Ζητείται παπα-Σταύρος Παπαγαθαγγέλου. Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Ἡ Σῦρος, στά χρόνια τῆς Ἐπανάστασης τοῦ ’21, δέν ἦταν νησί σάν καί τά ἄλλα νησιά τοῦ Αἰγαίου. Στήν Σαμοθράκη, στήν Ὕδρα καί στά Ψαρρά οἱ Ἕλληνες ἔκαμναν τόν σταυρό τους μέ τά τρία δάχτυλα ἑνωμένα καί τό βλέμμα τῆς καρδιᾶς τους ἦταν στραμμένο πρός τήν Πόλη τῶν ὀνείρων τους. Ἐνῷ στήν Σῦρο, ἡ Πίστη τῶν Πατέρων εἶχε προδοθεῖ καί πολλοί Συριανοί ἀπό τά χρόνια τῆς ἑνετοκρατίας εἶχαν προσκυνήσει τόν πάπα.  Ἡ καρδιά τους ἦταν δοσμένη στό Βατικανό...

Σάν φάνηκαν λοιπόν ἀπό μακριά τά καράβια τοῦ  Ἰμπραήμ, οἱ Φραγκοσυριανοί ἦταν καλά δασκαλεμένοι γιά τό τί θά ἔπρεπε νά κάνουν. Φραγκόψυχοι τώρα, μέ τί καρδιά καί μέ τί πνοή νά πολεμήσουν γιά τήν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος ἐναντίον τοῦ Ἰμπραήμ; Μέχρι νά πεῖς κύμινο τά μπαλκόνια τους γέμισαν ἀπό σημαῖες γαλλικές! Νά τίς δεῖ ἀπό ἀπόσταση ὁ Ἰμπραήμ καί νά τούς ἀφήσει ἥσυχους. Δικοί του ἦσαν!

Θά μοῦ πεῖτε, τί τίς θέλεις αὐτές τίς παλιές ἱστορίες; Τί σχέση μπορεῖ νά ἔχουν μέ τά γεγονότα τά σημερινά;

Καί ὅμως! Οἱ φραγκεμένοι Συριανοί, ὅπως δείχνουν τά πράγματα, δέν ἔλειψαν καί ἀπό τά χρόνια τά τωρινά. Ἡ ἱστορία, δυστυχῶς, ἐπαναλαμβάνεται. Μέ μιά μονάχα διαφορά: Οἱ φραγκεμένοι δέν περιορίζονται τώρα πιά στά ὅρια ἐνός μικροῦ νησιοῦ, ἀλλά εἶναι εἶδος διαδεδομένο σέ ὁλόκληρη τήν  ἐπικράτεια καί μάλιστα κρατᾶνε στά χέρια τους ὅλες σχεδόν τίς ἐξουσίες. Ἀπόδειξη, οἱ ’’γαλλικές σημαῖες’’ πού ὑψώθηκαν στήν πρώτη κιόλας ἀπειλή τοῦ νέου Ἰμπραήμ!

Ποιοί σήκωσαν σημαῖες Ἑλληνικές καί κατέβηκαν στά συλλαλητήρια γιά τήν Μακεδονία μας, δηλαδή, γιά τήν Ἑλλάδα; Τά πλάνα ἀπό τίς συγκεντρώσεις εἶναι ἀποκαλυπτικά: Σημαῖες Ἑλληνικές γιά τά δίκαια τῆς Μακεδονίας μας σήκωσαν, σχεδόν κατ’ ἀποκλειστικότητα, τά νειάτα τά προερχόμενα ἀπό οἰκογένειες Ἑλληνορθόδοξες. Ἀπό οἰκογένειες, πού ἔχουν ἀκόμα στά σπίτια τους εἰκονοστάσι, πού προσεύχονται  κάνοντας τόν σταυρό τους μέ τά τρία τους δάχτυλα σφικτά ἑνωμένα, πού κρατᾶνε βαθιά στήν καρδιά τους ἀνόθευτη καί ζωντανή τήν Πίστη τῶν Πατέρων, πού ἔχουν σέβας ἀπέναντι στήν Ὀρθοδοξία καί στήν Ἑλλάδα μας.

