«14 ώρες και πάλευα μέσα στη θάλασσα»: Συγκλονίζει η περιγραφή του διασωθέντος από το ναυάγιο των Οινουσσών

Συγκλονιστική είναι η περιγραφή του ανθρώπου που σώθηκε ώρες μετά το ναυάγιο του σκάφους στις Οινούσσες που στέρησε τη ζωή σε έναν άνδρα, ενώ ένας 22χρονος παραμένει αγνοούμενος.«Το θέμα είναι ότι δε βρίσκουμε το παιδάκι. Το παιδί δεν το βρίσκουμε. 14 ώρες ήμουν και πάλευα μέσα στη θάλασσα....

Προσπαθούσα και όπου με πήγαινε ο καιρός, έβλεπα ότι πάει καλά ας πούμε, να με βγάλει κάπου, έστω στην Τουρκία. Και πήγαινα κι εγώ, προσπαθούσα, κολυμπούσα να πάω πιο γρήγορα, γιατί με έσπρωχνε ο καιρός», σημείωσε μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha, ο ναυαγός, περιγράφοντας τις δύσκολες στιγμές που βίωσε. «Ο καιρός ήταν πολύ καλός Φύγαμε 2 η ώρα το μεσημέρι και 3.25 το σκάφος πήρε νερό, με αποτέλεσμα να γεμίσει με νερό ξαφνικά μέσα στα πόδια μας. Παίρνω ένα μπουγέλο και βγάζω το πρώτο, το δεύτερο μπουγέλο το νερό έξω. Μόλις πάω να βγάλω το τρίτο μπουγέλο, το σκάφος σηκώθηκε με την πρύμνη. Η πλώρη του επάνω. Ξαφνικά σβήνει και η μηχανή. Άρχισε να βυθίζεται και κρατούσαμε τα κάγκελα της βάρκας περίπου μιάμιση ώρα».

Δυστυχώς όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβαν να φορέσουν τα σωσίβια τους.

«Προσπάθησα εγώ και έλυσα ένα σχοινί που είχε περιμετρικά, στα κάγκελα μπροστά, με την έννοια να πιαστούμε για να μη χαθούμε. Πήγε το σκάφος κάτω και τους λέω και τους λέω πάρτε το σχοινί και μην το αφήνετε. Και το κρατούσαμε και οι τέσσερις μαζί το σχοινί. Κάποια στιγμή ο γιος θεώρησε σωστό να αφήσει το σχοινί και να προσπαθήσει κολυμπώντας να πάει προς τις Οινούσσες. Η αδελφή του παιδιού μόλις είδε ότι δεν γύριζε ο Γιάννης πίσω, θεώρησε σωστό να αφήσει και αυτή το σχοινί, να πάει πίσω από τον αδερφό της, να τον φέρει πίσω».

Ο 68χρονος άφησε και εκείνος το σχοινί και πιάστηκε από κάτι που επέπλεε για να ξεκουραστεί. Όταν αυτό βούλιαξε, άρχισε να ζητάει βοήθεια από τον κουμπάρο του.

«Μου λέει, μη με αφήνεις, μη με αφήνεις. Φέρε μου το σχοινί. Είχε φύγει πάνω πάνω 50 μέτρα μακριά από εμένα. Προσπάθησα να πάω κοντά του. Έβλεπα ότι ήταν αδύνατον να πάω κοντά του και δε μπορούσα πια να του ξαναδώσω το σχοινί».

Κ