ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ. Της Μαίρης Καρρά

Το 1821 η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ έδιωξε τους Τούρκους απ’ τα εδάφη μας, μα μας άφησαν παρακαταθήκη τον ραγιαδισμο. Στην διάρκεια των  4   αιώνων   της τουρκοκρατίας έγιναν πολλές μεμονωμένες  προσπάθειες   εξέγερσης  από   αδούλωτα  ελληνικά πνεύματα,   μα  καταπνίγηκαν  αμέσως. Ο   σκλαβωμένος  Έλληνας ραγιάς ήταν αδρανής κι  ανεχόταν   να βιάζεται    απ’   τον τούρκο εξουσιαστή.   Το   μυστικό   του   τούρκου   κατακτητή   ήταν   η συνεργασία του με ντόπιους πρόθυμους προεστούς, τους οποίους χρησιμοποιούσε, για να κρατά το σκλαβωμένο γένος σε αδράνεια....
Αυτοί   ήταν   οι   Έλληνες   μπέηδες   και   κοτζαμπάσηδες,   οιδιαμεσολαβητές   μεταξύ   του   τούρκου   επικυρίαρχου   και   τουΈλληνα   ραγιά.   Ήταν   φοροεισπράκτορες-χωροφύλακες   για   την επιβολή της τάξης και ρουσφετολόγοι για την επίλυση θεμάτων των ραγιάδων.         Ο   αδρανής   ραγιάς   ξεσηκώθηκε,   μόνο   όταν   οι   Έλληνες επαναστάτες   εξουδετέρωσαν   τους   κοτζαμπάσηδες   και   τους έφεραν   με   το   μέρος   της   Επανάστασης.   Τότε   μόνο   πέτυχε   η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, αλλά μετά την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ οι μορφωμένοι κοτζαμπάσηδες   κι   έμπειροι   περί   την   εξουσία,   εισήλθαν   στην πολιτική καταλαμβάνοντας την θέση της ολιγαρχίας. Επειδή όμως δεν   είχαν   παραγωγική   νοοτροπία   και   το   μόνο   που   ήξεραν   να κάνουν, ήταν διαμεσολάβηση και ρουσφέτια, δημιούργησαν έναν τεράστιο   κρατικό   μηχανισμό,   για   να   υποδουλώσουν   ξανά   τον ραγιά, να μείνουν οι ίδιοι αυτόνομοι και να συνεχίσουν να τον εκμεταλλεύονται,   παίζοντας   τους   διαμεσολαβητές,   μεταξύ   του απρόσωπου   κράτους   και   του   ραγιά,   μέσω   της   εκλογικής πελατείας.            Ο Έλληνας ραγιάς βρέθηκε πάλι σε  περιβάλλον σκλαβιάς, χωρίς να μπορεί να αντιληφθεί (όπως και σήμερα), ποιος είναι ο αόρατος   εχθρός   του,   που   τον   κρατάει   δέσμιο   και   τον εκμεταλλεύεται.   Το   ίδιο   λοιπόν   φαινόμενο   συνεχίζεται   μέχρι σήμερα.   Άλλωστε   το   μοναδικό   στον   κόσμο   φαινόμενο   της οικογενειοκρατίας   στην   πολιτική   το   αποδεικνύει.   Για   να εντοπίσουμε   τις   ομοιότητες   και   τα   ίδια   λάθη   που   έγιναν   και δυστυχώς   επαναλαμβάνονται…   κάναμε   αυτή   την   αναφορά   στα δίσεκτα χρόνια της τουρκικής υποδούλωσης, ελπίζοντας να μας

γίνουν μάθημα. Για τον ίδιο λόγο έχει ενδιαφέρον να θυμηθούμε ποιοι   ήταν   αυτοί   οι   απλοϊκοί   «αγράμματοι»   επαναστάτες,   που έβαλαν   μπροστά   τα   στήθη   τους   κι   έγιναν  ΗΡΩΕΣ  και   στους οποίους χρωστάμε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ!   Ο ΕΝΙΑΙΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΣΑ ΞΕΧΑΣΑΜΕ!    Ο κορυφαίος αγωνιστής του ‘21 ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΟΥ γεννήθηκε   στα   1797   στο   Αβορίτι   της   Δωρίδας   από   φτωχούς γονείς   και   κατά   την   διάρκεια   του  ΑΓΩΝΑ  τον   αποκαλούσαν «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΗ»  για   το   ψηλό   του   ανάστημα   και   μ’   αυτόπαρέμεινε στην ιστορία. Εκτός απ’ τις ηρωικές του πράξεις αυτόςο   μεγάλος   Έλληνας,   κληροδότησε   στις   νεότερες   γενιές   ένα αθάνατο   μνημείο   ύφους,   ήθους,   λόγου   και   περιεχομένου,   τα ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ  του.   