Ἐνῷ, μέ τό πού φάνηκαν ἀπό μακριά τά ’’καράβια’’ τοῦ ’’νέου Ἰμπραήμ’’, ποιοί ἔσπευσαν νά σηκώσουν ’’σημαῖες γαλλικές’’;

Πρῶτοι ἀπ’ ὅλους, οἱ γενικῶς ἀφελληνισμένοι  καί ἐν πολλοῖς ἀντίχριστοι  πολιτικοί μας. Μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, δήλωσαν ὅλοι τους ὁλοπρόθυμοι ὑπηρέτες τῶν προαιωνίων ἄσπονδων ἐχθρῶν τοῦ Γένους τῶν Ρωμηῶν! Ἀποφάσισαν καί εἶπαν ἀνενδοιάστως: Ὅ, τι θέλει τό ΝΑΤΟ, ἡ ΕΕ καί ὁ ΟΗΕ. Μέ ἄλλα λόγια, ὅ, τι θέλουν οἱ ἀπόγονοι  τῆς περιβόητης συμμορίας τῶν σταυροφόρων, πού καταλήστευσαν καί κατέστρεψαν ὁλοσχερῶς τήν πρωτεύουσά μας τήν Κωνσταντινούπολη καί στήν πόλη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου δέν ἄφησαν πέτρα πάνω στήν πέτρα!

Ποῦ εἶσαι Κύπριε Πρόεδρε Τάσσο Παπαδόπουλε, νά δεῖς τό ξεπούλημα τῆς Μακεδονίας μας!

Μήπως καί ἐσύ δέν εἶχες ἀπέναντί σου τά ἴδια ’’μεγαθήρια’’; Καί ὅμως! Τόλμησες καί εἶπες τό ΟΧΙ. Φέρθηκες μέ Ἑλληνοπρέπεια καί νίκησες! Ἐνῷ οἱ Ἑλλαδίτες συνάδελφοί σου ’’μηδίσαντες’’, ἔσπευσαν νά βάψουν τά ἕδρανά τους μέ τά χρώματα τῶν δυνάμεων τῶν κατοχικῶν. Οἱ ’’μαχητικοί’’ καί ’’ἀνυποχώρητοι’’ τάχα ἀριστεροί μεταμορφώθηκαν σάν τούς μεταξοσκώληκες. Ἀπό τό ’’ΕΟΚ καί ΝΑΤΟ τό ἴδιο συνδικᾶτο’’, γενήκανε ντελάληδες φανατικοί τῆς νέας φραγκοκρατίας!

Δυστυχῶς καί οἱ περισότεροι τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας ἀξιωματούχων δέν ἔμειναν πίσω.  Τίς ’’γαλλικές σημαῖες’’ τίς εἶχαν στό πρῶτο τους συρτάρι!

Κάποιοι φιλότιμοι Μητροπολίτες, μετρημένοι στά δάχτυλα τῆς μιᾶς χειρός,  τόλμησαν καί κράτησαν στά χέρια τους σημαία Ἑλληνική καί κατέβηκαν στά συλλαλητήρια, δίπλα στόν λαό. Ὅλο αὐτό, ὅμως, ἔγινε κάπως χλωμά καί ἄτολμα, θά λέγαμε. Δέν ἔφερε ἀποτέλεσμα.

Μερικοί ἄλλοι, 22 στόν ἀριθμό, ἀπό μητροπόλεις τῶν λεγομένων Νέων Χωρῶν, ἀποφάσισαν τελευταία στιγμή νά γράψουν καί μιά ἀνοιχτή ἐπιστολή γιά τήν Ἑλληνικότητα καί τά δίκαια τῆς Μακεδονίας μας. Ἐνδιαφέρουσα κίνηση, ἀλλά, δυστυχῶς, τό περιεχόμενο τῆς ἐπιστολῆς ἀποδείχθηκε σκέτα μπακίρια, ὅπως θά ἔλεγε καί ὁ Ἁγιος γέροντάς μας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. Πρόκειται γιά μιά ὁλοκάθαρη ἀπόπειρα ἄμβλυνσης ἀρνητικῶν ἐντυπώσεων, προερχομένων ἀπό ἐνδοτικές τακτικές καί ἀποφάσεις τῶν ἐπιστολογράφων σέ ὅτι ἀφορᾶ στό ζήτημα τῆς Μακεδονἰας μας, μέ ταυτόχρονη προβολή, γιά τό ἴδιο θέμα, ἀνύπαρκτων-φανταστικῶν δράσεων τάχα ἐνδιαφέροντος.

