Ιγνατίου: Το πείραμα Σόρος στα Σκόπια – Η χαρά του Ζάεφ και ο πακτωλός εκατομμυρίων στα Βαλκάνια

«Η συνάντηση του πρωθυπουργού των Σκοπίων, Ζόραν Ζάεφ, με τον Τζόρτζ Σόρος στο Νταβός έδωσε την ευκαιρία για ποικίλες συζητήσεις. Έχουν περάσει τόσες ημέρες και δεν έχουν σταματήσει. Ο Σκοπιανός πρωθυπουργός δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του, επειδή έγινε δεκτός από τον ευεργέτη του…

Μου προκάλεσε εντύπωση ότι ενοχλήθηκαν ακόμα και οι λεγόμενοι «εθνομηδενιστές», οι οποίοι ως γνωστόν χωνεύουν και δικαιολογούν τα πάντα, επειδή νομίζουν πως είναι «πολίτες του κόσμου» και όχι μίας συγκεκριμένης χώρας. Μόλις είδα τις εικόνες που δημοσίευσε ο κ. Ζάεφ στο Twitter, θυμήθηκα τα άπειρα δημοσιεύματα των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης με τις καταγγελίες ότι ο Σόρος πήρε πολλά εκατομμύρια από την κυβέρνηση του Μπάρακ Ομπάμα για να αλλάξει κυβερνήσεις στα Βαλκάνια. Σύμφωνα με τις καταγγελίες η κυβέρνηση Ομπάμα έδωσε αρκετά εκατομμύρια στο Σόρος, τα οποία χρησιμοποίησε και στην Αλβανία.

Ο θριαμβευτικός τόνος που έδωσε στη συνάντηση αυτή ο κ. Ζάεφ, ήταν η αφορμή για να αναπτυχθούν σενάρια, σύμφωνα με τα οποία ο Σόρος ήταν αυτός που επέβαλε στα Σκόπια, (αλλά και στην Αθήνα) την επίλυση του Σκοπιανού, επειδή επιθυμεί να χρησιμοποιήσει τη γειτονική χώρα ως μοντέλο για το νέο είδος χώρας που ονειρεύεται.

Ο κ. Σόρος, φέρεται να βρίσκεται απέναντι στο κράτος-έθνος και τον ενδιαφέρει μόνο η πολιτισμικότητα. Με λίγα λόγια επιδιώκει τη συνύπαρξη σε μία χώρα πολλών και διαφορετικών κοινωνικών ομάδων με διαφορετικά πολιτισμικά και εθνικά-εθνοτικά στοιχεία. Για να είμαστε ορθοί δεοντολογικά, πρέπει να σημειώσουμε ότι σε ότι αφορά την οποιαδήποτε σχέση του με την ελληνική κυβέρνηση, η ιστοσελίδα μας ΔΕΝ έχει αποδείξεις.

Άλλωστε, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εισήλθε σε μία διαπραγμάτευση με τους Σκοπιανούς με δική του πρωτοβουλία και στην πορεία δέχθηκε την ισχυρή υποστήριξη της παρούσας αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία -και πρέπει να τονιστεί- έχει διαφορετικά συμφέροντα από τον κ. Σόρος.

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ κατηγόρησε πρόσφατα τον περίεργο επενδυτή ότι βρίσκεται πίσω από το καραβάνι των προσφύγων που ξεκίνησε από χώρες της Λατινικής Αμερικής με προορισμό την Αμερική. Η αλήθεια είναι ότι το κλίμα μεταξύ του σημερινού προέδρου της υπερδύναμης και του Σόρος είναι «πολεμικό», άρα δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι υπήρχε συνεργασία με τον Αμερικανό επενδυτή για το θέμα των Σκοπίων. Στη θεωρία μπορεί να ακούγεται πολύ όμορφο το μοντέλο του κ. Σόρος. Αλλά στην πράξη είναι ένα εκρηκτικό μείγμα, που προκαλεί εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς. Κατά τη γνώμη μου ο Σόρος προσφέρει «τροφή» και συντηρεί την προπαγάνδα της ακροδεξιάς. Ως να το κάνει επί τούτου…

Το πείραμα του φαίνεται ότι θα γίνει στα Σκόπια και θα υποθέσω πως αν πετύχει θα επιχειρηθεί να επεκταθεί και σε άλλες χώρες. Σημειώνω στο σημείο αυτό, ότι όταν αποσχίστηκαν τα Σκόπια από την πρώην Γιουγκοσλαβία, ο Σόρος έσπευσε να βοηθήσει οικονομικά το νέο κρατίδιο προσφέροντας δανεικά, ένα ποσό της τάξης των 25 εκατ. δολαρίων.

