«Το Βατερλώ της Αριστεράς»- Τον Τσίπρα δεν τον σώζει τίποτε. Γράφει ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος

Είναι πολλές οι ομοιότητες αυτής της τελευταίας φάσης της κυριαρχίας της πραγματικής Αριστεράς στην χώρα μας με τις τελευταίες απέλπιδες προσπάθειες διατήρησης εν ζωή του Γάλλου ηγεμόνα. Κατ´ αρχήν είναι η αίσθηση, που διαχέεται στους οπαδούς, ότι παρά την δραματική πραγματικότητα υπάρχει έστω και την τελευταία στιγμή ελπίς. Κινητοποιούνται στρατοί.... Ο ηγεμών διακηρύσσει διαπρυσίως μεγαλοσχήμους σχεδιασμούς. Υπάρχουν και ενδείξεις επιτυχιών, οι πρώτες αψιμαχίες με τα πρωσικά στρατεύματα είναι επιτυχείς. Η οριστική μάχη καθυστερεί. Η ήττα, που ακολουθεί, είναι τελική.     Έτσι και στα καθ´ημάς. Η Ηγεσία έχει αυτοπεποίθηση. Επισημαίνει τις επιτυχίες. Μπορεί η έκδοση του 10ετούς ομολόγου με κουπόνι 3,9% , να αντανακλά τα αιματηρά πλεονάσματα και την αναμενομένη φιλελεύθερη πολιτική της επερχομένης Κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι όμως σίγουρα ένα ισχυρό όπλο. Μπορεί ακόμη η τρόϊκα, να μην εγκρίνει – ανοήτως- την ρύθμιση των κόκκινων δανείων με προστασία της πρώτης κατοικίας, ούτε τις 120 δόσεις σε εφορία και ΕΦΚΑ, δίνει όμως σίγουρα την δυνατότητα στην Αριστερά, να επαίρεται για τους αγώνες της υπέρ των αναξιοπαθούντων.  Κινητοποιούνται όλες οι εφεδρείες, χρησιμοπούνται όλα τα μέσα.  Η Κυβέρνηση αφ´ ου έσπευσε, να υλοποιήσει τις αποφάσεις των Δικαστηρίων για τις περικοπές των συντάξεων και των ειδικών μισθολογίων ενστόλων και ιατρών, κλείνει το μάτι στους εύπιστους υπονοώντας διάφορα πονηρά: Όπως, ότι θα κάνει το ίδιο με τον δέκατο τρίτο και δέκατο τέταρτο μισθό των δημοσίων υπαλλήλων, όπως, ότι οι ρυθμίσεις αυτές θα έχουν κάποια μονιμότητα. Μπορεί ο Τσακαλώτος, να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του περί του αντιθέτου στα Eurogroups, οι εγχώριοι όμως ινστρούχτορες κάνουν την δουλειά τους. Όποιος το πίστεψε, το πίστεψε…  Κοντά σ´ αυτά το κοινωνικό μέρισμα, το επίδομα ενοικίου, οι έκτακτες ενισχύσεις σε κτηνοτρόφους και καλλιεργητές, οι προσλήψεις οκταμήνου στους Δήμους και φυσικά οι εξαγγελθείσες προκηρύξεις προσλήψεων πολλών χιλιάδων μονίμου προσωπικού στους ΟΤΑ, ΕΣΥ, Παιδεία.  Η Αριστερά δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα της. Με πάθος επαίρεται και επισημαίνει ο porte parole του ηγεμόνος, υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, ότι «συγκρούονται στην πραγματικότητα δυο κόσμοι, δυο πολιτικά σχέδια, δυο ανταγωνιστικές τάσεις». Τα λάβαρα σείονται, σύρονται οι διαχωριστικές γραμμές, οι πιστοί συνεγείρονται. Η Ηγεσία διαχέει την ελπίδα, ότι τίποτε δεν τελείωσε, ότι όλα είναι δυνατά, ότι η καθυπόταξη του ταξικού εχθρού είναι ακόμη δυνατή. Ο ίδιος ο Αρχηγός καλεί σε «πλατύτατη συσπείρωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων από την αριστερά της Αριστεράς έως την αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων των Πρασίνων,που αντιλαμβάνονται τον κοινό στόχο, τη μάχη κατά της ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού, που τρέφει τον φασισμό».  Ας λένε και ας κάνουν, ό,τι θέλουν. Όπως και τότε έτσι και τώρα τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους. Τον Τσίπρα δεν τον σώζει τίποτε. Εκείνο όμως, που είναι πράγματι ζητούμενο, για να έρθει η Ιστορία στα καλά της, είναι, να έχει η ήττα του την έκταση, το βάθος και την αμετάκλητη οριστικότητα ενός Βατερλώ.