Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

Έτσι, για το αρχείο σας. Ὅταν οἱ γόνοι ἐμπόρων ναρκωτικῶν τιμῶνται γιά τήν προσφορά τους στόν Πολιτισμό καί τήν Κοινωνίαν ...(Ένα ρεπορτάζ, που αποκαλύπτει πως η σημερινή κατάντια της Ελλάδας, δεν είναι τυχαία)

ΦΩΤΟ. Ὁ Δήμαρχος Ναυπλίου κ. Κωστοῦρος βραβεύει τήν κ. Φλωρίκα σέ ἐκδήλωσιν πρός τιμήν της στίς 8 Μαρτίου 2017
Εἶναι συνήθεια,γνωστή πλέον,φαντάζομαι,τοῖς πᾶσι,οἱ ἀγαθοεργίες καί χορηγίες τῶν ἐχόντων καί κατεχόντων,πού κρατᾶ ἀπό πολύ παλαιά. 
Συνήθεια πού τρόπον τινά ἐξευμενίζει (!) τά ἀρνητικά αἰσθήματα τῶν πολλῶν μή ἐχόντων καί κυρίως μή κατεχόντων ἀπέναντι στούς λίγους πού κρατοῦν στά χέρια τους τήν ἰσχύν τοῦ χρήματος...
Ἀλλά καί πού ἀποτελεῖ τό μέσον καί τήν ὁδόν τῆς ἐπικρατήσεώς τους,ὡς ἀναγκαιότητος,στά κοινά,τά πολιτιστικά,τήν πολιτικήν...
Ἑνός χρήματος πού σαφῶς καί ἡ προέλευσίς του δέν μπορεῖ νά εἶναι καθαρά καί ἐξ ἐπιπόνου ἐργασίας ἀπότοκος. Διότι, ὅπως λέει καί ἡ λαϊκή ῥῆσις,πού πάντα σοφός ἐστί : « Δούλεψε νά φᾶς καί κλέψε νά ἔχῃς»,κάτι πού ἀποδεικνύεται ἐκ τῆς βιώσεως ἐξ οὖ καί ἡ σοφία τῆς ῥήσεως !
Μέσῳ αὐτῶν, τῶν ἀγαθοεργιῶν καί φιλανθρωπιῶν κυρίως δέ τῶν χορηγιῶν, βλέπουμε συχνά-πυκνά τίς ἡγεσίες,μικρές ἤ μεγάλες,νά προχωροῦν σέ τιμές τῶν ...εὐεργετῶν καί ἀνακηρύξεις αὐτῶν σέ μεγάλους εὐεργέτες καί χορηγούς ! Ἀκόμη καί σέ Ἄρχοντες ! Ναί,ὑπάρχουν ἀκόμη τά κατάλοιπα τῶν ὀφφικίων τοῦ Φαναρίου τῆς Ὀθωμανοκρατίας !
ἡ ...τέχνη στό Φουγάρο...

Μία τέτοια ...τιμή,ἔγινε στήν κυρία Φλωρίκα Κυριακοπούλου,τήν ἰδιοκτήτρια τοῦΦουγάρου (καλλιτεχνικός πολύ-χῶρος,λέγεται...) ἀλλά καί μιᾶς ἐκ τῶν μεγάλων χορηγῶν τοῦ Μαραθωνίου τοῦ Ναυπλίου (δέν εἶναι τοῦ παρόντος ἀλλά κάποια στιγμή θά ἐκφράσω καί τήν ἄποψίν μου ἐπί τῆς δαπανηροτάτου αὐτῆς ἐκδηλώσεως ).
Ἔτσι, τιμήθηκε ἀπό τόν Δῆμο Ναυπλίου,ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς γυναίκας (ἄλλη ἀνοησία οἱ καθιερώσεις Παγκοσμίων ἡμερῶν,πού ἔχουν καθιερωθῆ πρός ὡφέλειαν κάποιων...). 


Διαβάζουμε ἀπό τοπικό μέσον ἐνημερώσεως : « επιλογή του Δήμου Ναυπλιέων να γιορτάσει την «Ημέρα της Γυναίκας» τιμώντας την Φλωρίκα Π. Κυριακοπούλου. Την ξεχωριστή γυναίκα που έχει διακριθεί διεθνώς για την προσφορά της στον Πολιτισμό, την Οικονομία, το Περιβάλλον και την Κοινωνία. Μια προσωπικότητα που αγάπησε το Ναύπλιο και του προσέφερε όσα, ίσως, κανένας άλλος μέχρι σήμερα.»

 

Δέν ξέρω πῶς ἐννοεῖται ἡ «παγκόσμια προσφορά» της στόν πολιτισμό,τήν οἰκονομία,τό περιβάλλον καί τήν κοινωνία,ὅπως γράφουν στό κείμενον τῆς ἐφημερίδος καί φαντάζομαι τά ἴδια καί ...σπουδαιότερα θά ἐκφώνησε καί ὁ Δήμαρχος Ναυπλίου πού τήν τίμησε,ἀλλά κάποια ἰδέα μποροῦμε νά πάρουμε ἄν δοῦμε λ.χ. στήν Τέχνη τήν ὁποίαν καί λέει πώς ἐκπροσωπεῖ λόγῳ Φουγάρου,τόν καλλιτέχνη πού τήν «συνετάραξε»,ὅπως λέει ἡ ἴδια σέ συνέντευξίν της,τόν Μark Rothko


   Δέν χρειάζετε νά δεῖτε ἄλλα,ὅλα στό ἴδιο πλαίσιο εἶναι,τό μόνον πού ἀλλάζει εἶναι οἱ χρωματισμοί. Εἶναι νά συνταράζεσαι ἤ ὄχι ; ! Ὁ πίνακας μέ τό κίτρινο -ρόζ ἐπωλήθη γιά 72,8 ἑκατομμύρια δολάρια τό 1950 !  Καί τό κίτρινο μπλέ νομίζω πώς εἶναι ὁ πίνακας πού τόν περασμένο χρόνον ἐπωλήθη γιά 47 ἑκατομμύρια δολάρια. Εἴχαμε σχολιάσει,τότε, ἐδῶ : Ὁ μπλέ πίνακας τοῦ ΓΑΠ,ὁ κόκκινος τοῦ Τσίπρα,τά 46,5 ἑκ. δολάρια τῆς τέχνης καί ἕνα βίντεο εἰκαστικῆς προσεγγίσεως... 


  
Τώρα ὅσον ἀφορᾶ τήν προσφορά τῆς κυρίας,στήν οἰκονομία φαντάζομαι θά ἐννοῆ μέσῳ τῆς συμμετοχῆς της στή S&B,τήν οἰκογενειακήν ἐπιχείρησιν ἐκμεταλεύσεως μεταλευμάτων ; Γιατί ἐκεῖ εἶναι μέτοχος. Ναί,εἶναι ἀδερφή τοῦ Ὀδυσσέως Κυριακοπούλου τῆς "S&B" Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε. Ναί, ἕνας ἐκ τῶν καλεσμένων τῆς Μπίλντερμπεργκ !  Σ'αὐτή τήν περίπτωσιν εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένο καί τό Περιβάλλον. Πῶς; Διαβᾶστε ἐδῶ : Στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθεται ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος!
Καί ΕΔΩ

 Λέει στήν συνέντευξίν της : «...είμαι βαθιά καλβινίστρια και εργασιομανής ... να ασχοληθώ για 10 χρόνια με τις εξαγωγές πορτοκαλιών και να διατελώ σύμβουλος των μεταλλευτικών εταιρειών που είχαν ιδρύσει οι πρόγονοι μου και διηύθυναν η μητέρα αρχικά και στη συνέχεια ο αδελφός μου.»


Τί εἶπε,Καλβινίστρια; Χμμμ...Δῆλα δή μία ὁπαδός τοῦ Προτεσταντισμοῦ ; Ἔ, τί ἄλλο θά ἦταν;

Προτεσταντισμός καί Καπιταλισμός 

Καί βεβαίως διαβάζουμε αὐτό : Οι θρησκευτικές ρίζες της φιλελεύθερης ατζέντας της ελίτ  

Γεώργιος Ἡλιόπουλος,ὁ παπποῦς τῆς Φλωρίκας Κυριακοπούλου ὅταν εἶχε συλληφθῆ γιά ἐμπόριο ναρκωτικῶν στίς ΗΠΑ


Καί τώρα ἐρχόμεθα στήν κυρίως οὐσίαν τοῦ θέματος :  « ... διατελώ σύμβουλος των μεταλλευτικών εταιρειών που είχαν ιδρύσει οι πρόγονοι μου...»

Καί ποιοί εἶναι οἱ πρόγονοι τῆς κυρίας Φλωρίκας Κυριακοπούλου; Ποῦ νά πάῃ τό μυαλό σας,ἔ ; Λοιπόν εἶναι κόρη τοῦ Παρασκευᾶ Κυριακόπουλου καί τῆς Αἰκατερίνης Ἡλιοπούλου


Ἡ κυρία Ἠλιοπούλου εἶναι κόρη τοῦ Γεωργίου Ἡλιοπούλου ὁ ὁποῖος μαζύ μέ τούς ἀδερφούς του Ἡλία καί Ἀθανάσιον ἐδημιούργησαν τήν Ἀνώνυμος Ἑταιρεία Ἐκμεταλλεύσεως Ἀργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης (1934). 


Ἡ ἀρχή βεβαίως εἶχε γίνῃ μέ τήν ἵδρυσιν τῆς : Ἀνώνυμος Ἑταιρεία Μεταλλείων Βωξίται Παρνασσού (1927). Ἀπό αὐτές τίς δύο δημιουργήθηκε ἡ πανίσχυρος "S&B" Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε. Μία ἑταιρεία πού τό 2014 συγχωνεύθηκε μέ τήν γαλλική Imery. Καί τί μᾶς λέει γιά τήν ἐν λόγῳ ἑταιρείαν ὁ κύριος Κυριακόπουλος;

 « H Imerys, ενώ είναι μια πολύ μεγάλη εταιρεία, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο της Γαλλίας, στην ουσία είναι ακόμα μια οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ελέγχεται πλέον από τους Ρότσιλντ, που όντως έφτιαξαν την εταιρεία πριν από πολλές δεκαετίες, αλλά το 56% της επιχείρησης ανήκει σε δύο ισχυρές επιχειρηματικές οικογένειες: αυτή του Άλμπερτ Φρερ από το Βέλγιο και αυτή του Πολ Ντεμαρέ από τον Κανάδα.»(ἀπό ἐδῶ)


Ἀπό τούς Ῥόθτσιλντ; Στήν Γαλλία πρό πολλῶν δεκαετιῶν; Γιά φαντάσου ! Μά καί οἱ πρόγονοι τῆς Φλορίκας καί τοῦ Ὀδυσσέα,ἀπό τήν Γαλλία ἐξεκίνησαν τήν δρᾶσιν τους. Ποιά δρᾶσιν; Πᾶρτε βαθυά ἀνάσα:

Περιοδικό LIFE, 19 Ιουλίου 1943 

 « Οι ιθύνοντες νόες για την ιστορία της παγκόσμιας παράνομης διακίνησης είναι τρεις Έλληνες έμποροι, οι αδελφοί Ηλίας, Γεώργιος και Αθανάσιος Ηλιόπουλος των οποίων η απολογία υπό μορφή πλήρους ομολογίας δημοσιεύθηκε από την αιγυπτιακή κυβέρνηση το 1932. Ήταν οι πρώτοι άρχοντες του εμπορίου. Το 1917, ψάχνοντας για ένα καινούριο πεδίο για τα επενδυτικά κεφάλαια της επιχείρησής τους, εντυπωσιάστηκαν από τις προσπάθειες της ΚΤΕ να τεθούν τα ναρκωτικά υπό έλεγχο. Μετά από ταξίδια για να συνομιλήσουν με επιχειρηματίες στο Παρίσι και στο Tientsin, αποφάσισαν ότι η επιχείρηση ναρκωτικών είχε σταθερό μέλλον με εντυπωσιακή προοπτική κέρδους. Με την έδρα στο Παρίσι, το σπίτι των Ηλιόπουλων λειτούργησε ως κεντρική τράπεζα και γραφείο συμψηφισμού επιταγών για το μεγαλύτερο μερίδιο του παγκόσμιου παράνομου εμπορίου στο όπιο, τη μορφίνη και την ηρωίνη, που οργανώθηκε ποτέ σε ένα σύστημα. Πορεύτηκαν κερδοφόρα μέχρι το 1930, όταν μια σκλήρυνση του γαλλικού νόμου τους εξανάγκασε στη μεταφορά τους στην Τουρκία.» (ἀπό ἐδῶ)

Ἔμποροι ναρκωτικῶν οἱ πρόγονοι τῆς Φλωρίκας; Ναί καί μάλιστα στυγνοί καί  μέ παγκόσμιον διασύνδεσιν !

«Η πίεση του νόμου όμως προσέλκυσε τώρα μια νέα κατηγορία ατόμων στο εμπόριο. Είχαν εξασκηθεί σε άλλους τομείς του εγκλήματος και εξοικειωθεί με τις παρακάμψεις της πειρατείας, του εκβιασμού και της προδοσίας. Έγινε σύντομα συνήθες σε όλες τις πλευρές να προδίδουν μια στις τέσσερις συναλλαγές στις αρχές. Ένας Έλληνας διακομιστής μεταξύ πλοίων έσπρωξε τις υπηρεσίες της στους αδελφούς Ηλιόπουλους με τη δήλωση ότι ήταν «αναγνωρισμένος πληροφοριοδότης της Κ.Τ.Ε.»

 Οι αδελφοί Ηλιόπουλοι πολύ γρήγορα προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα της επιχείρησής τους. Ένας μεσίτης της Νέας Υόρκης απέτυχε να ολοκληρώσει μια συναλλαγή και καλλιεργούσε τη φήμη του στο Broadway με τις εισπράξεις. Κανόνισαν, πέρα από τον Ατλαντικό, να βάλουν τρεις Κορσικανούς να τον χτυπήσουν δημοσίως σε έναν μαγαζί που πουλούσε παράνομα οινοπνευματώδη. Από την ίδια μεγάλη απόσταση διαπραγματεύονταν τακτικά την προδοσία στο Αμερικανικό τελωνείο των προπληρωμένων αποστολών. Προχώρησαν τόσο πολύ ώστε να καταστρέψουν τους καλύτερους Αμερικανούς αντιπροσώπους τους, τους αδελφούς Bernstein, οι οποίοι είχαν γίνει βγάλει πολλά χρήματα από πρόγραμμα αποστολών διαρκείας έξι ημερών μεταξύ Χερβούργου και Νέας Υόρκης. Ο Samuel Bernstein είναι ακόμα στη φυλακή.


Το 1932 οι ίδιοι οι αδελφοί Ηλιόπουλοι συνελήφθησαν τελικά μετά από δική τους απάτη. Ο Augie Del Gracio ένας Αμερικανός μεσίτης υπέγραψε και πλήρωσε κανονικά μια αποστολή χιλίων λιβρών. Στο Αμβούργο κανόνισε να περάσουν στην Αμερική τα κιβώτια με μηχανήματα στα οποία ήταν προφανώς συσκευασμένα, όταν προσεγγίστηκε από έναν ξένο με μια προσφορά άλλων χιλίων λιβρών. Επιθεώρησε τα κιβώτιά του και ανακάλυψε ότι ήταν άδεια. Καλούταν στην πραγματικότητα να πληρώσει για τη μορφίνη του δεύτερη φορά. Η έκρηξη που ακολούθησε δεν θα μπορούσε να εγκλωβιστεί στη μυστικότητα του εμπορίου. Η αστυνομία πέντε χωρών πήρε το σύνολο των τεκμηρίων Ο Del Gracio πήγε φυλακή για δύο χρόνια στο Αμβούργο και ο οίκος των Ηλιόπουλων εκτέθηκε στον κόσμο. Οι αδελφοί Ηλιόπουλοι αποσύρθηκαν από το εμπόριο και επένδυσαν τα κέρδη τους στα βαλκανικά ορυχεία χρυσού και βωξίτη και σε μια ακτοπλοϊκή γραμμή της ανατολικής Μεσογείου. Το φθινόπωρο του 1941, προχωρώντας με βάση την εσφαλμένη υπόθεση πως καλύπτονται από τις διατάξεις περί παραγραφής, ο Ηλίας και ο Γεώργιος έφθασαν στην πόλη της Νέας Υόρκης. Το Γραφείο Ναρκωτικών και ο Samuel Bernstein, εντούτοις, δεν είχαν ξεχάσει. Στο ομοσπονδιακό δικαστήριο του Μπρούκλιν τον περασμένο μήνα ο Bernstein ανέπτυξε όλα τα βάσανά του σαν αποδεικτικά στοιχεία. Ο Ηλίας και ο Γεώργιος καταδικάστηκαν και περιμένουν τώρα την ποινή.

Η τελευταία αποστολή των Ηλιόπουλων έκανε ρεκόρ με κατάσχεση μισού τόνου για το Γραφείο Ναρκωτικών. Μετά από αυτό οι μεγάλες αποστολές τελείωσαν και όλα τα παλιά τεχνάσματα της λαθρεμπορίας με μικρές παρτίδες επανήλθαν στη μόδα. Ο μικρός κύριος όγκος των ναρκωτικών προσφέρεται για κόλπα εισαγωγής. Στα τελευταία πέντε χρόνια το Γραφείο Ναρκωτικών έχει κατασχέσει μόνο 650 κιλά μορφίνης. Επίσης αυτό ισοδυναμεί με 9.000.000 δόσεις. Αυτός ο παράγοντας του μικρού όγκου -μια πόλη των 30.000 θα μπορούσαν να πέσει σε ύπνο με την ηρωίνη που περιέχεται σε ένα εικονικό πακέτο με τσιγάρα- είναι ένας λόγος που η παρακολούθηση των λαθραίων εμπορευμάτων είναι τόσο δύσκολη. Ένας άλλος όμως, είναι η ιδιαίτερη ιδιοφυία των λαθρεμπόρων, που είναι άνδρες προικισμένοι με φαντασία και εφευρετικότητα.

Στο σύνολό τους, οι συγγραφείς φαντασίας έχουν αδικήσει αυτή την ταλαντούχο ομάδα. Η απόκρυψη των ναρκωτικών με πλαστά τακούνια, ένα τυποποιημένο τέχνασμα, θεωρείται ξεπερασμένη από τους περισσότερους λαθρεμπόρους. Οι θέσεις που προτιμούνται είναι φέρετρα, Βίβλοι, ακόμη και επιτύμβιες στήλες. Πριν από λίγα χρόνια η αιγυπτιακή κυβέρνηση ανέφερε ότι η αστυνομία του όρους Σινά, "ένα εξαιρετικά επιδέξιο σώμα ανδρών... που μπορούν να μυρίζονται ναρκωτικά ακόμα και μέσα από ένα τοίχο από τούβλα" βρήκε 40 λίμπρες χασίς (μαριχουάνα) και 140 λίμπρες οπίου στα διαμερίσματα νερού μέσα στις καμήλες. Αυτό το κατόρθωμα ξεκίνησε με την πληροφορία ότι οι τοπικοί λαθρέμποροι είχαν σκεφθεί μία μεταλλική κάψουλα, αρκετά μικρή για να μπορεί να καταπιεί μια καμήλα, αλλά πάρα πολύ μεγάλη για να περάσει μέσω του πεπτικού της συστήματος, και ότι είχαν την πρόθεση με αυτό τον τρόπο να μεταφέρουν μια ποσότητα ναρκωτικών στο Κάιρο.

 Η αστυνομία του όρους Σινά ήταν τότε αντιμέτωπη με το γεγονός ότι χιλιάδες καμήλες περνούν από το τελωνείο στο Κάιρο κάθε εβδομάδα. Παρακολουθούσαν κάθε διερχόμενη αγέλη, ψάχνοντας για το παραμικρό ίχνος, και επιτέλους έφτασε μια αγέλη που φαινόταν κακόμορφη και υποσιτισμένη. Οι ιδιοκτήτες είπαν, πως τα ζώα αυτά προορίζονται για σφαγή. Η αστυνομία τα κατέσχεσε και συζητούσε νευρικά για μια εβδομάδα. Επιτέλους ο αρχηγός της αστυνομίας διέταξε να σκοτώσουν μια καμήλα σα δείγμα. Έβγαλαν από τα διαμερίσματα νερού της καμήλας μια σειρά από κάψουλες γεμάτες ναρκωτικά. Σχεδόν κάθε άλλο ζώο από το κοπάδι που άνοιξαν, διαπιστώθηκε ότι ήταν μεταφορέας ναρκωτικών.» (ἀπό ἐδῶ)


Καί ἔχει κι'ἄλλα...

Διαβᾶστε τα  ἐδῶ ! Ἀλλά νά τά διαβάσετε διότι εἶναι πάρα,μά πάρα πολύ σημαντικἀ ἀφοῦ ἀποκαλύπτουν ὅλους αὐτούς τούς ἀπατεῶνες πού μέ ματωμένα χρήματα,μέ χρήματα πού βγῆκαν σκορπῶντας τόν θάνατο,σέ νέους κυρίως ἀνθρώπους καί ἔφτιαξαν τίς μετέπειτα ...νόμιμες ἐπιχειρήσεις τους γιά νά σκορπίσουν νέους θανάτους πού αὐτή τήν φορά ἔχουν διάρκειαν δεκαετιῶν καί παραμένουν ἐνεργοί χάροι μέ δρεπάνια. Γιατί,τά ἀποτελέσματα τῆς ἐξορύξεως τέτοιων μετάλλων,ὅπως ὁ Βαρύτης,εἶναι θανατηφόρα . διαβᾶστε : ΒΑΡΥΤΗΣ - ΒΑΡΥΤΙΝΗ

Νά σημειώσουμε πώς ἡ ἐγγονή τοῦ ἐμπόρου ναρκωτικῶν,Γεωργίου Ἡλιοπούλου, ἦταν στήν παρέα τῶν φοιτητῶν τῆς Μασσαχουσέτης,μέ τόν Γιωργάκη Παπανδρέου,τόν Ἀντώνη Σαμαρᾶ,τήν Λούκα Κατσέλη :« Στην πόλη των πέντε κολεγίων, όπως αποκαλούνταν η περιοχή, λόγω της φιλοξενίας του Amherst College, του University of Massachusetts Amherst, του Hampshire, του Mount Holyoke και του Smith – τεσσάρων liberal arts σχολών και ενός πανεπιστηµίου – σφυρηλατήθηκαν οι φοιτητικές φιλίες.»(ἀπό ἐδῶ)

Τό "Φουγάρο" τῆς κυρίας Φλωρίκας πρίν γίνῃ ὁ καλλιτεχνικός πολύ-χῶρος της,ὑπῆρξε συσκευαστήριο ἐξαγωγῆς πορτοκαλιῶν. Καί μάλιστα ὅπως ἡ ἴδια λέει :« Έπρεπε συγχρόνως να κάνω κι άλλα πιο συμβατικά πράγματα, όπως πχ να ασχοληθώ για 10 χρόνια με τις εξαγωγές πορτοκαλιών ...» Συμβατικά-βαρετά πράγματα γιά τήν κυρία,οἱ ἐργασίες τοῦ συσκευαστηρίου ! Ἑνός ἐργοστασίου πού ἔδινε θέσεις ἀπασχολήσεως σέ δεκάδες ἀνθρώπους καί ἔτρεφε ἑκατοντάδες στόματα ! Καί βεβαίως,ἀπορροφοῦσε τό τοπικό προϊόν πού γιά ἑκατοντάδες παραγωγούς ἀποτελοῦσε βιοποριστικό μέσον. Ἀλλά καί μέσῳ τῶν ἐξαγωγῶν τῶν προϊόντων τῆς Ἀργολικῆς γῆς, τά ὁφέλη ἦσαν πολύ μεγάλα καί σέ πολλούς τομεῖς τῆς τοπικῆς κοινωνίας. 

