ΥΠΕΡΑΝΩ ΚΑΘΕ ΥΠΟΨΙΑΣ -Άνδρες φορούσαν φουστάνια και ζούσαν 2 ημέρες ως γυναίκες (φώτο). Στην Ελλάδα το κάνουν ανάποδα, ... στη Βουλή ολο το χρόνο

Επιχειρηματίες, λογιστές, βιβλιοθηκάριοι, φαρμακοποιοί, εκδότες. Άνδρες που στην καθημερινότητά τους φόραγαν κουστούμια και διέπρεπαν στον εργασιακό τους χώρο, αλλά τα Σαββατοκύριακα γίνονταν η Φελίσιτι, η Σύνθια, η Τζέιλ, η Σάντι, η Φιόνα, η Βιρτζίνια και η Σουζάνα....

Ήταν η αυγή του 1960 και εκείνοι φορώντας λευκά γάντια, σεμνά φορέματα και χαμηλά τακούνια έρχονταν ανεπιτήδευτα σε επαφή με τη γυναικεία τους φύση. 
Καταφύγιό τους το Casa Susanna, μία εξοχική κατοικία στην επαρχία της Νέας Υόρκης, το μέρος που μπορούσαν να νιώσουν σπίτι τους, μακριά από τα επικριτικά βλέμματα.





Σε μια εποχή που το γένος ήταν βιολογικά προσδιορισμένο, αυτοί οι «πρόσφυγες του φύλου», όπως συνήθιζαν να αποκαλούν την παρενδυσία* οι κλινικοί ψυχολόγοι, μπορούσαν να χάσουν τη δουλειά τους και την ελευθερία τους αν αποκαλυπτόταν τι έκαναν.

 Και έτσι κρατούσαν τους θηλυκούς εαυτούς τους κρυφούς στην καθημερινότητα και τους άφηναν ελεύθερους μόνο για δύο μέρες. (*παρενδυσία: Η πρακτική του να ντύνεται ένας άνδρας με γυναικεία ρούχα).





Οι ιστορίες τους δεν ήταν γνωστές μέχρι που αρκετές δεκαετίες μετά τη δημιουργία του Casa Susanna ο Robert Swope και ο Michel Hurst, δύο έμποροι αντικών, βρήκαν σε ένα παζάρι στο Μανχάταν εκατοντάδες φωτογραφίες των επισκεπτών του σπιτιού. 


Άνδρες ντυμένοι με γυναικεία ρούχα που πόζαραν ευτυχισμένοι μπροστά στον φωτογραφικό φακό, έπαιζαν χαρτιά, έτρωγαν, διασκέδαζαν. 

Γυναικείες παρουσίες που έμοιαζαν με τις γειτόνισσες της διπλανής πόρτας και όχι με drag queens που ήθελαν πολλοί να πιστεύουν ότι ήταν. 

Οι δύο έμποροι αντικών, ενθουσιασμένοι με το εύρημά τους και με όσα αυτό αποκάλυπτε, αποφάσισαν να εκδώσουν τις φωτογραφίες σε ένα βιβλίο με τίτλο «Casa Susanna», το οποίο εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Powerhouse Books και αμέσως έκανε πάταγο, κυρίως στο χώρο της μόδας και της δημιουργίας ρούχων.