Τελικά, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος κέρδισαν ένα ΑΥΡΙΟ γεμάτο, από αίμα, ιδρώτα και δάκρυα, για να θυμηθούμε και τον αείμνηστο Winston Churchill. Μόνο, που, σε αντίθεση, με τον ιστορικό ηγέτη της Βρετανίας, ο οποίος υπήρξε ωμός και ειλικρινής, έναντι του βρετανικού λαού...
περιγράφοντας την κατάσταση, ως είχε, αυτοί προσπαθούν, όχι, μόνο, να κρύψουν την σκληρή και αδυσώπητη πραγματικότητα, από τον πληθυσμό της χώρας, αλλά και να την παρουσιάσουν, ως ειδυλλιακή. Βέβαια, το 4ο Μνημόνιο, που συνομολόγησαν, με τους ευρωζωνίτες και το Δ.Ν.Τ., είναι σκληρό, αδυσώπητο και πολυετές, ως προς τους στόχους, που θέτει και τους οποίους απαιτεί να επιτευχθούν. Γι' αυτό κι η μοίρα τους είναι δεδομένη και από αυτήν δεν υπάρχει διαφυγή, ούτε άλλη οδός, για να βαδίσουν. Μπορεί να πανηγυρίσουν, όπως, έπρατταν, στο παρελθόν, ο ΓΑΠ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αλλά η έξοδος, από την εξουσία, μέσα στις γενικευμένες αποδοκιμασίες της ελληνικής κοινωνίας, έρχεται. Και δεν είναι πολύ μακριά...
Μπορεί να ξενύχτησαν και να τους πήραν τα ξημερώματα, στο χθεσινό Eurogroup, αλλά η αλήθεια είναι ότι φαίνεται ότι ολοκλήρωσαν το τεχνικό κομμάτι του puzzle της συρραφής των κειμένων του 4ου Μνημονίου, το οποίο, πλέον, είναι εδώ.
Μπορεί, προς το παρόν, να μην έχουμε, το πλήρες κείμενο του 4ου Μνημονίου, πέρα από μια συνοπτική δισέλιδη εκδοχή του τελευταίου τμήματός του, έτσι όπως έχει γίνει γνωστή, αλλά είναι προφανές ότι, αυτό το δισέλιδο κείμενο, που έδωσε σήμερα, στην δημοσιότητα, το Eurogroup, θα συνοδευθεί, από άλλες πολύ αναλυτικότερες και φυσικά, δεσμευτικές, για την ελληνική πλευρά επεξηγήσεις, οι οποίες και αυτές θα αποτυπωθούν, σε κείμενα.
Ακόμη και όσον αφορά την περιβόητη ελάφρυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους, αυτό που μπορεί να ειπωθεί, περιγράφεται, από την κάτωθι αρχαιοελληνική φράση :
Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος παραμένει μη διαχειρίσιμο, παρά το γεγονός ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, έσπευσε να πει ότι "για την ελληνική κυβέρνηση, το χρέος είναι, πλέον, βιώσιμο". Δεν είναι.
Και δεν είναι, διότι είναι τεράστιο (τώρα, 344 δισ. €) και θα φουσκώσει, ακόμη περισσότερο, με τις εκταμιεύσεις των δανεικών, που θα ακολουθήσουν, αλλά και με την επιτοκιακή του επιβάρυνση, παρά τις ρυθμίσεις, στις οποίες προέβη η ευρωζώνη και οι οποίες, σήμερα το πρωΐ, ανακοινώθηκαν.
Ήδη, άλλωστε, η Christine Lagarde, μετά την συνεδρίαση του Eurogroup, χαρακτήρισε το ελληνικό δημόσιο χρέος, ως, μη βιώσιμο, σε μακροπρόθεσμη προοπτική και αυτό είναι που μετράει, αν και η γενική διευθύντρια του Δ.Ν.Τ. δεν περιγράφει, σωστά, την κατάσταση, αφού οι ρυθμίσεις, τις οποίες ανακοίνωσε το Eurogroup, αφορούν το χρονικό διάστημα, από τώρα, έως το 2022. Μια τέτοια χρονική περίοδος, σαν και αυτή, που ακολουθεί το 2022, το οποίο δεν είναι μακριά, περιγράφεται, ως μεσομακροπρόθεσμη. Αλλά δεν θα κολλήσουμε, στους όρους, αν και αυτοί έχουν την σημασία τους.
Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος χρησιμοποιείται και στην συγκεκριμένη περίπτωση, ως εργαλείο, για να συνεχίσει η ελληνική οικονομία και ο πληθυσμός της χώρας μας να βρίσκονται κάτω από το καθεστώς του ζουρλομανδύα, που έχουν επιβάλει οι ξένοι δανειστές. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, την οποία έχουμε να αντιμετωπίσουμε, με το 4ο Μνημόνιο, το περιεχόμενο του οποίου σφραγίστηκε και επισημοποιήθηκε, σήμερα το πρώΐ.
Έτσι και το 4ο Μνημόνιο, όπως και τα προηγούμενα, συνοδεύεται, από ένα αιματηρό και αδυσώπητο πρόγραμμα, το οποίο, χάριν ευφημισμού και προκειμένου να κρατηθούν κάποια προσχήματα, ως φύλλα συκής, αποκαλείται, ως "πρόγραμμα μεταμνημονιακής παρακαλούθησης". Γι' αυτό και ο Ευκλειδης Τσακαλώτος, αναφερόμενος στο 4ο Μνημόνιο, έσπευσε να αρνηθεί ότι πρόκειται, για νέο Μνημόνιο, παραπέμποντας, στις σχετικές δηλώσεις του Mario Senteno και του Pierre Moscovici, ισχυριζόμενος ότι, αφού και οι δύο αυτοί λένε ότι δεν έχουμε να κάνουμε, με 4ο Μνημόνιο, αλλά με "πρόγραμμα μεταμνημονιακής παρακολούθησης", έτσι είναι τα πράγματα. "Είναι πράγματα, είτε από το δικό μας αναπτυξιακό σχέδιο, είτε πράγματα που βγαίνουν από το 3ο πρόγραμμα" είπε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, την ίδια στιγμή, που το κυβερνητικό αναπτυξιακό σχέδιο πετάχθηκε, χωρίς πολλά λόγια, στα σκουπίδια και ενώ, "αυτά, που βγαίνουν, από το 3ο Μνημόνιο", επεκτείνονται, στην χρονική περίοδο, που ακολουθεί την λήξη του 3ου Μνημονίου, δηλαδή από τον Αύγουστο του 2018, μέχρι το 2022.
Σε αυτό το 4ο Μνημόνιο υπάρχει και δανεισμός, υπάρχουν και δόσεις, όπως επίσης υπάρχουν και μη δανειακά ποσά, τα οποία και αυτά δίνονται, με δόσεις! Σε τέτοια εξευτελιστικά ευτράπελα αναλώνεται το κείμενο του Eurogroup, που, ουσιαστικά αποτελεί την επιτομή του 4ου Μνημονίου.
Στο Μνημόνιο αυτό προβλέπονται, κανονικότατα, τριμηνιαίες αξιολογήσεις, από το κουαρτέτο των δανειστών (στο οποίο θα συμμετάσχει, έστω και ως μη δανειστής, πλέον, το Δ.Ν.Τ.), το οποίο, βέβαια, θα μπορεί να απαιτεί νέα μέτρα, όταν, δεν θα μπορούν να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι, οι οποίοι, μέχρι το 2022, προβλέπουν ένα ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα των ελληνικών κρατικών προϋπολογισμών, της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ και στην συνέχεια, ένα ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα, ίσο, με το 2,2% του ΑΕΠ, από το 2023, έως το 2060.
Εδώ, έχουμε να κάνουμε, με έναν μόνιμο, πλέον, ζουρλομανδύα, με μια ασφυκτική θηλιά θανάτου, που θα κρατήσουν την ελληνική οικονομία και τον πληθυσμό, σε μια παρατεταμένη ημιθανή κατάσταση, επί δεκαετίες και σε μια λιτότητα, που απλούστατα, πρακτικά και μέσα στον κύκλο της ζωής μας και της ζωής των επόμενων από εμάς, δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ.
