Το μεταναστευτικό με παρωπίδες. Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Το μεταναστευτικό-προσφυγικό δεν είναι ιδεολογικό ζήτημα. Δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα μιας αφήγησης που ερμηνεύει το παρελθόν, βάσει αυτής της ερμηνείας διαχειρίζεται το παρόν στοχεύοντας σε ένα μέλλον που θα έχει συμφιλιωθεί με τις αντιφάσεις του, στην περίπτωση την πολυπολιτισμική κοινωνία....

Το πρόβλημα με την ευρωπαϊκή διαχείριση του μεταναστευτικού είναι ότι το αντιμετωπίζει με ιδεολογικές παρωπίδες. Προτάσσει το ιδεολογικό πρόσημο των ανοικτών συνόρων, ως απόλυτο καλό, και ανάλογα με τον τρόπο που τοποθετείσαι απέναντι σ’ αυτό βαθμολογεί τη στάση σου. Παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι άλλο σημαίνουν τα «ανοικτά σύνορα» για τη Σουηδία, άλλο για τη Γερμανία και άλλο για την Ελλάδα. Προτάσσει επίσης τη γενική αρχή, εν είδει ηθικής επιταγής, ότι όσοι διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να περάσουν τα σύνορα θέλουν να ενταχθούν στις κοινωνίες που θα τους υποδεχθούν. Μαζί με τα αποδεικτικά της ταυτότητάς τους χάνουν και τις πολιτισμικές τους αποσκευές, προκειμένου να προσαρμοστούν στις συνθήκες της δημοκρατίας και της ανοικτής κοινωνίας. 

 Το πείραμα της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, έτσι όπως εφαρμόστηκε έως σήμερα στην Ευρώπη, μάλλον μαρτυρεί περί του αντιθέτου. Η εκκοσμικευμένη Ευρώπη δυσκολεύεται να αντιληφθεί πώς η θρησκευτική πίστη αντιστέκεται τόσο σθεναρά στις ανθρωπιστικές της αξίες που η ίδια τις θεωρεί παντοδύναμες.

Καλώς ή κακώς η διαχείριση του μεταναστευτικού-προσφυγικού από την τετραετία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μετέτρεψε το πρόβλημα σε ζήτημα δημόσιας τάξης.  

Τι άλλο είναι η κατάργηση των εθνικών συνόρων από τον τότε πρωθυπουργό Τσίπρα; 

Και πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις τον συνωστισμό στη Μόρια, που οφείλεται στον ελληνικότατο τρόπο εξέτασης των αιτήσεων ασύλου που τελεσιδικούν ύστερα από επτά χρόνια;

Η κατάληψη της κεντρικής πλατείας της Μυτιλήνης από εξοργισμένους μετανάστες δεν είναι ζήτημα δημόσιας τάξης;  

Από αυτήν την άποψη, πολύ σωστά η κυβέρνηση έδωσε την αρμοδιότητα διαχείρισης του προβλήματος στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Και εδώ έρχεται ένα ακόμη ιδεολόγημα: 

Η μετανάστευση δεν είναι πρόβλημα, είναι ευλογία, λένε. Οι κουρασμένες κοινωνίες μας εμπλουτίζονται με νέο αίμα και φρέσκες παραγωγικές δυνάμεις. Ιδανικό θέμα για έκθεση ιδεών στις Πανελλαδικές. 

 Μήπως όμως κάποτε θα πρέπει να μάθουμε πόσο νέο αίμα μπορεί να αντέξει ο οργανισμός μας από τη μετάγγιση; 

Και μήπως, πριν αρχίσουμε να ηθικολογούμε, να μάθουμε πόσοι μετανάστες ή πρόσφυγες βρίσκονται στην επικράτεια και πόσοι απ’ αυτούς έχουν επιλέξει την Ελλάδα για προορισμό τους;  

Τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε για την πονεμένη ψυχή του Ρίτσαρντ Γκιρ.

ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΕΚΑΝΕ Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΣΤΙΣ  ΚΥΡΙΑΚΗ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 25, 2019