Επιστημονικές αποδείξεις για την συμβολή του τρόπου σκέψης και της νοητικής δύναμης στην ολιστική υγεία του ανθρώπου. Δεν θα πιστεύετε... Του Ιωάννη Σαρλά

Διαρκώς εισπράττουμε οργή και αγανάκτηση, εν πολλοίς δικαιολογημένη για την σήψη των ανθρωπίνων κοινωνιών σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η αντίδραση αποτελεί μεν δείκτη ψυχικής υγείας και ηθικής αυτοβελτίωσης. Όμως… Όμως, ο αποδέκτης των εν λόγω…παραπόνων είναι εσφαλμένος! Δεν φταίει, ούτε ο Δημιουργός, ο οποίος συνήθως κατηγορείται, ότι επιτρέπει να κυριαρχεί στην Γη η δυστυχία και η μιζέρια, αφήνοντας τα παιδάκια να πεθαίνουν από την πείνα και τους πολέμους να υπερισχύουν της ειρήνης αλλά ούτε και κάποιες αόρατες και…
αόριστες σκοτεινές δυνάμεις! Αυτό, που συμβαίνει στον πλανήτη είναι το αποτέλεσμα των δικών μας ενεργειών.       Η δύναμη του νου προκαλεί αντίκτυπο, είτε θετικό, είτε αρνητικό. Ανάλογα το πόσο ισχυρά ή όχι θα συγκρατήσει ο αναβάτης τα ηνία του άρματος της ψυχής, ο δαμάζων το ζεύγος των δύο φτερωτών ίππων σύμφωνα με τον μύθο του Ηνιόχου, ο οποίος αναλύεται στον «Φαίδρο» του Πλάτωνα. Το άσπρο άτι συμβολίζει το θυμοειδές-συναισθηματικό κομμάτι της ανθρώπινης ψυχής, εκπροσωπώντας την αφυπνίζουσα παρόρμηση, την ευαισθησία, την τόλμη και την αποφασιστικότητα. Το μαύρο άτι αναπαριστά το επιθυμητικό-ενστικτώδες μέρος της ψυχής, το ανυπάκουο, επιθετικό, πείσμον, ασταθές, το διεγείρον πάσης φύσεως σωματικών ηδονών. Ο ηνίοχος, ο εκπροσωπών την λογική, καθυποτάσσει κι εν συνεχεία κατευθύνει τις παραπάνω αντίρροπες φύσεις της ανθρώπινης ψυχής, προς την οδό της αρετής. Με όπλα την έμπνευση και την σοφία, ως κύρια συστατικά της θείας φύσης του Δημιουργού, ο ηνίοχος εμβαπτίζει μέσα τους την λογική και καθοδηγεί το άρμα της ψυχής και του πνεύματος, προς την αυτοβελτίωση και την τελείωση με προορισμό την θέωση και την ουράνια μέθεξη. Το παραπάνω ταξίδι δεν είναι τίποτε άλλο από μια αέναη μάχη, ενάντια στις φθοροποιές δυνάμεις των παθών μας. Ενάντια στα επηρμένα θηρία της ψυχής μας…       Η ανθρωπότητα έχει παραλάβει…έτη και έτη έναν παρθένο πλανήτη, έναν σφύζοντα από ενέργεια ζωντανό οργανισμό και τον έχει μετατρέψει σε…σκουπιδαριό! Οι ίδιες οι πράξεις μας επιστρέφουν στα υποκείμενά τους γυρνώντας πίσω στις εστίες τους, που δεν είναι άλλες από τους νόες των ανθρώπων. Τω καιρώ…τούτω, το ανθρώπινο γένος πληρώνει το τίμημα των πράξεών του, ως απότοκος των σκέψεών του. Η ζωή και ο θάνατος κάθε ανθρωπίνου όντως είναι οι σκέψεις του. Ο Παράδεισος και η Κόλαση κάθε ανθρωπίνου όντος είναι οι σκέψεις του. Ο Αριστοτέλης στα «Τα Μετά τα Φυσικά» έλεγε, πως