Ο Ελληνικός παλμός στην Κίνα

Η επαρχία Γιουνάν στην Κίνα αποτελεί την φυσική είσοδο στην χώρα αν ακολουθήσει κανείς πορεία νότια των Ιμαλάϊων.   Σύμφωνα με την παράδοση οι κάτοικοί της συνιστούν απογόνους των στρατιωτών του Διονύσου, ο οποίος δεν ήταν μεθύστακας αλλά στρατηγός, κατά την εκστρατεία του στην Ασία το 3.000 π.Χ. (Νόνος, «Διονυσιακά»).  Σήμερα ζουν εκεί περίπου 20.000.000 άνθρωποι...
(γύρω στις 25 μειονότητες), που φωνάζουν πως δεν είναι Κινέζοι! Πολλοί από αυτούς παρουσιάζουν μεσογειακά χαρακτηριστικά, συχνά βέβαια αναμεμειγμένα με ανατολίτικα, όπως είναι φυσικό, ενώ διαθέτουν παράλληλα πολλά κοινά στοιχεία κουλτούρας με τους αρχαίους Έλληνες. (κυκλικοί χοροί, παραδοσιακές ενδυμασίες και κτίσματα γεμάτα από μαιάνδρους και άλλα αρχαιοελληνικά σύμβολα, κλπ).  Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι Κινέζοι αποκαλούν τις άλλες χώρες «η χώρα των Γερμανών, η χώρα των Γάλλων», κλπ. Την Ελλάδα όμως την αποκαλούν «Σελλά»(κινέζικα: 希臘), προφανώς από το Ελλάς! Κινέζα φοιτήτρια της Γερμανίας είχε δηλώσει  σε μέλος της ιστοσελίδας μας ότι η εν λόγω  λέξη είναι πιο αρχαία από την γλώσσα τους, γι αυτό και δεν ξέρουν τι ακριβώς σημαίνει, απλά την λένε. Είχε συμπληρώσει μάλιστα πως οι επαρχίες Γιουνάν και Ξιν Γιανγκ είναι οι μοναδικές, στις οποίες καλλιεργούν σε μεγάλες ποσότητες σταφύλια (χαρακτηριστικό φυτό του Ελλήνων μαζί με την ελιά).  Σε δημοσίευμα της Μελβούρνης το 1993 αναφέρει ο Βρετανός εξερευνητής σερ Όρελ Στέιν, ότι, διασχίζοντας την Κίνα το 1903 άκουσε από Κινέζους χωρικούς για την ύπαρξη μιας αρχαίας ελληνικής πόλης κάτω από μεγάλους αμμόλοφους.  Έπειτα από έρευνες το δημοσίευμα κατέληγε να επιβεβαιώνει αυτήν την πληροφορία και να καταλήγει στην ύπαρξη ελληνικού πολιτισμού στην Κίνα.  Στοιχείο που επιβεβαίωσε τις υποψίες τους ήταν η ανακάλυψη ελληνικού αμφορέα στην πόλη Νίγια κάπου 640 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης Kashgar.  Κι όμως στην Κίνα βρέθηκε αρχαία ελληνική πόλη. Κι από όσο γνωρίζουμε, δεν υπάρχει καμία γραπτή πηγή που να κάνει λόγο για ταξίδι των Κινέζων στην χώρα μας. Επειδή κάποιοι δήθεν προοδευτικοί ενδέχεται να σπεύσουν να προτάξουν κάτι τέτοιο ως επιχείρημα.  Ας δούμε τώρα μερικές από τις φυλές που ζουν έως σήμερα στην επαρχία Γιουνάν και οι οποίες διατηρούν πολλά αρχαία ελληνικά στοιχεία στην καθημερινότητα αλλά και τον πολιτισμό τους.  Αϊνι: Ασχολούνται κυρίως με την επικοινωνία, για χάρη της της οποίας εφευρίσκουν διάφορες πατέντες και ντύνονται στα μαύρα, όπωςκαι οι αρχαίοι Έλληνες (κάτι που δεν συναντά κανείς στους υπόλοιπους Κινέζους).  Σανι: Ζουν στο δάσος των πέτρινων ειδωλίων (αγαλματίδια) και έχουν τα τρίχορδο μουσικό όργανο ντασανγκξιάν, ανάλογο με την κιθάρα. Οι γυναίκες μάλιστα φέρουν στο μέτωπό τους το γράμμα «Λ», σύμβολο της Σπάρτης.  Μουσο: Διατηρούν το σύστημα της μητριαρχικής κοινωνίας που παγιώθηκε στην Μινωϊκή Κρήτη.  Νταϊ: Το όνομά τους σημαίνει «εκείνοι που αγαπούν την ελευθερία» και αριθμούν περί το 1.000.000.  Γι: Υπολογίζονται γύρω στα 4.050.000 ανθρώπους. Διακριτικό γνώρισμά τους είναι η φωτιά που καίει νυχθημερόν στο κέντρο του σπιτιού τους, όπως η κεντρική Εστία στην αρχαία Ελλάδα. Τους αρέσει ακόμη πολύ το κρασί, την τέχνη του οποίου ισχυρίζονται πως τους την έμαθε ο ιδρυτής του έθνους τους.  Χανι: Αριθμούς περί το 1.300.000 άτομα, ντύνονται και αυτοί στα μαύρα με φορεσιές που παραπέμπουν στις ποντιακές. Διαθέτουν επίσης ετήσια γιορτή οινοποσίας προς τιμήν του ιδρυτή τους.  Ζουανγκ: πριν το 1965 το όνομά τους ήταν Που. Αριθμούν στο 1.000.000 και ένα από τα βασικά τους διαφοροποιητικά στοιχεία είναι η γιορτή της άνοιξης, όπως συμβαίνει και σε πολλά μέρη στην Ελλάδα, κατά την οποία για μία ολόκληρη μέρα οι άντρες κάνουν ό,τι κάνουν οι γυναίκες και τούμπαλιν.  Άλλες φυλές με λιγότερο πληθυσμό είναι οι Ντεανγκ, οι Γουα, οι Λιζου, οι Μιαο, οι Ντουλονγκ, οι Ναξι, και άλλοι. Κάποιοι από αυτούς τιμούν τους αρχαίους θεούς. Όλοι τους όμως διαθέτουν πολλά κοινά στοιχεία με την αρχαία Ελλάδα.  Όλα αυτά βέβαια συνιστούν «ψιλά γράμματα» για τους ξερόλες των ημερών που σπεύδουν να ακυρώσουν κάθετι ελληνικό χαρακτηρίζοντάς το γραφικό.  Αυτό άλλωστε πρεσβεύει η παγκόσμια κοινότητα που στοχεύει στην ύπαρξη μίας γλώσσας, μίας θρησκείας, μίας ιστορίας, η οποία δεν πρέπει να υπερβαίνει το 1.200 π.Χ.  Η ιστορία όμως των Ελλήνων είναι τεράστια είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι. Ήδη βγαίνουν στο φως πολλά στοιχεία που το πιστοποιούν. Θα επακολουθήσουν και άλλα.. Να είστε σίγουροι. Αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και το μυαλό απερίσπαστο και ελεύθερο να τα δούμε.