Άρχισε  να  γράφει  στο  Άργος   τον Φεβρουάριο του 1829 με σκοπό να διδάξει και να φρονηματίσει τους   μεταγενέστερους   και   συνέχισε   μέχρι   το   1851,   ώσπου   οιδραματικές   περιπέτειες   της   ζωής   του   τον   ανάγκασαν   να σταματήσει.  Φρόντιζε όμως να  διαφυλάττει το χειρόγραφό του,γιατί  πίστευε  ότι  και μ’   αυτό  τον  τρόπο  κάνει το   καθήκον  του απέναντι στον τόπο και την ιστορία του.      «Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες ΄Ελληνες, σποράτης εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία,   διότι   η   Φραγκιά   δεν   μας   θέλει   με   τέτοιο   ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα για τα νέα παθήματα. Καιεπήγα εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια καιελιβάνισα λιβάνι καλόν αγιορείτικον. Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες κι άθρησκοι, ό,τ ι πολύτιμον τζιβαϊρικόν έχομεν. Τα τσογλάνιατου   τρισκατάρατου   του   Πάπα   μας   θέλουν   Φραγκεμένους.   Μην αφήσετε   Αγιοί   μου   αυτά   τα   γκιντί   πουλημένα   κριγιάτα   τηςτυραγνίας,  να   κασκαρέψουν   και  να  αφανίσουν   τους  ΄Ελληνες, κάνοντας   περισσότερο   κακό   από   αυτά   που   καταδέχθηκεν   ο Τούρκος ως τίμιος εθχρός μας».    "Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμε εις τον σβέρκο μας, να μη μανθάνουν   τα   παιδιά   μας   Χριστόν   και   Παναγίαν,   διότι   θα   μας παρεξηγήσουν   οι  ισχυροί.   Και   βγήκαν   ακόμη  να   ποτάξουν   την Εκκησίαν,  διότι  έχει  πολλήν  δύναμη   και   την  φοβούνται.  Εμείς, στη σκιά του Τίμιου Σταυρού επολεμήσαμε, αλούθε, σε κάστρα,σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. Κι αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τονάπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας!Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας,τους ζυγίζουν άναντρους κι απόλεμους. Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι και κάθε πόνον και δυστυχίαν.»  ΑΚΟΜΑ   ΚΑΙ   ΣΗΜΕΡΑ   ΜΑΣ   ΔΙΝΕΙ   ΤΟ   ΚΑΛΟ   ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ   ΤΗΣΠΙΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΦΩΝΑΖΕΙ:« Ν Τ Ρ Ο Π Η   Σ Α Σ     Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ ! »          ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ 1792 – 1828«ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ»        Στρατιωτικός, λόγιος κι αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας, πουγεννήθηκε   την   1η   Δεκεμβρίου   1792   στην   Κωνσταντινούπολη,πρωτότοκος  γιος  του   Κωνσταντίνου  Υψηλάντη.   Ανατράφηκε   σε περιβάλλον   που   διαπνεόταν   από   έντονο   πατριωτισμό   κι   έλαβεεκλεκτή   μόρφωση.   Στην   Πετρούπολη,   όπου   ακολούθησε   τον πατέρα   του,   φοίτησε   στην   Σχολή   του   Σώματος   των   Βασιλικών Ακολούθων   και   στην   συνέχεια   υπηρέτησε   στα   σώματα   τηςαυτοκρατορικής φρουράς. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα,   ενώ   στην   μάχη   της   Δρέσδης,   στις   27   Αυγούστου1813, έχασε το δεξί του χέρι. Τον Μάρτιο του 1820 ο Εμμανουήλ Ξάνθος   του   πρόσφερε   την   αρχηγία   της   Φιλικής   Εταιρείας.   Την αποδέχθηκε στις 12 Απριλίου, αφού πρώτα έγιναν δεκτοί οι όροι του κι αμέσως άρχισε την οργάνωση του σχεδίου για την έναρξη της Επανάστασης.          Με επιστολή του στον αυτοκράτορα Αλέξανδρο υπέβαλε την παραίτησή του   από  τον  ρωσικό   στρατό  και   αναγγέλλοντας την Ελληνική   Επανάσταση   ζήτησε   την   αρωγή   του.   Αμέσως   μετάεπιδόθηκε   στην   δημιουργία   στρατού   και   συγκρότησε   τον   ΙερόΛόχο.   Όμως   με   την   ενθάρρυνση   του   Ιωάννη   Καποδίστρια πείσθηκε ότι έπρεπε να επισπεύσει την προπαρασκευή της και τονΙούνιο   του   1820   εγκαταστάθηκε   στην   Οδησσό.   