τήν ἐτίμησαν
καί τήν χειροκρότησαν ΟΛΟΙ ...

 Ἀλλά αὐτά ἦταν συμβατικά καί βαρετά γιά τήν κυρία Φλωρίκα καί τό ἔκλεισε ! Ἔ, εἶχε ἔρθῃ καί ἡ ΕΟΚ,οἱ χωματερές,οἱ ποσοστώσεις,τό χρῆμα τῆς Κοινότητος γιά νά πετᾶς τό προϊόν σου καί ἔτσι μείναμε χωρίς πρωτογενῆ παραγωγή ἀλλά ἔχουμε ...τέχνη ! Καί καμαρώνουμε γι' αὐτό ἀλλά πρωτίστως τιμούμεθα γιά τήν προσφορά μας στήν κοινωνίαν ! Καί ἐάν κάποιος κάνει τόν κόπο νά κοιτάξῃ πίσω ἀπό τά φρού -φρού καί τά ἀρώματα,τίς βαρύγδουπες ἐκδηλώσεις καί τά χειροκροτήματα θά ἀνακαλύψῃ τήν βρωμιά καί τήν δυσωδία ἑνός παρελθόντος τόσο μαύρου καί σάπιου πού μυρίζει θάνατον...

Υ.Γ. Ἄ, διαβᾶστε καί γιά ἕνα πριβέ δεῖπνο πού εἶχε γίνῃ τό 2014,στό Φουγάρο,ἔχει πολύ ἐνδιαφέρον νά δεῖτε ποιοί ἦσαν οἱ καλεσμένοι ... Το πριβέ dinner στο Ναύπλιο

(οἱ φωτό τῆς ἐκδηλώσεως ἀπό ἐδῶ  )



Πηγή


  

Μια ελληνική πολυεθνική «παντρεύεται» με έναν γαλλικό κολοσσό


kyriakopoylos

Ο πρόεδρος της S&B, Οδυσσέας Κυριακόπουλος, μιλάει αποκλειστικά στο Fortune για το μεγάλο deal με την Imerys και τα νέα σχέδια του.


Συνέντευξη στον Τάσο Ζάχο


Η στρατηγική σύμπραξη και η ενσωμάτωση των βασικών δραστηριοτήτων της εταιρείας S&B από την γαλλική Imerys έναντι 525 εκατ. ευρώ, ήταν σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες συμφωνίες μέσα στο 2014. Η S&B Βιομηχανικά Ορυκτά – πρώην Βαρυτίνη – αποτελεί σίγουρα μια από τις πιο εμβληματικές επιχειρήσεις της Ελλάδας και η οικογένεια Κυριακόπουλου βρίσκεται στο τιμόνι της για περισσότερα από 80 χρόνια. Η επίτευξη του μεγάλου deal που έφερε την εταιρεία υπό τη σκέπη ενός ξένου κολοσσού, ακολούθησε την έξοδο της S&B από το ελληνικό χρηματιστήριο και τη μεταφορά της έδρας της το 2013 στο Λουξεμβούργο.


Συναντήσαμε τον πρόεδρο της ελληνικής πολυεθνικής εταιρείας και πρωταγωνιστή της συμφωνίας, που σχολιάστηκε εκτενώς σε εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ, Οδυσσέα Κυριακόπουλο, στο πλαίσιο της διεθνούς ημερίδας με τίτλο «Κλιματική Αλλαγή: Παρελθόν, Παρόν & Μέλλον», που πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο στο «Μουσείο Γουλανδρή – Φυσικής Ιστορίας», με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη λειτουργία του.


Ο πρώην επικεφαλής του ΣΕΒ και νυν αντιπρόεδρος του ΙΟΒΕ μίλησε στοFortuneGreece.com για όλα: για τη συμφωνία και τους ακριβείς της όρους, για το μέλλον της εταιρείας του, για το νέο του ρόλο στην Imerys, για το περιβάλλον και τις πρακτικές της S&B, αλλά και για τις επενδύσεις και την ελληνική οικονομία.


Κύριε Κυριακόπουλε, πρόσφατα ανακοινώσατε τη συμφωνία απορρόφησης της S&B από την Imerys. Γιατί πήρατε τώρα αυτή την απόφαση;


Η συγχώνευση με την Imerys δίνει μια ισχυρή προοπτική για την εταιρεία μας. H Imerys, ενώ είναι μια πολύ μεγάλη εταιρεία, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο της Γαλλίας, στην ουσία είναι ακόμα μια οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ελέγχεται πλέον από τους Ρότσιλντ, που όντως έφτιαξαν την εταιρεία πριν από πολλές δεκαετίες, αλλά το 56% της επιχείρησης ανήκει σε δύο ισχυρές επιχειρηματικές οικογένειες: αυτή του Άλμπερτ Φρερ από το Βέλγιο και αυτή του Πολ Ντεμαρέ από τον Κανάδα. 


Πριν από περίπου 20 χρόνια οι δύο αυτοί επιχειρηματίες αποφάσισαν να φτιάξουν μια εταιρεία, την GBL, και να επενδύσουν από κοινού σε διάφορες βιομηχανίες στην Ευρώπη. Μια από αυτές τις επενδύσεις τους είναι και η Imerys. Εμείς γινόμαστε ο τρίτος μεγαλύτερος μέτοχος της γαλλικής εταιρείας, με ποσοστό 4,4%, μετά τις δύο οικογένειες. Στο πλαίσιο της συμφωνίας έχουμε κάνει δύο συμβάσεις. 


Η μια σύμβαση είναι με την Imerys και άλλη με την GBL. Με την Imerys υπάρχει μια σύμβαση αγοραπωλησίας και με τη GBL μια σύμβαση μετόχων, γιατί τα δικαιώματα μειοψηφίας που πήρε η οικογένεια Κυριακόπουλου, τα πήρε από τη GBL. Η συμφωνία εξασφαλίζει στην οικογένεια μας το δικαίωμα αντιπροσώπευσης στο Διοικητικό Συμβούλιο της Imerys, στην επιτροπή που χαράσσει στρατηγική και στην επιτροπή που παρακολουθεί τα θέματα εσωτερικού ελέγχου.



Όσον αφορά στο χρηματικό σκέλος της συμφωνίας, το σύνολο των μετοχών της S&B αξιολογήθηκε στα 525 εκατ. ευρώ (έτσι αξιολογήθηκαν τα ίδια κεφάλαια της εταιρείας). Στην S&B όμως εκτός από την οικογένεια Κυριακόπουλου, που κατέχει το 61% των μετοχών, το υπόλοιπο 39% ανήκει στην Rhone Capital. Η Rhone, ως private equity, πήρε μόνο μετρητά και αποχώρησε, καθώς αυτή είναι η λογική αυτών των σχημάτων. Μπαίνουν σε μια εταιρεία, την αναδομούν και συνήθως σε μια πενταετία αποχωρούν. Στη περίπτωση της S&B έφυγαν μόλις σε δύο χρόνια, καθώς προέκυψε αυτή η ευκαιρία και κατάφεραν σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα να υπερδιπλασιάσουν την αρχική τους επένδυση.


Η συμφωνία μας με την Imerys έπρεπε να γίνει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Στη δική μας αγορά δεν μπορείς να μένεις στάσιμος. Ο ανταγωνισμός εντείνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, από την Ασία μέχρι την Λατινική Αμερική. Στην Ευρώπη η αγορά μας βρίσκεται σε στάδιο ολοκλήρωσης. Υπάρχει μια τάση συγκέντρωσης μικρότερων εταιρειών παγκοσμίως σε μεγαλύτερα σχήματα, ώστε να μπορέσουν να αντέξουν στον ανταγωνισμό. Η S&B τα τελευταία 20 χρόνια εξαγόρασε πολλές εταιρείες, τις οποίες και ενσωμάτωνε προχωρώντας έτσι σε διαδικασία καθετοποίησης σε πολλά στάδια της λειτουργίας της.



Γιατί σε αντίθεση με τη Rhone Capital, η οικογένεια Κυριακόπουλου επέλεξε τα 2/3 του τιμήματος που της αντιστοιχεί να το πάρει υπό μορφή μετοχών;



To κομμάτι που αντιστοιχεί στην οικογένεια Κυριακόπουλου είναι στην πλειοψηφία μετοχές και ένα μικρό κομμάτι είναι σε ρευστό. Εμείς δεν θέλαμε να πουλήσουμε την εταιρεία, πιστεύουμε απόλυτα στην S&B, αλλά έπρεπε να βρούμε έναν άλλο τρόπο να τη μεγαλώσουμε, αφού ο αρχικός σχεδιασμός δεν ήταν πλέον εύκολο να υλοποιηθεί. Όπως ανακοίνωσε η ίδια η Imerys, 214 εκατομμύρια ευρώ θα καταβληθούν σε μετοχές της που θα εκδοθούν σε βάση δικαιώματος προαίρεσης αποκλειστικά για την οικογένεια Κυριακόπουλου, ενώ τα υπόλοιπα 311 εκατ. ευρώ θα καταβληθούν σε μετρητά και αφορύν κυρίως στη Rhone Capital, στο Δ.Σ και στα στελέχη της S&B.

0611imerys-sas--thumb-large  

To αυξημένο κόστος χρηματοδότησης στην Ελλάδα, ήταν ο βασικός παράγοντας για να προχωρήσετε στη συμφωνία; Αποτελεί η συμφωνία αυτή «ανάσα» και για την εξυπηρέτηση του δανεισμού της S&B;



Όλα ξεκίνησαν από τον τρόπο και το κόστος χρηματοδότησης. Δεν μπορούσαμε ως εταιρεία να αντλήσουμε τα απαραίτητα κεφάλαια από το ελληνικό χρηματιστήριο. Στη συνέχεια οι ξένες τράπεζες που μας χρηματοδοτούσαν αποχώρησαν, η μια μετά την άλλη, λόγω της κρίσης και του ελληνικού ρίσκου και έτσι όλο το βάρος έπεσε στις ελληνικές τράπεζες, σε μια εποχή που είχαν σημαντικά προβλήματα ρευστότητας. 

Έτσι αποφασίστηκε η έξοδος από το ελληνικό χρηματιστήριο, η ανασύνταξη του ομίλου κάτω από το Λουξεμβούργο και η έξοδος στις αγορές μέσω της έκδοσης ομολόγου τον Ιούλιο του 2013. Το επιτόκιο δανεισμού ήταν πολύ υψηλό, στο 9,25 %, καθώς το timing της έκδοσης δεν ήταν το καλύτερο. 

 Όμως κρίναμε τότε ότι το να αναβάλουμε την έκδοση του ομολόγου για το Φθινόπωρο του 2013, είχε πολύ μεγαλύτερο ρίσκο, καθώς οι αγορές άλλαζαν από τη μια μέρα στην άλλη, ενώ το κόστος για την έκδοση του ήταν ήδη μεγάλο. Αν και το ομόλογο εκδόθηκε στο Λουξεμβούργο, η εταιρεία «πλήρωσε» την αβεβαιότητα που επικρατούσε τότε στην ελληνική οικονομία, παρά το γεγονός ότι το 95% του τζίρου μας προέρχεται από τις αγορές του εξωτερικού. Με το ομόλογο ξεπληρώσαμε τις τράπεζες και μειώσαμε τον τραπεζικό μας δανεισμό.



Πόσο καιρό κράτησαν οι διαπραγματεύσεις και τι είδε η Imerys σε εσάς;


Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν έξι με επτά μήνες. Όλα ξεκίνησαν όταν η Imerys προσπάθησε ανεπιτυχώς να αγοράσει ένα μεγάλο ανταγωνιστή μας στην Αμερική. Όταν είδαμε αυτή την υπόθεση, που πήρε δημοσιότητα σε έναν κλάδο που γνωρίζουμε πολύ καλά, καταλάβαμε ότι μια τέτοια οικονομική συμφωνία θα ήταν πολύ δύσκολο να την πετύχουμε, ακόμα και αν βάζαμε την S&B σε ένα ξένο χρηματιστήριο και υλοποιούσαμε τα πιο τρελά όνειρα και σχέδια μας. 


Επίσης εκτιμήσαμε ότι τα επόμενα πέντε χρόνια μόνο εύκολα δεν θα ήταν σε παγκόσμιο επίπεδο για την οικονομία, ενώ η Rhone Capital που είχε επενδύσει σε εμάς, κάποια στιγμή θα πίεζε να βγάλει τα χρήματα της. Εμείς είμαστε μια βιομηχανική επιχείρηση, μια οικογένεια με μεγάλη παράδοση που κάνουμε κινήσεις μακροπρόθεσμες σε παγκόσμιο επίπεδο και δεν παίζουμε την εταιρεία μας “κορώνα – γράμματα”.


Έτσι αποφάσισα να χτυπήσω εγώ την πόρτα της Imerys, με δεδομένο ότι δεν προχώρησε η εξαγορά της αμερικανικής εταιρείας και να τους προτείνω συγχώνευση με την S&B, καθώς δραστηριοποιούμαστε με την ίδια επιτυχία στην ίδια αγορά. Η πρώτη τους αντίδραση ήταν πολύ θετική, αλλά αιφνιδιάστηκαν καθώς είχαν την εντύπωση ότι η οικογένεια Κυριακόπουλου θα διατηρούσε τον ολοκληρωτικό έλεγχο της S&B. Μάλιστα να σας αποκαλύψω ότι η Imerys μας είχε ήδη προσεγγίσει με δική της πρωτοβουλία δύο φορές στο παρελθόν. Η πρώτη μάλιστα ήταν το 1999, αλλά τότε αρνηθήκαμε , καθώς δεν είχαμε ανάγκη τα κεφάλαια. 


Αρχικά δεν πίστευαν ότι μπορεί να γίνει η συμφωνία, αλλά η διαπραγμάτευση ευνοήθηκε από το γεγονός ότι τα 2/3 του τελικού τιμήματος που μας αφορά θα είναι σε μετοχές. Μου πρότειναν να μπω στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας και κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης διαπιστώσαμε ότι οι εταιρείες μας έχουν κοινές αξίες, αποστολή και όραμα. Η Imerys και η S&B μοιάζουν απίστευτα όσον αφορά στη κουλτούρα τους και έχουν πορεία κοινή σε πολλά σημεία κατά τη διάρκεια της λειτουργίας τους.



Γιατί στη συμφωνία σας δεν συμπεριλήφθηκαν οι βωξίτες;


Στην Imerys δεν βλέπουν τον βωξίτη σαν βιομηχανικό ορυκτό. Ο βωξίτης είναι ένα μετάλλευμα, είναι μια διαφορετική αγορά με πολύ περιορισμένους πελάτες σήμερα. Δεν ταίριαζε καλά στο προφίλ της εταιρείας τους. Για την S&B ήταν και παραμένει μέρος της δραστηριότητάς μας. Να σας θυμίσω ότι ξεκινήσαμε το 1934 με δύο εταιρείες, την “Βωξίται Παρνασσού” στη Φωκίδα και την “Αργυρομεταλλευμάτων & Βαρυτίνης” στη Μήλο, με διαφορετικές μετοχικές συνθέσεις. Το 1996 η S&B πλέον εξαγόρασε τους Βωξίτες Παρνασσού, για να αναπτύξει περαιτέρω τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, η οποία θα εξακολουθήσει να παραμένει στα χέρια της εταιρείας μας και της Rhone Capital, μέσω της θυγατρικής εταιρείας «Ευρωπαϊκοί Βωξίτες».


Ποιος θα είναι ο ρόλος σας στο νέο σχήμα;


Εγώ δεν αφήνω την εταιρεία. αλλά παραμένω σε αυτή με την παρουσία μου στο διοικητικό της συμβούλιο. Αυτό που παραχωρήσαμε είναι ο έλεγχος της S&B. Επιτρέψτε μου να πω ότι είναι υπέρβαση και σε προσωπικό επίπεδο να παραχωρήσεις τον έλεγχο της εταιρείας σου σε κάποιον άλλο, ύστερα από τόσα χρόνια στο τιμόνι της. Στο νέο Δ.Σ της Imerys, η οικογένειά μου θα είναι μειοψηφικός μέτοχος, ο ρόλος μου θα είναι μη εκτελεστικός, αλλά τα στελέχη της S&B παραμένουν και θα εξελιχθούν μέσα σε έναν τεράστιο οργανισμό, γεγονός που δημιουργεί γι’ αυτούς νέες μεγάλες δυνατότητες.


skaib-biomixanika-orukta  

Μετά τη συμφωνία, πολλοί ανέφεραν ότι σε μια κρίσιμη περίοδο, ακόμα μια ιστορική βιομηχανία αφήνει τη χώρα και «στερεί» από το ελληνικό δημόσιο φορολογικά έσοδα (μέσω της διαδικασίας transfer pricing). Πώς το σχολιάζετε;


Η εταιρεία μας είναι παγκόσμιος παίχτης εδώ και 25 χρόνια. Στην περίπτωση της S&B είναι λάθος να λέμε ότι χάνει το Δημόσιο έσοδα. Συγκεκριμένα όσον αφορά στο transfer pricing, αυτό υπάρχει πάντα όταν δυο εταιρείες του ιδίου ομίλου σε διαφορετικές χώρες έχουν μεταξύ τους συναλλαγές. Οι ελληνικές φορολογικές αρχές πάντα ενδιαφέρονται να μεγιστοποιήσουν τις τιμές με τις οποίες πωλούνται τα προϊόντα μας στο εξωτερικό. Από την άλλη για μια θυγατρική μας στη Γερμανία, που είναι μεγάλη αγορά για εμάς, οι αντίστοιχες αρχές εξετάζουν σε τι τιμή αγοράζει η εκεί εταιρεία. 


Είναι μια διαδικασία που γίνεται συνεχώς και τα συστήματα είναι πολύ διαφανή, ενώ υπάρχει και συνεννόηση των φορολογικών αρχών τακτικά. Θα φορολογηθείς ή στη μια ή στην άλλη πλευρά. Πολλές φορές οι φορολογικοί συντελεστές είναι διαφορετικοί μεταξύ τους και ένας επιχειρηματίας έχει κίνητρο να μεταφέρει τα κέρδη του εκεί όπου ο συντελεστής είναι χαμηλότερος. Στην Ελλάδα ο αντίστοιχος φορολογικός συντελεστής είναι χαμηλότερος. Το transfer pricing γίνεται μέσα από τα προϊόντα και είναι ένα εύκολο πεδίο κριτικής, αλλά για την S&B δεν αλλάζει κάτι από τη συμφωνία της με την Imerys, καθώς εδώ και 25 χρόνια κινούμαστε στις διεθνείς αγορές και τα κέρδη μας που απορρέουν από την εκεί δραστηριότητα, φορολογούνται στις χώρες που παράγονται.


Το ελληνικό τμήμα της εταιρείας παραμένει στην Ελλάδα και θα φορολογείται εδώ, όπως γίνεται μέχρι τώρα. Η οικογένειά μου φορολογείται στην Ελλάδα. Εδώ είναι η έδρα μας, δεν μετακομίζουμε. Φορολογούμαστε, όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες. Φόρους πληρώναμε και πριν, φόρους θα πληρώνουμε και τώρα στο ελληνικό δημόσιο και μάλιστα για τα παγκόσμια εισοδήματά μας σε προσωπικό επίπεδο. Τα κέρδη της Imerys που θα αντιστοιχούν στις μετοχές μας θα πάνε στην εταιρεία στο Λουξεμβούργο και θα επιστρέφουν στην Ελλάδα, όπου φορολογούνται ως κέρδη διανομής. Οι βάσεις της S&B παραμένουν στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Μήλο. Η S&B χωρίς τα βιομηχανικά ορυκτά της Μήλου δεν έχει νόημα να υφίσταται.



O νέος όμιλος εγγυάται για την υιοθέτηση πρακτικών φιλικών προς το περιβάλλον, στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης;



Είμαι σίγουρος για αυτό 100%, Δεν θα μπορούσα άλλωστε ποτέ να συνεργαστώ με μια εταιρεία που δεν πιστεύει σε αυτές τις αξίες. Ο άνθρωπος και το περιβάλλον είναι πολύ ψηλά στην ιεραρχία της Imerys, όπως είναι και στην S&B. Όσον αφορά στην προστασία του περιβάλλοντος, η δραστηριότητα των μεταλλείων γενικότερα αλλοιώνει το περιβάλλον. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι για να μπορέσεις να βγάλεις κάτι μέσα από τη γη, θα σκάψεις, θα ανοίξεις τρύπες, θα δημιουργήσεις νέα βουνά και θα αλλάξει η φυσιολογία και η δομή της γης. Εμείς δεν έχουμε χημικά απόβλητα, γιατί δεν κάνουμε τέτοιου είδους διεργασίες.


Μάλιστα σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 14 Νοεμβρίου του 2012, η εταιρεία έλαβε το Βραβείο Αναγνώρισης 2012 για περιβαλλοντική πρακτική στις εγκαταστάσεις της Μήλου. Η πρακτική αφορά στη φυσική ξήρανση του ορυκτού μπεντονίτη που μειώνει σημαντικά την κατανάλωση ενέργειας. Η φυσική ξήρανση, έναντι της βιομηχανικής, εξοικονομεί κατ’ έτος ενέργεια της τάξης του 35%, μειώνοντας όχι μόνον την κατανάλωση καυσίμου, αλλά και τις ετήσιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 24.000 ΜΤ. Μετά και την αναγνώριση αυτή η S&B προχώρησε στη μεταφορά της πρακτικής και σε άλλες εγκαταστάσεις του ομίλου διεθνώς. 


