Γράφει ο Ιωάννης Ξηρός *
Κύριε Διευθυντά,στο φύλλο της εφημερίδος σας της 27 Ιαν. 2019 δημοσιεύθηκε δημοσίευμα σχετικά με τον στρατηγό Χρ. Καβράκο, το όνομα του οποίου φέρει η Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών. Επ’αυτού παρακαλώ όπως δημοσιεύσετε το παρόν ως απάντηση και προς αποκατάσταση της αληθείας... Κατ’αρχήν, είναι ορθές οι διαπιστώσεις του αρθρογράφου οτι »υπάρχουν σοβαρότερα θέματα από την ονομασία του στρατοπέδου της ΣΜΥ που απασχολούν την Τρικαλινή κοινωνία» και οτι »θέματα σαν του Καβράκου ενδιαφέρουν πολλούς πολίτες μέχρι να βρουν την λύση τους».
Ας έχουν υπόψιν τους οι κύριοι αυτοί οτι εκτός από τους ανθρώπους που τους ακολουθούν και επιθυμούν συμβολικές νίκες όπως αυτή της μετονομασίας του στρατοπέδου ΣΜΥ από ΄΄στρατόπεδο Καβράκου» σε κάτι άλλο, οτι υπάρχουν ακόμη ευτυχώς πολλοί άλλοι συμπολίτες -και κατά την γνώμη μου οι περισσότεροι- οι οποίοι σέβονται την ιστορική αλήθεια και δεν επιθυμούν να στερηθεί η Σχολή του ονόματος ενός εθνομάρτυρα.
Ο γράφων με το παρόν άρθρο θέλει να εκφράσει αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους, οι οποίοι ναι μεν δεν διαθέτουν τον απαράμιλλο μηχανισμό προπαγάνδας της Αριστεράς, ούτε κυβερνητικούς βουλευτές διαθέτουν, όμως είναι αληθινοί πατριώτες και προ πάντων φίλοι της αληθείας.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι.
Ο Χ. Καβράκος ως στρατιωτικός έκανε πάντα το καθήκον του απέναντι στο έθνος και πολέμησε σε όσους πολέμους ενεπλάκη η Ελλάς από τους Βαλκανικούς μέχρι το Έπος του 1940.
Το γεγονός οτι δεν σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε δεν του αποστερεί τον τίτλο τιμής οτι όταν η πατρίς τον χρειάστηκε αυτός ήταν εκεί.
Εκεί βέβαια ήταν και την 2 Φεβ. 1925, Διοικητής του 5ου Συντάγματος Τρικάλων όταν εκλήθη από τον έντρομο και έγκλειστο Νομάρχη, πολιορκούμενο από αγρότες και άλλους και φοβούμενο για την ζωή του και τις ζωές των υπαλλήλων του κατά την περίφημη αγροτική εξέγερση.
Ναι, υπήρξαν πυροβολισμοί , νεκροί και τραυματίες.
Όμως από πουθενά δεν αποδεικνύεται οτι ο Καβράκος διέταξε το πρώτο πυρ, ούτε αποδεικνύεται οτι αυτές ήταν οι διαταγές του.
Απεναντίας, ο τελευταίος ήταν στο γραφείο του Νομάρχη και τα τραγικά γεγονότα έγιναν από τυχαίο γεγονός εν αγνοία και εν απουσία του Καβράκου.
Είναι άδικο να επιρρίπτεται ευθύνη σε έναν άνθρωπο για κάτι που έγινε πέραν των δυνάμεών του, ούτε καν εκεί παριστάμενο.
Ο Καβράκος λένε παρέδωσε την Αθήνα στους Γερμανούς. Μα,κύριοι, κάποιος έπρεπε να το κάνει, εφόσον αυτές ήταν οι διαταγές των στρατηγών βάσει της ανακωχής με τους Γερμανούς, η οποία ανακωχή γλύτωσε τον ελληνικό Στρατό από την αιχμαλωσία και την σκλαβιά στα γερμανικά εργοστάσια του Β’ Παγκ. Πολέμου.
Γιατί ακριβώς κατηγορούν τον Καβράκο οι διώκτες της μνήμης του; Για την αιχμαλωσία των στρατιωτών μας που δεν έγινε ή για την αποφυγή αντιποίνων από τους Γερμανούς εναντίον του λαού των Αθηνών;
Κατηγορούν τον Καβράκο για συνεργασία με την κατοχική κυβέρνηση στο θέμα της συγκεντρώσεως των σιτηρών της Θεσσαλίας και της διανομής των στους πολίτες.
