Αμβρόσιος: »Τελικά ο Θεός είναι και τιμωρός»

Του Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗ  1) ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ Π. ΝΕΟΦΥΤΟ ΜΑΝΔΑΛΟ, ΤΗΣ Ι. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ 2) ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟ ΔΙΑΚΟΝΟ Π. ΝΕΟΦΥΤΟ ΣΑΧΛΑ, ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ. Αγαπητοί μου Αδελφοί καί Συλλειτουργοί,  Με πολλή θρασύτητα αποτολμήσατε καί με υβρίσατε δημοσίως!  Ο πρώτος εξ υμών με εξύβρισε με τα πιό φρικτά λόγια:...
  «Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος …εκφράζει τις απόψεις του Σατανά, του Αντιχρίστου…»!!!!!!  Ο δεύτερος, αν καί Διάκονος, απευθυνόμενος σε ένα γηραιό Μητροπολίτη (80 ετών), αποτόλμησε και είπε τα φρικτά αυτά λόγια: «Σκάσε επί τέλους, σταμάτα νά πονάς και να σκανδαλίζεις ….».  Μέχρι σήμερα ανέμενα εκ μέρους σας μια κάποια έκφραση συγγνώμης, πράγμα πολύ φυσικό, αφού είμεθα χριστιανοί. Πλήν όμως εις μάτην!  Μέχρι σήμερα, επίσης, ανέμενα εις υμάς, Ιερολογιώτατε Διάκονε να σας επιβληθή μια κάποια τιμωρία από την Προϊσταμένη σας Αρχή, ήτοι Μητρόπολη Μεσσηνίας. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΜΑΤΑΙΩΣ!  Κατόπιν των ανωτέρω, στην προσπάθειά μου να σας δώσω την ευκαιρία για μια μεταμέλεια σήμερα παραθέτω για σας, αλλά και γιά κάθε ενδιαφερόμενο, ένα απόσπασμα από τις Διδαχές του Αγίου Νικολάου του Βελιμίροβιτς, πολύ διδακτικό και ψυχωφελές.  Ο Άγιος Νικόλαος ήταν αρχικώς μεν Επίσκοπος Ζίτσης και μετά ταύτα Επίσκοπος Αχρίδος. Απεκλήθη δε ο «Σέρβος Χρυσόστομος».  Ο άγιος Νικόλαος παρέδωσε την γενναία του ψυχή στον Κύριο στις 5/18 Μαρτίου 1956, την ώρα πού ετοιμαζόταν να τελέσει την θεία Λειτουργία.  Με την διδαχή Του αυτή λύει οριστικά και αμετάκλητα τό ζήτημα: Τελικά τι είναι ο Θεός; Θεός της αγάπης μόνον, όπως τον φαντάζεσθε σεις ή και Θεός Τιμωρός, όπως τον παρουσίασε η ελαχιστότης μου;  Είναι και τιμωρός, ενεργών ως φιλόστοργος Πατήρ με σκοπό άλλοτε μεν για να μας ξαναφέρει στην πατρική Του αγκάλη και άλλοτε για να διδαχθούν οι επιγενόμενοι!  Ταύτα, λοιπόν, μέ πολλήν εντιμότητα και με πατρική εν Χριστώ αγάπη. Σας εύχομαι Καλήν Μετάνοιαν.  *********************  Τιμωρία και ανταμοιβή!  Είναι στα χέρια του Θεού και τα δύο αυτά. Αλλά, όπως ο επίγειος βίος δεν είναι παρά μία σκιά της Αληθινής Ζωής στους Ουρανούς, αντιστοίχως η τιμωρία και η ανταμοιβή είναι μία σκιά μονάχα της αληθινής τιμωρίας και ανταμοιβής στην Αιωνιότητα.  Οι κύριοι διώκτες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ήταν ο Πατριάρχης Θεόφιλος Αλεξανδρείας και η Αυτοκράτειρα Ευδοξία. Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Χρυσοστόμου, πικρότατη τιμωρία ανέμενε και τους δύο.  Ο μεν Θεόφιλος δαιμονίστηκε, ενώ η Ευδοξία σύντομα αρρώστησε πολύ βαρειά με μία ανίατη ασθένεια, όλο το σώμα της γέμισε πληγές από τις οποίες έβγαιναν σκουλήκια.  Ήταν τόσο έντονη η δυσωδία που ανέδιδε το σώμα της, ώστε ήταν ανυπόφορο για οποιονδήποτε να περάσει έστω και έξω από το σπίτι της.  Οι ιατροί χρησιμοποιούσαν τα πιό ισχυρά αρώματα και ευωδέστατο θυμίαμα για να περιορίσουν τη φρικτή δυσωδία της κακιάς Βασίλισσας, αλλά δεν κατάφερναν τίποτα.  Στο τέλος, η Ευδοξία πέθανε μέσα σε φρικτή αγωνία και σήψη. Ακόμη και μετά θάνατον το χέρι του Θεού έπεσε βαρύ επάνω της.  Το φέρετρο που περιείχε το σαπισμένο σώμα της έτρεμε μέρα και νύχτα επί τριάντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια.  Σταμάτησε μόνον όταν ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος τέλεσε την Ανακομιδή των Λειψάνων του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Κωνσταντινούπολη.  Απεναντίας, δείτε τί συνέβη στον Χρυσόστομο μετά από την κοίμησή του! Ανταμοιβή! Ανταπόδοση δίκαιη, τέτοια που μονάχα ο Θεός μπορεί να δώσει.  Ο Επίσκοπος Αραβισσού Αδελφειός, ο οποίος δέχθηκε τον εξόριστο Άγιο Χρυσόστομο στην Κουκουσό, προσευχόταν, μετά την κοίμηση του Χρυσοστόμου στον Θεό να του αποκαλύψει πού είχε πάει η ψυχή του Αγίου.  Η απάντηση ήλθε, ενώ βρισκόταν σε προσευχή. Ήταν σαν να βρισκόταν έξω από τον εαυτό του και τον καθοδηγούσε στον Ουρανό ένας αστραπόμορφος νέος, ο οποίος του έδειχνε έναν-έναν τους Ιεράρχες, Ποιμένες και Διδασκάλους της Εκκλησίας, καλώντας τους με τα ονόματά τους, όμως δεν έβλεπε ανάμεσά τους και τον Ιωάννη.  Ύστερα ο Άγγελος του Θεού τον οδήγησε στο πέρασμα έξω από τον Παράδεισο και ο Αδελφειός επέστρεψε στην κανονική κατάσταση.  Όταν ο Άγγελος τον ρώτησε γιατί ήταν λυπημένος, ο Επίσκοπος απάντησε ότι λυπόταν επειδή δεν είχε δει τον αγαπημένο του Διδάσκαλο Ιωάννη Χρυσόστομο.  Ο Άγγελος του εξήγησε: »Ουδείς άνθρωπος ενδεδυμένος ακόμη τη σάρκα μπορεί να τον δει, διότι είναι στον Θρόνο του Θεού με τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ».  Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.  (Romfea)