Νέα «σφαλιάρα» του "κακού" Όρμπαν στη Νέα Τάξη: «Η Ουγγαρία είναι μια Χριστιανική χώρα, όχι ένας πολυπολιτισμικός χώρος»

Σε συνέντευξή του σε βιβλίο που δημοσίευσε ο Γάλλος πολιτικός και δοκίμιος Philippe de Villiers, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν αναφέρει ότι δεν υπάρχει χώρος για πολυπολιτισμικότητα στην Ουγγαρία...  «Αυτό που εξαγριώνει περισσότερο τους αντιπάλους μας είναι το γεγονός ότι στο σύνταγμά μας γράψαμε ότι η Ουγγαρία έχει χριστιανικές ρίζες και ότι εδώ δεν υπάρχει χώρος για πολυπολιτισμικότητα, ότι ένα παιδί έχει δικαίωμα σε μια μητέρα και έναν πατέρα και ότι το έθνος μας έχει το δικαίωμα υπεράσπισης των συνόρων του.»  Ο Όρμπαν δήλωσε ότι ο ουγγρικός λαός έχει μακρόχρονες παραδόσεις αντίστασης στην «περιορισμένη κυριαρχία»: «Πρώτα ήταν οι ηγεμόνες της αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μετά οι χάνοι της απέραντης Μογγολικής Αυτοκρατορίας, ακολουθούμενοι από τους σουλτάνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. και στη συνέχεια οι σοβιετικοί σύντροφοι και οι δεξαμενές τους. Όλοι ήθελαν να «τελειώσουν» την Ουγγαρία », είπε,« αλλά μυστηριωδώς ο ουγγρικός λαός επέζησε ».      Ερωτηθείς εάν ανησυχεί σήμερα για τον κίνδυνο εθνικής διάλυσης, ο Όρμπαν, δήλωσε ότι βλέπει την αποσύνθεση της ΕΕ ως μεγαλύτερο κίνδυνο, με μια γραμμή που διαιρεί την Ευρώπη σε δυο κομμάτια. Ένα που γίνεται εξισλαμισμένο και ένα που δεν θέλει να εξισλαμιστεί.  Ο ίδιος περιέγραψε τις επιλογές που υπάρχουν:   «Εάν μας αφήσουν μόνους μας και δεν μας επιβάλλουν τον εξισλαμισμό, η Ευρώπη μπορεί να υπάρχει ως μια στέγη ελεύθερων εθνών. Αν όμως μας υποχρεώσουν να αποδεχθούμε τα προγράμματα και τις πολιτικές μετανάστευσης του ΟΗΕ ή τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δεν μπορεί να αποκλειστεί η αποσύνθεση».   Ο πρωθυπουργός συνέχισε: «Για εμάς, η κατηγορία ότι δεν είμαστε «εντελώς ευρωπαίοι» είναι ένα κακόγουστο αστείο. Όταν, μετά από μισό αιώνα σοβιετικής κατοχής και κομμουνιστικής καταπίεσης, ανακτήσαμε τελικά την ελευθερία μας, όταν η Δύση θέλησε να μας αγκαλιάσει, νομίζαμε ότι είχαμε βρει τους ομοίους μας – μια οικογένεια ελεύθερων εθνών που στηρίζεται στους πυλώνες της χριστιανικής κουλτούρας, εθνική ταυτότητα και ανθρώπινη αξιοπρέπεια ».  «Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας, δεν περιμέναμε ότι είκοσι εννέα χρόνια, αφού τα έθνη μας βρήκαν την ελευθερία, η Ευρώπη θα ήταν και πάλι ευάλωτη στις «αυτοκρατορικές φιλοδοξίες», εκείνες που δεν προέρχονται αυτή τη φορά εκτός των συνόρων της, αλλά εντός τους . » Πρόσθεσε κλείνοντας, ότι η Ευρώπη δεν είναι ένα ένα μπλέντερ πολυπολιτισμικότητας, αλλά σπίτι των εθνών.