Η δραστηριότητά μας προκαλεί αντιδράσεις σε ένα μέρος της κοινωνίας που δεν συμφωνεί με τη δική μας δράση. Εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε τις επιπτώσεις της δραστηριότητάς μας στο περιβάλλον, μαθαίνουμε συνεχώς και στηρίζουμε προσπάθειες ευαισθητοποίησης όπως αυτές για την κλιματική αλλαγή που διοργανώνει το «Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας». Πρόκειται για μια πρωτοβουλία με ιδιωτικά κεφάλαια της οικογένειας Γουλανδρή, την οποία στηρίζει η S&B και άλλες επιχειρήσεις, το ελληνικό δημόσιο και η Κομισιόν και χρειάζεται περαιτέρω στήριξη.



kiriakopulos90_625___  

Υπήρξατε επικεφαλής του ΣΕΒ για έξι χρόνια, αλλά και του ΙΟΒΕ. Θεωρείτε ότι οι Έλληνες βιομήχανοι έχουν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης;



Στην Ελλάδα έχουμε μια εντύπωση ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις πρέπει να σκέφτονται μόνο εθνικά. Εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Οι επιχειρήσεις σήμερα λειτουργούν πέρα από τα εθνικά σύνορα και δεν έχουν ταυτότητα. 


Ο επιχειρηματίας αγαπάει τον τόπο του, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο και βλέπει την αναλογία ρίσκου-κέρδους που τον ευνοεί για να επενδύσει. Στην περίπτωση της ελληνικής κρίσης οι περισσότεροι Έλληνες επιχειρηματίες βρέθηκαν απροετοίμαστοι, γιατί δεν είχαν την απαιτούμενη εξωστρέφεια που χρειάζεται. Για παράδειγμα η S&B δεν έγινε τυχαία μια εταιρεία που δρα σε 22 χώρες και πουλάει σε 80 χώρες. 


Είναι μια διαδικασία δεκαετιών που απαιτεί σκληρή δουλειά και οργάνωση
Στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες επιχειρηματίες δεν έβλεπαν πέρα από την ελληνική αγορά, χάνοντας έτσι την ευρύτερη αγορά που είναι αυτή των Βαλκανίων, αλλά και η ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Αυτό εν μέρει μπορεί να οφείλεται στο ότι έχεις να τραβήξεις τόσα πολλά ως επιχειρηματίας στην Ελλάδα, καθώς ο χρόνος που δαπανάς μη παραγωγικά για να τα βάλεις με το κράτος της γραφειοκρατίας δεν σου επιτρέπει να συγκεντρωθείς επαρκώς στο τι γίνεται παγκοσμίως. 


Όταν ήμουν επικεφαλής στον ΣΕΒ, είχαμε κάνει μετρήσεις που έδειχναν ότι το κόστος της γραφειοκρατίας στην Ελλάδα σε σχέση με το μέσο κόστος στην Ε.Ε. επιβαρύνει το τελικό κόστος του προϊόντος κατά 5 – 7%, άρα μειώνει το τελικό περιθώριο κέρδους της επιχείρησης. Βέβαια στη χώρα μας υπάρχουν ακόμα υγιείς και κερδοφόρες επιχειρήσεις, αλλά γενικά το πρόβλημα της χαμηλής ρευστότητας είχε σημαντικές συνέπειες σε όλες τις επιχειρήσεις και στους πελάτες τους. Οι επιχειρηματίες αναγκάστηκαν να βάλουν ως πρώτη προτεραιότητα τα ταμειακά τους διαθέσιμα και την επιβίωση της επιχείρησης τους.



Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι τα άμεσα βήματα, ώστε η ελληνική οικονομία να προσελκύσει επενδύσεις από το εξωτερικό;


Το κόστος επένδυσης στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερο, μια και ο κάθε επενδυτής συνυπολογίζει το πρόσθετο ρίσκο λόγω της αβεβαιότητας που ακόμα επικρατεί για την ελληνική οικονομία. Έτσι κάποιος επενδυτής που θέλει να βάλει τα χρήματά του στην Ελλάδα περιμένει μεγαλύτερη επιστροφή σε σύγκριση με άλλες χώρες. Η Ελλάδα δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει πολύ κακό ιστορικό στις άμεσες ξένες επενδύσεις. 

Αν αναλύσετε τις επενδύσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα, θα διαπιστώσετε ότι είναι κυρίως εξαγορές ΔΕΚΟ και ακινήτων, ενώ οι αντίστοιχες επενδύσεις για τη δημιουργία νέων παραγωγικών μονάδων, που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, είναι πολύ λίγες. 

Κινήσεις όπως η εξαγορά της Ολυμπιακής Ζυθοποιίας από τον όμιλο Carlsberg-Mythos Ζυθοποιία είναι πολύ σημαντικές, καθώς ενισχύουν τον ανταγωνισμό στην αγορά της μπύρας, δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία και είναι φανερό ότι πρέπει να γίνουν και άλλες τέτοιες ενέργειες. Ένα ακόμα καλό παράδειγμα που αφορά τις ξένες επενδύσεις στη χώρα μας, είναι η περίπτωση της Rhone που επένδυσε στην S&B και βγαίνει κερδισμένη.


Συγκεκριμένα για το τι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα σήμερα, πρέπει να ξεκινήσουμε από την ασφάλεια δικαίου, κάτι που υποτιμάμε και είναι πολύ σημαντικό. Στη χώρα μας το δίκαιο συνεχώς μεταβάλλεται. Αν έχουμε κάπου απαράδεκτα υψηλή παραγωγικότητα, είναι στους πόσους νόμους βγάζουμε! 

Χρειαζόμαστε λιγότερους νόμους και τροπολογίες και περισσότερη σταθερότητα. Ο κάθε υπουργός θεωρεί ότι αξιολογείται από τον αριθμό των νόμων που θα περάσει η Βουλή, με αποτέλεσμα να έχουμε βεβιασμένες κινήσεις με πολλά λάθη. 


Ποτέ κάποιος δεν υπολόγισε τις επιπτώσεις που έχει η αστάθεια του νομικού πλαισίου και οι ίδιοι οι νόμοι στην οικονομία και στην ανταγωνιστικότητα. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και ο χρόνος που απαιτείται για να βρει κάποιος το δίκιο του στην Ελλάδα, καθώς πολλές φορές για να τελεσιδικήσει μια απλή απόφαση στα δικαστήρια χρειάζονται 8- 10 χρόνια. Πρέπει να μπορείς να βρεις το δίκιο σου και μάλιστα έγκαιρα, ειδικά αν είσαι επιχειρηματίας. Αν σε αυτά προσθέσετε την αστάθεια του φορολογικού μας συστήματος και τη γραφειοκρατία, καταλαβαίνετε γιατί «τρομάζουν» οι ξένοι επενδυτές.



Μετά από έξι χρόνια ύφεσης θεωρείτε ότι η Ελλάδα μπορεί να ανακάμψει πραγματικά; Πώς βλέπετε την επόμενη μέρα;



Φτάσαμε στον πάτο και πλέον έχει αρχίσει η άνοδος. Συμμερίζομαι την αισιοδοξία ότι θα υπάρχει θετική εξέλιξη στο ελληνικό ΑΕΠ. Η χώρα μας έχει γίνει πολύ πιο ανταγωνιστική σήμερα σε σχέση με πριν τρία χρόνια. Πριν την κρίση σταματήσαμε να ασχολούμαστε με ζητήματα ανταγωνιστικότητας και ήμασταν σε μια κατάσταση ευφορίας, ειδικά μετά το 2004 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Προχωρήσαμε σε υπερδανεισμό, καθώς το χρήμα ήταν φθηνό και στην υπερκατανάλωση και φτάσαμε να δανειζόμαστε ακόμα και για να πάμε διακοπές. Η υπερκατανάλωση αυτή έδινε την εικόνα μιας ανάπτυξης που όμως ήταν ψεύτικη και σαθρή, καθώς δεν βασίζονταν στην παραγωγή.


Σήμερα έχει γίνει σημαντικό έργο, αλλά προς θεού έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε. Δεν έχουμε πάρει ακόμα τα μαθήματα που μας δίδαξε η κρίση και πρέπει να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί με έμφαση στις μεταρρυθμίσεις. Η εσωτερική υποτίμηση δεν φέρνει αποτελέσματα από μόνη της όπως αποδείχτηκε, χωρίς τις απαραίτητες δομικές αλλαγές. Είναι λάθος η περαιτέρω υποτίμηση. Στην Ελλάδα χρειαζόμαστε πληθωρισμό στα επίπεδα του 2-3% , ώστε να μειωθεί η ανεργία. Για το 2015 εκτιμάται ότι η χώρα θα επιστρέψει στην ανάπτυξη, ενώ είναι σημαντικό να σταθεροποιηθεί το χρέος, ώστε να σταματήσει να αυξάνεται. 


Δεν πιστεύω ότι οι ξένοι θα μας χαρίσουν χρέος. Αυτά είναι για εσωτερική κατανάλωση και μάλιστα μερικοί ισχυρίζονται ότι θα κερδίσουν μια ευνοϊκή ρύθμιση με τον τσαμπουκά. Αυτά είναι λόγια του αέρα, που δυστυχώς ο κόσμος τα πιστεύει.


Στην πραγματικότητα έχουμε ανάγκη τους εταίρους μας, γιατί με αυτούς συναλλασσόμαστε, από αυτούς αγοράζεις και σε αυτούς πουλάς. Ευτυχώς έχουν ρυθμιστεί οι αποπληρωμές κεφαλαίου και τα επιτόκια έχουν μειωθεί αρκετά (μπορούν και άλλο), με αποτέλεσμα η αποπληρωμή του χρέους να έχει πάει πιο πίσω. Καμία χώρα δεν έχει πετύχει την επιμήκυνση που έχει πετύχει η Ελλάδα. Μπορεί να μη δίνεις οριστική λύση στο χρέος, αλλά αν αυτή η επιμήκυνση και η ταμειακή εξυπηρέτηση του χρέους μπορεί να συνδυαστεί με την ανάπτυξη της οικονομίας και τα πρωτογενή πλεονάσματα, τότε το χρέος θα γίνει τελείως βιώσιμο.


Δεν χρειάζεται όμως επιτέλους η χώρα να αποκτήσει και ένα μακροπρόθεσμο πλάνο ανάπτυξης; Ό,τι ακούμε μέχρι τώρα είναι μόνο στη θεωρία.


Τα οικονομικά μοντέλα, σοβιετικού τύπου θα έλεγα, που κάποιος σχεδιάζει ένα πλάνο και όλα ρυθμίζονται κεντρικά έχουν ξεπεραστεί. Πρέπει να δομήσουμε μηχανισμούς που θα λειτουργούν και δεν θα επιβαρύνουν την επιχειρηματικότητα.  

Ο Έλληνας έχει την όρεξη και τη φαντασία να δημιουργήσει. Έχουμε πολύ αξιόλογο ανθρώπινο κεφάλαιο και το απαραίτητο know how σε πολλούς τομείς. Υπάρχουν ευκαιρίες ακόμα και σήμερα πάρα πολλές. Επιπλέον πρέπει το τραπεζικό σύστημα να ενισχύσει την αγορά με ρευστότητα και να επιστρέψουν οι καταθέσεις στο εσωτερικό. Τέλος πρέπει να φτιάξουμε ένα πλαίσιο ελκυστικό για τον επιχειρηματία και να «μειώσουμε» το κράτος, κάνοντάς το λιγότερο δαπανηρό και περισσότερο αποτελεσματικό. Με αυτές τις κινήσεις θα ενισχύσουμε την οικονομίας μας που έχει πολλές δυνατότητες σε διάφορα πεδία, όπως ο τουρισμός.


Προφίλ S&B


Όντας βασικός παίκτης στα βιομηχανικά ορυκτά με μια ευρεία γκάμα προϊόντων και εφαρμογών, η S&B εξυπηρετεί διαφοροποιημένες τελικές αγορές στη Δυτική Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και αναδυόμενες αγορές στην Ευρώπη και την Ασία.


 Ένας παγκόσμιος προμηθευτής και ευρωπαϊκός ηγέτης στον μπετονίτη (υλικό για μονώσεις, γεωτρήσεις και καταναλωτικά προϊόντα), η S&B είναι παγκόσμιος ηγέτης στα συλλιπάσματα συνεχούς χύτευσης για τη βιομηχανία χάλυβα καθώς και στον βολλαστονίτη (λειτουργικά πρόσθετα για πολυμερή και βαφές).

Επίσης, η S&B παρέχει λύσεις βασισμένες στον περλίτη για κατασκευαστικά υλικά και είδη κηπουρικής. Πρόκειται στην ουσία για μια ελληνική πολυεθνική με παρουσία σε 22 χώρες, αφού έχει στην κατοχή της 47 εργοστάσια, 26 ορυχεία και 26 κέντρα διανομής σε όλον τον κόσμο. Τα προϊόντα της (μπετονίτης και περλίτης) χρησιμοποιούνται στη χαλυβουργία, στις κατασκευές, στη μεταλλουργία και στη γεωργία.

 Περίπου το 95% των εσόδων της προέρχεται από το εξωτερικό. Το 2013 είχε πραγματοποιήσει τζίρο 441 εκατ. ευρώ και συνολικά απασχολεί πάνω από 1.800 εργαζομένους. Στην Ελλάδα απασχολούνται 600 εργαζόμενοι στη Μήλο και στους Βωξίτες Παρνασσού. Ο τζίρος των ελληνικών δραστηριοτήτων αντιπροσωπεύει περίπου το 1/4 των συνολικών εσόδων.


Ο γαλλικός όμιλος

Η Imerys είναι μία από τις ισχυρότερες βιομηχανίες μετάλλων παγκοσμίως. Δραστηριοποιείται σε 50 χώρες, με πάνω από 250 βιομηχανικές τοποθεσίες, ενώ απασχολεί περίπου 16.000 εργαζομένους. Το 2013 κατέγραψε έσοδα 3,69 δισ. ευρώ και κέρδη 304 εκατ. ευρώ. Είναι εισηγμένη στο γαλλικό χρηματιστήριο και η μετοχή της συμπεριλαμβάνεται στον δείκτη CAC 40. Η κεφαλαιοποίησή της με τις τρέχουσες τιμές διαμορφώνεται στα 4,3 δισ. ευρώ.


πηγή 


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΟΙ «ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ» 

 

Είναι αναμενόμενο, οι Εταιρείες Εξόρυξης ανά τον κόσμο να παρουσιάζουν πολλές διαφορές ως προς την ταυτότητά τους, την δομή τους, την χρηματοδότησή τους ,την  ηθική τους κ.λ.π. 
Η δραστηριότητα των εξορύξεων είναι μια ακόμη παραγωγική δραστηριότητα που δεν είναι απαραίτητο να είναι παράνομη ή και εγκληματική και οι περιβαλλοντικές της επιπτώσεις μπορουν πάντα να μειωθούν, ανάλογα με το περιβαλλοντικό κόστος που θα δεχτούμε να επιβαρύνει το κόστος παραγωγής. Οι τελικές τιμές πώλησης των ορυκτών καθορίζονται χρηματιστηριακά, άρα για την ίδια ποιότητα προϊόντος  είναι ίδιες παγκοσμίως.
Σε απλό παράδειγμα: Μια εταιρία εξόρυξης στην Γαλλία πουλάει ένα ορυκτό σε μια τιμή και έχει κέρδος, παρότι έχει επιβαρύνει το κόστος εξόρυξης με την πλήρη εφαρμογή της αυστηρής Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας των Πολιτισμένων Δυτικών Κρατών (που ξέρουν να προστατεύουν τα εδάφη της Πατρίδας τους). 
Κοιτάσματα αυτού του ορυκτού υπάρχουν και σε κάποιες Τριτοκοσμικές απολίτιστες Διεφθαρμένες Χώρες και αυτό είναι γνωστό στον ανάλογο επιχειρηματικό κόσμο. 
Εάν κάποιος κάνει τις απαραίτητες συμβάσεις με τις Διεφθαρμένες Κυβερνήσεις και ή δεν έχει περιβαλλοντική Νομοθεσία να εφαρμόσει, ή και έχει την κάλυψη και ασυλία για να πάρει το ορυκτό και να αφήσει πίσω κατεστραμμένη γη, έχοντας μηδενικό Περιβαλλοντικό κόστος, τότε πουλώντας στην ίδια τιμή με το ορυκτό της Γαλλίας ,το Περιβαλλοντικό κόστος μένει στα κέρδη (τριπλάσια , τετραπλάσια και ίσως και ακόμη μεγαλύτερα κέρδη).
Το μεγάλο περιθώριο κέρδους, επιτρέπει σε μια «Εταιρεία» να μην είναι και πολύ οργανωμένη, έμπειρη ,ικανή κ.λ.π. Αρκεί να είναι αρκετά ανήθικη ώστε να  καταστρέψει Πατρίδες και κοινωνίες χωρίς ενδοιασμούς.
Λαμβάνοντας ,επιπλέον, υπ’ όψη ,τη μεγάλη δυσκολία από κάποια Εποπτική Αρχή (κυρίως τριτοκοσμικών Κρατών) να προσδιορίσει την ακριβή ποσότητα παραγωγής, η εξορυκτική δραστηριότητα αποτελεί πρόσφορο έδαφος για ξέπλυμα ή γενικότερα διακίνηση «μαύρου χρήματος». Η μεταφορά ,δε ,των ορυκτών με καράβια και λιμάνια αποκλειστικής χρήσης ,μακριά από κεντρικά Τελωνεία και ελέγχους ,εξυπηρετεί σε πολλές παράνομες δραστηριότητες όπως το λαθρεμπόριο. Γίνεται έτσι κατανοητό γιατί «όπου υπάρχουν πτώματα υπάρχουν και κοράκια.».
Ψάχνοντας στην Ελληνική πραγματικότητα, επιχειρηματίες στη εξόρυξη με βεβαρημένο ποινικό παρελθόν, βρέθηκαν δύο αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις, μια από το παρόν (και ίσως από το μέλλον) ,τον Ρουμάνο Frank Timis  και μια από το παρελθόν, τους Έλληνες Αδερφούς  Ηλία, Γεώργιο και Αθανάσιο Ηλιόπουλο .
1) Αντιγραφή από το διαδίκτυο:

«Οι περιπέτειες του Frank Timis στην Ελληνική Μπανανία


 

