Η ντίβα (΄Εγραψε πάλι, ο Λευτέρης Πανούσης)

Τα πρότυπα, οι ντίβες, οι ντιβίνες, οι Θεές και οι ημίθεοι του μέσου αριστερού, είναι όλες αυτές οι φαντασιωτικές φιγούρες, που στο θολωμένο μυαλό του έχουν καταφέρει να "σπάσουν τα ταμπού" και να ζήσουν στην πραγματικότητα, όσα εκείνος φαντασιώνεται ότι ζει στη μίζερη ζωή του.
Αλλά, εδώ στοπ!...
Το είπε η ελληνική δικαιοσύνη; Δικαστική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα.
Τι να τα κάμεις τα μάτια σου, τον νου σου και την κοινη λογικη σου, όταν έχεις μπροστά σου την αλάθητη κρίση των ελλήνων δικαστών [και ιατροδικαστών]
Πετάει λοιπον ο γάϊδαρος;
Μωρέ άμα στο πει ο δικαστής [ή ο Ρουβικωνας], πετάει μέχρι και η κλουβα που φυλαει τον κ.Τσιπρα...

Αν δώσουμε βάση στην αυθεντία του κ. Μπαμπινιώτη, η λέξη "ντίβα" προέρχεται από τη λατινική γλώσσα [θηλυκό του divus] και σημαίνει το "θείο", το "θεϊκό ον" - ή όπως θα το έλεγε απλά ο κ. Ψινάκης: τη Θεά.


Τώρα βέβαια υπάρχει και η εκδοχή ότι τα λατινικά Deus [Θεός] και Divus [θεϊκός] κατάγονται από το ελληνικότατον Δίας, ωστόσο προτιμώ την Ιταλική ετυμολόγηση, επειδή οι Ιταλοί έχουν τα κότσια να υπερασπίζουν την ιστορία τους και τη γλώσσα τους, ενώ εμείς εδώ στην Ινδογρεκία τα μισούμε θανάσιμα... 

Ας αφήσουμε όμως τα υψηλά επίπεδα της καταγωγής των λέξεων και ας επιστρέψουμε στη θλιβερή ελληνική καθημερινότητα.

Δεν πρόκαμαν που λέτε οι ιατροδικαστές να δημοσιοποιήσουν το πόρισμα τους, για τον θάνατο εκείνου του ληστή, που πέθανε εν ώρα "εργασίας", προσπαθώντας να ληστέψει ένα κοσμηματοπωλείο και άπαντες οι κροκοδειλόδακροι φιλανθρωπιστές, φιλομοντερνιστές, φιλοαανωμαλιάρηδες και φιλομπαχαλάκηδες, ένιωσαν σαν να είχαν πιει 12χρονο chivas.

Μούσκεψαν τα social media από το κλάμα. Άναψαν τα πληκτρολόγια από την καύλα. Φρύαξαν τα smart phones από τη λαϊκή οργή.

Να, που λέγατε ότι το "παιδί" ήταν πρεζόνι κι ο καημένος ο Ζακ δεν είχε βάνει στο στόμα του,  άλλο από το γάλα του [και light μάλιστα]. Να, που το κατηγορούσατε ότι βάσταγε μαχαίρι, σαν τον Φούντα στο αλησμόνητο καραμελό της Στέλλας. Να, που είσαστε απάνθρωποι εσείς οι νοικοκυραίοι και πέφτετε να λυντσάρετε τους καημένους τους ΛΟΑΤΚΙ.
Να... να... να...

Όπου γυρίσεις να δεις, σε φεησμπούκια και σε τουίτερς, σε ροζοκόκκινες φυλάδες και ρουζουλιές ιστοσελίδες, παντου και πάντα ο Ζακ.
Θα έλεγε κανείς ότι ξάφνου η Ινδογρεκία μετατράπηκε σε ένα είδος λατινοαμερικάνικης αριστερομπανανίας, τύπου Νικαράγουα ή Βενεζουέλα. Γιομίσαμε από Ζακίστας.
Από ληστής [και δη αποτυχημένος ληστής] ο νεκρός της οδού Γλάδστωνος, έγινε η ντίβα των ημερών.
Θεά, που θα έλεγε και πάλι ο κ. Ψινάκης... 

