ΣΚΟΠΙΑΝΟ: Απόφαση “Βόμβα” του Αρείου Πάγου Ρίχνει Άκυρο στον ΣΥΡΙΖΑ για το Σκοπιανό, με εισηγήτρια την γνωστή Κα Θάνου

– Μία απόφαση του Αρείου Πάγου από το 2009 βγαίνει στο φως της δημοσιότητας – Ο Άρειος Πάγος είχε αποφασίσει πως «δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και κατά συνέπεια μακεδονικός πολιτισμός και μακεδονική γλώσσα» – Το ιστορικό της απόφασης για το θέμα που ξεκίνησε το 2003...

Μία απόφαση – βόμβα από τον Άρειο Πάγο για το Σκοπιανό. Ήταν το 2009 όταν το ανώτατο δικαστήριο της χώρας έκρινε πως «δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και κατά συνέπεια μακεδονικός πολιτισμός και μακεδονική γλώσσα».

Ειδικότερα, όσον αφορά στην απόφαση του Α.Π., όλα ξεκίνησαν το 2003 όταν ένα Σωματείο στη Δυτική Μακεδονία θέλησε να αναγνωριστεί (απαιτείται δικαστική απόφαση). Το Πρωτοδικείο απέρριψε την αίτηση εγγραφής του.

Τότε υπέβαλε έφεση και το Εφετείο με μία ιστορική απόφαση την απέρριψε, διότι έκρινε ότι ο σκοπός τού υπό αναγνώριση Σωματείου «αντίκειται προς τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, αφού θέτει σε κίνδυνο τους θεσμούς του Ελληνικού Κράτους» και «προκαλεί σύγχυση τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και διεθνώς, στα Κράτη και στους λοιπούς φορείς, με τους οποίους θα συναλλαχθεί αυτό, καθώς και ότι η αναγνώριση του Σωματείου προσκρούει στην ανάγκη ειρηνικής συμβίωσης των πολιτών της περιοχής και κατ’ επέκταση της γαλήνης της χώρας». Έπειτα ασκήθηκε αναίρεση, την οποία και απέρριψε, τελικά, ο Α.Π. το 2009, επικυρώνοντας την απόφαση του Εφετείου.

Αξιοσημείωτο είναι, δε, πως στη σύνθεση του Α.Π., και μάλιστα ως εισηγήτρια, συμμετείχε τότε και η κ. Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου, πρώην υπηρεσιακή πρωθυπουργός της Ελλάδας (27.8.2015-21.9.2015) και πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου (1.7.2015-30.6.2017), η οποία ανέλαβε τη θέση του νομικού συμβούλου του πρωθυπουργού της χώρας, Αλέξη Τσίπρα, 10 μόλις ημέρες μετά τη συνταξιοδότησή της (η σύμβασή της λήγει στις 10.7.2019).

Τα βασικά σημεία της απόφασης την οποία επικύρωσε ο Άρειος Πάγος
Η απόφαση εκκινεί με το σκεπτικό ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το κράτος των Σκοπίων (FYROM), εξαιτίας της αυθαίρετης και ιστορικά ατεκμηρίωτης αξιώσεως του τελευταίου να αναγνωρισθεί διεθνώς ως κράτος με το όνομα «Μακεδονία» και στη συνέχεια, προκειμένου να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια ως προς το σφετερισμό του ονόματος της Μακεδονίας από το νεοσυσταθέν κράτος των Σκοπίων (FYROM), το οποίο επιχειρεί να αποκτήσει εθνική ταυτότητα με όνομα που αποτελεί ιστορική, πολιτιστική και εθνική κληρονομιά της Ελλάδας, επισημαίνει συνοπτικά τα ακόλουθα ιστορικά δεδομένα:

– O όρος Μακεδονία, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι όρος ιστορικός και γεωγραφικός και όχι εθνολογικός. Οι Μακεδόνες δεν είναι, ούτε υπήρξαν κατά το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν, ιδιαίτερος εθνολογικός σχηματισμός. Απλώς, ως Μακεδόνες ονομάζονται ανέκαθεν οι κάτοικοι της γνωστής από την αρχαιότητα περιοχής της ελληνικής Μακεδονίας, όπως αντίστοιχα ονομάζονται Θράκες οι κάτοικοι της Θράκης, Θεσσαλοί οι κάτοικοι της Θεσσαλίας κ.ο.κ., χωρίς να υπάρχει αντίστοιχα θρακική ή θεσσαλική εθνικότητα. Επομένως, Μακεδόνες κατά την εθνικότητα δεν υπάρχουν και ούτε μπορούν να «δημιουργηθούν», στο πλαίσιο του συλλογικού αυτοπροσδιορισμού των κατοίκων της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας.

