Η ιστορία της Κατερίνας είναι περίπλοκη. Είναι από αυτά που λες “μην μου τύχουν”! “Δεν ξέρω ποιανού είναι η 6χρονη κόρη μου“.. παραδέχεται με απόλυτη ειλικρίνεια. Την ίδια χρονική περίοδο κοιμήθηκε και με τον άντρα της, Στέλιο, αλλά και με το γιο του άντρα της, Κώστα....
Βρίσκεται σε απόγνωση και περιμένει τη συμπαράστασή σας!
Γεια σας! Είμαι η Κατερίνα και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας την… περίεργη ιστορία μου.
Πραγματικά είμαι σε απόγνωση και θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας… Θα σας παρακαλούσα μόνο να μην είστε αυστηροί μαζί μου γιατί είμαστε άνθρωποι και όλοι έχουμε αδυναμίες…
Το τρίγωνο μεταξύ πατέρα και γιου παραπέμπει στην «Αναστασία», μία παλιά σειρά που παιζόταν στην τηλεόραση. Στη δική μου όμως περίπτωση, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα…
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Όταν παντρεύτηκα τον Στέλιο, ήμουν 24 ετών. Ήταν ο εργοδότης μου, 45 ετών, διαζευγμένος και είχε έναν γιο γύρω στα 20, τον Κώστα. Ο Στέλιος ήταν ένας γοητευτικός άντρας με έντονη προσωπικότητα.
Από τις πρώτες μέρες στο γραφείο, μου έδειξε ανοιχτά το ενδιαφέρον του κάτι που γοήτευσε και με έκανε να νιώθω ξεχωριστή.
Δεν άργησε η στιγμή που μου πρότεινε να βγούμε εκτός δουλειάς και δέχτηκα κατευθείαν. Η αλήθεια είναι ότι αν και ήταν αρκετά μεγαλύτερος από εμένα, μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που τον είδα!
Χωρίς καλά καλά να καταλάβω πως έγινε, αρχίσαμε και βγαίναμε για κάποιο διάστημα και πολύ σύντομα μου έκανε πρόταση γάμου. Φυσικά και δέχτηκα αφού ένιωθα ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί του!
Η συμβίωση με τον Στέλιο ήταν σε γενικές γραμμές καλή. Περνούσαμε όμορφα και συνεχώς μου έδειχνε πόσο με αγαπάει. Λίγο πριν το γάμο, γνώρισα τον γιο του, τον Κώστα.
Τον συμπάθησα πολύ από την αρχή γιατί ήταν ένα ώριμο παιδί και του άρεσε που ο πατέρας του θέλησε να ξαναφτιάξει τη ζωή του, έστω και με κάποια που ήταν 20 χρόνια μικρότερη από αυτόν. «Θα μπορούσες να ήσουν αδερφή μου», μου έλεγε πολλές φορές μεταξύ σοβαρού και αστείου.
Ο Κώστας έμενε με τη μητέρα του και δεν τον βλέπαμε και πολύ συχνά. Συνήθως σε γιορτές και καμία Κυριακή που μαζευόμασταν για φαγητό στο σπίτι.
Δύο χρόνια μετά τον γάμο μας, συνέβη κάτι τραγικό. Η πρώην γυναίκα του άντρα μου, η μαμά του Κώστα δηλαδή, σκοτώθηκε σε ένα τροχαίο δυστύχημα. Εκεί άλλαξαν τα πάντα… Πιο πολύ από όλους, όπως ήταν λογικό, επηρεάστηκε η ζωή του Κώστα.
Λίγες μέρες μετά την κηδεία της μαμάς του, ο Στέλιος μου ζήτησε να μείνει μαζί μας ο Κώστας μέχρι να καταφέρει να σταθεί ξανά στα πόδια του. Η αλήθεια είναι ότι ήταν σαν ένας «ζωντανός-νεκρός». Ανησυχούσαμε πολύ για την υγεία του.
Φυσικά και δέχτηκα χωρίς καν να το σκεφτώ.
Η συγκατοίκηση έφερε εμένα και τον Κώστα πολύ κοντά. Στην αρχή ένιωθα ότι του κάλυπτα σε ένα ελάχιστο βαθμό την απουσία της μητέρας του. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έκλαιγε στην αγκαλιά μου και μου έλεγε ιστορίες από το παρελθόν.
Ο Στέλιος έλειπε συνέχεια στη δουλειά με αποτέλεσμα τις περισσότερες ώρες της ημέρας να είμαστε οι δυο μας στο σπίτι, να μαγειρεύουμε, να βλέπουμε ταινίες και γενικά να περνάμε χρόνο μαζί.
Αναρτήσεις
Έτσι και αλλιώς της οικογένειας είναι. Που είναι το προβλημα;
ΑπάντησηΔιαγραφή