Πώς αισθάνεται κάποιος που πληρώνει ασφάλεια περίθαλψης μια ζωή και του λένε ότι ΔΕΝ αποζημιώνεται;

Πως μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος όταν τον ενημερώνουν από το λογιστήριο του νοσοκομείου, ότι η ασφάλεια νοσοκομειακής περίθαλψης που πληρώνει με συνέπεια τα τελευταία χρόνια δεν θα αποζημιώσει την νοσηλεία του; Πως μπορεί να αισθάνεται ένα άνθρωπος που σε μία τόσο δύσκολη στιγμή...

δεν νιώθει τη σιγουριά και την ηρεμία ώστε να εστιάσει στην αποκατάσταση της σωματικής και ψυχικής υγείας του, αλλά πρέπει να σκέφτεται πως θα βρει μία περιουσία για να καλύψει το ιδιωτικό νοσοκομείο;

Να είσαι χειρουργημένος σωματικά και εξαντλημένος ψυχολογικά και να νιώθεις και εξαπατημένος από ένα οργανισμό που πρέπει να λειτουργεί σαν "από μηχανής θεός" και να σου προσφέρει οικονομική, συναισθηματική και ψυχική ηρεμία. Τελικά αυτή η σχέση προκαλεί ηρεμία ή ανασφάλεια;

Επί πολλά έτη έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το να έχεις ένα ασφαλιστικό προϊόν υγείας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα λειτουργήσει. Σαν να βάζεις ένα συναγερμό στο σπίτι σου, αλλά να μην είσαι σίγουρος ότι θα χτυπήσει όταν μπει ο κλέφτης. Είναι ίσως η μοναδική επένδυση για την οποία δεν επιθυμούμε απόδοση. Όταν όμως έρθει η ώρα να λειτουργήσει, θέλουμε να αποδώσει στο μέγιστο.

Τι είναι όμως αυτό που προκαλεί τις αντιδικίες μεταξύ εταιρειών και πελατών; Τι είναι αυτό που κάποιος πρέπει να προσέξει ώστε να μη βρεθεί σε μία τόσο δυσάρεστη κατάσταση;

Η λύση βρίσκεται στο ιατρικό ιστορικό. Το ιατρικό ιστορικό είναι αναπόσπαστο κομμάτι στην πρόταση ασφάλισης που καταθέτει ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής προς την εταιρεία με την οποία συνεργάζεται. Είναι το πρώτο στάδιο για να εγκριθεί το αίτημα του πελάτη να ασφαλιστεί.

Το ιατρικό ιστορικό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι καθώς προβλήματα υγείας που προϋπάρχουν κατά την στιγμή της υπογραφής του συμβολαίου θα εξαιρούνται ή θα έχουν χρονική αναμονή από οποιαδήποτε μελλοντική αποζημίωση. Ακόμα και μία οριακά υψηλή χοληστερίνη είναι αρκετή για να εξαιρέσει σε ένα πελάτη σοβαρές παθήσεις που μπορούν να συμβούν, όπως ένα έμφραγμα.

Ο πελάτης πρέπει να είναι απόλυτα ειλικρινής σε ότι αφορά την κατάσταση της υγείας του και από την άλλη ο διαμεσολαβητής πρέπει να ακολουθήσει τη συμπλήρωση του ιατρικού ιστορικού με ηρεμία και προσοχή στη λεπτομέρεια. Προκειμένου όμως να προχωρήσει η συνεργασία χωρίς να σπάσουνε αυγά, και οι δύο μπορεί να λένε την μισή αλήθεια. Το άλλο μισό όμως της αλήθειας θα φανερωθεί μετά από μία εισαγωγή στο νοσοκομείο, καθώς εκεί συνήθως όλα αποκαλύπτονται. Μόλις αντιληφθεί η ασφαλιστική εταιρεία ότι κάτι δεν έχει δηλωθεί στο ιατρικό ιστορικό, εκεί αναλαμβάνουν οι δικηγόροι και ξεκινούν οι καταγγελίες.

Ποιος χάνει από όλο αυτό όμως τελικά; Θεωρώ πως όλοι. Από την μία ο πελάτης που τελικά δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν, από την άλλη ο διαμεσολαβητής που πρέπει να διαπληκτίζεται με τους πελάτες του και τέλος στο σύνολο της η ασφαλιστική αγορά που αδυνατεί να δημιουργήσει αίσθημα σοβαρότητας και σιγουριάς.

Γιώργος Μπάτρης