Κι όλα αυτά επειδή οι ιατροδικαστές, ως [επί αριστεράς εξουσίας] δικαστές προτίμησαν τη σολομώντεια λύση, αντί να βγάνουν κανα φασιστικό πόρισμα, που θα έδινε αφορμή στους ρουβίκωνες να κάψουν τη μισή Αθήνα [την άλλη μισή θα την έκαιγε η κ. Ακρίτα] 
Και ανακοίνωσαν, σοφά ποιούντες οι ανθρωποι, ότι ο ληστής απόθανε εξαιτίας της καρδιάς του, ενώ δεν είχε λάβει ούτε καν χασίσι, σαν αυτό που διαφημίζει ο κ. Καρανίκας.

Τώρα θα μου πεις, είναι ποτέ δυνατόν κοτζάμ δικαστές να αποκρύψουν ή έστω να μπουρδουκλώσουν την αλήθεια;
Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ.

Προσωπικώς ορκίζομαι, ομνύω και καραδηλώνω, ότι έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στις αποφάσεις της ελληνόφωνης δικαιοσύνης και προπαντός ότι αποκηρυσσω τη βία από όπου και αν προέρχεται και παραπροπαντός, ότι είμαι έτοιμος να φιλήσω τον κώλο οποιουδήποτε λειτουργού της Θέμιδας [ακόμα και των πρώην καθαριστριών που διορίστηκαν ως γραμματείς στα δικαστηρια] προκειμένου να γλιτώσω το μαρτύριο μιας μήνυσης για ασέβεια προς τη δικαιοσύνη.
Σκεφτείτε μόνο ότι, αν ρίξανε 10 χρόνια φυλακή στη φουκαριάρα την καθαρίστρια επειδή είχε πλαστογραφήσει το ενδεικτικό της Ε΄ Δημοτικού, πόσους αιώνες θα ρίξουν σε μένα, έτσι και με τυλίξουν στους νόμους τους...

Αλλά να, ρε παιδί μου...
Κάτι μυστήρια πράγματα που συμβαίνουν τελευταία, κάτι αποφάσεις ας πούμε, που τη μία μέρα απαγορεύουν την άδεια στον κ. Κουφοντίνα και την επόμενη, μετά το ξέχεσμα του υπουργού, τον βγάνουνε έξω μετ΄επαίνων, κάτι Ηριάνες και κάτι Ρουβίκωνες - ε, όσο να΄ναι μπορεί να κλονίσουν την πίστη των άπιστων Θωμάδων, προς την άτεγκτη, αλάνθαστη, αδέκαστη και απολύτως αξιολάτρευτη ινδογραικυλική δικαιοσύνη...
Κι αν τέλος πάντων, εν τη ροή του λόγου μου εξέφρασα καμία αμφιβολία για το αλάθητο των δικαστών μας, να - στον σταυρό που σας κάμω - να βάνω πιπέρι στη γλώσσα μου, να την κάψω.

Ομνύω λοιπόν ότι έχω τυφλή εμπιστοσύνη στην ανοιχτομάτα Δικαιοσύνη και αποδέχομαι πλήρως και απεριφράστως και αναποδράστως και όλα τα εις - άστως, τη σοφή απόφαση των ιατροδικαστών, για τη θανούσα ντίβα του σύγχρονου ινδογραικύλου, Ζακ Κωστόπουλου.
Ναι, σύμφωνοι, πράγματι, το δίχως αμφιβολία, τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα λέγουν οι κυρίες Έλενα Ακρίτα και η συντρόφισσα Σβίγκου: το παιδί ήταν μια χαρά νηφάλιο όταν μπήκε να κλέψει και ότι έπραξε, το έπραξε έχον σώας τα φρένας.