Μα, κύριοι, αν αυτό δεν το έκανε κάποιος, αυτά τα σιτηρά θα κατέληγαν όλα στους μαυραγορίτες.
Για ποιον λόγο κατηγορούν τον Καβράκο οι διώκτες της μνήμης του; Μήπως γιατί δεν αύξησε τον αριθμό των νεκρών από πείνα; Μήπως γιατί μοίρασε δίκαια τα λιγοστά σιτηρά στους πενόμενους πολίτες; Δύσκολοι καιροί, δύσκολες αποφάσεις.
Αποφάσεις όμως που κάποιοι γενναίοι οφείλουν να παίρνουν για να απαλύνουν όσο μπορούν τον πόνο του λαού.
Ο θάνατος βρήκε τον Καβράκο τον Δεκέμβριο 1944 στην Αθήνα και ήταν φρικτός.
Η ΟΠΛΑ, εκτελεστική οργάνωση του ΚΚΕ, η οποία είχε ως αποστολή την φυσική εξόντωση όσων το ΚΚΕ είχε προγράψει και εις θάνατον καταδικάσει(δυστυχώς,πολλούς τότε), συνέλαβε τον δυστυχή Καβράκο και αφού τον βασάνισε φοβερά τον έριξε κατακρεουργημένο σε ένα πηγάδι στην περιοχή Υμηττού.
Αυτό και μόνο καθιστά τον άνθρωπο εθνομάρτυρα και άξιο τιμής. Ιδού, κύριοι διώκτες της μνήμης του, το αίμα που έχυσε για την πατρίδα ο Καβράκος, το αίμα του που λέτε οτι λείπει από την δράση του.
Αλλά, ας μην κρυβόμαστε άλλο.
Ο πραγματικός στόχος των διωκτών του δεν είναι ο Καβράκος. Αυτός είναι απλά ένα εμπόδιο που πρέπει να φύγει από την μέση, εξ’ου και η συμβολική στοχοποίησή του.
Ο πραγματικός στόχος των διωκτών είναι η μετονομασία του στρατοπέδου ΣΜΥ σε »στρατόπεδο Σαράφη».
Δηλαδή να αφαιρέσουμε το όνομα ενός εθνομάρτυρα, ο οποίος έμεινε πιστός στον Ελληνικό Στρατό μέχρι το τέλος του και να δώσουμε το όνομα ενός αποστάτη του Στρατού, ο οποίος στράφηκε εναντίον του Ελληνικού Στρατού και πολέμησε εναντίον του στο πλευρό των εχθρών του. Ε, όχι κύριοι, αυτό δεν θα περάσει, όση λάσπη και αν ρίξετε εναντίον ενός νεκρού ανθρώπου.
Απεναντίας όλα αυτά δείχνουν πόσα περιθώρια βελτίωσης έχουν οι χαρακτήρες και η δημόσια συμπεριφορά των διωκτών ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Ο κ. Καμμένος, τέως υπουργός Εθν. Αμυνας, δήλωσε σε εκπομπή της 28 Ιαν. 2019 οτι απέρριψε αίτημα υπουργών και βουλευτών του συγκυβερνώντος τότε κόμματος για αλλαγή ονόματος οποιουδήποτε ελληνικού στρατοπέδου σε »Στρατόπεδο Σαράφη» ως απαράδεκτο για το ελληνικό στράτευμα.
Ορθώς. Ουδείς αληθινός υπουργός Αμυνας της Ελλάδος θα αποδεχθεί ποτέ τέτοια ανόσια πράξη, ευθεία προσβολή στο πρόσωπο του Στρατού μας και των νεκρών του, όταν αυτοί με το τίμιο αίμα τους προσπάθησαν και κατάφεραν να κρατήσουν την Ελλάδα στον χώρο του Ελεύθερου Κόσμου.
Εύχομαι αυτή να είναι η τελευταία ματαιοπονία των διωκτών της μνήμης του στρατηγού Χρήστου Καβράκου.
* Ο Ιωάννης Ξηρός είναι
Ταξίαρχος ε.α.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.