Ο κ. Σόρος έχει μία περίεργη σχέση με τα Σκόπια. Εδώ και πολλά χρόνια βρίσκει τρόπους χρηματοδότησης του σκοπιανού κράτους και δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξουμε ότι η γειτονική χώρα είναι υποχείριό του. Ακόμα και με τις κυβερνήσεις των ακραίων εθνικιστών έβρισκε τον τρόπο να επιβιώνει… Ήταν όμως και ο καταλύτης για την ήττα του Νικολά Γκρουέφσκι και τη νίκη του υποψήφιου …νομπελίστα(!) Ζόραν Ζάεφ.

Στην Ουάσιγκτον αιωρείται για μερικά χρόνια τώρα η πληροφορία ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ του έδωσε αρκετά εκατ. δολάρια για να τα χρησιμοποιήσει στη γειτονική χώρα. Η έρευνα είναι και σήμερα ανοικτή με ευθύνη της πολύ σοβαρής αμερικανικής οργάνωσης Judicial Watch, η οποία ζητά τα σχετικά έγγραφα μέσω του σχετικού αμερικανικού νόμου (FOIA), αλλά το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αρνείται να τα αποκαλύψει… Έχει, πάντως, σημασία ότι σε ένα κείμενο του στην εφημερίδα New York Times (ΕΔΩ), τον περασμένο Ιούνιο, χαρακτηρίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών «ιστορική ευκαιρία», και προειδοποιεί για τον κίνδυνο «κατάληψης» των Βαλκανίων από τη Ρωσία, την Κίνα και την …Τουρκία. Τι ακριβώς συμβαίνει; Και πόσο δίκιο έχει ο Σόρος; Η Μόσχα προσπάθησε να διεισδύσει στην ευρύτερη «γειτονιά» μας, αλλά την φρενάρισε η Συμφωνία των Σκοπίων. Η Κίνα μόλις ξεκίνησε την προσπάθεια και θα έλεγα πως στην παρούσα χρονική περίοδο είναι πιο επικίνδυνη από τους Ρώσους.

Όσα είπε στο Νταβός ο κ. Σόρος για την Κίνα είναι, πάντως, σωστά. Πρόκειται για μία απέραντη δικτατορία-φυλακή, η οποία δείχνει ηγεμονικές τάσεις και “εισβάλλει” στις χώρες …επενδυτικά. Στην Ελλάδα αγόρασε το λιμάνι του Πειραιά, έκανε και άλλες επενδύσεις και εσχάτως επιδιώκει να αγοράσει και την Εθνική Ασφαλιστική μετά το φιάσκο των Ελληνοαμερικανών από το Σικάγο… Η Τουρκία βρίσκεται ήδη στη Βαλκανική, αλλά το μακρύ της χέρι είναι στην πραγματικότητα πολύ …κοντό. Η προσπάθεια της να επιβληθεί μέσω της θρησκείας δεν είναι αποτελεσματική για χώρες που χρειάζονται επενδύσεις. Ο Ταγίπ Ερντογάν κτίζει τζαμιά αντί να δημιουργεί θέσεις εργασίας. Η Αμερική έχει επιβληθεί στα Βαλκάνια, απλά δεν γνωρίζουμε ακόμα πως θα πολιτευθεί.

Σίγουρα οι σχεδιασμοί της συγκρούονται με αυτούς του Σόρος, ο οποίος λειτουργεί «εθνομηδενιστικά» και βασικός του στόχος είναι το κέρδος. Η Ελλάδα θα μπορούσε να συνεργαστεί με την Ουάσιγκτον στη διάρκεια της διαδικασίας διείσδυσης της στα Βαλκάνια. Και θα μπορούσε να αποκομίσει οφέλη. Άλλωστε, στην πιο κρίσιμη στιγμή, ήταν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα που έκανε τη διαφορά υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών. Δικαιούται, θα έλεγα, κάτι περισσότερο από εύσημα…

Χωρίς αμφιβολία ο Τζόρτζ Σόρος είναι μία κακή επιρροή. Αλλά δεν πρέπει να κατηγορείται για όλα τα πάθη των χωρών. Δρα εκεί που του δίνουν την ευκαιρία. Ούτε είναι ορθή και δημοκρατική η συμπεριφορά των συμπατριωτών του στην Ουγγαρία απέναντί του.

Ο Σόρος υποστηρίζει ένα μοντέλο χώρας, που έδωσε τροφή και ισχύ στους λαϊκιστές και τους ακροδεξιούς. Όσο και να υποστηρίζει, λοιπόν, ότι σέβεται τους όρους της Δημοκρατίας, στην πραγματικότητα «εξυπηρετεί» τους εχθρούς της… Κανένας πολιτικός ηγέτης, που σέβεται τον εαυτό του και πιστεύει στη Δημοκρατία, δεν έχει λόγο να αναζητεί υποστήριξη στο Σόρος και ανθρώπους σαν τον περίεργο επενδυτή…».

Πηγή: Μιχ. Ιγνατίου – hellasjournal.com