Η ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΟΥ ΕΙΣΒΟΛΕΑ. Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Πώς άραγε λειτουργεί η λογική και η ψυχολογία ενός τριτοκοσμικού εισβολέα και εν δυνάμει εγκληματία; Ενός ατόμου το οποίο αρχής εξαρχής εισέβαλε παράνομα στην Χώρα, προσποιούμενος τον πληγέντα από τον πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό που ταλανίζει την πατρίδα του. Έφυγε λοιπόν από τον τόπο του, από την οικογένεια του, από τον κοινωνικό του περίγυρο  για να γλυτώσει από τον θάνατο και την καταστροφή.... Έτσι λοιπόν οι Σύριοι εγκαταλείπουν την Συρία λόγω του εμφύλιου, οι Αφγανοί το Αφγανιστάν λόγω της τρομοκρατίας των Ταλιμπάν, οι Πακιστανοί και οι Μπαγκλαντεσιανοί, λόγω της ισλαμικής τρομοκρατίας, οι Σομαλοί, οι Νιγηριανοί και όλοι οι υπόλοιποι αφρικανοί για τις εξαιρετικά δύσκολα πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στις χώρες τους. Σε ποιο άλλο μέρος του πλανήτη ιστορικά συμβαίνει κάτι παρόμοιο;;; Όταν έγινε ο εμφύλιος στη Σερβία και η βομβαρδισμοί των ΗΠΑ δεν θυμόμαστε οι Σέρβοι να εγκατάλειψαν την πατρίδα τους για να έρθουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα ή στις τριγύρω βαλκανικές χώρες. Επίσης όταν εισέβαλε η Ρωσία στην Γεωργία ή στην Ουκρανία δεν θυμόμαστε Γεωργιανοί και Ουκρανοί να εγκαταλείπουν κατά χιλιάδες τις χώρες τους για να έρθουν στην Ευρώπη. Και ιστορικά να το αναλύσουμε, όταν έγινε ο Αμερικάνικος εμφύλιος οι κάτοικοι της Ένωσης, δηλαδή των Νοτίων αμερικανικών Πολιτειών δεν κινήθηκαν ως πρόσφυγες προς τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Παρέμειναν στις κατεστραμμένες πόλεις και στα ρημαγμένα σπίτια τους, αγωνιζόμενοι να ξανακτίσουν από τα ερείπια τη ζωή τους. Όταν η Ιαπωνία συνθηκολόγησε και εφαρμόστηκε η αμερικανική κατοχή κανείς Ιάπων δεν εγκατέλειψε την χώρα του για να κινηθεί σε κάποια ευρωπαϊκή ή ασιατική χώρα. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τους κατοίκους του Νοτίου Βιετνάμ. Γιατί λοιπόν οι μουσουλμάνοι είναι αυτοί που εγκαταλείπουν κατά κοπάδια τις πατρίδες και τις οικογένειες τους; Είναι πολύ απλή η απάντηση. Διότι η ζωή τους εξελίσσεται και βιώνεται πάνω σε πρωτόγονες πολιτισμικές παραμέτρους. Δηλαδή δεν τους συνδέει απολύτως τίποτα ηθικό, κοινωνικό, συναισθηματικό ή ιδεολογικό με τον τόπο που γεννήθηκαν, όπως ακριβώς και τις πρώτες κοινωνίες των νομάδων κυνηγών τροφοσυλλεκτών, οι οποίοι κινούνταν από τόπο σε τόπο για ανεύρεση τροφής, επίσης έχουν χαμηλή αντίληψη της ομάδας ή της οικογένειας ως κοινωνικού κυττάρου, όπως ακριβώς ο πρωτόγονος άνθρωπος που ζούσε σε τυχαίες αγέλες και απέκτησε την αίσθηση της οικογένειας μετά την μόνιμη εγκατάσταση και την εξέλιξη του από τροφοσυλλέκτη σε παραγωγό τροφής. Η πλειοψηφία λοιπόν αυτών που παράνομα διέρχονται τα σύνορα μας, λόγω της εγκατάλειψής της φύλαξης τους, από μια κυβέρνηση ανθελλήνων και εθνομηδενιστών, δεν έρχονται για ένα καλύτερο μέλλον, για μια καλύτερη ζωή, μακριά από τον θάνατο και την καταστροφή, όπως διατυμπανίζουν και σπαρακτικά προβάλουν μέσω κροκοδείλιων δακρύων, οι άθλιοι που ασπάζονται τις αρχές ενός χαοτικού διεθνισμού και μιας πολυφυλετικής πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Και αυτό αποδεικνύεται από τον βίο και την Πολιτεία τους. Δεν φεύγουν από τον θάνατο και την καταστροφή αλλά τα φέρνουν μαζί τους. Διότι όλοι αυτοί οι δήθεν κατατρεγμένοι και καταστραμμένοι, οι κατά φαντασίαν των ηλιθίων