Πού τον θυμηθήκαμε θα πείτε…

Τον θυμηθήκαμε γιατί ο γνωστός Ρουμάνος επιχειρηματίας-απατεώνας-νταβατζής-έμπορος ηρωίνης (συμπληρώστε ότι άλλο θέλετε…) Frank Timis μπορεί να αποχώρησε από την Ελλάδα το 2004, όμως η ζωή του κύκλους κάνει και έχει βρεθεί ξανά να έχει μερίδιο σε Ελληνικό μεταλλείο χρυσού!.. Όχι της Χαλκιδικής αυτή τη φορά, αλλά των Σαπών στη Ροδόπη.
Μας τον θύμισε επίσης ο “Αθέατος Κόσμος” του κ. Χαρδαβέλλα που μεσάνυχτα Τετάρτης 6 Ιουλίου βάλθηκε να πείσει τους Έλληνες ότι ο μαύρος και ο κίτρινος χρυσός θα σώσουν την Ελλάδα από τη χρεωκοπία! Ο Frank Timis ήταν ο πρώτος που χτύπησε αυτή τη διπλή φλέβα, του μαύρου και του κίτρινου χρυσού  και η φλέβα μπορεί να μην έσωσε την Ελλάδα, οπωσδήποτε όμως έκανε ζάπλουτο τον ίδιο. 
Όπως και ο χρυσός της Χαλκιδικής σίγουρα δεν θα σώσει την Ελλάδα, όμως θα προσθέσει μερικά δις ευρώ στους λογαριασμούς του συνεταίρου του κ. Τimis, Δημήτρη Κούτρα.
Το σύντομο “πέρασμα” του Frank Timis από τα πετρέλαια της Καβάλας και τα μεταλλεία της Χαλκιδικής θα μπορούσε να είναι το υλικό για σενάριο επιχειρηματικού θρίλερ. Έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά: μυστικές συναντήσεις, αθέατα “μνημόνια συνεργασίας”, χορό εκατομμυρίων, εξαπατημένους επενδυτές, διεφθαρμένες Κυβερνήσεις και Έλληνες Υπουργούς να παίζουν τα πιόνια στο παιχνίδι των επιχειρηματικών συμφερόντων. Θα ήταν διασκεδαστική η ιστορία αν όλα αυτά δεν παιζόταν εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και στην πλάτη των Ελληνων πολιτών. Και όσο ψάχνουμε τα λεφτά που “υπήρχαν” αλλά κάπου εξαφανίστηκαν, καλό είναι να θυμόμαστε και αυτές τις υποθέσεις…
Τον Φεβρουάριο του 2004 ο Vasile Frank Τimis ήταν το νέο αστέρι της Ελληνικής επιχειρηματικής σκηνής. Τον Οκτώβριο του 2003 εταιρεία του REGAL PETROLEUM είχε εξαγοράσει την KAVALA OIL και μαζί με αυτήν τον μαύρο χρυσό του Β. Αιγαίου. 
Την ίδια εποχή, το Δεκέμβριο του 2003, δυο άλλες εταιρείες δικών του συμφερόντων, η EUROPEAN GOLDFIELDS (EG) και η GLOBAL MINERAL RESOURCES (GMR) εμφανίζονται από τον τότε Υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας κ. Χρήστο Πάχτα, μαζί με τον κ. Δημήτρη Κούτρα και την ΑΚΤΩΡ στο σκοτεινό “Μνημόνιο Συνεργασίας” για την απόκτηση του κίτρινου χρυσού των Μεταλλείων Κασσάνδρας της Β. Χαλκιδικής. 
Το Μνημόνιο τέθηκε σε εφαρμογή αμέσως μετά την κύρωση από τη Βουλή της Σύμβασης Μεταβίβασης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ. Στις 9 Φεβρουαρίου 2004, η ΕG και η GMR εξαγοράζουν αντιστοίχως ποσοστά 30% και 21% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και αποκτούν τον έλεγχο της επιχείρησης. Περισσότερα εδώ.
Την εποχή εκείνη, έχοντας τον πλήρη έλεγχο του μαύρου χρυσού του Β. Αιγαίου και του κίτρινου χρυσού της Χαλκιδικής, ο Frank Timis ήταν κυριολεκτικά παντοδύναμος. 
Υπουργοί υποκλίνονταν μπροστά του και έσπευδαν να φωτογραφηθούν μαζί του, αγνοώντας τις ποικίλες φήμες που κυκλοφορούσαν γύρω από το όνομά του. 
Οι δυνατότητες που έδινε ο συνδυασμός της Χαλκιδικής και των Πετρελαίων Καβάλας για κάποιον που θα ήθελε πραγματικά να δουλέψει στην περιοχή, ήταν μοναδικές. 
Η Ολυμπιάδα, ακριβώς απέναντι από τον Πρίνο, θεσμοθετημένη Βιομηχανική Περιοχή και φαιό μεταλλευτικό πεδίο, έδινε τη λύση στο πρόβλημα της αναγκαίας χερσαίας ζώνης για την επιχείρηση του πετρελαίου. 
Πρόβλημα άλυτο μέχρι και σήμερα, δεδομένου ότι η παραλιακή ζώνη έξω από την Καβάλα που χρησιμοποιείται για τις χερσαίες εγκαταστάσεις αποθήκευσης του πετρελαίου, είναι ο μεγάλος υδροβιότοπος της Βάσοβας, προστατευόμενος από τη Συνθήκη Ραμσάρ.
Όμως ο Φρανκ είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του. 
Ο Φρανκ ήθελε να κάνει μια αρπαχτή και να φύγει. 
Τον Ιανουάριο 2004, μόλις τρεις μήνες μετά την αγορά των πετρελαίων Καβάλας, η REGAL PETROLEUM ανακοίνωσε στο Χρηματιστήριο ΑΙΜ (ΑΙΜ: Alternative Investment Market) του Λονδίνου τον εντοπισμό τεράστιου κοιτάσματος πετρελαίου στην Καλλιράχη της Θάσου. 
Σύμφωνα με τις φήμες που εντέχνως κυκλοφόρησε στην αγορά, ο πίδακας του πετρελαίου που ξεχύθηκε είχε τόσο μεγάλη πίεση που κόντεψε να διαλύσει το γεωτρύπανο και να σκοτώσει όσους εργάζονταν πάνω σ’αυτό – το μυθικό αυτό περιστατικό του προσέδωσε το παρατσούκλι“the Gusher”
 Για δυο-τρεις μήνες ζήσαμε το μύθο μας ως χώρα, με τα διεθνή μέσα ενημέρωσης να φιλοξενούν τακτικές ανταποκρίσεις από το “Εμιράτο της Καβάλας” και δημοσιογραφικά πορτραίτα του Εμίρη των Πετρελαίων Frank Timis. 
Άλλωστε το βιογραφικό του είναι πλούσιο και πολύχρωμο… διασυνδέσεις με το καρτέλ της κοκαϊνης, εμπόριο ναρκωτικών κ.λ.π. – “νεανικά παραπτώματα” όπως τα χαρακτήριζε ο πρώην Υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Σαλαγκούδης πριν οι εναγκαλισμοί του με το Φρανκ του στοιχίσουν τη θέση του, τον Οκτώβριο του 2005.
Επί τρείς μήνες η φούσκα της Καλλιράχης μεγάλωνε και τον Μάρτιο του 2004 έσκασε. 
Το πηγάδι αποδείχθηκε στεγνό και η απάτη του νέου “Εμιράτου” αποκαλύφθηκε. 
Η REGAL έγινε καπνός από την Καβάλα αφήνοντας απλήρωτους εργαζόμενους και προμηθευτές. 
Ο Timis βρέθηκε κατηγορούμενος από τις Χρηματιστηριακές Αρχές του Λονδίνου για χειραγώγηση της αγοράς και εξαπάτηση των επενδυτών. 
Στο κρίσιμο διάστημα από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο 2004, η REGAL είχε κάνει τρεις αυξήσεις κεφαλαίου, ληστεύοντας από τους επενδυτές ποσό πάνω από £100 εκατ. ($152 εκατ.). Όμως ο Φρανκ, ως έμπειρος “επενδυτής” είχε εξαργυρώσει εγκαίρως την τεράστια άνοδο της μετοχής της REGAL (500%!!!) και την είχε κάνει για πιο θερμά (Αφρικανικά) κλίματα.
Παράλληλα, πούλησε στην EG το ποσοστό 21% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ που κατείχε η GMR, κίνηση που του απέφερε ακόπως $100 εκατ.! 
Καθαρό νταβατζιλίκι… 
 Υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Πάχτας είχε δώσει τα Μεταλλεία Κασσάνδρας στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ αντί 11 εκατ. ευρώ! 
Τον Απρίλιο 2006 ο Φρανκ πούλησε όλες τις μετοχές του στη EUROPEAN GOLDFIELDS και με τα λεφτά αυτά πήγε στην Σιέρα Λεόνε να κυνηγήσει διαμάντια, αφήνοντας το πεδίο της Χαλκιδικής ελεύθερο στον συνέταιρό του Δημήτρη Κούτρα.
Μετά από πολλές ταλαιπωρίες, οι εργαζόμενοι στην KAVALA OIL ανέλαβαν μόνοι τους τη λειτουργία της επιχείρησης, εξασφαλίζοντας την επιβίωσή της. 
Με την αυτοδιαχείριση και τη βοήθεια των υψηλών διεθνών τιμών του πετρελαίου, πληρώθηκαν τα χρέη των 15 εκατ. ευρώ που είχαν αφήσει οι απατεώνες της REGAL και η επιχείρηση επέστρεψε αισίως στην κερδοφορία.
Ήδη ζάπλουτος, ο Frank Timis άλλαξε ήπειρο και συνέχισε την ένδοξη καριέρα του στη ρημαγμένη από τους εμφυλίους, τα αντάρτικα και τα “ματωμένα διαμάντια” (blood diamonds), Σιέρα Λεόνε της δυτικής Αφρικής. 
“H στρατηγική του Φρανκ είναι να επενδύει σε εταιρείες σε πολύ πρώιμα στάδια και να τις ενισχύει με γνώση, εμπειρία και επαφές”, διαβάζουμε το website www.franktimis.com. Ακριβώς ότι έκανε στην Ελλάδα δηλαδή… 
Το ίδιο site διαφημίζει τις “εξαιρετικά πετυχημένες” εταιρείες που δημιούργησε ο Φρανκ REGAL PETROLEUM, EUROPEAN GOLDFIELDS και GABRIEL RESOURCES αλλά και το φιλανθρωπικό του έργο.
Mε προσωπικά του χρήματα (δηλαδή αυτά που έβγαλε από τις προηγούμενες απάτες) ο Φρανκ Τιμις αγόρασε την Sierra Leone Diamond company, την οποία μετασχημάτισε σε εταιρεία εξόρυξης βασικών μετάλλων και σιδηρομεταλλεύματος με το όνομα AFRICAN MINERALS. 
H πρόσφατη (χθεσινή) ανακοίνωση πώλησης ποσοστού του μεγαλύτερου μεταλλείου σιδηρομεταλλεύματος της χώρας από την AFRICAN MINERALS σε Κινεζικά συμφέροντα για $1,5 δις έκαναν τον Φρανκ και επισήμως δισεκατομμυριούχο. 
Ο Frank Timis είναι ο βασικός μέτοχος της AFRICAN MINERALS και η AFRICAN MINERALS είναι ο βασικός (με 19,9%) μέτοχος της Αυστραλέζικης CAPE LAMBERT IRON ORE που είναι η νέα ιδιοκτήτρια εταιρεία του χρυσωρυχείου των Σαπών στο Νομό Ροδόπης! 
Στον χρυσό της Ελλάδας, ο Frank Timis βγήκε από την πόρτα και ξαναμπήκε από το παράθυρο…
Τα άλλα επιχειρηματικά του ενδιαφέροντα αφορούν την έρευνα για πετρέλαιο σε ταραγμένες περιοχές του κόσμου όπως το Καζακστάν, το Κουρδιστάν και ανοιχτά των ακτών της επίσης ματωμένης από πολέμους και διαμάντια Λιβερίας. 
Διευθύνων Σύμβουλος σε όλες τις εταιρείες συμφερόντων του Timis (μεταξύ των οποίων και στην CAPE LAMBERT) είναι ο στενός του συνεργάτης από την εποχή της GABRIEL RESOURCES, Tony Sage ο οποίος, όπως μαθαίνουμε από τα δημοσιεύματα, τον περασμένο μήνα βρισκόταν σε επιχειρηματικό ταξίδι στην Ελλάδα, προφανώς προετοιμάζοντας το έδαφος για την εκμετάλλευση των Σαπών.
Μια πολύ μικρή μελανιά στο λαμπερό προφίλ του Φρανκ είναι το πρόστιμο των £600.000 ($915.000) που του επέβαλε το Νοέμβριο του 2009 το Χρηματιστήριο ΑΙΜ του Λονδίνου για την παλιά ιστορία της REGAL στην Ελλάδα – το μεγαλύτερο πρόστιμο που έχει επιβληθεί ποτέ από το ΑΙΜ. 
Η απόφαση δυσαρέστησε τον Φρανκ ο οποίος δήλωσε ότι είναι “θύμα κυνηγιού μαγισσών” από ένα “δικαστήριο-καγκουρώ”- αυστραλοτραφής γαρ!
Με τα ελάχιστα που αναφέραμε ελπίζουμε να δώσαμε στους αναγνώστες λίγη “θέα” στον “Αθέατο Κόσμο” του κ. Χαρδαβέλλα. Και στον θαυμαστό κόσμο της Ελληνικής ΜΠΑΝΑΝΙΑΣ!
Μαρία Καδόγλου
Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων



2) Αδελφοί Ηλίας, Γεώργιος και Αθανάσιος Ηλιόπουλος ,ιδρυτές της S&Β
Τα στοιχεία προέκυψαν από το διαδίκτυο και για αποφυγή παρανοήσεων στο τέλος της παραγράφου αναφέρονται κάποιες από τις «διευθύνσεις» όπου υπάρχουν κείμενα με αναφορές σε αυτούς τους  εγκληματίες .
Ακολουθούν ιδιωτικές μεταφράσεις τμημάτων που αφορούν τους Αδερφούς Ηλιόπουλους.
Α) Περιοδικό LIFE, 19 Ιουλίου 1943

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ.  Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΩΝ Η.Π.Α. ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΟ ΕΘΙΣΜΟ.
Από τον GERARD PIEL



 «ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Οι συμβάσεις χάραξαν την  πρώτη καθαρή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της νόμιμης και της παράνομης διακίνησης. 
Τα ναρκωτικά για την ευχαρίστηση δεν είχαν με κανένα τρόπο παγκόσμια θεωρηθεί ως έγκλημα. Στήριζαν μια τεράστια παγκόσμια βιομηχανία. 
Το 1929, ακόμη και οι αξιόπιστοι επεξεργαστές της μορφίνης, που υπέβαλαν έκθεση στην Κοινωνία των Εθνών, παρήγαν δύο φορές τις παγκόσμιες νόμιμες ανάγκες του κόσμου. 
Έναντι συνολικών ιατρικών απαιτήσεων  400 τόνων οπίου ενός έτος, τα παγκόσμια αποθέματα και η παραγωγή τη χρονιά αυτή ανήλθαν σε 10.000 τόνους. 
Η Βρετανία, η Γαλλία, η Ολλανδία και η Πορτογαλία στις αποικίες τους στην Άπω Ανατολή και η Γαλλία στη Βόρεια Αφρική πωλούσαν όπιο και χασίς στο πλαίσιο κρατικών μονοπωλίων σε αναγνώριση των βαθιά ριζωμένων συνηθειών των  ιθαγενών πληθυσμών. 
Οι ιθύνοντες νόες  για την ιστορία της παγκόσμιας παράνομης διακίνησης είναι τρεις Έλληνες έμποροι, οι αδελφοί Ηλίας, Γεώργιος και Αθανάσιος Ηλιόπουλος των οποίων η απολογία υπό μορφή πλήρους ομολογίας δημοσιεύθηκε από την αιγυπτιακή κυβέρνηση το 1932. 
Ήταν οι πρώτοι άρχοντες του εμπορίου. Το 1917, ψάχνοντας  για ένα καινούριο πεδίο για τα επενδυτικά κεφάλαια της επιχείρησής τους, εντυπωσιάστηκαν από τις προσπάθειες της ΚΤΕ να τεθούν τα ναρκωτικά υπό έλεγχο. Μετά από ταξίδια για να συνομιλήσουν με επιχειρηματίες στο Παρίσι και στο Tientsin, αποφάσισαν ότι η επιχείρηση ναρκωτικών είχε σταθερό μέλλον με  εντυπωσιακή προοπτική κέρδους.
Με την έδρα στο Παρίσι, το σπίτι των Ηλιόπουλων λειτούργησε ως κεντρική τράπεζα και γραφείο συμψηφισμού επιταγών για το μεγαλύτερο μερίδιο του παγκόσμιου παράνομου εμπορίου στο όπιο, τη μορφίνη και την ηρωίνη, που οργανώθηκε ποτέ σε ένα σύστημα. 
Πορεύτηκαν κερδοφόρα μέχρι το 1930, όταν μια σκλήρυνση του γαλλικού νόμου τους εξανάγκασε στη μεταφορά τους στην Τουρκία.
Η πίεση του νόμου όμως προσέλκυσε τώρα μια νέα κατηγορία ατόμων στο εμπόριο. 
Είχαν εξασκηθεί σε άλλους τομείς του εγκλήματος και εξοικειωθεί με τις παρακάμψεις της πειρατείας, του εκβιασμού και της προδοσίας. 
Έγινε σύντομα συνήθες σε όλες τις πλευρές να προδίδουν μια στις τέσσερις συναλλαγές στις αρχές. Ένας Έλληνας διακομιστής μεταξύ πλοίων έσπρωξε τις υπηρεσίες της στους αδελφούς Ηλιόπουλους με τη δήλωση ότι ήταν «αναγνωρισμένος πληροφοριοδότης της  Κ.Τ.Ε.»
Οι αδελφοί Ηλιόπουλοι πολύ γρήγορα προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα της επιχείρησής τους. 
Ένας μεσίτης της Νέας Υόρκης απέτυχε να ολοκληρώσει μια συναλλαγή και καλλιεργούσε τη φήμη του στο Broadway με τις εισπράξεις. 
Κανόνισαν, πέρα από τον Ατλαντικό, να βάλουν τρεις Κορσικανούς να τον χτυπήσουν δημοσίως σε έναν μαγαζί που πουλούσε παράνομα οινοπνευματώδη. 
Από την ίδια μεγάλη απόσταση διαπραγματεύονταν τακτικά την προδοσία στο Αμερικανικό τελωνείο των προπληρωμένων αποστολών. 
Προχώρησαν τόσο πολύ ώστε να καταστρέψουν τους καλύτερους Αμερικανούς αντιπροσώπους τους, τους αδελφούς Bernstein, οι οποίοι είχαν γίνει βγάλει πολλά χρήματα από πρόγραμμα αποστολών διαρκείας έξι ημερών μεταξύ Χερβούργου και Νέας Υόρκης.
 Ο Samuel Bernstein είναι ακόμα στη φυλακή.
Το 1932 οι ίδιοι οι αδελφοί Ηλιόπουλοι συνελήφθησαν τελικά μετά από δική τους απάτη. 
Ο Augie Del Gracio ένας Αμερικανός μεσίτης υπέγραψε και πλήρωσε κανονικά μια αποστολή χιλίων λιβρών. 
Στο Αμβούργο κανόνισε να περάσουν στην Αμερική τα κιβώτια με μηχανήματα στα οποία ήταν προφανώς συσκευασμένα, όταν προσεγγίστηκε από έναν ξένο με μια προσφορά άλλων χιλίων λιβρών. Επιθεώρησε τα κιβώτιά του και ανακάλυψε ότι ήταν άδεια. 
 Καλούνταν στην πραγματικότητα να πληρώσει για τη μορφίνη του δεύτερη φορά. 
Η έκρηξη που ακολούθησε δεν θα μπορούσε να εγκλωβιστεί στη μυστικότητα του εμπορίου. Η αστυνομία πέντε χωρών πήρε το σύνολο των τεκμηρίων 
Ο Del Gracio πήγε  φυλακή για δύο χρόνια στο Αμβούργο και ο οίκος των Ηλιόπουλων εκτέθηκε στον κόσμο.
Οι αδελφοί Ηλιόπουλοι αποσύρθηκαν από το εμπόριο και επένδυσαν τα κέρδη τους στα βαλκανικά ορυχεία χρυσού και βωξίτη και σε μια ακτοπλοϊκή γραμμή της ανατολικής Μεσογείου. 
Το φθινόπωρο του 1941, προχωρώντας με βάση την εσφαλμένη υπόθεση πως καλύπτονται από τις διατάξεις περί παραγραφής, ο Ηλίας και ο Γεώργιος έφθασαν στην πόλη της Νέας Υόρκης. 
Το Γραφείο Ναρκωτικών και ο Samuel Bernstein, εντούτοις, δεν είχαν ξεχάσει. 
Στο ομοσπονδιακό δικαστήριο του Μπρούκλιν τον περασμένο μήνα ο Bernstein ανέπτυξε όλα τα βάσανά του σαν αποδεικτικά στοιχεία. 
Ο Ηλίας και ο Γεώργιος καταδικάστηκαν και περιμένουν τώρα την ποινή.
Η τελευταία αποστολή των Ηλιόπουλων έκανε ρεκόρ με κατάσχεση μισού τόνου για το Γραφείο Ναρκωτικών. 
Μετά από αυτό οι μεγάλες αποστολές τελείωσαν και όλα τα παλιά τεχνάσματα της λαθρεμπορίας με μικρές παρτίδες επανήλθαν στη μόδα. 
Ο μικρός κύριος όγκος των ναρκωτικών προσφέρεται για κόλπα εισαγωγής. 
Στα τελευταία πέντε χρόνια το Γραφείο Ναρκωτικών έχει κατασχέσει μόνο 650 κιλά μορφίνης. Επίσης αυτό ισοδυναμεί με 9.000.000 δόσεις. 
Αυτός ο παράγοντας του μικρού όγκου -μια πόλη των 30.000 θα μπορούσαν να πέσει σε ύπνο με την ηρωίνη που περιέχεται σε ένα εικονικό πακέτο με τσιγάρα- είναι ένας λόγος που η παρακολούθηση των λαθραίων εμπορευμάτων είναι τόσο δύσκολη. 
Ένας άλλος όμως, είναι η ιδιαίτερη ιδιοφυία των λαθρεμπόρων, που είναι άνδρες προικισμένοι με φαντασία και εφευρετικότητα.
Στο σύνολό τους, οι συγγραφείς φαντασίας έχουν αδικήσει αυτή την ταλαντούχο ομάδα. 
 Η απόκρυψη των ναρκωτικών με πλαστά τακούνια, ένα τυποποιημένο τέχνασμα, θεωρείται ξεπερασμένη από τους περισσότερους λαθρεμπόρους. 
Οι  θέσεις που προτιμούνται είναι φέρετρα, Βίβλοι, ακόμη και επιτύμβιες στήλες. 
Πριν από λίγα χρόνια η αιγυπτιακή κυβέρνηση ανέφερε ότι η αστυνομία του όρους Σινά, "ένα εξαιρετικά επιδέξιο σώμα ανδρών... που μπορούν να μυρίζονται ναρκωτικά ακόμα και μέσα από ένα τοίχο από τούβλα" βρήκε 40 λίμπρες χασίς (μαριχουάνα) και 140 λίμπρες οπίου στα διαμερίσματα νερού μέσα στις καμήλες. 
Αυτό το κατόρθωμα ξεκίνησε με την πληροφορία ότι οι τοπικοί λαθρέμποροι είχαν σκεφθεί μία μεταλλική κάψουλα, αρκετά μικρή για να μπορεί να καταπιεί μια καμήλα, αλλά πάρα πολύ μεγάλη για να περάσει μέσω του πεπτικού της συστήματος, και ότι είχαν την πρόθεση με αυτό τον τρόπο να μεταφέρουν μια ποσότητα ναρκωτικών στο Κάιρο. 
Η αστυνομία του όρους Σινά ήταν τότε αντιμέτωπη με το γεγονός ότι χιλιάδες καμήλες περνούν από το τελωνείο στο Κάιρο κάθε εβδομάδα. Παρακολουθούσαν κάθε διερχόμενη αγέλη, ψάχνοντας για το παραμικρό ίχνος, και επιτέλους έφτασε  μια αγέλη που φαινόταν κακόμορφη και υποσιτισμένη. Οι ιδιοκτήτες είπαν, πως τα ζώα αυτά προορίζονται για σφαγή. 
Η αστυνομία τα κατέσχεσε και συζητούσε νευρικά για μια εβδομάδα. Επιτέλους ο αρχηγός της αστυνομίας διέταξε να σκοτώσουν μια καμήλα σα δείγμα. Έβγαλαν από τα διαμερίσματα νερού της καμήλας μια σειρά από κάψουλες γεμάτες ναρκωτικά. Σχεδόν κάθε άλλο ζώο από το κοπάδι που άνοιξαν, διαπιστώθηκε ότι ήταν μεταφορέας ναρκωτικών.» 

Κείμενα φωτογραφιών:
 
«Ο Ηλίας Ηλιόπουλος όταν συνελήφθη σαν ανώτερος εταίρος του μεγαλύτερου οργανισμού ναρκωτικών, είπε πως εργάζεται ως εφοπλιστής. Αυτός και ο Γεώργιος συνελήφθησαν το Νοέμβριο του 1941 από τον Ανατολικό Τομέα του Γραφείου Ναρκωτικών, που είχε επικεφαλής τον   R. W. Arris.»
 
«Ο Γεώργιος Ηλιόπουλος είπε πως εργάζεται ως μεσίτης. Τα αδέλφια έφυγαν από την πατρίδα την Ελλάδα για την Αίγυπτο τους λίγο πριν τη γερμανική κατοχή. Μαζί τους, με σκοπό να αυξήσουν το έτοιμο χρήμα, έφεραν 9.000 δολάρια σε καθαρό χρυσάφι από τα ορυχεία τους στα Βαλκάνια.»
 
Β) ΒΙΒΛΙΟ «1. The strength of the wolf: the secret history of America's war on drugs» Douglas Valentine, Verso 2004 
 
σελ.10  «Γνώριζαν επίσης ότι ο Luciano και οι συνεργάτες του είχαν αναπτύξει δεσμούς με τις νέες μεγάλες πηγές ναρκωτικών της Αμερικής: τους αδερφούς Έζρα στην Κίνα και τον κύκλο του Ηλιόπουλου στο Παρίσι. 
Το 1929 αυτές οι δυο συμμορίες ήταν oι κύριοι εκμεταλλευτές των οικονομικών δυνάμεων που οδηγούσαν την παράνομη παρασκευή ναρκωτικών βαθύτερα στον υπόκοσμο και άνοιγαν την Άπω Ανατολή ως την κύρια πηγή ναρκωτικών, σαν αποτέλεσμα της έρευνας Rothstein.
 
Ο Ηλίας Ηλιόπουλος, Έλληνας στην εθνικότητα και κοσμοπολίτης απατεώνας του οποίου ο πατέρας ήταν διπλωμάτης στην Τουρκία, ξεκίνησε την επιχείρηση του λαθρεμπορίας ναρκωτικών το 1927, όταν επισκέφτηκε την Κίνα και ήρθε σε επαφή με Έλληνες αναμιγμένους στο εμπόριο του οπίου. 
 Κανόνισε να στέλνει ανεπεξέργαστο όπιο σε δυο συνεργούς παρασκευαστές στη Γαλλία, αγόρασε αστυνομική προστασία στο Παρίσι και από τον Μάιο του 1928 πουλούσε ναρκωτικά φαρμακευτικής ποιότητας στους μεγαλύτερους παράνομους διακινητές ναρκωτικών της Αμερικής. 
Το 1930 χρηματοδότησε ένα καμουφλαρισμένο εργαστήριο στην Τουρκία και από εκεί και μετά τα ναρκωτικά από την Τουρκία και την Κίνα οδηγούνταν στον Paul Ventura (γνωστό και ως Paul Carbone), τον Κορσικανό αρχηγό του οργανωμένου εγκλήματος στη Μασσαλία και έπειτα προωθούνταν μέσω Αμέρικαν Εξπρες στον Παριζιάνο συντηρητή Louis Lyon για συσκευασία και αποστολή στην Αμερική. Το 1930 και 1931, ο Περουβιάνος διπλωμάτης Carlos Fernandez Bacula έκανε έξι ταξίδια στη Νέα Υόρκη για λογαριασμό του κυκλώματος Ηλιόπουλου, μεταφέροντας κάθε φορά 250 κιλά ναρκωτικών με την προστασία του διπλωματικού του διαβατηρίου.»
 
