​Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΟΥ ΑΜΜΩΝΑ Γράφει η ΜΑΙΡΗ ΚΑΡΑ

Το Μαντείο του Άμμωνα βρισκόταν σε όαση μέσα στην αμμώδη και άνυδρη έρημο της Λιβύης. Το πλάτος της όασης ήταν 40 στάδια (7,5 χλμ) και ήταν γεμάτη ήμερα δένδρα, ελιές και φοίνικες. Αν η αποτύπωση των ορίων της ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ έγινε την 20η Ιανουαρίου 331 π.Χ., ο Αλέξανδρος πρέπει να εισήλθε στον περιτειχισμένο χώρο στο τέλος του Ιανουαρίου, ή την 1η του Φεβρουαρίου, ανάλογα με την ταχύτητα που κάλυψε τους 15 σταθμούς απ' το Νείλο ως το ΜΑΝΤΕΙΟ.  Αν ο σχεδιασμός της Αλεξάνδρειας έγινε στην επιστροφή του απ' το Μαντείο, τότε η επίσκεψη πρέπει να έγινε το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου. Για το τι ακριβώς συνέβη στο Μαντείο έχουμε πολλές παραλλαγές και στην αρχαιότητα ίσως να υπήρχαν ακόμη περισσότερες, αφού το θέμα και μεταφυσικό ήταν και αφορούσε την θεοποίηση του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ....

  Λογικά μπορεί κανείς να υποθέσει πως οι «σύμβουλοι επικοινωνίας», τού δημιούργησαν μια συγκεκριμένη ιστορία, η οποία παραλλάχθηκε στην συνέχεια απ' τους ιστορικούς και μυθιστοριογράφους, ανάλογα με το ύφος και τις αντιλήψεις του καθενός. Στην παραλλαγή του ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ο Προφήτης του Μαντείου του Αμμωνα, για λόγους φιλοφρόνησης φέρεται να προσφώνησε τον Αλέξανδρο στα ελληνικά, αλλά επειδή δεν τα μιλούσε καλά αντί να πει «ὦ, παιδίον» είπε «ὦ, παιδίος».

 Αμέσως διαδόθηκε (φαίνεται πως κάποιος φρόντισε να διαδοθεί) η φήμη, ότι ο Προφήτης προσφώνησε τον Αλέξανδρο «ὦ, παῑ Διός». Δηλαδή ο Αλέξανδρος φέρεται σα να εκμεταλλεύθηκε τα άσχημα Ελληνικά του Αιγύπτιου Ιερέα, για να διακηρύξει, ότι ένα παγκόσμιας αναγνώρισης Μαντείο, τον αναγνώριζε ως ΓΙΟ του Ανώτατου Θεού της ΑΙΓΥΠΤΟΥ.  

  Στην παραλλαγή του ΔΙΟΔΩΡΟΥ και του ΚΟΥΡΤΙΟΥ ο Προφήτης φέρεται να είπε «χαίρε, παιδί μου και η προσφώνηση αυτή είναι απ' τον θεό»  κι ο Αλέξανδρος να απάντησε: «Το δέχομαι, πατέρα και στο εξής θα αποκαλούμαι γιος σου». Εδώ ο πονηρός Ιερέας φέρεται να έσπευσε να προσφέρει στον Αλέξανδρο, αυτό που ήθελε. Και στις δυο παραλλαγές ο Αλέξανδρος πάντα γενναιόδωρος προς τους συνεργάτες του, αφιέρωσε στο Ναό σημαντικά ΑΝΑΘΗΜΑΤΑ.

   Ο ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ λέει ότι είχε στείλει νωρίτερα ανθρώπους του για να δωροδοκήσουν τους Ιερείς για να πουν όσα ήθελε να ακούσει. Κι όταν μπήκε στο Ναό, οι Ιερείς τον ζητωκραύγασαν «αυθόρμητα» ως γιο του Άμμωνα. Ο ΑΡΡΙΑΝΟΣ που δεν εγκρίνει την επιλογή του Αλεξάνδρου να ανακηρυχθεί Θεός, λέει λακωνικά, ότι ο Αλέξανδρος «άκουσε αυτά που επιθυμούσε».

   Στο Μαντείο του Άμμωνα οι Ιερείς τον υποδέχτηκαν θερμά, αναγνωρίζοντάς τον ως γιο του Άμμωνα και ταυτίζοντάς τον με τον ΔΙΑ. Ο Αλέξανδρος δέχτηκε αυτό τον τίτλο και τον υιοθέτησε. Αυτή η επιλογή του τον βοήθησε στην αποδοχή και λατρεία απ' τον τοπικό πληθυσμό, γύρω απ' το πρόσωπό του. Από τότε ο Αλέξανδρος συχνά απεικονίζεται με κέρατα κριού, ώστε να αντιπροσωπεύεται η θεϊκή του ΚΑΤΑΓΩΓΗ. 

   Ο τιμητικός χαρακτηρισμός του Μεγάλου Αλεξάνδρου ως γιος του Άμμωνα, που του απηύθυνε ο Προφήτης στο Ιερό του Άμμωνος Διός εξ ονόματος του Θεού, ήταν - όπως πίστευε ο Αλέξανδρος - αποκάλυψη του ίδιου του Θεού. Εξάλλου ο ίδιος δήλωνε συχνά, πως είχε μέσα του κάποια θεϊκή δύναμη. Αυτό το πιστευε σ' όλη του τη ζωή, χωρίς όμως ποτέ να θεσπίσει στην Αυτοκρατορία την λατρεία του προσώπου του, ούτε να απαρνηθεί ποτέ τον φυσικό του πατέρα ΦΙΛΙΠΠΟ.

