Τι είναι αυτά ρε Ανεκδοτάκια; Ντροπη σου ρε: "Ο Μήτσος το σπερματοζωάριο γυμνάζεται την ώρα που τα άλλα κάνουν πάρτι."

Μέσα στα σπερματοθυλάκια. Τα σπερματοζωάρια έχουν πανηγύρι. Ποτό, μουσική, χορός, βαβούρα, ανέκδοτα. Μονάχα ένα από αυτά, μόνο του στη γωνία, δε συμμετέχει στο ξεφάντωμα και κάνει ασκήσεις. Να κάμψεις, να τρέξιμο γύρω στη σάλα, να βάρη (squat, πάγκος, Larry Scot), περιμένει κάνοντας γυμναστική....
Κάποια στιγμή, τα άλλα το φωνάζουν να πιεί μαζί τους.

– Μήτσο, τι θα γίνει, παράτησε τα και έλα να πιεις κάνα ποτήρι.

– Καλά, ξεφαντώστε εσείς. Όταν όμως έρθει η ώρα, ΕΓΩ θα είμαι αυτός που θα φτάσω πρώτος στο ωάριο και θα το γονιμοποιήσω.

Και πριν προλάβει να τελειώσει άλλη μία έλξη στο μονόζυγο, χτυπάει ο συναγερμός. Μια τεράστια προειδοποιητική κόκκινη πινακίδα αναβοσβήνει τα γράμματα «ΟΡΓΑΣΜΟΣ» και ακούγεται ένας εκκωφαντικός ήχος πανικού (σαν τις σειρήνες αεροπορικής επιδρομής).

Τα σπερματοζωάρια, παρατάνε τα πάντα, τρέχουν και στήνονται στην εκκινήσει, έτοιμα για να ξεχυθούν στο διάδρομο. Ο Μήτσος στη πρώτη γραμμή, με μάτι κόκκινο από την αδρεναλίνη, περιμένει μαζί με τους άλλους.

Το πράσινο ανάβει και το τσούρμο αρχίζει το τρέξιμο.

Μερικοί τσαλαπάτιονται στη διαδρομή, οι πιο γέροι τα φτύνουν μετά από λίγο, οι πιωμένοι ξερνάνε τα άντερα τους, ο Μήτσος όμως τους έχει αφήσει όλους πίσω.

Το τρέξιμο συνεχίζεται (η κάμερα δείχνει τα κεφάλια των δρομέων από πίσω, φωνές πανικού παντού, μη σπρώχνεις ρε, κάνε πιο πέρα μαλάκα, και στο βάθος, ο σωληνοειδής στίβος που πλησιάζει στο τέλος του), με το Μήτσο να προηγείται των άλλων.

Φτάνει στην έξοδο, βγάζει το κεφάλι του έξω, σταματάει απότομα, και με πρόσωπο παραμορφωμένο από τον πανικό, φωνάζει στους άλλους, που τον πλησιάζουν ασταμάτητοι:

– Πίσω, πίσω, γαμω την πουτάνα μου, τσιμπούκι ήτανε…