μετά από αυτήν την ενσάρκωση θα εγκλωβιστούμε σε ένα αιθερικό περίβλημα, όπου θα βιώνουμε υλοποιημένες τις σκέψεις μας. Οι τελευταίες διατηρούνται στον ψυχικό φορέα και οικοδομούν ένα καινούριο χωροχρονικό συνεχές, μια νεότευκτη κατάσταση ύπαρξης, η οποία προσομοιάζει με…ταινία 3d με εμάς πρωταγωνιστές! Τα ολογράμματα, τουτέστιν οι…ήρωες αυτής της διάστασης είναι οι δικές μας σκεπτομορφές! ΕΜΕΙΣ τις έχουμε δημιουργήσει με το να σκεφτόμαστε για τους άλλους, είτε καλά, είτε άσχημα. Σε αυτόν λοιπόν τον προσωπικό μας νέο κόσμο θα λάβουμε τα επίχειρα των νοητικών μας διαδρομών.        Η διαδικασία ταύτη αποτελεί ενεργή και…εναργή απόδειξη της Συμπαντικής νομοτέλειας ή αλλιώς Ειμαρμένης, η οποία στηρίζεται στην…Διασυμπαντική σταθερά «ότι δίνεις παίρνεις.»! Σήμερα, επιχειρείται η αποκωδικοποίησή της, κυρίως με την βοήθεια της σύγχρονης Κβαντομηχανικής, αφού έχουμε φτάσει πλέον στο επίπεδο εκ των ενόντων γνωστικών πληροφοριών να ανακαλύψουμε, ότι η αφεντιά μας περιβάλλεται από έναν ενεργειακό…χυλό στοιχειωδών σωματιδίων, (ηλεκτρονίων, πρωτονίων, μειονίων κλπ) του οποίου αποτελούμε τμήμα. Ούτως ειπείν, η εκάστοτε ανθρώπινη ενέργεια, (σκέψη ή πράξη) επιστρέφει στον φορέα της και μάλιστα πολλαπλασίως, αφού η αντανάκλαση θα μας γυρίσει από όλες τις μεριές, ακριβώς λόγω της ύπαρξης αυτών των ενεργειακών σωματιδίων πανταχόθεν της παρουσίας μας. Άλλο παράδειγμα αποτελεί το φαινόμενο των «ερωτευμένων φωτονίων», όπως λέμε στην Αστροφυσική. Δύο φωτόνια, που έχουν αλληλεπιδράσει στο παρελθόν, ακόμη και στα αντίθετα άκρα του Σύμπαντος να έχουν απομακρυνθεί, εάν διαβιβάσουμε κάποιες πληροφορίες στο ένα, τότε αυτομάτως αυτές θα εντοπιστούν και στο άλλο. Η θεωρία αυτή έχει πλέον αποδειχθεί πειραματικά και αποτελεί μια πρώτη πιστοποίηση, ότι όντως υφίστανται στο Σύμπαν ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες από αυτές του φωτός αλλά εκτός του τρισδιάστατου Ευκλείδειου κόσμου μας. Παρατηρούνται σε άλλες διαστάσεις και υπό άλλες Γεωμετρίες. (για παράδειγμα Riemann). Βλέπουμε λοιπόν, πως όσο πιο εμβριθείς γινόμαστε, ερχόμενοι σε επαφή με την…κατακλυσμιαίως ανακύπτουσα καινούρια γνώση, ο Συμπαντικός Νόμος της αντανάκλασης και αλληλεπίδρασης όχι μόνο δεν αλλάζει αλλά ισχύει για όλη την πανσπερμία των δημιουργημάτων, που κατοικοεδρεύει στο Σύμπαν και για όλα τα…χωροχρονικά συνεχή! Διότι ο ΝΟΜΟΣ είναι…ΜΟΝΟΣ και εποπτεύει τους πάντες και τα πάντα!       Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ότι ο εγκέφαλος μας αποτελείται από 85 δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα ή αλλιώς νευρώνες. Μέχρι την δεκαετία του 2000 πιστεύαμε, ότι τα νευρικά μας κύτταρα έχουν χάσει την ικανότητα του πολλαπλασιασμού τους, συνεπώς με όσα νευρικά κύτταρα γεννηθήκαμε, με αυτά ή και με λιγότερα θα παραμείνουμε μέχρι το τέλος της ζωής μας. Φαίνεται όμως, πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το επιστημονικό περιοδικό The Journal of Neuroscience αναφέρει το 2002: «Ένα σημείο ορόσημο στην κατανόηση του εγκεφάλου μας, σύμφωνα με πρόσφατα τεκμήρια και σε αντίθεση με ότι ήταν αποδεκτό έως σήμερα, είναι ότι το νευρικό σύστημα των ενηλίκων μπορεί να δημιουργήσει καινούργιους νευρώνες». Η δημιουργία νέων κυττάρων στο κεντρικό νευρικό σύστημα (εγκέφαλος και νωτιαίος μυελός) ονομάζεται νευρογένεση και στηρίζεται στις μελέτες του Joseph Altman, σύμφωνα με τις οποίες ο εγκέφαλος δεν σταματά ποτέ να διογκώνεται και να αναπτύσσεται.       Συγκεκριμένα, διεπιστώθη, ότι οι εγκεφαλικοί νευρώνες των ενηλίκων θηλαστικών μπορούν να επιτελέσουν με επιτυχία την διαδικασία της μίτωσης, (διπλασιασμός του γενετικού υλικού του κυττάρου κι εν συνεχεία κυτταροδιαίρεση) όπως ακριβώς και τα νεογέννητα. Κατά συνέπεια, ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί αυτοδύναμα να οικοδομήσει καινούργιους νευρώνες, ενώ καθίσταται συνεπικουρούμενος από τον εν γένει τρόπο ζωής του εκάστοτε ανθρωπίνου όντος. Ειδικότερα, η τακτική άσκηση αυξάνει την ροή του αίματος, που μεταφέρεται στο εγκέφαλο και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση του όγκου του ιπποκάμπου, του οποίου τα βλαστοκύτταρα (κύτταρα μη διαφοροποιημένα σε εξειδικευμένο ιστό του ανθρωπίνου σώματος) μετατρέπονται σε νευρώνες. Επίσης, η διέγερση της νευρογένεσης εντείνεται με την σωστή διατροφή (γεύματα πλούσια σε αντιοξειδωτικά συστατικά) καθώς και με την…μαντέψτε! Ακριβώς! Με την θετική σκέψη, την ψυχική ευφορία και την μείωση του στρες.       Δεν είναι όμως μόνο η αύξηση της ποσότητας των νευρικών κυττάρων, η οποία συντελεί στην βελτίωση της εγκεφαλικής λειτουργίας του οργανισμού αλλά ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος, με τον οποίον τα νευρικά κύτταρα συνδέονται μεταξύ τους, ούτως ώστε να μεταφερθούν τα νευρικά ερεθίσματα (νευρικές ώσεις) από το ένα κύτταρο στο άλλο. Οι συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων ονομάζονται συνάψεις (συν+άπτω) και αποτελούν ίδιον της νευροπλαστικότητας του εγκεφάλου. Η τελευταία, επιτρέπει στους νευρώνες να αναγεννηθούν μορφολογικά και λειτουργικά αλλά και να αποκτήσουν νέες συναπτικές συνδέσεις. Έχει επιστημονικά αποδειχθεί, ότι τα νευρικά κύτταρα δύνανται να «χτίσουν» καινούριες συναπτικές οδούς με την κατάλληλη επιλογή και αξιοποίηση των εξωγενών, περιβαλλοντικών ερεθισμάτων. Όπερ σημαίνει, ότι το ανθρώπινο ον εμφανίζει την εκπληκτική ικανότητα να αυτοβελτιώνεται και να εξελίσσεται ατομικά, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα άλογα όντα, τα οποία εξελίσσονται μόνον, ως είδος!       