πρόσφυγες που όλοι, μα όλοι πατάνε στην ελληνική γη κρατώντας στο χέρι κινητά τελευταίας τεχνολογίας, δεν νιώθουν θλίψη για τον τόπο  που άφησαν πίσω τους ή για τα προσφιλή τους πρόσωπα. Έρχονται όχι για να εργαστούν, για ν’ αγωνιστούν και να προκόψουν, αλλά για να κάνουν το κακό. Να ληστέψουν, να βιάσουν και να σκοτώσουν αφού στους πολιτισμούς από τους οποίους μας κουβαλήθηκαν η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία. Γι αυτό στους διαβολότοπους τους ο θάνατος και η απάνθρωπη βία είναι καθημερινά φαινόμενα, είναι κάτι που το υπαγορεύει η ίδια η κουλτούρα τους. Για αυτό εκεί αν κλέψεις ένα κινητό τηλέφωνο σε λυντσάρουν και σε καίνε ζωντανό  ή αν ένα νεαρό κορίτσι δώσει ένα φιλί λιθοβολείται μέχρι θανάτου. Πώς λοιπόν να τολμήσουν όλοι αυτοί στις χώρες τους να εγκληματήσουν, αφού με το παραμικρό τους περιμένει «κούρεμα». Έρχονται λοιπόν εδώ και διαπιστώνουν σχεδόν αμέσως ότι εγκληματώντας όχι μόνο δεν θα τιμωρηθούν, αλλά υπάρχει πιθανότητα και να ανταμειφθούν διότι υπέστησαν κακομεταχείριση από την αστυνομία. Πολύ σύντομα διαπιστώνουν ότι  προστατεύονται από μια ισχυρή ασπίδα, δημιούργημα μιας νοσηρής ισοπεδωτικής διανόησης. Μιας ασπίδας που φέρει το όνομα αντιρατσισμός. Στο όνομα λοιπόν του αντιρατσισμού και της στρεβλής διανόησης που θεωρεί το έγκλημα ως αποτέλεσμα της κοινωνικής ανισότητας και όχι της ανώμαλης και πρωτόγονης φύσης, τα εγκλήματα τους όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά και εξιλεώνονται. Και για να μιλήσουμε συγκεκριμένα. Ο ένας από τους δολοφόνους του 25χρονου Συμπατριώτη μας Νικόλα Μουστάκα είναι ένας 17χρονος (έτσι ισχυρίζεται) Πακιστανός, ο οποίος στο παρελθόν είχε συλληφθεί ξανά για ληστεία, αλλά αφέθηκε ελεύθερος (!!!!!!!!!!) με τον όρο να δίνει παρόν στο αστυνομικό τμήμα. Το κραυγαλέο δε που αποδεικνύει τη σήψη στην οποία έχει περιέλθει αυτή η Χώρα, είναι ότι δεν δήλωσε μόνιμη κατοικία. Ερχόμαστε λοιπόν στην λογική και στην ψυχολογία του εγκληματία. Όσο πρωτογενής, όσο  πρωτόγονη και αν είναι η λογική του –πρωτόγονη διότι του υπαγορεύει πως ότι θέλει και ότι έχει ανάγκη μπορεί να το αρπάξει και όχι να το αποκτήσει, όπως ακριβώς ο πρωτόγονος έσπαζε το κεφάλι του διπλανού του για να του πάρει την πηγή με το νερό που είχε στην κατοχή του –  δεν μπορεί να μην συνειδητοποιήσει έκπληκτος ότι λήστεψε και παρόλο που τον έπιασαν αφέθηκε ελεύθερος. Εγκλημάτησε αλλά δεν τιμωρήθηκε.  Έκανε μια πράξη για την οποία στην χώρα του θα τον είχαν κάψει ζωντανό, ενώ στην «πολιτισμένη» Ελλάδα δεν τον πείραξε κανείς.  Η επόμενη λοιπόν σκέψη που αναπόφευκτα θα κάνει βάσει της λογικής του εγκληματία και του γενικότερου πολιτισμικού του υπόβαθρου είναι ότι αν την επόμενη φορά διαπράξει φόνο και πάλι δεν θα τιμωρηθεί. Στην χειρότερη περίπτωση να τον φυλακίσουν όπου θα του παρέχουν τροφή και στέγη, κάτι που για αυτόν αποτελεί βελτίωση σε σχέση με την τωρινή του κατάσταση.   Είναι λοιπόν αναμφισβήτητο ότι η ατιμωρησία δημιουργεί την ασυδοσία. Αν ο νόμος στην Ελλάδα όχι μόνο δεν τιμωρεί με την ανάλογη αυστηρότητα το κάθε έγκλημα, αλλά αδιαφορεί και πελαγοδρομεί μέσα σε αντιρατσιστικές έννοιες και σοφιστείες τότε οι τριτοκοσμικοί εισβολείς ανεξέλεγκτα θα βιάζουν, θα ληστεύουν και θα δολοφονούν, διότι δεν θα έχουν τον φόβο μιας σκληρής και ανηλεούς τιμωρίας. Κάτι που ήδη συμβαίνει υπό τα απαθή βλέμματα της Πολιτείας και της Αστυνομίας η οποία έχει υποβιβαστεί σε ένα άψυχο και άβουλο σώμα.