– Ως Ελληνες, οι αρχαίοι Μακεδόνες χρησιμοποιούσαν την ίδια με τους Ελληνες της νομίμου Ελλάδας γλώσσα, πίστευαν στους ίδιους θεούς και είχαν τον ίδιο (ελληνικό) πολιτισμό. Ο αρχαίος ΕΕλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης υπήρξε δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τα ευρήματα της Βεργίνας αποτελούν σταθμούς της παγκόσμιας Ιστορίας και στοιχεία του παγκόσμιου πολιτισμού που αποδεικνύουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Αντίθετα, οι Σλάβοι, δηλαδή τα διάφορα σλαβικά φύλα που εμφανίσθηκαν στην περιοχή των Βαλκανίων, βορείως της Μακεδονίας, κατά τον 7ο μ.Χ. αιώνα, δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους ΕΕλληνες Μακεδόνες.

– Λόγω της ελευθέρας διακίνησης των πληθυσμών, κατά τους χρόνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχαν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, ιδίως στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, Βούλγαροι, σλαβόφωνοι, που είχαν σλαβική εθνική συνείδηση. Μετά την οριστικοποίηση των συνόρων, κατά τα προεκτεθέντα, οι περισσότεροι απ’ αυτούς διασκορπίσθηκαν στην περιοχή των Σκοπίων ή μετανάστευσαν σε διάφορα κράτη.

– Οι ολίγοι εναπομείναντες στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στους Νομούς Φλώρινας και Εδεσσας εδήλωσαν ελληνική εθνικότητα και έτσι από την εποχή εκείνη έπαυσε να υπάρχει θέμα σλαβικής μειονότητας. Πριν από το 1944 «Μακεδονία» ως σλαβικό κράτος και «μακεδονικό έθνος» ως ιδιαίτερη εθνότητα ήταν έννοιες παντελώς άγνωστες. Εως τότε, οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων δεν είχαν ούτε σερβική ούτε βουλγαρική, παρά τα φιλοβουλγαρικά αισθήματα των περισσότερων κατοίκων της, και πολύ περισσότερο δεν είχαν «μακεδονική» εθνική συνείδηση. Την τελευταία, τους έπεισε να την αποκτήσουν ο Τίτο, προκειμένου να αποκολλήσει τους Σκοπιανούς από το άρμα των Βουλγάρων, έχοντας ως απώτερο σκοπό τη σύσταση ενιαίου μακεδονικού κράτους, υπό σλαβικό μανδύα, και την έξοδο της χώρας του στο Αιγαίο.

– Ουδείς πολιτισμένος λαός μπορεί να ανεχθεί την πλαστογράφηση της Ιστορίας του. Στην προσπάθεια αυτή των Σκοπίων που άρχισε μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, αφότου το κράτος των Σκοπίων απέκτησε οντότητα, το έτος 1991, εντάσσεται η διάδοση ιδεών από διάφορους εθνικιστές μετανάστες, οι οποίοι, μέσω οργανώσεων και σωματείων, που δρουν κυρίως στο εξωτερικό (Αυστραλία, Καναδά, ΗΠΑ), με ομιλίες, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις πολιτιστικές κ.λπ. παραπληροφορούν το κοινό, δημιουργώντας εσφαλμένες περί υπάρξεως «μακεδονικού» έθνους και πολιτισμού, «μακεδονικής» γλώσσας και συνείδησης. Παράλληλα, καλλιεργούν και την ιδέα του «αλυτρωτισμού», όπως προεκτέθηκε, επιχειρώντας να δημιουργήσουν αποσχιστικές τάσεις, θέτοντας και το ανύπαρκτο θέμα της λεγόμενης «μακεδονικής μειονότητας» που ζει στην Ελλάδα.

