Ενα μεγαλο και καταστολιστο καραβι με χαρουμενους ναυτες! Σε οποιο λιμανι εμπαινε,γινοταν πανηγυρι χαρας! Παντου ευωδειες σκορπουσε απλοχερα, πανγλυκια μουσικη. Και χαρα!! Μεγαλη χαρα, αλλα και γνωση και σοφια και δωρα πολλα για την ζωη και την ψυχη των ανθρωπων στα λιμανια που ταξιδευε! Ολοι το υποδεχονταν με ευτυχια, και μια μυριοστομη κραυγη σκορπιζονταν παντου, οταν επιανε λιμανι! «Ηρθε η Ελλαααααααςςςςς» !!...
Κι ετρεχαν χαρουμενοι ολοι να την υποδεχθουν!!
Μα οπως σε καθε παραμυθι,ετσι και σε αυτο,υπαρχουν παντα καποιοι κακοι,καποιοι πειρατες,ζηλοφθονοι,που δεν θελουν τους ανθρωπους χαρουμενους,αλλα λυπημενους και φοβισμενους,για να τους κανουν οτι θελουν!
Ετσι λοιπον και στο δικο μας παραμυθι,φυτρωσαν κακοι πειρατες,κακιασμενοι και λιγδεροι!
Κυριεψαν τον κοσμο ολο,ολα τα λιμανια και πετροβολουσαν απο μακρυα το καραβι μας, εκλειναν τα λιμανια, φοβιζαν τους ανθρωπους!
Κυριεψαν τον κοσμο ολο,ολα τα λιμανια και πετροβολουσαν απο μακρυα το καραβι μας, εκλειναν τα λιμανια, φοβιζαν τους ανθρωπους!
Θλιμμενοι οι ναυτες του,δεν προσεξαν κι ενα κακο πειρατικο που πλησιαζε!
Ετσι, οι κακοι πειρατες,το κυριευσαν,το εκαψαν και προσπαθησαν να το βουλιαξουν!!
Χρονια πολλα του ανοιγαν τρυπες,του εβαζαν φωτιες,του εκαιγαν τ αλμπουρα,μα αυτο εκει!!!Αβυθιστο!Και οι ναυτες του δυστυχεις,αλλα παντα χαμογελαστοι!
Εως οτου καποια μερα το ερριξαν και σε μια ξερα επιτηδες!Ειχαν βαρεθει να προσπαθουν!
Μα κι απο την ξερα εφυγε το καραβι,και βγηκε μεσοπελαγα ψαχνοντας ενα λιμανι να ξεκουραστει!
Ετσι, οι κακοι πειρατες,το κυριευσαν,το εκαψαν και προσπαθησαν να το βουλιαξουν!!
Χρονια πολλα του ανοιγαν τρυπες,του εβαζαν φωτιες,του εκαιγαν τ αλμπουρα,μα αυτο εκει!!!Αβυθιστο!Και οι ναυτες του δυστυχεις,αλλα παντα χαμογελαστοι!
Εως οτου καποια μερα το ερριξαν και σε μια ξερα επιτηδες!Ειχαν βαρεθει να προσπαθουν!
Μα κι απο την ξερα εφυγε το καραβι,και βγηκε μεσοπελαγα ψαχνοντας ενα λιμανι να ξεκουραστει!
Μα και οι ανθρωποι του κοσμου αγανακτησαν με τους πειρατες και αρχισαν να τους προγκανε για τον τροπο που συμπεριφερονταν στο αγαπημενο τους καραβι!
Κι αρχισαν να τους διωχνουν απο τα λιμανια τους,ελπιζοντας οτι τελικα θα ξαναγυρισει αυτο στο λιμανι τους να ξαναφερει την χαρα και τις ευωδειες!
Και μια ομορφη και ολολαμπρη μερα της ανοιξης,ακουσαν επιτελους τον γνωστο ηχο με τους χαρουμενους ναυτες και μυρισαν ξανα τις ευωδειες!!
Και μια μυριοστομη κραυγη ακουστηκε απο χιλιαδες χαρουμενους ανθρωπους στο λιμανι!
Ηρθεεεεε! Ηρθε η «Ελλαααααςςςςςςς!!»
Ηταν μια μερα της Ανοιξης θαρρω!!
Αναρτήσεις
Δηλαδὴ, κάποιαν ὡραίαν πρωΐαν ὁ ἀνερμάτιστος αὐτὸς λαὸς ἔλαβε "θείαν φώτισιν", ξεστραβώθηκε καὶ ἐξέλεξε τὸν σωστὸν ἄνθρωπον ὁ ὁποῖος καὶ ὑπάρχει; καὶ λύσεις ἔχει, καὶ προτάσεις ἔχει, καὶ δίδυμον ἀδελφάκι τοῦ παφίτη Τράμπα εἶναι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήἘν πάσει περιπτώσει τὸ ἄρθρον ἔχει μίαν δόσιν ἀληθείας.
Ὁ καπετάνιος πατέρας μου ὅταν εἰς τοὺς διαφόρους λιμένας ἠρωτᾶτο περὶ τοῦ μεγέθους τῆς Ἑλλάδος ἀπαντοῦσε ὅτι εἶναι ἡ μεγαλυτέρα χώρα τοῦ κόσμου. Καὶ πρὸ τῶν ἐκπλήκτων συζητητῶν του συνεπλήρωνε: "Ἡ Ἑλλὰς φθάνει ὡς ἐκεῖ ποὺ εὑρίσκονται οἱ καρίνες τῶν πλοίων της".
Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ πλοῖον ""Ελλάς".
Κυριολεκτικῶς!