Συνεπώς, η απεμπόληση ζημιογόνων και παθολογικών μονοπατιών από την ζωή μας και η αντικατάστασή τους με δημιουργικές ατραπούς, γεμάτες έμπνευση και όραμα, που θα αλλάξουν τον τρόπο σκέψη μας, δημιουργούν νέες, υπέροχες συνάψεις με γνώμονα την προσωπική μας ανέλιξη. ΑΥΤΗ είναι η νευροσυναπτόμενη μάθηση συνεχούς εξέλιξης, μια μάθηση ευγενούς άμιλλας, όπως ακριβώς οι συνάψεις…άπτονται απαλά κι ευγενικά, φέρνοντας σε επαφή τους δυο νευρώνες για να μεταφερθούν οι νευρικές ώσεις, μέσω των νευροδιαβιβαστών, από την μία άκρη του ανθρωπίνου σώματος, έως την άλλη! Τοιουτοτρόπως, «χτίζονται» νέες βιωματικές γνώσεις με ευγνωμοσύνη και σεβασμό, ούτως ώστε να «περάσουμε» σε έναν ανώτερο πνευματικά άνθρωπο. (άνω+θρώσκω). Επιπροσθέτως, έχει αποδειχθεί η θεωρία του Καθηγητή Eric Havelock, ότι η χρήση της αρχαίας Ελληνικής γλώσσης με την πληθώρα των λεκτικών τύπων σε σχέση με κάθε άλλη γλώσσα του πλανήτη, αυξάνει τον αριθμό των συνάψεων των νευρικών κυττάρων και κατά συνέπεια και τις μονάδες ευφυίας αυτού.       Όταν σκεφτόμαστε όμορφα και θετικά οι συνάψεις γίνονται ακόμη πιο σταθερές και βιώνουμε μια διαρκή ευδαιμονία. Αντιθέτως, κάθε φορά, που σκεφτόμαστε αρνητικά για κάποιον ή ξαναθυμόμαστε ένα αρνητικό γεγονός, ουσιαστικά το ξαναζούμε! Ταυτόχρονα, η αίσθηση του χρόνου «παγώνει» (ο λεγόμενος ψυχολογικός χρόνος) και τα δευτερόλεπτα, που περνούν μας φαίνονται αιώνες! Αυτό επηρεάζει δυσμενώς την βιοχημεία του ανθρωπίνου σώματος διότι οδηγεί στην έκκριση των ορμονών κορτιζόλης και αδρεναλίνης, οι οποίες παράγονται σε στρεσογόνες για τον οργανισμό καταστάσεις, ενώ η χρόνια δράση τους επιφέρει νοσογόνες καταστάσεις στα ανθρώπινα βιολογικά συστήματα.       Μιας και ομιλούμε όμως για νοσήματα, η ολιστική προσέγγιση της ανθρώπινης υγείας κι ευεξίας πρεσβεύει, ότι οι ρίζες της ασθενείας ξεκινούν στον ψυχισμό του ανθρώπου, πολύ πριν εκδηλωθούν στο υλικό του σώμα. Αυτό το είχαν καταλάβει οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί γι’ αυτό και στα Ασκληπιεία επιχειρούσαν να θεραπεύσουν πρωτίστως τα λεγόμενα «τέρατα της ψυχής», τους εσωτερικούς δαίμονες του ανθρώπου, τις νοσηρές σκέψεις και επιθυμίες του. Είχαν δε τοποθετήσει στην είσοδο των Ασκληπιείων χαραγμένες μαρμάρινες πλάκες με Κενταύρους, που