– Η απόφαση καταλήγει αναφέροντας πως, σύμφωνα με όλα όσα προεκτέθηκαν, δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και, κατά συνέπεια, μακεδονικός πολιτισμός και μακεδονική γλώσσα «MAKEDONCKI». Ούτε φυσικά υφίσταται στην Ελλάδα «μακεδονική μειονότητα». Είναι αυτονόητο ότι ένα μωσαϊκό εθνοτήτων δεν μπορεί, σε εξήντα χρόνια, να αποκτήσει εθνολογική οντότητα, στηριζόμενο σε χαλκευμένα ιστορικά στοιχεία.

Η δικαίωση
Στο μεταξύ, τα πρόσωπα του υπό ίδρυση σωματείου δικαιώθηκαν από το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο αποφάνθηκε ότι η άρνηση εγγραφής του Σωματείου στις εθνικές αρχές έρχεται σε αντίθεση με την αρχή της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι και κυρίως διότι δεν είχαν ακόμη αναπτύξει δράση για να μπορεί να κριθεί ότι απειλεί τη δημόσια ειρήνη και ασφάλεια. Σε κάθε, δε, περίπτωση, υποστήριξε πως αν ανέπτυσσε τέτοια δράση, οι εθνικές αρχές δεν ήταν αφοπλισμένες και θα μπορούσαν να αποφασίσουν τη διάλυσή του.

Ιδιαίτερης σημασίας χρήζει η διαπίστωση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ότι δεν εντοπίστηκαν ενδείξεις αυθαιρεσίας κατά τη διεξαγωγή της διαδικασίας, όπως επικαλούνταν οι προσφεύγοντες, και επιπλέον ότι οι αποφάσεις του Α.Π. και του Εφετείου ήταν πλήρως αιτιολογημένες και του Α.Π. πλήρως αμερόληπτη.

Επισημαίνεται δε ότι η Πολιτεία δεν προσέβαλε την απόφαση, υποβάλλοντας αίτημα επανεξέτασης, όπως ανακοινώθηκε την 9.10.2015.

Η δικηγόρος που έφερε στο φως της δημοσιότητας την εν λόγω απόφαση κ. Αριάδνη Νούκα δήλωσε: «Οι αποφάσεις τόσο του Α.Π. όσο και του Εφετείου είναι ιστορικές και εκδόθηκαν από εξαιρετικούς δικαστές. Τα ελληνικά δικαστήρια επικύρωσαν τη μοναδική ιστορική αλήθεια, που δεν είναι άλλη από την ελληνικότητα της Μακεδονίας και την ανυπαρξία ιδιαίτερης “μακεδονικής” γλώσσας και “μακεδονικού” έθνους που προωθούσαν προπαγανδιστικά όλα αυτά τα χρόνια οι Σκοπιανοί.

Η χαρακτηριστική δικανική παραδοχή ότι ένα μωσαϊκό εθνοτήτων δεν μπορεί, σε εξήντα χρόνια, να αποκτήσει εθνολογική οντότητα, στηριζόμενο σε χαλκευμένα ιστορικά στοιχεία, είναι απόλυτα ακριβής. Στο σημείο αυτό συνάδει και η υπενθύμιση της επιστολής των 373 ακαδημαϊκών εγνωσμένου κύρους ανά τον κόσμο προς τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, οι οποίοι έκαναν λόγο για ιστορική αταξία και του επισήμαναν ότι οι Σκοπιανοί διεκδικούν το όνομα για να σφετεριστούν την Ιστορία και τον Μέγα Αλέξανδρο και ότι αυτό εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους. Θεωρώ ότι αν θέλουμε με μία φράση να δώσουμε τη διάσταση των πραγμάτων, αυτή δεν θα ήτν άλλη από τη δικανική κρίση ότι ουδείς πολιτισμένος λαός μπορεί να ανεχθεί την πλαστογράφηση της Ιστορίας του».