Αποκαλυπτήρια ενός «ευφυούς πρωθυπουργού». Του Αθανασίου Χ. Παπανδρόπουλου

Κάθε μέρα που περνά, αποκαλύπτεται όλο και πιο αδρά η αρνητική εικόνα ενός πρωθυπουργού, που κάποιοι νόμισαν ότι «πιάνει. πουλιά στον αέρα».  Το τι έχω ακούσει τους τελευταίους μήνες για την ευφυία και την πολιτική μαστοριά του κυρίου Αλέξη Τσίπρα σίγουρα γεμίζει αμέτρητες σελίδες εφημερίδων, βιβλίων και ιστοτόπων.  Του Αθανασίου Χ. Παπανδρόπουλου...
  Πλην όμως, πέρα από τα θεωρητικά σχήματα υπάρχουν και τα αποτελέσματα μιας διακυβέρνησης, όπως αυτή καταγράφεται στην πραγματικότητα που βιώνουν κάθε μέρα οι νεοέλληνες. Και η πραγματικότητα αυτή μας εγκαλεί να αναλογιστούμε και να αποτιμήσουμε ποια είναι επιτέλους αυτά τα επιτεύγματα που επιτρέπουν σε κάποιους να χαρακτηρίζουν τον κύριο πρωθυπουργό ως τον «πολιτικο θαύμα» της εποχής μας.  Η απλή καταγραφή της πραγματικότητας, μας λέει ότι ο νυν πρωθυπουργός, μέσω μιας παλιρροϊκού τύπου δημαγωγίας, ανήλθε στην εξουσία σε μια φάση όπου η ελληνική οικονομία και το σύνολο της κοινωνίας απείχαν ελάχιστα μέτρα από τον δρόμο της ανάκαμψης και της ανάπτυξης.  Ακολούθησε ένα ολέθριο εξάμηνο, για να καταλήξει η χώρα σε κεφαλαιακούς ελέγχους, σε διαλυμένες τράπεζες, σε αποσαρθρωμένο παραγωγικό ιστό και με ένα τρίτο μνημόνιο στην πλάτη της. Ένα μνημόνιο εξάλλου, το οποίο υπογράφηκε υπό όρους που ήταν σαφώς χειρότεροι από τους αντίστοιχους των δύο προηγούμενων μνημονίων.  Ακόμα, φορτωμένη και με 100 δισ. ευρω απώλειες, η Ελλάδα του τέλους του 2015 έμπαινε για καλα στο δρόμο της συνολικής παρακμής, η οποία ήδη μεταφράζεται σε μαζική φυγή από τη χώρα πολύτιμου ανθρώπινου κεφαλαίου και νεανικής δημιουργικότητας.  Έτσι η χώρα μπήκε σε μια νέα φάση, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας δεν είναι η βαθιά μεταρρύθμισή της αλλά η εξεύρεση τρόπων και μέσων ώστε ο κύριος Τσίπρας και οι συν αυτώ να παραμένουν στην εξουσία όσο γίνεται περισσότερο, επιδιώκοντας ταυτοχρονως να έχουν καίριο πολιτικό ρόλο σε ένα σκηνικό ακυβερνησίας και συνολικής καθίζησης. Στο πλαίσιο αυτό, είναι φανερό ότι ο άπειρος και απαίδευτος πρωθυπουργός μας διαπράττει σοβαρά λάθη.  Πρώτο λάθος του, η συνεχής προσπάθειά του να λεηλατήσει τον κεντροαριστερό φιλοευρωπαϊκό χώρο, ο οποίος διαθέτει και ικανά στελέχη.  Δεύτερο λάθος του, η υπογραφή μιας συμφωνίας με τους γείτονές μας σε μια εποχή όπου το γεωπολιτικό σκηνικό είναι ρευστό και μείζον πρόβλημα της περιοχής μας δεν είναι το Μακεδονικό αλλά η απομάκρυνση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ και τη Δυτική Συμμαχία.  Τρίτο και πολύ σοβαρό λάθος, δεν είναι δυνατόν να εμφανίζεται ο κύριος Τσίπρας ως σταυροφόρος κατά του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς, ενώ έχει ο ίδιος συγκυβερνήσει με ακροδεξιά πολιτικά απολιθώματα, παράλληλα δε στην ασκούμενη πολιτική του κατά κόρον χρησιμοποιεί το εργαλείο του λαϊκισμού.  Τέταρτο και αποκρουστικό λάθος του είναι η καλλιέργεια ενός νέου διχασμού, η ανοχή στην πολιτική βία και η διάλυση της παιδείας. Αυτο το τελευταίο λάθος ίσως να είναι και το πιο δραματικό στο σημερινό περιβάλλον όπου η γνώση κατέχει πρώτο ρόλο στην παραγωγική διαδικασία.  Αν λοιπόν όλα τα πιο πάνω «επιτεύγματα» πιστοποιούν υψηλό δείκτη ευφυΐας για τον κύριο πρωθυπουργό, τοτε το μέλλον της χώρας είναι τραγικά ζοφερό.  Συνεπως όσοι του δίνουν από αυτήν πολύ καλα κανουν.  Η Ελλάδα του «ευφυους» κυρίου Αλεξη Τσίπρα βρίσκεται σε κατηφόρα που για την ώρα δείχνει να μην έχει τέλος.