σελ. 46 «Η απελευθέρωση της κατεχόμενης Γαλλίας ήταν σημαντικός στόχος και η OSS (US Office of Strategic Services) γνώριζε ότι ορισμένοι λαθρέμποροι ναρκωτικών συνεργάζονταν με την Γκεστάπο ενώ άλλοι ήταν με την Αντίσταση. 
Ένας από πλέον ειδικούς σε αυτό το θέμα ήταν ο συνεργάτης του Lucky Luciano, August Del Grazio που ήταν ο αντιπρόσωπος της Μαφίας στον Ηλία Ηλίοπουλο και είχε διοικήσει ένα εργοστάσιο ηρωίνης στην Ιστανμπούλ για λογαριασμό τους – μέχρι που ο Πρόξενος των ΗΠΑ στην Τουρκία είδε το πρόσωπο του Del Grazio στην Επιτροπή  για τη μαύρη λίστα των 100.  
Ο Anslinger ενημέρωσε την Γκεστάπο και ο Del Grazio συνελήφθη στο Βερολίνο στο τέλος του 1931 και έμεινε μικρό διάστημα στη φυλακή. 
Για να αποφύγει ανάλογη μοίρα, ο Ηλιόπουλος κανόνισε μια συνάντηση με τον  Charlie Dyar στην Αθήνα όπου κατέδωσε τον ανταγωνιστή και συνεργάτη του, Louis Lyon. 
Δέκα χρόνια αργότερα, ο συνεργάτης των Ναζί Ηλιόπουλος και ο αδερφός του Γιώργος συνελήφθησαν στη Νέα Υόρκη από τους George White, Charlie Dyar Charlie Siragusa. 
Όμως χωρίς αποτέλεσμα – το καθεστώς περιορισμού για την υπόθεση του 1931 είχε λήξει και οι αδελφοί Ηλιόπουλοι απελευθερώθηκαν. 
Ο  Lyon εν τω μεταξύ, είχε οργανώσει τη δολοφονία του πρώην συνεργάτη, δικού του και του Ηλιόπουλου, του πράκτορα της Γκεστάπο Paul Carbone, τον Δεκέμβριο του 1943, εξαναγκάζοντας τον προστατευόμενο του Carbone Francois Spirito να διαφύγει στη Μαδρίτη. Σημ: Ο Charlie Dyar είχε τοποθετηθεί από το 1931 επικεφαλής όλων των ερευνών του FNB για ναρκωτικά στην Ευρώπη.» 
 
Σελ. 24   «το 1936 ο Al Scharff εξάρθρωσε ένα δίκτυο λαθρεμπορίας που εκτεινόταν από τη Σαγκάη στην πόλη του Μεξικού, μέσω Αβάνας... 
Το δίκτυο ναρκωτικών, που απεικονίστηκε στην ταινία του 1948 “Στα περάτα της γης “ (Το the ends of the Earth) περιλάμβανε μια Ευρασιάτισσα μοιραία γυναίκα, έναν Πρώσσο κατάσκοπο των Ναζί, τον πλεϊμπόι αδερφό της ερωμένης του Βασιλιά της Ρουμανίας στο Παρίσι και τον γαμπρό του αρχηγού της Αστυνομίας  της Πόλης του Μεξικού στην Ιστανμπούλ. Όλοι ήταν συνεργάτες του Ηλία Ηλιόπουλου».
 
Σελ. 108 «Ο Siragusa στάλθηκε στην Ελλάδα για να παρενοχλήσει τον Ηλία Ηλιόπουλο που είχε κάνει αίτηση για κονδύλια του σχεδίου Μάρσαλ για να αναπτύξει ένα χρυσωρυχείο στη Β. Ελλάδα, σε μια περιοχή όπου καλλιεργούνταν παπαρούνες. 
Φτάνοντας στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1950, ο Siragusa επισκέφθηκε τον σταθμάρχη της CIA Tom Karamessines  με τον οποίο ανέπτυξε μια φιλία που κράτησε όλη του τη ζωή. 
Ο Siragusa του έδωσε την ιστορία, ο Καραμεσσίνης έβαλε τις επαφές και μέσα από τη συνεργασία τους, λεπτομέρειες από το σκανδαλώδες παρελθόν του Ηλία εμφανίστηκαν στον Ελληνικό τύπο. 
Το δάνειο από το Σχέδιο Μάρσαλ μπλοκαρίστηκε και ο ανήσυχος Ηλίας στράφηκε στις χρηματιστηριακές απάτες και στη λαθρεμπορία όπλων στο Ισραήλ.»
 
Γ) ΒΙΒΛΙΟ «3. Bulletin of Concerned Asian Scholars, Vol.8, No.3: July-September 1976
Opium and the Politics of Gangsterism in Nationalist China, 1927-1945»

 
By Jonathan Marshall

«Ο Luciano και ο Buchalter ανέλαβαν τις επιχειρήσεις ναρκωτικών του Rothstein το 1928 όταν δολοφονήθηκε από έναν αντίπαλο. 
Για προμήθειες, ο Buchalter στράφηκε στον περίφημο κύκλο του Ηλιόπουλου που λειτουργούσε από το Παρίσι. 
Το 1928, ο Ηλίας Ηλιόπουλος, Ελληνικής εθνικότητας, ταξίδεψε στην Κίνα για να μελετήσει τη διακίνηση ναρκωτικών και προφανώς πείσθηκε ότι μπορούσε να βγάλει μεγάλα κέρδη. 
Επέστρεψε στο Παρίσι με ένα υπογεγραμμένο συμβόλαιο με τον Γιάννη Βογιατζή, έναν έμπορο ναρκωτικών στην Τιαντσίν. 
Μαζί με τον αδερφό του Γιώργο, ο Ηλίας κατάφερε από το 1929-31 να έχει το μονοπώλιο του μεγαλύτερου μέρους της παγκόσμιας διακίνησης ναρκωτικών. 
Ο κύκλος του εξήγαγε λαθραία στην κυριολεξία τόνους οπίου και μορφίνης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο αρχηγείο τους στο Παρίσι είχαν χιλιάδες κιλά οπίου, ηρωίνης, μορφίνης και κοκαϊνης. 
Μέσα σε μόνο οκτώ μήνες, ο Βογιατζής απέστειλε στο Παρίσι εμβάσματα αξίας ενός εκατομμυρίου λιρών, μέσω της American Express Company, της Chase National Bank και της National City Bank.
 
Οι αδελφοί Ηλιόπουλοι διατήρησαν το σχεδόν-μονοπώλιό τους καταδίδοντας τους ανταγωνιστές τους στις αρχές. 
Η στρατηγική τους γύρισε μπούμερανγκ το 1931. 
Ένας μεσάζοντας του Ηλιόπουλου, ο Δαυίδ Γουριεβίδης, έχασε όπιο αξίας £50.000 λίρων σε μια επιχείρηση κατάσχεσης στη Σαγκάη που υποπτεύθηκε  ότι δεν ήταν τυχαία. 
Κατέδωσε τον κύκλο του Ηλιόπουλου στη Γαλλική αστυνομία. 
Ο Ηλίας συνελήφθη το 1932, μερικούς μήνες μετά τη σύλληψη από τις Αμερικανικές αρχές του συνεργάτη του, August Del Gratio. 
 Αν και ο Del Gratio καταδικάστηκε, οι αδελφοί Ηλιόπουλοι βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα (χάρη στην υπηκοότητά τους), στη συνέχεια διέφυγαν στη Βόρεια Αφρική και τελικά στις Ηνωμένες Πολιτείες στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου τελικά συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν. 
Κατά την πανηγυρική δήλωση ενός αξιωματούχου της δίωξης ναρκωτικών το 1931: «Η εξάρθρωση της οργάνωσης του Ηλιόπουλου πιστεύεται ότι είναι το ισχυρότερο πλήγμα που δόθηκε ποτέ στην εκστρατεία ενάντια στην παράνομη διακίνηση ναρκωτικών. Οι επιπτώσεις της θα φτάσουν μακριά. Σημαίνει ότι μια εντελώς νέα οργάνωση θα πρέπει να χτιστεί στην Ευρώπη ή να επινοηθούν νέες μέθοδοι για την προμήθεια των Αμερικανικών αγορών».Τα νέα δίκτυα δεν άργησαν να προκύψουν....»
 
Δ) ΒΙΒΛΙΟ «The Murderers . The story of the narcotic gangs.»
 
 By HARRY J. ANSLINGER U.S. Commissioner of Narcotics (Επίτροπος των Ηνωμένων Πολιτειών για τα ναρκωτικά από το 1930 έως το 1960) and WILL OURSLER
 
Στο βιβλίο αυτό  , ο πλέον αρμόδιος να μας πεί για τα Ναρκωτικά στον 20ο αιώνα , κος Anslinger, γράφει εξίσου ενδιαφέροντα πράγματα ,αλλά και πολλά ίδια με τα προαναφερόμενα κείμενα (τα μεταγενέστερα αυτού έχουν λάβει πιθανόν στοιχεία από αυτό το βιβλίο). 
Κάτι χαρακτηριστικό όμως στο οποίο αξίζει να αναφερθούμε ,είναι το πώς τελειώνει το Κεφ.5 του βιβλίου αυτού που αναφέρεται στον «Βαρώνο» Ηλία Ηλιόπουλο και την δράση της συμμορίας του. 
Όταν ο πληρεξούσιος δικηγόρος του «Βαρώνου» στην Ουάσιγκτον ,τηλεφώνησε στον Επίτροπο Anslinger και το ενημέρωσε ότι ο «Βαρώνος» πέθανε, υποθέτοντας ότι αυτό θα τον ανακούφιζε μετά από όλα τα προβλήματα που είχε δημιουργήσει, ο Επίτροπος απάντησε: «Καθόλου .Απλά ξέρω που πάει. Μετά από αυτό, η κόλαση  θα είναι  ακατάλληλη για να ζήσεις». Όπως και να έχει ,όλο το κεφάλαιο έχει πολύ ενδιαφέρον.
 
Άλλα βιβλία και «διευθύνσεις» στο διαδίκτυο 
-Webs of Smoke: Smugglers, Warlords, Spies, and the History of the ...                                Kathryn Meyer,Terry M. Parssinen
-The Praeger International Collection on Addictions: Volume 1, Faces of ... 
 Angela Browne-Miller
- The traffic in narcotics 
Harry Jacob Anslinger,William F. Tompkins 
Reprint Edition 1981 by Arno Press Inc.

Συμπτωματικά, η εξορυκτική - περιβαλλοντική επικαιρότητα τον τελευταίο χρόνο έχει σχεδόν μονοπωληθεί από τον «χρυσό της Χαλκιδικής» ( και τον Frank Timis)  πρόσφατα  και από τις εταιρίες βωξίτη στην Φωκίδα με επικεφαλή την S&B. 
Ο Frank Timis  επιχειρεί σήμερα να γίνει ένας «μεγαλοεπενδυτής» που θα «Σώσει» την ρημαγμένη Ελλάδα. 
Κάποιοι θα αποφασίσουν για αυτό και αυτοί δεν είναι άλλοι από τον  σημερινό Πρωθυπουργό Κο Παπανδρέου και την Κυβέρνησή του. 
 
Στο Παρελθόν ,σε μία άλλη περίοδο ανάγκης της Ελλάδας , οι Αφοί Ηλιόπουλοι ήρθαν σαν «Σωτήρες» και αυτοί και ίδρυσαν την S&B έχοντας την πλήρη στήριξη όλων σχεδόν των Κυβερνήσεων έως και σήμερα, Οκτώβριος του 2010.
 
Πώς λειτουργεί η S&B σήμερα και κατά πόσο αποκόπηκε από το «παραβατικό»  παρελθόν των Ιδρυτών της;;; 
Εμπρησμός σπιτιού οικολόγου,που αντέδρασε με τη ομάδα του στη καταστροφική δράση της S&B στα βουνά της Γκιόνας ,«από αγνώστους» στις αρχές του 2009 και απειλές από εργαζόμενους της S&B για θηλιές στο λαιμό μελών του τοπικού ορειβατικού συλλόγου που δημιούργησε προβλήματα στην απληστία της το καλοκαίρι του 2010, μας δίνουν μια ιδέα…
 
Πόσο ωφέλησε τις εμπλεκόμενες Τοπικές Κοινωνίες και Οικονομίες και κατ’ επέκταση την Ελλάδα ,η ύπαρξη μιας τέτοιας Εταιρείας;;; Η Φωκίδα είναι το 2010 από τις πιο φτωχές , αμόρφωτες , ερημωμένες κ.λπ. περιοχές της Ελλάδας.
 
Σήμερα ,60 περίπου χρόνια μετά,  ο καθένας μπορεί να κάνει απολογισμό των αποτελεσμάτων ,των δραστηριοτήτων που προαναφέρθηκαν, σε επίπεδο Τοπικών Κοινωνιών και Οικονομιών και δεν είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή και η επίδραση σε Πανελλαδικό Επίπεδο. 


Σίγουρα η σημερινή κατάντια της Ελλάδας δεν είναι ούτε τυχαία ,ούτε άσχετη.

 (συνεχίζεται: ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: «Η ΜΕΘΟΔΟΣ»)


 πηγή


ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΜΥΚΟΝΟΣ ( μέρος Γ')

μέρος τρίτο...
ΒΑΡΥΤΗΣ - ΒΑΡΥΤΙΝΗ


Η κυριώτερη εφαρμογή χρήσης του βαρύτη ήταν στις γεωτρήσεις (Αμερικανικού) πετρελαίου, για αύξηση του ειδικού βάρους του πόλου εκπλύσεώς του. 

Χρησιμοποιείται και στην χημική βιομηχανία, στην φαρμακευτική, κ.α. (ανθρακικό βάριο στην κεραμική, χλωριούχο βάριο στην χρωματουργία, σαν συλλίπασμα και σαν αντιδραστήριο, νιτρικό βάριο στις φωτοβολίδες και στα τροχιοδεικτικά βλήματα (!), οξείδια του βαρίου στα πλαστικά και στην ηλεκτρομεταλλουργία του σιδήρου, υδροξείδιο του βαρίου στα λιπαντικά, στην κεραμική και στην σακχαροβιομηχανία). 


Ο βαρύτης χρησιμοποιήθηκε σαν filler (πρόσθεμα), στην ελαστικοβιομηχανία, στην χαρτοβιομηχανία, κ.ά. Με τα σκύρα τον, κατασκευάζεται το "βαρύ σκυρόδεμα" κάτι σαν "έρμα εγκατάστασης" υποβρυχίων σωληνώσεων πετρελαίου, κ.λ.π. Επίσης, στην κατασκευή... προστατευτικών από την ραδιενέργεια θωράκων ι (ομοιοπαθητική αντίφασις) και στην υαλουργία (συλλίπασμα). Το 1975, η τιμή του Ελληνικού ακατέργαστου βαρύτη ήταν (Ε.Ο.Β.) 20$ ο τόνος, "ξεφ(υ)τίλισμα" δηλαδή. 



Σαν οξείδιο του βαρίου, ο βαρύτης, μας οδηγεί στην έρευνα Ι για το βάριο (barium). 
Είναι μέταλλο της ομάδας των αλκαλικών γαιών μαζί με το ασβέστιο, είναι αργυρόχροο με ατομικό αριθμό 56. συμβολίζεται ως Βα, έχει ειδικό βάρος 3,7, ατομικό βάρος... 137,6 (!!!) και σημείο τήξεώς τους 7Ι0oC. Τα άλατα του βαρίου είναι ισχυρά δηλητήρια το υπεροξείδιο του παρασκευάζει οξυγόνο από τον αέρα. 
Το υδροξείδιό του, (ΟΗ)2 + 8Η20, διαχωρίζει το σάκχαρο από την μελάσα! Το θειούχο βάριο (ΒaS) αποτριχώνει τα (βιομηχανικά) δέρματα, το νιτρικό βάριο, Βα(ΝΟ3) χρησιμοποιείται σε εκρηκτικά μίγματα ί και στην παρασκευή εγχρώμων βεγγαλικών. Το Θειϊκό βάριο  ΒαSΟ4 ή "βαρύτης" (αδιάλυτος) ή "βαρυτίνη" (οξείδιο (ΒαΟ) ή  υδροξείδιο [Βα(ΟΗ2)] του βαρίου) βοηθά στην κατασκευή  τραπουλών και στην... εντερική ακτινοσκόπηση, λόγω του αδιαπεράστου της μοριακής τον δομής από ακτινοβολία Χ.
 Η τεχνική εξορύξεων με βαρύτη, εφευρέθηκε  και πρωτεφαρμόστηκε το 1926 στις Η.Π.Α. Το 1937 και το 1947  άρχισαν, αντίστοιχα, να χρησιμοποιούνται μέθοδοι βαφών και υλικών εφαρμογών με βαρύτη. 
Μέχρι πρόσφατα, ο βαρύτης βοηθούσε στην διάνοιξη οπών πετρελαίου, βάθους έως και 2 χλμ. 'Επειτα, ήρθε το τιτάνιο... 
Το 1970, οι Η.Π.Α. ήταν στην κορυφή της πετρελαιοπαραγωγικής κλίμακας. 
Το 1981 ήταν ο μεγαλύτερος (παγκοσμίως!) καταναλωτής βαρύτη. 
Μία σύγχρονη εφαρμογή του βαρύτη, είναι η κάλυψη των λυχνιών καθόδου των τηλεοράσεων και των οθόνων των Η/Υ για προστασία των χρηστών -θεατών. 
Χρησιμοποιείται και σαν  καλλυπτικό κιβωτίων μεταφοράς ραδιενεργών ιατρικών  μιλκσέ κς, στην δομική προστασία από ακτινοβολίες, κ.ά.,  χάριν στην απωθητικότητα του προς τις ραδιοακτινοβολίες  (τα ομώνυμα απωθούνται). 
Ο βαρύτης εμπεριέχει ένα "βαρύ μέταλλο", το βάριο που βρίσκεται στην κλίμακα 313 της "Πράξης ενημέρωσης κοινότητας για έκτακτους σχεδιασμούς - Η.Π.Α., 1986" επειδή είναι αδιάλυτο και... όχι τοξικοχημικό (Σ.τ.Σ.: για ραδιοακτινοβολία, ούτε κουβέντα...). 
 Το 1981, παρατηρήθηκε, σημειώθηκε και στηλιτεύτηκε αναλόγως και αρμοδίως, από ευαίσθητους Μυκονίους πολίτες « …μία περίεργη αλλαγή σαν να έγινε μία άλλου είδους εισβολή σαν κι αυτήν του 1970 οπότε υπήρχε πλούτος, χλιδή, σεξ και ναρκωτικά στο "]et - Set" πάντα. 
Η σειρά άλλαξε: σεξ -ναρκωτικά (drugs) - ροκ 'ν' ρολ και ψευτο - χλιδή. Λιγώτερος  (τουριστικός) πλούτος και καθόλου, σχεδόν, "Jet - Set". Γέμισε το νησί από μπατίρηδες Άγγλους και Ιταλούς με κατσαρόλια και σακίδια...". Ν. Φ. - ξενοδόχος - Χώρα Μυκόνου (1994 - εξιστορήσεις στον γράφοντα).