Τώρα θα μου πεις - τι νηφάλιος και πούτσες ροζ.
Αυτός δεν μπορούσε να σηκώσει τον πυροσβεστήρα, για να τον κοπανήσει στη τζαμαρία, να βγει. Άσε που πήγαινε πέρα-δώθε σαν ζαλισμένος σκορπιός.
Δεν τα είδαμε αυτά με τα ματάκια μας;
Δεν τα παρακολουθήσαμε στις τηλεορασίτσες μας;
Δεν μας τα μοστράρισαν άπαντα τα καθεστωτικά καναλάκια μας;
Δηλαδή βρέθηκε ιατροδικαστής να συμπεράνει τελικώς, ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν νηφάλιος;

Αλλά, εδώ στοπ!
Το είπε η ελληνική δικαιοσύνη; Δικαστική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα.
Τι να τα κάμεις τα μάτια σου, τον νου σου και την κοινη λογικη σου, όταν έχεις μπροστά σου την αλάθητη κρίση των ελλήνων δικαστών [και ιατροδικαστών]
Πετάει λοιπον ο γάϊδαρος;
Μωρέ άμα στο πει ο δικαστής [ή ο Ρουβικωνας], πετάει μέχρι και η κλουβα που φυλαει τον κ.Τσιπρα...

Κι άντε να πω ότι οι δικαστές, οι ιατροδικαστές, οι παραδικαστές και οι επιδικαστές έχουν a-priori δίκιο και ο θανών ληστής ήταν μια χαρά παιδί, που δεν έπινε παρά φυσικό χυμό φραγκοστάφυλου.
Δηλαδή αυτό αθωώνει τη μεγάλη ντίβα του σύγχρονου συριζέλληνα;
Είναι προτιμότερο εν ολίγοις να μπει κανεις να ληστέψει ένα μαγαζί, με απόλυτη ψυχραιμία και σιδηρά αποφασιστικότητα, από το να το πράξει φεσωμένος, φασωμένος και πρεζωμένος, όπου στο κάτω-κάτω έχει ψιλοχάσει τον έλεγχο;
Τι να πω;
Αριστερά είναι αυτή και συνεπώς δίνει ρέστα στον παραλογισμό...

Άσε δε και το άλλο...
Δεν κρατούσε λέει μαχαίρι!
Σωπάτε καλέ;
Δηλαδή το κομμάτι το γυαλί που έστρεψε εναντίον του φουκαρά του διασώστη, και που το είδαμε απαντες με τα ματακια μας, είναι λιγότερο επικίνδυνο απο μαχαιροπριονο; 
Αλλά είπαμε...

Όταν βγάνει πορίσματα η ινδογραικική ιατροδικαιοσύνη, τα μάτια μας, τα αυτιά μας, ο νους μας και η κρίση μας, δεν έχουν καμιά δουλειά να επεμβαίνουν.
Έτσι είναι, αν έτσι ορίζετε, κυρια Πρόεδρε...

Άρα για όλα φταίνε οι κακοί νοικοκυραίοι, που χυμήξανε απάνω στη Ντίβα, να την πλακώσουνε στις κλωτσιές, από τη ζήλεια τους προφανώς επειδη ήταν νέα και όμορφη, ενώ αυτοί οι κακομοίρηδες [τους είδαμε όλοι] είναι να τους κλαίνε οι ρέγγες [ακόμα και η Τασία]
Επαναφορά λοιπόν της θανατικής ποινής για τους νοικοκυραίους και εκτέλεση επί τόπου από δήμιους του Ουράνιου Τόξου...
      
Τώρα βέβαια, μπορεί να βρεθεί κανένα φασιστόμουτρο να μας πει, ότι το πραγματικό θύμα της όλης υπόθεσης είναι απλώς ο ατυχής κοσμηματοπώλης, ο οποίος νόμιζε [πολύ κακώς] ότι εμπόδιζε τον ληστή να διαφύγει, μεχρι να δεήσει να έρθει η αστυνομία.