   Μέχρι την επίσκεψή του στο Μαντείο ο Αλέξανδρος δεν είχε εκδηλώσει πρόθεση να θεοποιηθεί. ΄Ομως τα περιγραφόμενα ως περιστατικά κατά την εκεί επίσκεψή του, δείχνουν ότι είχε πάρει την απόφασή σου. Στην Αίγυπτο, όπου ο Ανώτατος Αρχων ήταν γιος Θεού, του ήταν ασφαλώς χρήσιμο, να τον αναγνωρίσει ως γιο του ο ανώτατος θεός της ΧΩΡΑΣ.  

  Εκεί άκουσε απ' τον Φιλόσοφο ΨΑΜΜΩΝΑ, ότι όλοι οι άνθρωποι διοικούνται απ' τον Θεό, άρα θα τους διοικούσε ευκολότερα, αν ήταν κι ο ίδιος Θεός. Αυτές οι πολύ χρήσιμες επαφές και συζητήσεις πρέπει να έγιναν στην Μέμφιδα, την πρωτεύουσα του ενωμένου βασιλείου της ΑΙΓΥΠΤΟΥ.

   Στην παράδοση αναφέρεται ακόμα ότι, στην ερώτηση του Αλεξάνδρου αν είχε τιμωρήσει τους φονιάδες του πατέρα του, ο Προφήτης τον πρόσταξε επιτακτικά να μην βλασφημεί, διότι πατέρας του ήταν ο Άμμων (τον οποίο οι Έλληνες αντιστοίχιζαν προς τον Δία), τον οποίο κανείς δεν μπορούσε να σκοτώσει κι ότι οι φονιάδες του θνητού Φιλίππου είχαν όλοι ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ. 

​ O

 Αλέξανδρος που δεν ήταν θρησκόληπτος και η συνωμοσία για την δολοφονία του πατέρα του είχε εξιχνιαστεί, άρα δεν μπορεί να ήταν δική του η αμφιβολία, στην οποία ζητούσε απάντηση. Η δυσμένεια του Φιλίππου και της ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ -στην οποία είχαν πέσει παλαιοτέρα - πυροδότησε τις εικασίες (από τότε μέχρι και σήμερα), ότι στην συνωμοσια κατά του Φιλίππου είχαν συμμετάσχει ο Αλέξανδρος κι η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ.   

 Η διαβεβαίωση του Θεού ότι δεν υπήρχαν ατιμώρητοι συνωμότες, πρέπει να σκόπευε στην οριστική απαλλαγή τους απ’ αυτές τις υποψίες. Στην συνέχεια ο Αλέξανδρος ρώτησε, αν ο Θεός θα τον κάνει κυρίαρχο όλων των ανθρώπων και φυσικά ο Προφήτης απάντησε, ότι αυτή ήταν η θέληση του Θεού. Θα ήταν άλλωστε παράλογο να αρνηθεί ο Θεός στον γιο του, την κυριαρχία πάνω σε όλα τα ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ.

  Παίρνοντας απ' τον Αμμωνα ένα εξαιρετικό εργαλείο διοίκησης των Ασιατών, επέστρεψε στην Μέμφιδα, είτε απ' τον ίδιο δρόμο (ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ) είτε κατευθείαν (ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ). Την άποψη του Αριστόβουλου ενισχύουν οι ιστορικοί, που δέχονται τον σχεδιασμό της Αλεξάνδρειας στην ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ. 

  Ο Άμμων ή Άμμων Ρα ήταν μια Αιγυπτιακή θεότητα, της οποίας το όνομα σημαίνει «κρυμμένος». Αρχικά ήταν ένας τοπικός Θεός των Θηβών. Γύρω στο 2000 π.Χ. ταυτίστηκε με τον Θεό ήλιο Ρα ή Ρε της Ηλιούπολης κι αναγνωρίστηκε Βασιλιάς των Θεών και δημιουργός όλων των ΠΛΑΣΜΑΤΩΝ.

 Οι ιερείς του Άμμωνα απέκτησαν τεράστια δύναμη και ο επικεφαλής θεωρούνταν ισότιμος του ΦΑΡΑΩ. Χαρακτηριστικό του έμβλημα ήταν το στρογγυλό κόσμημα του κεφαλιού, που πάνω του ορθώνονταν δυο φτερά. Στην μπροστινή όψη των πλευρών ήταν προσκολλημένος ο δίσκος του Ήλιου. Το ιερό ζώο της θεότητας ήταν το ΚΡΙΑΡΙ, που ήταν σύμβολο εξουσίας και μεγάλης δύναμης. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Αλέξανδρος απεικονίζεται σε αρχαία νομίσματα ως «δικέρατος» ΒΑΣΙΛΙΑΣ.

  Στην περίοδο του Νέου Βασιλείου η λατρεία του Άμμωνα έφτασε στην ακμή της. Ο πιο σπουδαίος Ναός του με τεράστιες διαστάσεις βρισκόταν στο Καρνάκ ένα μικρό χωριό στις όχθες του Νείου. Στην Ελλάδα υπήρχαν απομονωμένοι τόποι λατρείας της θεότητας, όπως στην Άφυτο της μακεδονικής Παλλήνης, στο Γύθειο και στις Θήβες της ΒΟΙΩΤΙΑΣ.