Οι συλληφθέντες στις ΗΠΑ, για εμπόριο ναρκωτικών

σε παγκόσμιο δίκτυο,αδερφοί Ηλιόπουλοι ιδρυτές της

 εταιρείας Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης

σημερινή S&B
 Από το 1982 η εταιρεία «Ε.Ι.Μ.» ήταν ο αποκλειστικός διανομέας της "Α&Β" στις Η.Π.Α. κατόπιν ο όμιλος "Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης" συνεργάστηκε με την Γερμανική Εταιρεία (μπεντονίτης) "ΙΚΟ". 
Το 1992 η S&Β Holdίing GmbH" ιδρύεται για να εξαγοράσει την "ΙΚΟ GmbH", όπερ  και εγένετο. Το 1994 η "Α&Β" μπαίνει στο Ελληνικό Χρηματιστήριο (Χ.Α.Α.), πιστοποιείται με "ΙSΟ 9002" και  ενώνεται και με έναν άλλο κολοσσό, την “Erbsioeh GmbH", εξαγοράζει την Τουρκική (!!!)  “Pabak Maden A.S.", ιδρύει την “Saba Madencilik A.S." (περλίτης), αγοράζει την ιταλική "Sarda Perlite Srt", ιδρύει δύο εταιρείες... στην Κίνα, την "Xinyang -Athenian Mining Co. Ltd" και την "Sino - Hellenic Industrial eral Co. Ltd". (**)
 Την ίδια χρονιά, η "Α&Β" απορρόφησε (;) την... "Βωξίται Παρνασσού Α.Ε.Μ.". Το 1997 εξαγόρασε την "Αφοί Ηλιόπουλοι Α.Ε." και το 1998 εξαγοράζει την... Γεωργιανή εταιρεία (μπεντονίτη)... "ΑSΚΑΝΑ Ltd" (!!!) και αποκτά το... 33,3% από την "T.G.M." ή "Χρυσωρυχεία Θράκης Α.Ε.". 
Το 1999 εξαγοράζει την "MYKOBAR Μ.Ε.Α.Ε." και ιδρύει την "Silver & Baryte North America Inc." ("S&Β North America"). Από το 2000 η Α&B αποσύρεται από ορισμένες εταιρείες, ενώ παραμένει σε άλλες...
Το 2002 σε εργασίες ημερίδας του "Ι.Γ.Μ.Ε.", του "Σ.Μ.Ε." και του "Σ.Β.Β.Ε." (Θεσ/νίκη 7/02), αφού αναγνωρίστηκε η διαχρονική καταστροφή του περιβάλλοντος εξ’ αιτίας των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων, (σ' ένα κρεσέντο υποκριτικής), ο Πρόεδρος του "Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων" ("Σ.Μ.Ε.") απέδωσε τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, κατά των εκμεταλλευτών του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας σε... κακή πληροφόρηση! 
Τονίστηκε πως δεν πρέπει να δίνονται όλα στον τουρισμό μα να αφεθεί να επιβιώσει (!) η μεταλλευτική δραστηριότητα ως "συγκριτικό πλεονέκτημα" της Ελλάδας. 
Ο Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος του "Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος" ("Σ.Β.Β.Ε.'η επισήμανε: "...Η ανάπτυξη του (μεταλλευτικού) κλάδου δεν πρέπει να συνοδεύεται από διλήμματα... με την αποτελεσματική διαχείριση (;) των περιβαλλοντικών θεμάτων..." Η Α&Β συνεχίζει τις εργασίες της σε φτωχά μεταλλεύματα (μπεντονίτης, περλίτης, κ.ά.) μα και σε πλούσια (άργυρος, χρυσός κ ά) 
Τώρα πια μετά την πλήρη εκμάστευση του πλούτου της Μυκόνου η εταιρεία στρέφεται στην …παγκοσμιοποίηση… (Σινο-ελληνικές «εταιρείες», Γερμανοουγγρικές εταιρικές προσμίξεις και –τέλος- συνεργασία με τους (ιστορικοφιλοσοφικά) ανθέλληνες … «Γεωργιανούς», τους απογόνους δηλαδή του «ιερέα …Γεωργίου» που ήταν κληρονόμος του «Ιερέα Ιωάννη» (βλ. «Περιπέτειες του Μ. Πόλο»), δηλαδή των «Ιεχωβάδων της Ανατολής» !
Από το 1990 -1998 όμως, στις Η.Π.Α. ("Ε.Ρ.Α.") και στην Αγγλία ("Η.S.Ε."), άρχισε να συζητείται έντονα στους επιστημονικούς κύκλους μα και στα κρατικά όργανα ένα εφιαλτικό σενάριο: Η επίδραση των ιόντων των αιωρούμενων σωματιδίων, κ.λ.π. στοιχείων στο περιβάλλον και στον ανθρώπινο οργανισμό. 
Τα αποτελέσματα των ερευνών ανακοινώθηκαν σε κυβερνητικά όργανα και ειδικά κυβερνητικά έντυπα, το περιεχόμενο των οποίων (ερευνών) ήταν για κάθε "υποψιασμένο" ερευνητή αναμενόμενο. 
Λαμβάνεται κατ’  αρχήν ως δεδομένο ότι τα χρήματα που "παίζουν" στην υπόθεση του βαρύτη είναι πολλά και οι παράπλευρες δραστηριότητές του πάλι με πολύ χρήμα έχουν να κάνουν (πετρέλαια, εργασίες Πολ. Μηχανικών, κ.ά.). 
Σε περιπτώσεις σαν κι αυτή, με πολύ χρήμα, "ο κάθε εμπλεκόμενος πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός" (ποιός σκελετός αναγνωρίστηκε αφού ανασύρθηκε από βάθος .... 10.000 μ. τσιμενταρισμένος με «βαρύ σκυρόδεμα» ;)
φωτό : Χειροδιαλογή μεταλλεύματος (βαρύτη) από γρανίτη
 Στον "πίνακα τελικής θεώρησης" στο Ελσίνκι (26-29/6/2000) το βάριο, τα οξείδιά του, ο βαρύτης, κ.λ.π. αναθεωρήθηκαν: τα ιόντα του βαρίου συμπεριφέρονται με τον ίδιο τοξικοκινητικό τρόπο με τα άλατά του. 
Τα ιόντα του διαλυτού βαρίου (χλωριούχο βάριο), σε χοιρίδια εργαστηρίου, έδειξαν ότι διακινούνται μέσω του αίματος και αποθηκεύονται στον σκελετό! Επίσης, εισπνεόμενο, διακλαδίζεται διατραχειακά, μέσω των πνευμόνων. Στους ανθρώπους, σύμφωνα με την προσεκτική "Τελική θεώρηση", επιφέρει γαστρεντερικά προβλήματα (διάρροιες, κοιλόπονους, κ.λ.π.), υποποτασαιμία, υπέρταση (κίνδυνος καρδιακού επεισοδίου, κ.λπ.), καρδιακές αρρυθμίες (επικίνδυνο) και... μυοσκελετική παράλυση, (σκλήρυνση κατά πλάκας, καρκίνος των οστών, κ.ά.). Το αδιάλυτο βάριο "μπορεί' να επιφέρει γαστρογενετικά ή δερματικά προβλήματα, σύμφωνα πάντοτε με τον πίνακα του Ελσίνκι, ο οποίος τονίζει ότι οι νεφροί των πειραματόζωων είναι πολύ ευπαθείς στο χλωριούχο βάριο που περιέχεται στο (πόσιμο) νερό. Η εισπνοή του αδιάλυτου βαρύτη επιφέρει την πάθηση... βαρύτωση. Σε περιορισμένες (!) έρευνες σε πειραματόζωα, διαπιστώθηκε ότι η εισπνοή σε οξείδια του βαρίου "μπορεί' να προκαλούν... ιστοπαθολογικές... αλλαγές (ή μεταλλάξεις ή γεννέσεις ή καρκίνο!) στα πνευμόνια. Τα πειραματόζωα εκτέθηκαν σε βάριο 40 mg/ m3 για 5 ώρες την ημέρα, επί μία εβδομάδα. Αποτέλεσμα: βλάβη στους πνεύμονες (Granuloma κ.ά.). Κάθε έκθεση σε σκόνη βαρύτη, αναφέρει το κείμενο, επιφέρει αλλοιώσεις στους πνεύμονες. Το βάριο είναι εύκολο να μεταφερθεί στον ανθρώπινο οργανισμό με εισπνοή, μέσω του πόσιμου ύδατος και της τροφικής αλυσίδας. Από αυτά, κινδυνεύουν και οι πληθυσμοί (τοπικών και μεγάλων κοινωνιών). Η Αγγλία, βάσει του μοντέλου "Ε.Α.S.Ε." ("Estimation and Assessment of Substance Exposure"), ορίζει ότι οι εκτεθειμένοι πρέπει να περιορίζουν (!) το ποσοστό εισπνεόμενης σκόνης βαρίου, πολύ κάτω των 10mg /m3 ανά 8ωρο εβδομαδιαίας εργασίας. Ενα άλλο "παρατράγουδο" του βαρίου λέγεται «ρινική φραγή»  (κλείσιμο  μύτης) είναι αληθινό πρόβλημα, πολύ ενοχλητικό για τους πάσχοντες και, όπως κάθε προηγούμενο, μεταβιβάζεται στο D.N.A. των απογόνων του πάσχοντος.
 Στο υδάτινο περιβάλλον, τελειώνει ο "Πίναξ του Ελσίνκι", αποτελεί κίνδυνο για τους υδάτινους οργανισμούς, τα ψάρια και την υδροχλωρίδα, εφ' όσον ορισμένα φυτικά είδη παρατηρήθηκε πως απορροφούν το βάριο από το χώμα.(σημείωση ΕΛΛΑΣ ΑΙΩΝΙΟΝ :Για επιπτώσεις του εργοστασίου των Ηλιόπουλων-σήμερα S&B, διαβάστε σχετικά δημοσίευματα : ΕΔΩ και ΕΔΩ)
 
 Εντάξει, εάν είναι έτσι οι "ήπιες αναφορές" (των ίδιων των εταιρειών), τότε εύκολα φαντάζεται κανείς την (υπερπολλαπλάσια) αληθινή πραγματικότητα... 
Εδώ, κλείνουμε με σεβασμό το γόνυ και προσευχόμαστε για την ανάπαυση των ψυχών των 4 μεταλλωρύχων της Μυκόνου και των γύρω νησιών που χάλασαν τα σωθικά τους προκειμένου να ταΐσουν τις οικογένειες τους και να σπουδάσουν τα παιδιά τους. 
Οι περισσότεροι ήταν ανενημέρωτοι, λίγοι οι "υποψιασμένοι" (απελύοντο), πολύ λίγοι οι αντίθετοι (εκδιώχθηκαν κοινωνικοπολιτικά, μαραζώνοντας). 
ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μεταλλεία βαρύτη - ΜΥΚΟΜΠΑΡ ΑΕ
Ο Ι. Μαγκ. στο Κολωνάκι (1999) σχετικά με την εταιρεία "MYKOBAR" δήλωσε: 
Άτομα που δούλευαν στα ορυχεία της "MYKOBAR", μεταξύ των ετών 1950-1980, είδαν πολλές φορές ανθρώπους... ντυμένους με σκάφανδρα. «Όσοι εργαζόμενοι έβλεπαν τους ανθρώπους εκείνους, ..απελύοντο αμέσως...».  
Ο επί σειράν ετών εργαζόμενος στην Μύκονο Νικ. Κων. μεταφέρει (2002): "...Τα τελευταία τρία -τέσσερα χρόνια, αναφέρονται ανιχνεύσεις υψηλών τιμών ραδίου στην Μύκονο... όλοι έχουν τρομάξει... !". 
 Ο (πρώην) μοναδικός οδηγός του Κέντρου Υγείας Μυκόνου μας διηγήθηκε αυτοπροσώπως (1998):
 "...Η 'MYKOBAR" κατέχει πολλή γη, ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία στη Μύκονο που τα εκμεταλλεύεται... Πολύ χρήμα... πολλές τερατογενέσεις στο νησί, κάθε σπίτι κρύβει από μία τερατογένεση ή καρκίνο και  λευχαιμία, τα οποία αποδίδονται σε ακτινοβολίες που δέχτηκαν κάτω στις  στοές των ορυχείων... πολλοί πέθαναν.  Ακόμη βασανίζονται, απ' αυτά τα συμπτώματα, πολλοί... δεν κάνει να πω άλλα...". 
 
Όλα ξεκίνησαν από την ελεεινή οικογένεια Σερπιέρι που εκμεταλλεύτηκε κατ' αρχάς, τα υπολείμματα των αρχαίων  αργυρορυχείων του Λαυρίου.  
Αφού εξαντλήθηκαν όλα στην Λαυρεωτική και αφού βρέθηκαν και δοκιμάστηκαν διάφορες ανθρώπινες «πηγές» (λ.χ. "εργοδηγοί, "επιστάτες" ή "ρουφιάνοι - καταπιεστές" για τον απλό κυκλαδίτικο λαό), οι δραστηριότητες της "εταιρείας", μεταφέρθηκαν στο Αιγαίο και ειδικά μεταξύ των νήσων Μήλου - Μυκόνου. Ο Βαρύτης! Τι πονεμένη  ιστορία για τους Κυκλαδίτες... 
Η εκμετάλλευσή του  απέφερε κέρδη για τους Γαλλοαμερικανούς, ηθική ξεφτίλα για την Ελλάδα (πάμφθηνος)  και καρκίνο στους νησιώτες -μεταλλωρύχους, οι οποίοι με υποτυπώδη μέσα, νηστικοί, διψασμένοι, σιωπηλά και φοβισμένα, έσκαβαν τα σπλάγχνα της ιερής γης, ώστε να φορτωθεί ο βαρύτης στα ειδικά πλοία και να μεταφερθούν σε άλλες, κατεχόμενες, χώρες όπου και χρησιμοποιούντο σαν βοηθητικό μέσον διάτρησης πετρελαιοφρεάτων, σαν "ειδικό υλικό" σφράγισης πετρελαιοπηγών, σαν "φίλτρο", κ.ά. 
Τα περισσότερα  πλακόστρωτα των καντουνιών (μτφ. στενά νησιώτικα δρομάκια) της Μυκόνου, έχουν επιστρωθεί με υλικά και από τα ορυχεία βαρύτη!!! 
Πιθανόν, έτσι να εξηγείται και  η παράξενη εύθυμη διάθεση που αισθάνονται οι τουρίστες της Μυκόνου.  
Έτσι μπορεί να εξηγείται και το ότι μέσα στα καντούνια της χώρα Μυκόνου, εύκολα χάνουν τον προσανατολισμό τους πολλοί τουρίστες που, αρκετοί από αυτούς επισκέπτονται το νησί επί σειράν ετών ίσως γι' αυτό οι πυξίδες τρελαίνονται ειδικά στην περιοχή μεταξύ "Μικρής Βενετίας" και "Παλιού Τελωνείου". 
Απόδοση αφήγησης της βιβλιοθηκονόμου Μυκόνου.  
Ζακ(-ομπ) Υβ Κουστώ
Στα τέλη της δεκαετίας του '80 ο Γαλλοεβραίος Ωκεανολόγος και εφευρέτης της αυτόνομης αναπνευστικής συσκευής δυτών Ζακ(-ομπ) Υβ Κουστώ... συνελήφθη επ’ αυτοφώρω από δύτες της αρμόδιας Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων (Σύρου) να... ποντίζει ανοικτά, στα βαθειά νερά του Αιγαίου (Σαντορίνη) εβραϊκούς αμφορείς, κ.λ.π. σκεύη, ώστε "κάποτε" να ανακαλυφθούν και να αποτελέσουν απόδειξη για την Εβραϊκή παρουσία στην περιοχή! '
Ενα άλλο εξωφρενικό γεγονός είναι και... ο θρόνος του Αβραάμ που "λένε" (οι Σιωνιστές) πως ανακαλύφθηκε στη νήσο Δήλο (1990). 
Το ένα γεγονός θα βοηθούσε το άλλο όμως εκεί, στα γαλανά βαθειά νερά του Αιγαίου, μαζί με την αβύθιστη Γαλλοεβραϊκή ξεφτίλα, επιπλέουν τα σιωνιστικά όνειρα, σαν άλλα "θαλασσέρματα" παραπλεόντων σκαφών. 
Ο Κουστώ έφυγε νύχτα... και γι' αυτό ποτέ δεν είδαμε στην τηλεόραση τα περίφημα εκείνα ντοκυμαντέρ του για την χαμένη Ατλαντίδα (Θήρα) και λοιπά ελεεινά και τρισάθλια. '
Ηταν Γάλλος αυτό τα λέει όλα.
Το 1994 εγκατεστάθη ως μόνιμος κάτοικος Μυκόνου ο Ισραηλινός Ντ. Ελ. 
Ο Ντ. ήρθε (από πού αλλού;) από την Αμερική και αυτοπαρουσιαζόταν ως ευκατάστατος (τί άλλο;) τουριστικός επιχειρηματίας και μέτοχος ναυτιλιακής εταιρείας. '
Οταν όμως τον κάλεσαν «...διά προσωπικήν σας υπόθεσιν...» στο Α/Τ Μυκόνου (24.7.1 994) ο Ντ. συνελήφθη ως εμπλεκόμενος σε "Βαρωνεία ναρκωτικών" μαζί με δεκαπέντε άλλα άτομα (Μ.Κ. ή "...τάνγκα", Μ.Σ.οσ(-ι), 'Οφ. και Σλ. Σου., Οντ. Μ., Τζ. Βαν Ρ., Μ. Α. Μπέργκ., κ.ά.). 
Η "Βαρωνεία", που εκτεινόταν από την Λ. Αμερική έως και την Μύκονο, συμπεριελάμβανε και την Ολλανδία.
 Διακινήθηκαν πολλές εκατοντάδες (!) κιλά κοκαΐνης, μόνο που στην υπόθεση ήταν μπλεγμένη και η Ισραηλινή Μυστική Εταιρεία (ή Υπηρεσία) "MOSSAD"  ( μτφ.: "το μάτι του Θεού" - πρβλ. το ομόρρυθμο "όπους ντέί" του Βατικανού). 
Στις 20.7.1998, ο "Βαρώνος" Μ.Α. στέλεχος του Ισραηλινού στρατού, δίνει μία "καυτή" κατάθεση για την όλη υπόθεση, ανακατεύοντας ακόμη και το ρημαγμένο Ιράκ! 
Ο "Βαρώνος" Ντ. συγκέντρωσε πάνω από... εκατό υπογραφές Μυκονίων δημοτών (!!!) που... στάθηκαν στο πλευρό του! 
Άλλοι όμως, κατέθεσαν πως "το μάτι τους πήρε" τον Α. να επισκέπτεται συχνά την Μύκονο με το ψευδώνυμο "Μάους". 
Οι "Βαρώνοι" προσέφυγαν στον Άρειο Πάγο. Η τύχη της υπόθεσης αγνοείται (βλ. "Ελευθεροτυπία" - 10.1.1999). 
Ας σημειωθεί πως εκείνη ακριβώς την περίοδο έκανε θραύση το "κοκό" στο νησί, όπως έκανε και στα τέλη της δεκαετίας του ‘80... 
Στην εφημερίδα " ESPRESSO" (6.8.2001) ο Δήμαρχος του νησιού και συμπτωματικά αρχιτέκτων κ. Βερώνης έδωσε μία δισέλιδη "συνέντευξη" στην Τ. Α., με αφορμή τις απειλές για κλείσιμο των νυκτερινών καταστημάτων "ΡΙERRO" (ομοφυλοφίλων) και "REMEZZO" (ιδιοκτησίας των οικογενειών Κουτσούκου και Ζουγανέλη αντίστοιχα) καθώς και εξ’  αφορμής ενός αστυνομικού - οικονομικού ελέγχου σε μπαρ της Μυκόνου.
  Απολαύστε τα αποσπάσματα: 
«… Η Μύκονος... συγκεντρώνει καλό κόσμο, υψηλής οικονομικής στάθμης. Ο τουρισμός στη Μύκονο ξεκίνησε εξ’ αιτίας του ιερού νησιού της Δήλου που ανήκει ιδιοκτησιακά στο Δήμο της Μυκόνου (Σ.τ.Σ.: Για τους Αμερικάνους και τον βαρύτη ούτε κουβέντα...)... Κάποιος θα έπρεπε να πάρει το καραβάκι, να έρθει στη Μύκονο και από εδώ να πάρει άλλο καραβάκι και να πάει στη Δήλο (Σ.τ.Σ.: Αποκρύπτεται το αληθινό γεγονός ότι με άδεια του Δήμου Μυκονίων, τα τελευταία εξήντα χρόνια, στο ιερό έδαφος της Δήλου... βόσκουν κατσίκια και αρνιά αποψιλώνοντας την βλάστηση και στερεύοντας τα νερά,  όταν αποβιβάζονται τα ζωντανά από τα καΐκια, θέλοντας να χαιρετήσουν και να τιμήσουν τον κάθε δήμαρχο που τους έδωσε την ευκαιρία να βοσκήσουν στα ιερά εδάφη... περνούν μπροστά από το Δημαρχείο, υπό τα έκπληκτα βλέμματα Ελλήνων και ξένων τουριστών που πίνουν τον καφέ τους στα καφέ του Γιαλού στη Χώρα)...  έγινε γνωστή και η Μύκονος και λόγω της ιδιόμορφης αιγαιοπελαγίτικης αρχιτεκτονικής της... την πόλη την υδρεύουμε μόνο από την αφαλάτωση (Σ.τ.Σ.: κίνδυνος εντερολοιμώξεων;) και από το καραβάκι... Η Μύκονος είναι ένα από τα πιο ακριβά νησιά του κόσμου (***)... (οι Αλβανοί στο νησί) είναι γύρω στους 1.500 (Σ.τ.Σ.: τον Ιούλιο 2002 ο Δήμαρχος Μυκόνου κ. Βερώνης, έντρομος, ανέβασε τον αριθμό των Αλβανών της Μυκόνου στους... 10.000 και τόνισε τον κίνδυνο "πολιτικής ενσωμάτωσης" που αγγίζει την πραγματικότητα συμμετοχής Αλβανών στις δημοτικές εκλογές !) ....». 
 Για τον αστυνομικοοικονομικό έλεγχο, τέλος, τόνισε: «…Οι έλεγχοι πρέπει να γίνονται, αλλά νομίζουμε ότι οι αστυνομικές αρχές δεν πρέπει να δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο και να ασκούν έλεγχο  με τέτοιο τρόπο εν μέσω τουριστικής περιόδου". 
Στο «Κυριακάτικο Καρφί» (14.7.2002) περιγράφονται τα αποτελέσματα της "παύσης του υπερβάλλοντα ζήλου".  
Αφηγητής, ο πατέρας ενός προεφήβου: "... Θέλουν να πιάσουν όλη την "καλή κοινωνία" που κάνει χρήση ναρκωτικών με το... τσουβάλι; Γιατί δεν κάνουν έφοδο σε αυτά τα κλάμπ της Μυκόνου... Προχθές, σ' ένα απ' αυτά τα κλαμπ... Μπροστά στα μάτια του κάνανε διακίνηση χαπιών! Πού είναι η αστυνομία;" 
Ας σημειωθεί ότι στο διάστημα 1988-1997 δύο από τους αστυνομικούς διοικητές της Μυκόνου είχαν την εξής εξέλιξη: Ο ένας (παραιτήθηκε από την ΕΛ.ΑΣ. και) άνοιξε μπαρ! Ο δεύτερος "έφυγε νύχτα" (διότι κατηγορήθηκε για σύσταση συμμορίας αλλοδαπών διαρρηκτών!).  

 
Μία πινακολάντα παρακαλώ. 

 (**). Στην περιοχή Xinyang υπάρχουν Ίωνες Πελασγοί, εκεί τα φράγματα των ποταμών που ξεχείλισαν, έπνιξαν εκατοντάδες ανθρώπους. 
Σαν να προετοιμάζεται ένα "ηθικό άλλοθι" εκεί κάτω, εις βάρος των Ελλήνων, δεν σας φαίνεται; Λογικά δεν είναι ν' αναρωτηθούν οι Κινέζοι πολίτες "μα, από Έλληνες θα το πάθουμε; Κάτω η Ελλάδα...", κ.λ.π./ βλ. κείμενα ΟΕΑ 5ης γενεάς - 100% αληθή.
 (***). Μπορεί η Μύκονος να διαθέτει ένα-δυό υδροφράγματα, που απέδειξαν την πραγματοποίηση κάθε ποθούμενης ταχύτητας (μπορεί και να χτίστηκαν γρήγορα λόγω της μεγάλης περιουσίας που αγόρασαν στην Μύκονο το 1990 δύο πασίγνωστοι δεξιοί πολιτειακοί-πολιτικοί παράγοντες), μπορεί στην περιοχή "Πάνορμος" να συνάντησε και να... προσκύνησε ( ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Κων/νος Καραμανλής τον... Μαϊτρέγια (Εβραιοπακιστανός Ραχμάντ Αχμάντ -έδρα: Τάρα Σέντερ Λονδίνο -ηγέτης της παγκοσμιοποίησης - σέχτα: "Αχμαντ - ίγια"), στις αρχές της δεκαετίας του '90 και να... ζαλίστηκε (μάλλον από ορθοστατική υπόταση) όμως σήμερα η εικόνα είναι "απελπιστική από το φράγμα της Άνω Μεράς Μυκόνου" και το "απροχώρητο της λειψυδρίας'".
  
ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΣΥΝΑΨΙΣ...
Το 1890 στην «Σχολή Απόρων Παίδων» του "Παρνασσού" συναντάται ένας Μυκονιάτης μαθητής, 4 Συριανοί, 10 Ναξιώτες (Ναζ(-ος)-ιώται ή Ναξιώται;), 8 Τήνιοι, 6 Αμοργιανοί, 2 Καρπαθιώτες 2 Σκυριανοί, 2 Σερίφιοι, 2 Σιφναίοι, κ.ά.