Και φυσικά ο ανθρωπος δεν ήταν εις θέσιν να γνωρίζει αν το ίνδαλμα της κ. Ακρίτα, είχε γιομάτες τις τσέπες του με δαχτυλιδάκια και άλλα μικροκοσμηματάκια που τα χε σουφρώσει απο το μαγαζί του και πάσχιζε να διαφύγει με τη λεία του!

Τον πλάκωσε λοιπόν στις κλωτσιές, προκειμένου να τον κρατήσει μέσα και να σώσει ότι φοβόταν πως του είχε αρπάξει. Αλλά που να ξέρει ο φουκαράς ότι ξυλοφόρτωνε μια Ντίβα.
Το έμαθε εκ των υστέρων και το έμαθε πληρώνοντας το πολύ ακριβά.

Διότι καλύτερα τελικά να είχε αφήσει τον ληστή ελεύθερο να την κοπανήσει, ακόμα και αν του ειχε σηκώσει όλο το κοσμηματοπωλείο, ανοίγοντας του κανονικά την εξώθυρα, σαν τον πορτιέρη της Μεγάλης Βρετανίας.

Διότι να τώρα, που και κατηγορούμενος βρίσκεται και δεν μπορεί ούτε απέξω να περάσει από το μαγαζάκι του.
Ο άνθρωπος καταστράφηκε ολοσχερώς κι έχει από πάνου και τη μάνα-Ζακ, να τον κυνηγάει με απειλές και μηνύσεις...    

Μάλιστα κυρία μου, ο κοσμηματοπώλης που το πόπολο ζητάει την κεφαλή του επί των δελτίων ειδήσεων, είναι κι αυτός θύμα της όλης ντιβοποίησης του όποιου ζακ, από τους ζακίστας της παραφρονημένης αριστεράς.
Διότι ο μέσος αριστερός κυρία μου, είναι ένα παρανοϊκό πλάσμα, που έχει θεοποιήσει παν ότι μοστράρεται ως περιθωριακό, ως "εκτός των νοικοκυρίστικων τειχών", ως παραβατικό, ως ξεσαλωτικό, ως καρακαυλωτικό και ως σεξοδιαστροφικό, ασχέτως αν ο ίδιος είναι απλώς ένας βολεμένος μικροαστούλης, που δεν θα τολμούσε να "απατήσει" το στεφάνι του, ούτε με την Φουρέιρα...
Τα πρότυπα, οι ντίβες, οι ντιβίνες, οι Θεές και οι ημίθεοι του μέσου αριστερού, είναι όλες αυτές οι φαντασιωτικές φιγούρες, που στο θολωμένο μυαλό του έχουν καταφέρει να "σπάσουν τα ταμπού" και να ζήσουν στην πραγματικότητα, όσα εκείνος φαντασιώνεται ότι ζει στη μίζερη ζωή του.
Δεν ρώτησε όμως ποτέ ο μέσος αριστερός/ή, που έχει κάμει Θεά τον όποιον Ζακ Κωστόπουλο, τι σόι μαρτύριο είναι να είσαι υποταγμένος στην πρέζα, να υποφέρεις από συνδρομο στέρησης, όταν δεν έχεις να πάρεις τη δόση σου και προπαντός, τι είδους εφιάλτης είναι να ζεις γνωρίζοντας ότι έχεις μολυνθεί από Έιτζ.
Κάτι δυστυχισμένα πλάσματα, σαν τον ληστή της οδού Γλάδστωνος, έρμαια στα πάθη τους και τους ψυχαναγκασμούς τους, άρρωστα πρώτα στο μυαλό και κατόπιν στο σώμα, είναι ακριβως οι "ντιβες" του μέσου αριστερού.
Η ντιβοποίηση του όποιου ζακ, από τις αλλοτριωμένες ελληνόφωνες μάζες, είναι κατ ουσίαν η θεοποίηση της ίδιας της ανθρώπινης δυστυχίας, προκειμένου να αντέξουν το φορτίο της δικιάς τους δυστυχίας και της δικιάς τους έλλειψης νοήματος, στο Μηδέν της ανούσιας ζωής τους.
  Λευτερης Πανουσης