Κείμενο ἴδιο καί ἀπαράλλακτο, ὡς πρός τό ὕφος καί τό ἦθος, μέ ἐκεῖνο τό μετακολυμπάριο ’’πρός τόν λαό’’: Κανονικό νανούρισμα!  Ὅ, τι μᾶς εἶπαν γιά τό Κολυμπάρι, μᾶς εἶπαν καί γιά τίς Πρέσπες. ’’Γαλλικές σημαῖες’’ καί στό Κολυμπάρι, ’’γαλλικές’’ καί στίς Πρέσπες. Τί νά τίς κάνουμε τίς ἐπισημάνσεις πάνω στίς θλιβερές συνέπειες τῶν Πρεσπῶν, ὅταν οἱ ἐπισημάνσεις αὐτές δέν συνοδεύτηκαν στήν ὥρα τους καί ἀπό ἀντίστοιχες ἀποτελεσματικές δράσεις γιά τήν ἀντιμετώπισή τους; 

Κάποιο ἄλλοι εἶπαν καί τό ἐξῆς τραγικό:  Ἡ ἐκκλησία δέν κατεβαίνει στά συλλαλητήρια. Ἐμεῖς ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στούς χειρισμούς τῆς κυβέρνησης.

Νά εἶναι καλά μερικοί ἁπλοί  παπάδες καί μοναχοί, πού τό λέει ἡ καρδιά τους, καί βγῆκαν στούς δρόμους δίπλα στόν λαό τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ, δηλαδή, ὅπου βρίσκεται πατροπαράδοτα τό πραγματικό τους μετερίζι.

Ἄχ!  παπα-Σταῦρε Παπαγαθαγγέλου, πόσο μᾶς λείπεις! 

Ἀπό τήν κατοχή καί μετά, γιά δέκα ὁλόκληρα χρόνια, ὄργωσες κυριολεκτικά τήν Κύπρο ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον. Μέ τόν ἱδρῶτα σου, μέ τόν κόπο σου, μέ τό αἷμα σου τό ἴδιο ἔγραψες τόν πρόλογο τοῦ Ἀγῶνα γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Κύπρου ἀπό τούς Ἄγγλους κατακτητές. Σέ κάθε χωριό καί σέ κάθε γειτονιά ἵδρυσες σχολεῖα Ἑλληνορθόδοξης κατήχησης.  Οἱ ἑνορίες, χάρις στόν ἀγῶνα σου, ἔγιναν φυτώρια ἁγίων καί ἡρώων.

Ἡ ΕΟΚΑ, δηλαδή, ἡ Ἐθνική  Ὀργάνωση  Κυπρίων Ἀγωνιστῶν, ἦταν καρπός τῆς δικῆς σου προσφορᾶς στόν βωμό τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος. Οἱ ἥρωες τῆς ΕΟΚΑ ἦταν τά παιδιά τά δικά σου, τά μεγαλωμένα δίπλα στό τιμημένο καί ματωμένο Ὀρθόδοξο ράσο.

Ἦταν τά παιδιά, πού εἶχαν μάθει ἀπό ἐσένα νά προσεύχονται, νά λειτουργοῦνται, νά ἐξομολογοῦνται, νά κοινωνοῦν καί νά θυσιάζονται γιά Ὀρθοδοξία καί Ἑλλάδα.

Πολυεύσπλαχνε Κύριε, Σέ παρακαλοῦμε, κάνε νά ξαναβγοῦν ἀπό τά σπλάχνα τῆς ἁγιοτόκου Πατρίδας μας νέοι παπα-Σταῦροι, πού θά μᾶς προετοιμάσουν γιά τήν ’’ΕΟΚΑ’’ τῶν δικῶν μας χρόνων.

Σέ παρακαλοῦμε, χάρισέ μας πνεῦμα μετανοίας καί ἀνάδειξε ἀνάμεσά μας νέους Μακκαβαίους, πού θά  μᾶς ὁδηγήσουν καί θά μᾶς ἐμψυχώσουν στούς ἀγῶνες μας. Ἀγῶνες ἐνάντια στούς ἐχθρούς τῆς Πατρίδας μας, ἀλλά καί ἐνάντια στούς προβατόσχημους λύκους, πού βάλθηκαν νά κατασπαράξουν τήν φιλτάτη Ὀρθοδοξία μας.