αντιπροσώπευαν τα άλογα πάθη του ανθρώπου και Αμαζόνες, δηλαδή αρνητικά συναισθήματα, όπως οργή, θυμός και φόβος. Εισερχόμενος στο Ασκληπιείο, ο θεραπευόμενος άφηνε έξω από τις πύλες του όλα αυτά τα αρχέγονα, καταστροφικά συναισθήματα, ούτως ώστε να αρχίσει η διαδικασία του καθαρμού του και να εξαγνιστεί. Εν συνεχεία, ο ιατρός-ιερέας του Ασκληπιείου ανελάμβανε να περπατάει μία περίπου ώρα την ημέρα με τον ασθενή, προσπαθώντας να αντιληφθεί τον πραγματικό λόγο της ασθένειάς του. Η ανωτέρω μέθοδος ονομάζονταν «περιπατητική» και την είχαν υιοθετήσει, ως μορφή ίασης και ψυχοθεραπείας, τόσο ο Σωκράτης, όσο και ο Πλάτωνας με τον Αριστοτέλη. Οι φιλόσοφοι λοιπόν γνώριζαν άριστα, πως ο περίπατος διεγείρει και οξυγονώνει πολύ καλύτερα τον ανθρώπινο εγκέφαλο σε σχέση με την ακινησία!       Η ενδεδειγμένη λύση για κάθε πρόβλημα ξεκινάει και τελειώνει στο τρόπο που σκεφτόμαστε. Μπορεί ίσως να ηχεί υπερβολικό αλλά η δύναμη της σκέψης μας μπορεί να θεραπεύσει ακόμη και τις θεωρητικά ανίατες ασθένειες! Αυτό το φαινόμενο ονομάστηκε φαινόμενο placebo και σύμφωνα με αυτό ένας ασθενής, ενώ λαμβάνει ένα εικονικό φάρμακο, (για παράδειγμα…ζαχαρόνερο) παρόλα αυτά, πιστεύοντας ότι του χορηγείται μια χημική ουσία, η οποία θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, εξ'αιτίας αυτής της πεποίθησης και μόνο, παρουσιάζει βελτίωση. Η πιο αξιοσημείωτη καταγραφή περιστατικών αφάρμακης θεραπευτικής προσέγγισης στην σύγχρονη ιστορία είναι το βιβλίο του γιατρού dr. Isaac Jennings «Το δέντρο της ζωής».      Κατά συνέπεια, η επιστημονική κοινότητα γνωρίζει, ότι η πίστη ενός ανθρώπου, ότι παίρνει ένα φάρμακο, που θα τον κάνει καλά είναι ικανή να τον θεραπεύσει, ανεξαρτήτως της ισχύος του ιδίου του φαρμάκου και η δύναμη αυτής της πίστης είναι ικανή να πολλαπλασιάσει τους θεραπευτικούς μηχανισμούς, που του παρέχει η βιολογία του σώματός του! Τα εικονικά σκευάσματα (placebo) χρησιμοποιούνται ευρέως στις ιατρικές κλινικές μελέτες για τη σύγκριση της αποτελεσματικότητας των φαρμάκων, με άλλα λόγια για να πάρει άδεια κυκλοφορίας κάποιο φάρμακο πρέπει να ξεπεράσει σε κλινικές μελέτες τα ποσοστά θεραπείας από το φαινόμενο placebo. Τέτοια εμβέλεια έχει η δύναμη της σκέψης μας! Άλλωστε, ο ψυχίατρος Karl Menninger έλεγε: «Οι απόψεις μας για τα γεγονότα είναι σπουδαιότερες από τα γεγονότα αυτά καθ’ αυτά!». Αυτή η ρήση, ουσιαστικά αποτελεί μια....διασκευή της φιλοσοφίας του Στωικού φιλοσόφου Επικτήτου, ο οποίος συνήθιζε να λέει: «Τους ανθρώπους ταράζουν, όχι τα πράγματα αλλά οι δοξασίες τους για τα πράγματα!»   
Τα σέβη μου.
Αναρτήθηκε από Ιωάννης Σαρλάς