Σημείωσις: το "σχολείο" εκείνο, κύριο σκοπό είχε να μαζέψει τα "αλητάκια του ρολογιού της Αγοράς" στην Πλάκα, όπου, σαν προσφυγάκια, γύριζαν ορφανά και έκαναν μικροαδικήματα. 
"Εκεί', μάθαιναν να γίνονται χρήσιμα μέλη της... κενωνίας: Εφημεριδοπώλαι, υποδηματοκαθαρισταί, υπηρέται, βιβλιοδέται, γαλακτοπώλαι, ωοπώλαι, καφεκόπται, μικρέμποροι, λιθοξόοι, επιπλοποιοί, μάγειροι, κηπουροί, αμαξηλάται, βαρελοποιοί, μυλωθροί, κοσματογράφοι, (οινο- )πνευματοποιοί, λεμβούχοι. 
Το 1898, στην "Σχολή" φοίτησαν 134 Κυκλαδίτες ενώ το 1897 ήταν μόλις 35... 
Στην έκθεση- απολογισμό του 1898 διαβάζουμε:

«... Το πρωτεύον εν τη σχολή επάγγελμα κατά το λήξαν έτος ήσαν οι υπηρέται ανελθόντες εις 298, έναντι 165 του παρελθόντος έτους... Η αθρόα προσέλευσις υπηρετών προέρχεται... ότι πολλαί οικίαι των Αθηνών προσλαμβάνουσαι πτωχούς παίδας... τους αποστέλλουσιν εις την ημετέραν σχολήν...".

Σημείωσις: τα αφεντικά των υπηρετών της "Σχολής του Παρνασσού" ήταν μέλη του "Παρνασσού". 
Ας προσέξουμε τι ξεστόμισε ο Αριστοτέλης Κουρτίδης (Καθηγητής Πανεπιστημίου και "Ειδικός Κοσμήτωρ επί των Σχολών") στις 3/12/1922 επ’ ευκαιρία μίας ομιλίας του με θέμα τα 50χρονα από την ίδρυση της "Σχολής Απόρων Παίδων της Παλαιάς Αγοράς":

«…Έφριξεν ο Παρνασσός (Σ.τ.Σ.: καλέ σώπα... μήπως από την... δουλεμπορεία των μικρών παιδιών;)... Ο Σύλλογος κατήρτισε κατά τόπους επιτροπάς... Εγκύκλιοι (!) ιεραρχών ανεγνώσθησαν επ’ εκκλησίαις εις πάντα τα χωρία (!). 
Η Αστυνομία, ης εζητείτο η επικουρία (!), ουδεμία παρείχε βοήθειαν, τότε δε, όχι σπανίως μέλη του Συλλόγου εξ ιεράς (;) αγαναχτήσεως (;;) οιστρηλατούμενα (;;;) εξεβίαζον τας απαισίας τρώγλας απέσπων τους σκλάβους και τοις απέδιδαν την ελευθερίαν των...".

Οι ελεεινοί! 
Συνεχίζει:

"... Διαπλάσσεται ηθικώς το ήθος (Σ.τ.Σ.: Ελληνικούρα) και το φρόνημα (!) των μαθητών μας... Διά τους μαθητάς μας, λίμνη Κωνστάντια (Σ.τ.Σ.. Ελβετίας!) είναι η σχολή των απόρων παίδων. Πώς εισέρχονται εις αυτήν! (βίαια)...".

Συμφωνούμε και προσέχουμε τους ελεεινούς "Γενίτσαρους" του 1922-24. 
Έπαιρναν, με την βία, τα μικρά Ιωνόπαιδα από την αγκαλιά της μητέρας, τα ονόμαζαν "αλητάκια", τα μετονόμαζαν σε 'μαθητές" και όταν αποφοιτούσαν από την Σχολή  και "αποκτούσαν την ελευθερία τους", εργαζόντουσαν σαν... "υπηρέτες", "υπηρέτριες - μέντιουμ" και στην καλύτερη περίπτωση (αργότερα και δυστυχώς) σαν "λούστροι", κ.λ.π.  
Πολύ ξύλο... 
Έτσι, λοιπόν, και οι αγνοί και άδολοι Μυκονιάτες γνώρισαν τους πλουσίους της καλής κενωνίας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1) "Ιστορίες από την Μυκονιάτικη Θυμοσοφία". Ευαγγελία Βερώνη - Καμμή/ Μύκονος 1991.

 2) «Το Μέγα Απόρρητο». Ελιφάς Λεβί/ Εκδ. Τετρακτύς - Αθήνα 1990.

3) "Η Μέση Εκπαίδευση των κοριτσιών στην Ελλάδα/ 1830 -1893". Σ. Ζιώγου - Καραστεργίου/ Εκδ.: Γεν. Γραμματεία Ν. Γενιάς -Αθήνα 1986.

 4) Ορτσ’α  λα μπάντα!". Παναγιώτη Κουσαθανά,  Εκδ.: Δήμος Μυκονίων, Μύκονος 1986.

5) "Ο Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος". Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων - ΑΘήνα 1979. 6) "Η 30ετία της βασιλείας του Όθωνος" τ. Α'-Β" (1832-1862). Α. Σκανδάμη - Αθήνα 1961.

7) "Το Χρονικόν του Παρνασσού" (1865-1950). Κ Α. Βοβολίνη -Αθήνα 1951.

8) "Ο. Ε.Α. Λαρίσης - Κριτική κατά βιβλίου Π. Τουλάτου" - Λάρισα 28/11 /1998.

 9) "Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής". Ν. Λάσκαρις/ Εκδ.: Στοά "Όμηρος" - ΑΘήνα 1951.

10) Επίτομον "Πάπυρος - Λαρούς" - ΑΘήνα 1972.

11) "Μύκονος - Δήλος". Π. Θέμελης/ Εκδ.: "Απόλλων" -Δ. Γερμανία 1977.

12) "Κυκλαδικά". Α. Μηλιαράκης/ Εκδ.: "Ελληνική Ανεξαρτησία" -Αθήνα 1874.

13) "Εγκυκλοπαίδεια "Πυρσού" - ΑΘήνα.

14) Εφημ. "Η Χώρα" 5/9/2002.

15) "Ανατολή του 20ου αιώνας".

16) "Εικονογραφημένη Αφρική/ Αίγυπτος, Σουδάν κ.ά.,  Αλεξάνδρεια 1910.

17) "Ανασυγκρότησις του Αιγυπτιακού Ελληνισμού". Ι. Μπεθάνη -Αλεξάνδρεια 1934.

 18) "Ιστορικό Λεύκωμα"/ Εκδ.: "Καθημερινή" ΑΘήνα 1997.

19) Εγκυκλοπαίδεια "Ο "Ηλιος" - ΑΘήνα 1954.

 Αφιερώνεται στη Μνήμη τον Πέτρου του Αποστόλακα
Αναδημοσίευσις της έρευνας "Απόκρυφη Μύκονος" 
του Μάνου Δασκαλάκη. 
Eπεξεργασία-διόρθωση  κειμένου 
από την Άννα Ματθαίου. 
Δημοσίευση στο περιοδικό  Nexus, τεύχος 19, 3ος-4ος 2003.

Διαβάστε και τα 2 προηγούμενα μέρη της έρευνας Δασκαλάκη:

 
ΕΛΛΑΣ ΑΙΩΝΙΟΝ : Φυσικά η ...περιπέτεια της ...Μυκόνου δεν τελειώνει ΠΟΤΕ ! 
Διαβάστε άλλο ένα επεισόδιο ( από τα ατέλειωτα,αλήθεια!), με πρωταγωνιστή τον βουλευτή "ελέω πατήρ" Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη ( ναι, αυτόν που πρότεινε στα παιδιά του δημοτικού να αφιερώσουν 10 λεπτά από τον χρόνο τους για να διαβἀσουν το "ημερολόγιο της Άννας Φράνκ" και φυσικά που ΠΡΟΤΙΜΑ οι νέοι να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ παρά Χρυσή Αυγή - Καθόλου περίεργη πάντως η προτίμησή του. Θα το καταλάβετε όταν διαβάσετε το επεισόδιο-!!!)
Διαβάστε το "απ'όλα έχει ο μπαξές, αλλά προ πάντων ΧΡΗΜΑ" ΕΔΩ.  
Παλιά ιστορία θα μου πείτε. Ναί ! Μα, ποιοί την θυμούνται; Και πόσοι την γνωρίζουν; !!!)

  
πηγή 

 

Κάποτε στην Αµερική

Όσα συνδέουν τους Γιώργο Παπανδρέου - Αντώνη Σαμαρά.


Κάποτε στην Αµερική
Οι Αντώνης Σαµαράς (επάνω δεξιά), Φίλιππος Τσιάρας (δίπλα του), Γιώργος Παπανδρέου (κάτω αριστερά) και Στέφανος Μανουηλίδης, συµφοιτητές στο κολέγιο κατά τη δεκαετία του ’70.


 
  
Πολύ πριν γίνει οποιαδήποτε συζήτηση για συναίνεση, τον Δεκέμβριο του 2009 δημοσιεύσαμε ένα ρεπορτάζ για τη σχέση των δύο πολιτικών αρχηγών ως φοιτητές στο κολέγιο Amherst στη Μασαχουσέτη. 


Ακολουθούν αφηγήσεις, ανέκδοτα περιστατικά και σπάνια στιγµιότυπα από το φοιτητικό «rat pack» που αποκαλύπτουν µια φλογερή εποχή ιδεαλισµού και µια θριαµβική προοικονοµία του ελληνικού πολιτικού στίβου όπως διαμορφώθηκε πολλές δεκαετίες αργότερα. 


Το Κολέγιο του Amherst στη Μασαχουσέτη των Ηνωµένων Πολιτειών βρίσκεται στην καταπράσινη κοιλάδα του ποταµού Κονέκτικατ, στη Hampshire Country, µια µικρή πόλη 35.000 κατοίκων. Είναι το κολέγιο που έµελλε να γίνει το σκηνικό της φιλίας δύο αντρών που χρόνια µετά θα πρωταγωνιστούσαν στην ελληνική πολιτική ιστορία.


 Ο σηµερινός Πρωθυπουργός και ο επίδοξος αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης σπούδασαν στα έδρανά του, ερωτεύτηκαν στους διαδρόµους του, ονειρεύτηκαν στους κοιτώνες του.


Ηταν η εποχή των κινηµάτων στην Αµερική. Του Βιετνάµ, των δικαιωµάτων των µαύρων και των γυναικών, των µειονοτήτων και των οµοφυλόφιλων, του αγώνα κατά των πυρηνικών.

Οι δικτατορίες στη Λατινική Αµερική, οι αµερικανικές παρεµβάσεις εκεί, η αντίδραση απασχολούσαν και κινητοποιούσαν τη νεολαία της εποχής.

Είχε προηγηθεί ο Μάης του 1968 στη Γαλλία, οι διαδηλώσεις σε Γερµανία και Ιταλία, η δολοφονία του Μποµπ Κένεντι, οι πύρινοι λόγοι του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και η δολοφονία του, το Γούντστοκ. Ο άνθρωπος είχε πατήσει στη Σελήνη.


Η Αριστερά ήταν σοκαρισµένη από τον «στραγγαλισµό» της Ανοιξης της Πράγας και τη σινοσοβιετική διένεξη. Ενα µεγάλο κενό, ιδεολογικό, καλυπτόταν από τις αυθόρµητες εκδηλώσεις των νέων baby boomers.

Η αντίδραση για το Βιετνάµ φούντωνε, την ώρα που η Ελλάδα ήταν απλώς… στον γύψο. Η δικτατορία των συνταγµαταρχών είχε βιαίως διαδεχθεί την ταραγµένη πολιτικά περίοδο προ του 1967, πάγωνε σκέψεις, έδερνε ιδέες, σκοτείνιαζε κάθε πρόοδο, φυλάκιζε συνειδήσεις.


∆ύο ψηλόλιγνοι νεαροί, κολεγιόπαιδα, έπαιρναν το 1970 από διαφορετική αφετηρία το αεροπλάνο για τις ΗΠΑ.

Αλλά έτυχε να βρεθούν µαζί στο ίδιο πανεπιστήµιο, όπως νωρίτερα είχαν βρεθεί – µε έναν χρόνο διαφορά – και στο Κολλέγιο Αθηνών, άγνωστοι µεταξύ γνωστών.


 Γιος του Ανδρέα Παπανδρέου και της Μαργαρίτας Τσαντ, εγγονός του «Γέρου της ∆ηµοκρατίας», ο Γιώργος είχε νωρίτερα αφήσει την Ελλάδα.


Οταν τα Χριστούγεννα του 1967 η χούντα απελευθέρωσε τον ως τότε φυλακισµένο Ανδρέα υπό το βάρος της παγκόσµιας κατακραυγής, η οικογένεια είχε ήδη επιλέξει τον επόµενο σταθµό: εκτός Ελλάδας, στη Σουηδία, και λίγο µετά στον Καναδά.


Ο Γιώργος τελείωσε το σχολείο και έστειλε πέντε αιτήσεις σε πανεπιστήµια σε όλον τον κόσµο.
Ολα τον δέχτηκαν ως φοιτητή, όµως εκείνος, επηρεασµένος από οικογενειακούς φίλους του από το Σικάγο, επέλεξε το Amherst, το οποίο είχε ιδιαίτερη φήµη ως liberal art πανεπιστήµιο.



Γιος του Κωνσταντίνου Σαµαρά και της Ελένης Ζάννα, εγγονός της Πηνελόπης ∆έλτα, ο Αντώνης Σαµαράς είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του στο επτατάξιο Γυµνάσιο του Κολλεγίου Αθηνών και αποφάσιζε να ταξιδέψει στις ΗΠΑ για να σπουδάσει Οικονοµικά.


∆εν διάλεξε το Χάρβαρντ (όπου πήγε αργότερα για µεταπτυχιακό) ή κάποιο άλλο φηµισµένο κολέγιο. Επιζητούσε γενικότερη µόρφωση, πέρα από το πλαίσιο της επιστήµης του. Ο πατέρας του ήθελε να τον δει γιατρό.

Ηταν ο ίδιος κορυφαίος καρδιολόγος της εποχής του, διευθυντής στον «Ευαγγελισµό», όµως ο Αντώνης λοξοδρόµησε. «Οι σπουδές του στα οικονοµικά εκτιµώ, έπειτα από τόσα χρόνια, ότι ήταν το διαβατήριό του για την πολιτική που είχε πάντα στο µυαλό του» λέει τέσσερις δεκαετίες µετά ο συµφοιτητής του στο Amherst κος Στέφανος Μανουηλίδης.


Συµµαθητής του Γιώργου στο Κολλέγιο Αθηνών και συµφοιτητής των Παπανδρέου και Σαµαρά στη Μασαχουσέτη, ο κ. Μανουηλίδης διατηρεί το «προνόµιο» της εφηβικής, νεανικής σχέσης µε έναν Πρωθυπουργό – και µε έναν επίδοξο. Τέταρτος της στενής παρέας, ο διακεκριµένος καλλιτέχνης Φίλιππος Τσιάρας, Ελληνας δεύτερης γενιάς από οµογενείς των ΗΠΑ.


Στο ίδιο οµογενειακό όσο και φοιτητικό «rat pack» ο αδελφός του Αντώνη, αρχιτέκτων Αλέξανδρος Σαµαράς, ο Κρις Κουτήφαρης (καθηγητής Μαιευτικής και Γυναικολογίας σήµερα στην Πενσυλβανία των ΗΠΑ) και οι Αρης Μακρής και Γιάννης Ζαφειρίου.


Ο Παπανδρέου διάλεξε κοινωνιολογία. Ο Σαµαράς οικονοµικά. Η πτυχιακή του Γιώργου αφορούσε µάλιστα τον τρόπο αφοµοίωσης των µεταναστών από την αµερικανική κοινωνία µετά το 1920. ∆ιόλου τυχαία η σηµερινή ευαισθησία του στο ίδιο ζήτηµα. Μελέτησε για την πτυχιακή του την ελληνική κοινότητα του Σπρίνγκφιλντ και διαπίστωσε ότι τα φτωχότερα στρώµατά της συντηρητικοποιούνταν, παρ’ ότι συχνά προέρχονταν από αριστερές οικογένειες προτού µεταναστεύσουν.


Η Αµερική ήταν πάντα στην καρδιά του Πρωθυπουργού. Επηρέασε τον τρόπο σκέψης του, ασχέτως αν σήµερα αυτό φαντάζει ως επιχείρηµα για τους επικριτές του. Στην Ελλάδα ήρθε σε ηλικία έξι ετών, καθώς ως τότε ακολουθούσε τον «κύριο καθηγητή» Ανδρέα στην καριέρα του σε αµερικανικά πανεπιστήµια.


∆εκατέσσερις ηµέρες ταξίδι µε το υπερωκεάνιο «Βασίλισσα Φρειδερίκη» και στον Πειραιά να τους περιµένει ένας κοστουµαρισµένος ψηλόλιγνος κύριος, που µόλις τον είδε έριξε ένα χαστούκι, «πατρικό», στον µικρό συνονόµατό του. Ηταν ο Γεώργιος Παπανδρέου και έβλεπε για πρώτη φορά το εγγόνι του.


Στην πόλη των πέντε κολεγίων, όπως αποκαλούνταν η περιοχή, λόγω της φιλοξενίας του Amherst College, του University of Massachusetts Amherst, του Hampshire, του Mount Holyoke και του Smith – τεσσάρων liberal arts σχολών και ενός πανεπιστηµίου – σφυρηλατήθηκαν οι φοιτητικές φιλίες. Φιλίες που συνήθως κρατούν χρόνια.


Ο ίδιος ο Αντώνης Σαµαράς δεν έκρυψε ποτέ τη στενή φιλία του µε τον Παπανδρέου από τα χρόνια του πανεπιστηµίου. Σε συνέντευξή του στους «New York Times», τον Απρίλη του 1985, έλεγε στον δηµοσιογράφο Χένρι Καµ: «Οταν οι συνάδελφοί µας βουλευτές µάς βλέπουν να καθόµαστε και να κρυφογελάµε µε τον Γιώργο, δεν µπορούν να διανοηθούν ότι δεν µιλάµε για πολιτικά, αλλά για τις παλιές φιλενάδες µας από το Holyoke και το Smith». Το άρθρο είχε τίτλο: «Ο δεσµός του Amherst ακόµη δένει δυο έλληνες βουλευτές» – ήταν µόλις το 1985.


Τα µέλη της παρέας, πλην του Τσιάρα, παρ’ ότι γόνοι γνωστών οικογενειών της αθηναϊκής κοινωνίας, δεν δίστασαν να δουλέψουν στις ΗΠΑ για να βγάζουν το χαρτζιλίκι τους. Τα έξοδα των σπουδών πολλά, η οικονοµική κατάσταση της οικογένειας Παπανδρέου πενιχρή (µε τέσσερα παιδιά να σπουδάζουν στο εξωτερικό και µόνο έναν µισθό καθηγητή να τρέχει), της δε οικογένειας Σαµαρά εξίσου στριµωγµένη, µε δύο παιδιά στο εξωτερικό.


Ο Γιώργος δούλεψε στην καφετέρια του πανεπιστηµίου, το ένα από τα στέκια τους. Ο Αντώνης σε µια πιτσαρία, ονόµατι «College Inn», ιδιοκτησίας του Ρόδιου Κρις Μπελ, ο οποίος συστηνόταν και ως συγγενής του Νίκου Μπελογιάννη – του «ανθρώπου µε το γαρίφαλο». Ο Μανουηλίδης εργάστηκε στη βιβλιοθήκη του Amherst και θυµάται ακόµη τον Σαµαρά «που ήταν πολύ καλός, είχε µάθει να πετάει την πίτσα στον αέρα και να τη στριφογυρίζει σαν ιταλός εξπέρ».


Μακριά µαλλιά και φαβορίτες, χαϊµαλιά και magic bus. Ο τρόπος ζωής των παιδιών των λουλουδιών δεν άφηνε κανέναν ασυγκίνητο. ∆ύο τζιν και δύο πουλόβερ στην ντουλάπα ήταν όλα κι όλα τα ρούχα τους.


Συµφοιτητής τους θυµάται τους τρύπιους αγκώνες στο πουλόβερ µε τα δερµάτινα µπαλώµατα. Ηταν µόδα, ανάγκη και άποψη.


«Ηµασταν κατά της κατανάλωσης» θα πει χρόνια µετά ο Γιώργος Παπανδρέου. Το ίδιο και ο Στέφανος Μανουηλίδης. «Ηταν το κίνηµα της Counterculture των 60s, της αυτάρκειας στα λίγα και ταπεινά. Εναντιωνόµασταν στις τότε αρχές της κοινωνίας, όπως αυτή του καταναλωτισµού ή της λογικής που ήθελε τον άντρα στη δουλειά και τη γυναίκα στο σπίτι».


Κελεµπίες, λουλούδια και το σήµα της ειρήνης σε T-shirts και κονκάρδες. Οι πρώτοι συγκάτοικοι του Γιώργου ήταν ένας µαύρος και ένας εβραίος. Οι Χιλιανοί του µιλούσαν για τον Αλιέντε. Εκείνος για τον Ανδρέα. Η παρέα των Ελλήνων προσελκύει φίλους απ’ όλες τις φυλές. Καλός φίλος των Ελλήνων υπήρξε και ο Χουάν Ρόκα από το Εκουαδόρ, που επίσης καταγόταν από πολιτική οικογένεια της χώρας του.



Ποικίλο ήταν και το background των ελλήνων φοιτητών.


Η οικογένεια Μανουηλίδη, προερχόµενη από την Ενωση Κέντρου, είχε στενούς δεσµούς µε τους Παπανδρέου, ιδίως τον Γεώργιο. Ο Τσιάρας είχε πατέρα καπετάνιο του ΕΛΑΣ, εξόριστο µετά το τέλος του Εµφυλίου. Μοιραία, η πολιτική ήταν στο αίµα τους εκείνα τα ταραγµένα χρόνια, αν και σύµφωνα µε τον κ. Μανουηλίδη, στο Amherst «επικρατούσε µια υγιής ανωνυµία, όπου η αξιοκρατία ήταν αδιαπραγµάτευτη».


Αλλά και ο ίδιος ουδέποτε επιχείρησε να εκµεταλλευτεί τους δυο επώνυµους φίλους του. «Ούτε εµένα µου άρεσε ούτε και σε αυτούς: µισούν θανάσιµα το κακώς νοούµενο “κολλητηλίκι” στην πολιτική».