Έτσι, η μνημονιακή επιτήρηση και ο προσδιορισμός της οικονομικής και της κοινωνικής πολιτικής της χώρας θα συνεχισθούν, ακάθεκτα και θα εκταμιεύονται δόσεις, όχι, μόνο, δανεικών χρηματικών ποσών, αλλά και χρηματικών ποσών, που δεν είναι δανεικά!
Αυτό θα συμβεί, με τις επιστροφές των κερδών των κεντρικών τραπεζών της ευρωζώνης, τα ANFAs και τα SMPs, από τα ελληνικά ομόλογα του 2014 , που είναι μη δανεικό χρήμα και τα οποία κέρδη θα επιστρέφονται, σε δόσεις και υπό τον όρο ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις θα ακολουθούν και θα εφαρμόζουν, πιστά, το περιεχόμενο των δεσμεύσεων του "προγράμματος παρακολούθησης", το οποίο βαπτίστηκε ως "μεταμνημονιακό".
Τα ποσά αυτά των κερδών των κεντρικών τραπεζών της ευρωζώνης θα μεταφέρονται, στην Ελλάδα, κάθε εξάμηνο, από το 2018, μέσα από έναν ειδικό και χωριστό λογαριασμό του ESM, και θα χρησιμοποιηθούν, για την εξυπηρέτηση του ελληνικού δημόσιου χρέους και ενώ, μέχρι τώρα, από την αρχική απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012, για την ελάφρυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους, δεν προβλεπόταν κανένας όρος για την επιστροφή τους. Το Eurogroup προσδιορίζει, εμφατικά, ότι τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους "πρέπει να περιέχουν κίνητρα που θα διασφαλίζουν ισχυρή και συνεχή εφαρμογή από την Ελλάδα των μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο του προγράμματος" και φυσικά, συνδέει τις δεσμεύσεις, που ανέλαβε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, με την επιστροφή των SMPS και ANFAs, καθώς και την κατάργηση του επιτοκίου step upκαι αναφέρεται στην "πρόθεση της Επιτροπής να ενεργοποιήσει τη διαδικασία ενισχυμένης εποπτείας τις επόμενες εβδομάδες και επίσης την υποστήριξη αυτής της προσέγγισης από τις ελληνικές αρχές»
Όσον αφορά το δανεικό χρήμα, που θα υπάρξει, μέσα στα πλαίσια του 4ου Μνημονίου, αυτό που οι ευρωζωνίτες κάνουν είναι η δημιουργία μιας γέφυρας, ανάμεσα, στην τελευταία δόση των 15 δισ. € του 3ου Μνημονίου και, στην εκταμίευσή τους, μέσα στα πλαίσια και την χρονική διάρκεια του 4ου Μνημονίου, αφού ο ESM θα εγκρίνει την εκταμίευση αυτής της 5ης και τελευταίας δόσης, του 3ου Μνημονίου, η οποία θα σπάσει σε δύο μέρη, αφού τα 5,5 δισ. €, θα πάνε (και αυτά) σε χωριστό λογαριασμό, για την εξυπηρέτηση του ελληνικού δημόσιου χρέους, ενώ τα 9,5 δισ. € θα πάνε σε ειδικό λογαριασμό, προκειμένου να υπάρξει ένα ταμειακό απόθεμα, προκειμένου να μπορεί αυτό να χρησιμοποιηθεί και αυτό, για την εξυπηρέτηση του χρέους, σε περίπτωση ανάγκης.