Πέρασε   τονποταμό   Προύθο   στις   22   Φεβρουαρίου   1821   και   δύο   μέρες αργότερα   ύψωσε   την   Σημαία   της   Επανάστασης   στο   Ιάσιο   της Μολδοβλαχίας, όπου απαγορευόταν  η   παραμονή   του τουρκικού στρατού. Εκεί ο Υψηλάντης εκφώνησε το ιστορικό του διάγγελμα και το τύπωσε στις 24 Φεβρουαρίου 1821. Το περιεχόμενο αυτού του διαγγέλματος είναι συγκινητικό εάν λάβει κανείς υπ' όψη του ότι τέτοια λόγια δεν είχαν ακούσει ποτέ οι Έλληνες και μάλιστα σε έντυπο   εγκύκλιο.   Το   κείμενο   αυτό   ήταν   το   πρώτο   πού εμφανιζόταν δημόσια.         Αυτό   το   έντυπο   ήταν   αρκετό   για   την   αυστριακή αντικατασκοπεία  να  τον   συλλάβει  (σ'   αυτήν   τον   παρέδωσαν   οι Οθωμανοί   μετά   την   μάχη)   και   να   τον   κλείσει   στο   Τερεζίν   μια φυλακή-οχυρό   της   Βοημίας.   Η   συνέπεια   τέτοιων   διαγγελμάτωνήταν η ποινή του θανάτου για εσχάτη προδοσία και τρομοκρατία. Η Ελλάδα ήταν ακόμα υπό τουρκική κατοχή. Στις 7 Ιουνίου 1821 ο   στρατός   του   Υψηλάντη   καταστράφηκε   στη   μάχη   του Δραγατσανίου   και   υποχώρησε   προς   τα   αυστριακά   σύνορα.Παραδόθηκε   στους   Αυστριακούς,   φυλακίστηκε   και απελευθερώθηκε στις   24   Νοεμβρίου  1827.   Η  κλονισμένη  υγεία του   δεν   του   επέτρεψε   να   βοηθήσει   το   επαναστατημένο   έθνος. Πέθανε στη Βιέννη δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του, στις 31Ιανουαρίου του 1828. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣΠΡΩΤΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣΌταν ο Καποδίστριας αποφάσισε οριστικά να αφήσει την Ρωσία και να κατέβει για πάντα στην Ελλάδα, πρώτη του δουλειά ήταν να πουλήσει τα έπιπλά του. Ήταν καλοκαμωμένα κι ακριβά και αντα   έφερνε   μαζί   του   στην   Ελλάδα   θα   ήταν   πρόκληση   για   τουςφτωχούς Έλληνες. Υπάρχουν σήμερα καταστάσεις των πολιτικών που   μπορούν   να   θεωρηθούν   πρόκληση;   Τα   πούλησε   όλα   και κατάφερε να εισπράξει απ' αυτά 50.000 ρούβλια. Όλα αυτά τα ρούβλια   τα   έστειλε   σε   Έλληνες   σιτέμπορους   στην   Οδησσό   καιτους παρακινούσε να προσθέσουν κι αυτοί ό,τι ήθελαν. Με όλο το ποσόν θα  αγόραζαν σιτάρι  και θα  το  έστελναν στους  Έλληνες,που πεινασμένοι αγωνίζονταν για την λευτεριά τους. Οι Έλληνες σιτέμποροι της Οδησσού σεβάστηκαν την επιθυμίατου  Καποδίστρια και  διπλασίασαν  τις  50.000 ρούβλια  που  τους έστειλε. (έδωσε το καλό παράδειγμα) Φόρτωσαν πέντε καράβια σιτάρι κι έστειλαν από ένα στα Ψαρά, στην Ύδρα και στις Σπέτσες.Τα   άλλα   δύο   τα   έστειλαν   στ'   Ανάπλι   για   να   εφοδιάσουν   τον στρατό.   Κι   όταν   έγινε   Κυβερνήτης   της   Ελλάδας   δήλωσε:«εφ'όσον   τα   ιδιαίτερα   εισοδήματά   μου   αρκούν   διά   να   ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα,ενώ   ευρισκόμεθα   εις   το   μέσον   ερειπίων   και   ανθρώπων βυθισμένων   εις   εσχάτην   πενίαν.   Ελπίζω   ότι   όσοι   εξ'   υμώνσυμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότιεις   τας   παρούσας   περιπτώσεις,   όσοι   ευρίσκονται   εις   δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με   τον   βαθμό   του   υψηλού   υπουργήματός   των   και   με   τας εκδουλεύσεις των, αλλά ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούνα κριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της».            
Ιωάννης  Καποδίστριας  Εν Πόρω τη 8 Ιουνίου 1828...
ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΜΕΤΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