονται να υπάρχουν, όσο δεν αποτελούν πραγματική απειλή για την ανατροπή του καθεστώτος.

Οι άλλοι, οι διάφοροι ψευτο-επαναστάτες χωρίς αιτία, οι διαμαρτυρόμενοι χωρίς σκοπό και στόχο, είναι χρήσιμοι πελάτες της βελούδινης κατοχής. Αυτοί οι ανερμάτιστοι φωνακλάδες,παρέχουν μέγιστες υπηρεσίες, αφού οι αδιέξοδες φωνασκίες, οι διαμαρτυρίες, οι πορείες, οι απεργίες, ακόμα και τα βίαια επεισόδια που προξενούν, λειτουργούν ως βαλβίδες εκτόνωσης της λαϊκής οργής.

Σε αντίθεση με το χθες, σήμερα η βελούδινη κατοχή, διαθέτει ένα μοναδικής ισχύος πανίσχυρο όπλο με το οποίο ελέγχει την πολιτική βούληση των πολιτών : τα ΜΜΕ και ειδικότερα την τηλεόραση που έχει υποκαταστήσει τις κάννες των όπλων. Από εκεί διαδίδει ψέματα, φοβίες και φρούδες ελπίδες αγοράζοντας χρόνο.

Η βελούδινη μεταμοντέρνα Γερμανική κατοχή, όχι μόνο φοβάται τις διαμαρτυρίες, την αδιέξοδη οργή, τις συγκεντρώσεις, τα επεισόδια, ακόμα και τις βιαιοπραγίες, αλλά τις θεωρεί χρήσιμες για τον έλεγχο της χώρας. Όσο δεν υπάρχει συνεκτική, σοβαρή, αποτελεσματική, εφαρμόσιμη, εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση, οι διαμαρτυρόμενοι μπορούν να διαμαρτύρονται όσο θέλουν.

Η βελούδινη κατοχή έχει μόνο έναν φόβο. Την αλήθεια, την κοινή λογική, τα ισχυρά επιχειρήματα. Για αυτό και διαστρεβλώνει την αλήθεια και διασπείρει άπειρα ψέματα. Και πάνω απ’ όλα φιμώνει την άποψη για την έξοδο από την ευρωφυλακή που αποτελεί σήμερα τη μόνη εφικτή, αποτελεσματική, σοβαρή πρόταση απαλλαγής από την σύγχρονη γερμανική κατοχή, που μας έχει οδηγήσει στην την απέραντη φτωχοποίηση, την εξαθλίωση, τον υφαρπαγή και τον αφανισμό της χώρας.

Οι επιλεγόμενες κυβέρνηση και αντιπολίτευση, έχουν παραδώσει τη χώρα σιδηροδέσμια στους Γερμανούς. Για αυτό και η μοναδική σοβαρή πρόταση δυνητικής ανατροπής με συγκροτημένες θέσεις και αδιάσειστα επιχειρήματα, για τη συντεταγμένη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, πνίγεται, στην ουσία απαγορεύεται να εκφραστεί στα κεντρικά ΜΜΕ όπου παίζεται τον πολιτικό παιχνίδι.

Μέσα στο κοινοβούλιο βιώνουμε ένα ευτράπελο θέατρο. Εκεί συγκρούονται δήθεν η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση με τις διάφορες Ποταμίσιες, Λεβέντικες και τις άλλες παραφυάδες της. ¨Όλοι τους παίζουν το ίδιο βιολί. Όλοι υποστηρίζουν ότι κατέχουν τη μαγική συνταγή για να τιθασεύσουν τον δεσμοφύλακα της χώρας, τη σύγχρονη βελούδινη γερμανική κατοχή.

Παράλληλα, εξωκοινοβουλευτικοί πολιτευτές και πολιτικάντηδες λένε διάφορες ανοησίες όπως ότι το πρόβλημα δεν είναι το ευρώ ή ή δραχμή, αλλά το ευρώ ή η δημοκρατία ! Αγνοούν στοιχειώδη οικονομικά που παραπέμπουν στη ρήση Ρότσιλντ «Δώστε μου εμένα τον έλεγχο του νομίσματος και αφήστε τους άλλους να εκδίδουν νόμους». Ή σε αυτήν του Λένιν : «αν θέλεις να καταστρέψει μια χώρα έλεγξε το νόμισμά της».

Το γελοίο του θέματος είναι ότι, μέσα αλλά και έξω από τη Βουλή, διάφοροι αυτόκλητοι εραστές της καρέκλας, αναγορεύουν εαυτούς ως «σωτήρες», κάτι σαν ουρανοκατέβατοι θαυματοποιοί Μεσσίες. Αυτοί ξέρουν καλύτερα από τους άλλους, πως θα καλυτερεύουν τα πράγματα μέσα στην ευρωφυλακή.

Όλοι τους, δοτοί κυβερνώντες, δήθεν αντιπολιτευόμενοι, ανερμάτιστοι «σωτήρες», θαυματοποιοί Μεσσίες, πονηροί πολιτευτές, αδιέξοδοι φωνακλάδες, επαναστάτες της κατσαρόλας χωρίς σκοπό και στόχο, συμμετέχουν συνειδητά ή ασυνείδητα σε μια μεγάλη πολιτική φαρσοκωμωδία. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, υπηρετούν το κατοχικό καθεστώς, τη μετατροπή της χώρα μας σε αποικία τύπου Μπανανίας. Δεν έχουν καταλάβει, ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, ότι για να γλιτώσεις από την φυλακή δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να την γκρεμίσεις. Και ότι κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας από τη σφαγή.