Όλα αυτά, θα γίνουν, μέχρι τον ερχόμενο Αύγουστο, αφού, προηγουμένως, ολοκληρωθούν οι απαραίτητες εθνικές νομικές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες και από εκεί και πέρα, τα χρήματα αυτά θα διατίθενται, ύστερα από έγκριση του κουαρτέτου των ξένων δανειστών, το οποίο θα πρέπει να συμφωνήσει, για την χρήση αυτών των ποσών. Και φυσικά, αυτό θα το πράξει, μέσα στα πλαίσια των τρίμηνων αξιολογήσεων, στις οποίες θα προβαίνει. Με αυτόν τον τρόπο θα χρησιμοποιηθούν τα 24,1 δισ. €, τα οποία αποτελούν το λεγόμενο και υποτιθέμενο "μαξιλαράκι ασφαλείας" (που, ουσιαστικά, είναι μια πιστοληπτική γραμμή στήριξης, την οποία οι ευρωζωνίτες ντρέπονται να την που με το όνομά της) και το οποίο δημιουργεί ένα απόθεμα, που επαρκεί να καλύψει τις δανειακές ανάγκες του ελληνικού κράτους, για κάτι λιγότερο, από δύο χρόνια, μετά την λήξη του 3ου Μνημονίου.
(Τελικά, αυτό, που προκύπτει είναι ότι, από το 3ο Μνημόνιο, δεν χρησιμοποιήθηκε όλο το ποσόν των 86 δισ. €, που είχε προβλεφθεί τον Αύγουστο του 2015. Ένα ποσόν, ίσο, με 24 δισ. €, θα μείνει, στον ESM και δεν θα χρησιμοποιηθεί, για την ελάφρυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους, αλλά ούτε και για την εξόφληση των δανείων του Δ.Ν.Τ., το οποίο θα μείνμει, μέσα στο πρόγραμμα του 4ου Μνημονίου, ως ουσιαστικός δανειστής).
Αυτή είναι η δανειακή και η μη δανειακή πλευρά του 4ου Μνημονίου, το οποίο, για λόγους (ευτελούς) πολιτικής προπαγάνδας, δεν αποκαλείται, έτσι, αλλά είναι ένα νέο Μνημόνιο, του οποίου οι κατασκευαστές του αρνούνται να πουν το όνομά του. Ως εκ τούτου, αυτό το νέο Μνημόνιο είναι ένα Μνημόνιο, που ντρέπεται να πει το όνομά του.
Οι ξένοι θεσμικοί δανειστές, προσπαθούν να ξεφορτωθούν την Ελλάδα, βάζοντας (υποτίθεται, για τελευταία φορά) το χέρι, στην τσέπη, αλλά δεν πρόκειται να γλιτώσουν, τόσο εύκολα. Ούτε και πρόκειται, τόσο εύκολα, να μετακυλίσουν το τεράστιο κομμάτι του ελληνικού δημόσιου χρέους, που κατέχουν οι ίδιοι (και το Δ.Ν.Τ. δεν εξαιρείται, αφού η γερμανική κυβέρνηση δεν επιτρέπει την εξαγορά του δικού του δανείου, με χρήματα του ESM), στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, ό,τι και αν πουν, ό,τι και αν επικαλεστούν. Το ποτήρι, που και αυτοί θα πιούν, θα είναι πικρό. Προφανώς, όχι τόσο πικρό, όσο αυτό που θα εξακολουθήσει να πίνει η ελληνική κοινωνία. Αλλά θα είναι και αυτό, πικρό.
Περιττό να πούμε ότι το περίφημο "γαλλικό κλειδί", για την ελάφρυνση του χρέους, πήγε στα στα σκουπίδια. Αυτή είναι η πρακτική βαρύτητα του ξιπασμένου "Manu", έναντι της αποδυναμωμένης και παραπαίουσας Angela Merkel. Απειροελάχιστη...
Προφανώς, όσο θα περνούν οι ημέρες, θα πληροφορηθούμε περισσότερα, γύρω από τα συμφωνηθέντα, στο Eurogroup. Άλλωστε, θα ακολουθήσουν οι απαραίτητες νομικές διαδικασίες, στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.
Και όπως φαίνεται, από τις πρώτες λιτές ανακοινώσεις, "θα περάσουμε καλά", τις προσεχείς δεκαετίες. "Πολύ καλά".
Βοήθειά μας...
tassosanastassopoulos.blogspot.com
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.