Στον χτισµένο το 1883 και βαµµένο µε ένα σκούρο ροζ-καφέ χρώµα φοιτητικό κοιτώνα Charles Pratt του Πανεπιστηµίου, γεννήθηκε η στενή φιλία των δύο σηµερινών πολιτικών. Τη δεύτερη χρονιά Γιώργος και Αντώνης ήταν µάλιστα συγκάτοικοι, αν και η παρέα µονίµως εναλλασσόταν στα δωµάτια, σχεδόν κάθε φοιτητική σεζόν. Το Amherst ήταν κολέγιο αρρένων. Για τους φοιτητές του όµως αυτό δεν ήταν πρόβληµα. Το κενό καλυπτόταν από το γεγονός ότι συνόρευε µε µια περιοχή όπου υπήρχαν τρία κολέγια θηλέων. «Ενας άντρας για πέντε γυναίκες» ήταν η αναλογία σύµφωνα µε τον Φίλιππο Τσιάρα. Τα κολέγια θηλέων ήταν ο πρώτος στόχος τους. Ηταν οι «greek lovers», οι έλληνες γόηδες, η παρέα των τεσσάρων – και όχι µόνο. Πολλές οι επιτυχίες, αρκετές και οι «χυλόπιτες».



Ο Στέφανος Μανουηλίδης θυµάται µια πλάκα που σκάρωσε στους φίλους του ο Παπανδρέου. «Σε ένα πάρτι σύστησε εµένα και τον Αντώνη µε δύο ωραιότατες κοπέλες. Εκείνες µας έδωσαν πολύ πρόθυµα τα τηλέφωνά τους. Εγώ µε τον Αντώνη κάναµε πολλά σχέδια. Μία εβδοµάδα προσπαθούσαµε να τις βρούµε τηλεφωνικά, µε τα νούµερα να απαντούν σε µια συνταξιούχο και σε µια εκκλησία, αν θυµάµαι καλά. Μόνο έπειτα από µία εβδοµάδα µάς αποκάλυψε ο Γιώργος ότι ήταν στηµένο το σκηνικό».


Το Σαββατοκύριακο στο Amherst σήµαινε πάρτι. Τα mixers, όπως τα αποκαλούσαν, που τους έδιναν την ευκαιρία για συναναστροφή µε κορίτσια από τα κολέγια θηλέων. Η εποχή της σεξουαλικής επανάστασης ξυπνούσε πάθη. Χορός, φλερτ, µπίρες, αλλά και «ποτέ µεταξύ µας ανταγωνισµός», σύµφωνα µε τον κ. Μανουηλίδη. «Οι γυναίκες περίσσευαν, οι άνδρες ήµασταν λίγοι».


Santana και Θεοδωράκης, Hendrix και Σαββόπουλος, Joan Baez και ζεϊµπέκικο. Ο Παπανδρέου έπαιζε κιθάρα, που είχε µάθει από τα χρόνια του κολεγίου παρακολουθώντας κάποιον συµµαθητή του. Ο Φίλιππος Τσιάρας τούς µάθαινε ελληνικούς χορούς, που ως οµογενής γνώριζε καλά – αντίθετα µε τους συµφοιτητές του, κατοίκους Ελλάδας. «Στον Γιώργο άρεσαν το ζεϊµπέκικο και το συρτάκι, στον Αντώνη µόνο το ζεϊµπέκικο, σε εµένα το ζεϊµπέκικο και το τσάµικο» θυµάται ο κ. Μανουηλίδης. Ελληνικοί χοροί αλλά και σπορ. Ο Γιώργος διακρινόταν στο τζόγκινγκ, «τότε δεν είχαµε ποδήλατο» λέει ο Μανουηλίδης. Ο Αντώνης στο τένις και στον στίβο.


Η Ελλάδα ήταν πάντοτε στις συζητήσεις, στις ανησυχίες, στα όνειρά τους. Αποφάσισαν έτσι να τη µεταφέρουν και στο πανεπιστήµιο. «Το Amherst έδινε τη δυνατότητα», λέει ο συµφοιτητής τους, «ένα από τα 32 µαθήµατα της χρονιάς να το επιλέξουν οι φοιτητές. Να το σχεδιάσουν, να το αποφασίσουν και να το ακολουθήσουν». Ο Τσιάρας είχε την ιδέα και έπεισε τον καθηγητή τους. «Μάθηµα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» ήταν ο τίτλος και οι Καζαντζάκης, Ελύτης, Ρίτσος, Καρυωτάκης, Πορφύρας πληµµύρισαν τη διδακτική αίθουσα.


Ο Στέφανος Μανουηλίδης αποκαλούσε και τους δύο συµφοιτητές του «αρχηγούς». «Τον Γιώργο από το κολέγιο, τον Αντώνη στο πανεπιστήµιο. Ειδικά ο Αντώνης είχε από τότε εκδηλώσει την επιθυµία του να ασχοληθεί µε την πολιτική, αντίθετα µε την επιθυµία του πατέρα του να γίνει καρδιολόγος – ήταν άλλωστε πρόεδρος του µαθητικού συµβουλίου και στο κολέγιο.


Ηταν φλογερός ρήτορας, αγόρευε, και εµείς τον χειροκροτούσαµε από κάτω και µετά ζητούσαµε από τον Γιώργο να αναπαραστήσει τον ιστορικό χαιρετισµό του  «Γέρου της ∆ηµοκρατίας», και εκείνος το έκανε πρόθυµα και τον αποθεώναµε».


 Το τότε προφίλ των δύο συµφοιτητών προσοµοιάζει µε το σηµερινό τους, σύµφωνα µε τον κ. Μανουηλίδη. «Ο Γιώργος ήταν πάντα συµπαθής και γνήσιος. Εκανε παρέα και µε Ελληνες και µε ξένους. Ηταν βέβαια πιο εγκρατής από τον Αντώνη. Ο Σαµαράς ήταν πρώτος στην παρέα, πολύ κοινωνικός, οργανωτικός και αγαπητός στα κορίτσια.



Με τα χρόνια προστέθηκαν στην παρέα και άλλοι έλληνες φοιτητές των πέντε κολεγίων. Ξεχωριστή ως παρουσία, µε απόκοσµη οµορφιά τότε αλλά και οξύ νου, µια νεαρή φοιτήτρια οικονοµικών στο Smith College. 


Το όνοµά της ήταν Λούκα Κατσέλη, αργότερα παντρεύτηκε τον Γεράσιµο Αρσένη και έπειτα από λαµπρή διεθνή ακαδηµαϊκή καριέρα είναι πλέον στενή συνεργάτις του Γιώργου στο ΠαΣοΚ και νυν υπουργός Οικονοµίας. 


Στην παρέα τους, εκτός της Κατσέλη, οι ελληνίδες φοιτήτριες τότε Μυρτώ Παράσχη και Φλωρίκα Κυριακοπούλου. 


Η νεανική παρέα διασκεδάζει αλλά και πολιτεύεται, σύµφωνα µε το κλίµα της εποχής. Παπανδρέου και Σαµαράς συµµετείχαν στον αποκλεισµό µιας αεροπορικής βάσης που γειτνίαζε µε το κολέγιό τους.


Οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν και αποφάσισαν να αποκλείσουν τον αεροδιάδροµο στα Β52. Είχε προηγηθεί η διάψευση του επιχειρήµατος του προέδρου Νίξον ότι δεν γίνονται πια βοµβαρδισµοί στο Λάος. Πραγµατοποίησαν καθιστική διαµαρτυρία στη βάση West Over, στο Νιου Χάµσαϊρ. Οι φοιτητές συνελήφθησαν από τις αρχές, αλλά αφέθηκαν ελεύθεροι αφού το µικρό κρατητήριο της πόλης του Amherst δεν τους χωρούσε.


Η µάχη κατά της χούντας στο εξωτερικό δεν σταµατούσε ποτέ. Ο Παπανδρέου έφερνε την εφηµερίδα του ΠΑΚ. Ο Σαµαράς έκανε ασκήσεις ρητορείας και συµµετείχε σε φοιτητικά debates όπου µιλούσε για την ελληνική δικτατορία.


Ο Μανουηλίδης έφερνε νέα από τους γονείς του στην Ελλάδα. Ανησυχούν, προβληµατίζονται, ενηµερώνουν. «Ο διάχυτος πολιτικός ακτιβισµός της εποχής και η χούντα στην Ελλάδα δεν θα µπορούσαν να µας αφήνουν αδιάφορους» εξηγεί σήµερα.



Ενα χόµπι της παρέας έγινε αιτία να ταλαιπωρηθεί ο τότε πεθερός της Λούκας Κατσέλη και να περάσει – «δι’ υπόθεσίν του» – από το ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Ο Παπανδρέου της ζήτησε να του φέρει από την Αθήνα ένα µπουζούκι. Εκείνη µπορούσε να ταξιδεύει στην πατρίδα, εκείνος όχι.


Η Κατσέλη ικανοποιεί την επιθυµία του φίλου της και µετά γράφει στους δικούς της σε ένα γράµµα ότι «παρέδωσα το µπουζούκι».


Ο τότε πεθερός της, ∆ηµήτρης Παπαευστρατίου, καλείται στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Οι φωστήρες της χούντας είχαν ανοίξει το γράµµα και άρχισαν ανάκριση για το τι είναι αυτό το περιβόητο µπουζούκι και αν συµβολίζει κάτι άλλο από το προφανές. Η κυρία Κατσέλη θα προσεύχεται για χρόνια στην τύχη που την έκανε να µη γράψει το ποιος ήταν ο παραλήπτης του µουσικού οργάνου: «Αν είχα γράψει και ότι το έδωσα στον Παπανδρέου, δεν θα γλίτωνε εύκολα ο πεθερός µου…».



Η δική της σχέση µε τον Γιώργο παραµένει αναλλοίωτη στον χρόνο.
 Με τους Παπανδρέου, για την ακρίβεια. Χρόνια αργότερα, είχε φοιτητή τον Νίκο, όταν εκείνη δίδασκε πια στο Yale.
Ταυτόχρονα είχε ήδη παντρευτεί τον Γεράσιµο Αρσένη, συνεργάτη και υπουργό του Ανδρέα Παπανδρέου.

Οι δεσµοί της µε την οικογένεια ήταν πάντοτε στενοί. Το 1971 είχε συνοδεύσει τον Γιώργο σε ένα ταξίδι του από το Amherst στο Τορόντο για να συναντηθεί εκείνος µε τη γιαγιά του, Σοφία Μινέικο, η οποία είχε επισκεφθεί τον Ανδρέα που τότε δίδασκε στο York, παράλληλα µε τον αγώνα του που έδινε σε όλον τον κόσµο µε το ΠΑΚ.


Στην πιτσαρία του Κρις Μπελ, που έγινε για αρκετό καιρό στέκι τους, ένα βράδυ ο Σαµαράς είπε στον Παπανδρέου: «Κάποτε θα τα λέµε στη Βουλή». Εκείνος απάντησε: «∆εν θα ασχοληθώ ποτέ µε την πολιτική».

Η ταλαιπωρία της οικογένειάς του είχε στοιχίσει τότε στον Γιώργο. Αργότερα έγινε δύναµη. Ο κ. Μανουηλίδης, συµµαθητής του και στο Κολλέγιο Αθηνών, θυµάται πώς «εξαφανίστηκε» τον χειµώνα του 1968.


Η χούντα είχε απελευθερώσει τον Ανδρέα και εκείνος είχε αποφασίσει να φύγει εκτός Ελλάδας για να συνεχίσει τον αγώνα εναντίον της. «Μια ηµέρα µάθαµε ότι την εποµένη ο Γιώργος θα φύγει» θυµάται ο Στέφανος Μανουηλίδης. Ο φιλόλογός τους, Βασίλης Μοσχόβης, σκέφτηκε να προτείνει στους µαθητές του να αποχαιρετήσουν τον συµµαθητή τους. Του πρόσφερε το αντίτυπο ενός βιβλίου του και ζήτησε από συµµαθητές του να το υπογράψουν µόνο αν ήθελαν, διότι ο φόβος του γύψου παραµόνευε. Ολοι υπέγραψαν.


Ο Στέφανος Μανουηλίδης θυµάται και το διαφαινόµενο από τότε «πολιτικό» προφίλ του Αντώνη Σαµαρά. Ο «σκληρός δεξιός», ο «εθνικιστής» τού είναι άγνωστοι χαρακτηρισµοί για τον Σαµαρά, τον οποίο γνωρίζει καλά. «Και ο Γιώργος και ο Αντώνης είναι πατριώτες. Αρνούµαι τις ετικέτες που τους βάζουν ορισµένοι. “Αµερικανός” ο ένας, “εθνικιστής ο άλλος”. Αγαπούν την πατρίδα τους και αυτή υπηρετούν.

Αν ήταν “εθνικιστής”, δεν θα τον εκτιµούσε τόσο ο Οδυσσέας Ελύτης, που έστειλε κείµενο υποστήριξης της Πολιτικής Ανοιξης το 1993». Βέβαια, οι αντιθέσεις ήταν πάντα στον χαρακτήρα του Σαµαρά. «Οταν διαφωνούσε το εξέφραζε. Ποτέ δεν φοβήθηκε να εκφράσει την άποψή του. Ακόµη και στους καθηγητές». Για τον παλαιό συµφοιτητή η πολιτική πορεία του «είναι απολύτως πιστή στον χαρακτήρα του. Ο Αντώνης είναι µαχητής, έχει µια ανεξάρτητη και υψηλού επιπέδου σκέψη. Παλεύει κόντρα στις δυνάµεις, όταν κάτι το πιστεύει απόλυτα».


Γενέτειρα της ποιήτριας Εµιλι Ντίκινσον – αλλά και της ηθοποιού Ούµα Θέρµαν –, πόλη-σταθµός στη ζωή του ποιητή Ρόµπερτ Φροστ, το Amherst σηµάδεψε Σαµαρά και Παπανδρέου. Οπως και το κλίµα στις ΗΠΑ του Βιετνάµ.


Τα νιάτα έφυγαν, µαζί και τα πολλά µαλλιά. Εξαφανίστηκαν και οι φαβορίτες. Τα φθαρµένα τζιν έδωσαν τη θέση τους σε καλοραµµένα κοστούµια. Τα τρύπια πουλόβερ µε το ραµµένο δέρµα στους αγκώνες στα επώνυµα µανικετόκουµπα.

Ο κοιτώνας του Charles Pratt στο Μέγαρο Μαξίµου και στην ελληνική Βουλή. Το σύνθηµα του Amherst ήταν στα λατινικά: «Terras Irradient» – «Αφήστε τους να δώσουν φως στον κόσµο».


πηγή 

Το πριβέ dinner στο Ναύπλιο





«Έφυγε η σκέψη το πρωί κι ακόμα να γυρίσει. Δεν ήθελε Πρωτομαγιά μόνο σου να σ’ αφήσει...». Με μια κρητική μαντινάδα η φίλη μας Έβελιν μας καλημέρισε στη διαδικτυακή μας συνομιλία - καθόλου τυχαία επιλογή, όπως αποδείχτηκε. «Είναι μερικοί από τους στίχους τους οποίους η “ψυχή” του πολυχώρου πολιτισμού Φουγάρο στο Ναύπλιο, Φλωρίκα Κυριακοπούλου. επιλέγει να στέλνει σε αγαπητούς φίλους και γνωστούς κάθε πρώτη του μήνα», μας εξήγησε. Δεν ήταν δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι η κόρη της γνωστής επιχειρηματικής οικογένειας, θυγατέρα του Πάρη και της Καίτης Κυριακοπούλου, θα μονοπωλούσε το ενδιαφέρον στο chat. Αφορμή η μεγάλη ατομική έκθεση του A εικαστικού (προερχόμενου από μεγάλη εφοπλιστική οικογένεια) Μαρκ Χατζηπατέρα, που εγκαινιάζεται σήμερα Σάββατο, 14 Ιουνίου, στο Φουγάρο, χώρο ο οποίος μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι της πολιτιστικής και κοινωνικής δράσης, αν και από την περιφέρεια.

Η κολλητή μας δεν είχε να μας πει τόσο για τα εγκαίνια όσο για το πριβέ dinnei που -με αφορμή την έκθεση- παρέθεσε το βράδυ της Τετάρτης 11 Ιουνίου στου χώρους του Φουγάρου σε εκλεκτούς προσκεκλημένους η Φλωρίκα Κυριακοπούλου μαζί με τον αδελφό της, Οδυσσέα Κυριακόπουλο της εταιρείας S&B Βιομηχανικά Ορυκτά, και τη σύζυγό του, Νικόλ (ο οποίος, αν δεν γνωρίζεις, είχε βρεθεί και για ένα φεγγάρι στο τιμόνι της Εθνικής Λυρικής Σκηνής). Η φίλη μας, προτού περάσει στη λεπτομερή ανάπτυξη των ευγενικών αισθημάτων που της γέννησε η βραδιά, φρόντισε να υπογραμμίσει τη συμμετοχή του Οδυσσέα Κυριακόπουλου στο «ακριβό σπορ» της αδελφής του, να διατηρεί ένα κέντρο πολιτισμού εκτός Αθηνών με σημαντικές εκδηλώσεις. «Εξού και ο ρόλος του συνοικοδεσπότη που ανέλαβε στο dinner», εξήγησε.

H ίδια ήταν μεταξύ των προσκεκλημένων της οικογένειας που βρέθηκαν τη δροσερή καλοκαιρινή βραδιά στους φιλόξενους χώρους του Φουγάρου για να απολαύσουν τη live μουσική, την εκλεκτή κουζίνα και την παρέα παρευρισκομένων όπως του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Αλογοσκούφη και της συζύγου του, Δίκας, του Ευθύμη Βιδάλη, στενού συνεργάτη του πρώην υπουργού Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη, των Ελένης και Μαρίνας Παπακωνσταντίνου (κόρες του πρώην υπουργού Εξωτερικών Μιχάλη Παπακωνσταντίνου), του διευθυντή/president του Κολλεγίου Αθηνών/Ψυχικού, Σπύρου Πολλάλη, και της συζύγου του, Τατιάνας, της καλλιτέχνιδας Ελένης Μυλωνά, της φωτογράφου Κατερίνας Καλούδη, της γκαλερίστας Αγγελικής Αντωνοπούλου, αλλά και άλλων που έκαναν το ταξίδι μέχρι το Ναύπλιο. Φυσικά, δεν έλειψε ο καλλιτέχνης Μαρκ Χατζηπατέρας -που έκανε και μια μικρή ομιλία- και η γυναίκα του, σκηνοθέτης Βάλερυ Κοντάκου - αλλά τι τα θέλετε! Όπως καταμαρτύρησε η κολλητή μου, την παράσταση έκλεψε η Καίτη (ή Κίτυ, αν θέλετε) Κυριακοπούλου, μια γνήσια grande dame, με τη διακριτική αλλά και επιβλητική παρουσία της.

Μίλησε για ισχυρές προσωπικότητες κι έκανε τη σύνδεση: «Τις ίδιες ώρες που την περασμένη Τρίτη, 3 Ιουνίου, ο “Διόνυσος” ετοιμαζόταν με πυρετώδεις ρυθμούς να φιλοξενήσει τους εκλεκτούς προσκεκλημένους ιηςΈνωσης Ελλήνων Εφοπλιστών στο πλαίσιο ίων εκδηλώσεων με αφορμή ία “Ποσειδώνια 2014”, ένα φαινόμενο ίων επιχειρήσεων, ο ιδρυτής της Toms, Μπλέικ Μικόσκι, βρισκόταν στα σκαλιά του Ηρωδείου, για να φοτογραφηθεί και να δώσει συνεντεύξεις στον ελληνικό Τύπο. Είναι μέτριου αναστήματος, έχει, όμως, διεισδυτικό βλέμμα, είναι αεικίνητος και... στάζει αδρεναλίνη», ανέφερε η κατάσκοπος για έναν από τους πλέον ενδιαφέροντες επιχειρηματίες παγκοσμίους, σύμφωνα με τα λεγάμενα του ίδιου του Μπιλ Κλίντον. Ο Μικόσκι είναι σήμερα ιδιοκτήτης ενός κολοσσού και έχει περίοπτη θέση στη λίστα «40 κάτω από 40» του περιοδικού «Fortune» ως ένας από τους κορυφαίους επιχειρηματίες παγκοσμίους.

Στην Ελλάδα βρέθηκε για να μιλήσει τη Δευτέρα 2 Ιουνίου στο Μουσείο Μπενάκη, με θέμα «Επιχειρηματικότητα και Φιλανθρωπία», και να πάρει μέρος σε διάφορα events και πάρτι προς τιμήν του. Χαρακτηριστικότερο όλων το πάρτι με τίτλο «Style Your Sole», που έγινε στο Ensayar στη Γλυφάδα, όπου οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν μοναδικά σχέδια πάνω στα Toms, που επιμελήθηκε η Ειρήνη Βεργίτση με την ομάδα της. Μεταξύ αυτών, η Ρόη Δανάλη-Αποστολοπούλου, η Μαίρη Φιξ, η Έλενα Βρεττού, η Σοφία Κούστα και πολλοί άλλοι. Όπως φρόντισε να με ενημερώσει η κολλητή μου, αναχώρησε την Τετάρτη 4 Ιουνίου με προορισμό την Τουρκία, για να συνεχίσει την περιοδεία προώθησης του έργου του.

* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 14ης Ιουνίου

πηγή

3 σχόλια:

  1. ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΑΣΥΡΕΤΕ ΤΟΝ ΠΑΠΟΥ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΚΑΣ ,ΓΙΑ ΚΥΝΗΓΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΣΙΠΡΟΚΑΜΜΕΝΟΥΣ ΤΟΝ ΓΑΠ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΣΙΣΙΑ ΤΟΥΣ.ΚΥΝΗΓΗΣΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΜΕΧΡΙ 50000 ΕΥΡΩ.ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΝ ΣΟΡΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ 1:18 μ.μ. διασυρμός σημαίνει οτι διαδίδεις ψευδή γεγονοτα που διασύρουν κάποιους ή κάποιον. Όταν πρόκειται για δεδομένα δεκάδων ετών και ΑΡΧΗ κοινωνικών δολοφονιών μέσω ναρκωτικών κ.λ.π. είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ η αναφορά τους πρός των νεοτέρων και αποφυγή τους. Και για τον παππού μας νάτανε -λέμε τώρα- το ΙΔΙΟ ακριβώς θα κάναμε. Τώρα για τα υπόλοιπα χιλιάδες οι αναφορές μας για ΟΛΑ αυτά τα κουμάσια εντός και εκτός Ελλάδας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΣΑΣ ΠΡΟΚΑΛΩ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΤΕ ΠΟΙΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΟΤΙ ΑΠΟ 50000 ΚΑΙ ΑΝΩ ΕΜΠΌΡΙΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΏΝ ΑΠΟΤΕΛΕΊ ΕΓΓΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ!ΟΤΑΝ ΤΟ ΒΑΠΟΡΑΚΙ ΕΧΕΙ 49999 ΑΞΙΑΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΆ ΔΕΝ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Συνολικές προβολές σελίδας

Αναγνώστες

Επικοινωνήστε μαζί μας στο: politisvaris1@yahoo.gr

Επικοινωνήστε μαζί μας στο: politisvaris1@yahoo.gr
politisvaris1@yahoo.gr

Blog Archive