Το «Τείχος της Λύπης» στην Ρωσία. Το δικό μας το ΚΚΕ δεν το παραδέχεται και τιμά τον Στάλιν. Το πορτραίτο του Στάλιν στην Ελλάδα

Τον Οκτώβριο του 2017 ο Βλάντιμιρ Πούτιν εγκαινίασε το «Τείχος της Λύπης» στην Ρωσία, ως συγγνώμη και φόρο τιμής στους νεκρούς του Σοβιετικού καθεστώτος. Ακόμα και οι Ρώσοι με την ανέγερση αυτού το μνημείου, που είναι από τα πιο φρικτά, εφιαλτικά έργα που έχω δεί, παραδέχονται τα εγκλήματα του Σοβιετικού καθεστώτος. Ακόμα κι ο Πούτιν, μιλά για εκατομμύρια θύματα που δολοφονήθηκαν, εκτελέστηκαν, μαρτύρησαν σε στρατόπεδα, φυλακές, εξορίες...

Το δικό μας το ΚΚΕ δεν το παραδέχεται. Τιμά τον Στάλιν.

Όπως ακριβώς η Χρυσή Αυγή, τιμά τον αγκυλωτό σταυρό και δικαιολογεί τα εγκλήματα των ΕςΕς, ενώ στην Γερμανία και ιδιαίτερα στο Βερολίνο έχουν ανεγερθεί δεκάδες μνημεία στην μνήμη των δολοφονημένων θυμάτων του Γερμανικού Φασισμού.

Το τραγικότερο και πέρα για πέρα αδιανόητο είναι,  οτι εκτός αυτών των δύο κομμάτων, που δεν βλέπουν πέρα απο το μουστάκι του Στάλιν και του Χίτλερ,  οι αντιπρόσωποι και των υπόλοιπων  κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου» στην Ευρωβουλή, ΔΕΝ ψήφισαν την καταδίκη των εγκλημάτων του Κομμουνισμού στην Ευρώπη, προβάλλοντας φτηνές δικαιολογίες που οι ηγεσίες τους τις δέχθηκαν.

Διαβάστε τι είπε στην ομιλία εγκαινίων του « Τείχους της Λύπης» ο Πούτιν.

«Αυτό το φοβερό παρελθόν δεν μπορούμε να το διαγράψουμε από την εθνική μας μνήμη και πολύ περισσότερο δεν μπορούμε με κανένα τρόπο να το δικαιολογήσουμε. Ούτε να πούμε ότι έγιναν για το λεγόμενο καλό του λαού. Στον καθένα μπορούσαν να προσάψουν χαλκευμένες και εντελώς παράλογες κατηγορίες, εκατομμύρια άνθρωποι χαρακτηρίζονταν εχθροί του λαού, εκτελέσθηκαν ή έμειναν ανάπηροι, έζησαν τα μαρτύρια των φυλακών ή των στρατοπέδων ή των εξοριών. Ομαδικοί τάφοι με θύματα των διώξεων υπάρχουν αρκετοί στη Ρωσία που μπορεί να τους επισκεφθεί κανείς «για να καταλάβει ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία δικαιολογία γι’ αυτά τα εγκλήματα. Οι πολιτικές διώξεις υπήρξαν τραγωδία για όλο τον λαό μας, για ολόκληρη την κοινωνία, ένα σκληρό πλήγμα για τον λαό μας, τις ρίζες του, την κουλτούρα του και την αυτογνωσία του. Τις συνέπειες αυτού του πλήγματος τις νοιώθουμε μέχρι σήμερα, γι’ αυτό χρέος μας είναι να μην το ξεχάσουμε. Η ίδια η μνήμη, η σαφής και κατηγορηματική θέση σε σχέση με αυτά τα θλιβερά γεγονότα αποτελούν ισχυρό αναστολέα ώστε να μην επαναληφθούν και πάλι».

Εμείς πότε θα αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια;

Πότε θα τιμήσουμε την εθνική μας μνήμη, χωρίς φόβο και πάθος;

Πότε θα συνειδητοποιήσουμε και θα καταδικάσουμε τις τρομοκρατικές και εγκληματικές δράσεις του ΠΑΜΕ,των Ρουβικώνων και όλων των αριστεροαναρχικών παραφυάδων που ξεφυτρώνουν σαν παράσιτα μιας λανθασμένης αντίληψης για την Ελευθερία;

Ενόψει της επετείου της 17 Νοέμβρη, τα παιδιά της Γ Δημοτικού φώναζαν στο διάλειμμα, για πλάκα, τα συνθήματα «ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και «ΜΠΑΤΣΟΙ, ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ,ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ». Αυτά είναι τα μηνύματα που λαμβάνουν τα παιδιά, στην πλειοψηφία αλβανικής πλεον καταγωγής, απο την Ελληνική κοινωνία και οχι απαραίτητα απο το ελληνικό σχολείο, που δεν ξέρει τί να πρωτοσυμμαζέψει.

Τί θα μείνει στο μυαλουδάκι τους απο την γιορτή; Σε ποια κοινωνία ενσωματώνονται; Τί μαθαίνουν για την ιστορία και την μνήμη αυτού του έθνους, στο οποίο ζουν και αγαπούν; Δεν ξέρω.

Ελπίζω οι Αλβανοί γονείς τους να τους ενημερώνουν γιατί εγκατέλειψαν την χώρα τους.

Οι εικόνες είναι πιο δυνατές απο τις λέξεις.

Κι αυτό το γνώριζαν όλοι οι προπαγανδιστές των καθεστώτων.

Στην Ελλάδα, οι λάτρεις των κομμουνιστικών καθεστώτων συνεχίζουν σφετεριζόμενοι επετείους, με ακτιβισμούς, συνθήματα, γκράφιτι, αφίσες, πορείες, λάβαρα, σύμβολα και μνημεία, πανό, συγκρούσεις, να επηρεάζουν την καθημερινότητά μας, κόντρα στην Διεθνή καταδίκη τους, απο όλο τον Δυτικό πολιτισμένο κόσμο.

Το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα αποδέχεται την δράση τους ως «κανονικότητα», συνδικαλιστική πάλη και κοινωνική αντίδραση.

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε, όπως κατάλαβε όλος ο κόσμος, ότι το να είσαι Αντικομμουνιστής, δεν σημαίνει οτι είσαι Φασίστας.

Αντίθετα, το να είσαι Κομμουνιστής κάνει πιο πιθανό το ενδεχόμενο να είσαι φασίστας ή να χρησιμοποιείς φασιστικές πρακτικές, για το «καλό του λαού».