Η «δημοκρατική» Τουρκία τελειώνει: Έρχεται αλλαγή «συνόρων» και πόλεμος σε Μ. Ανατολή (και Ελλάδα;).

 Σύμφωνα με το ινστιτούτο «Information Clearing House», η δημοκρατία στην Τουρκία έχει υποστεί «πολλαπλούς και επαναλαμβανομένους βιασμούς» από τον πρόεδρο Ρ.Ν. Ερντογάν και την πολιτική των συνεχών εκκαθαρίσεων που ασκεί....
 Το ποιο ανησυχητικό όμως είναι  οι πρόσφατες εξελίξεις που δείχνουν ότι η Άγκυρα ανακοινώνει δημοσίως με όλες τις απίστευτες δηλώσεις του Ερντογάν, τις  αλυτρωτικές διεκδικήσεις επί  πρώην περιοχών της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μιλάμε  για τα  σημερινά σύνορα της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένης της Μοσούλης στο Ιράκ, περιοχές βόρεια του Χαλεπίου στη Συρία και περιοχές της Ελλάδας ( νησιά και δυτική Θράκη). Όλα αυτά οδηγούν σε έναν ανελέητο πόλεμο στην Α. Μεσόγειο με άγνωστες πτυχές και αποτέλεσμα.    Ο Ερντογάν υποστήριξε ότι έχει την ευθύνη να προστατεύσει  «Τούρκους» σε γειτονικά κράτη, ενώ ως «εξορθολογισμό» θεωρεί τους ανελέητους βομβαρδισμούς σε κουρδικές περιοχές , καθώς απαιτεί παράλληλα σημαντικό ρόλο στην επικείμενη ιρακινή επίθεση στην Μοσούλη, η οποία περιλαμβάνει  μια μικρή Τουρκμενική  μειονότητα.Η κυβέρνηση του Ιράκ, γνωρίζοντας ότι μόλις η Άγκυρα πατήσει το πόδι της  στην πόλη ,  θα είναι δύσκολο μετά οι  Τούρκοι στρατιώτες να επιστρέψουν  στην Τουρκία , απέρριψε κατηγορηματικά την προσφορά.

Ο Ερντογάν απάντησε με την παρατήρηση ότι η Τουρκία έχει δικαίωμα να εισβάλει στο Ιράκ, αν αισθάνεται ότι «απειλείται».

Ο νέος «Σουλτάνος» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επίσης  επιδιώκει να καταστρέψει τόσο τους πραγματικούς  εχθρούς  του όσο και τους «φανταστικούς» ως μια  παρανοϊκή αντίδρασή μετά την  απόπειρα  του στρατιωτικού πραξικοπήματος του Ιουλίου.

Οι έκτακτες εξουσίες του, πρόσφατα επεκτάθηκαν σχεδόν παντού.  Απολύει , εκδιώκει  και  αποτάσσει , χιλιάδες αξιωματικούς, υπαξιωματικούς, χωροφύλακες , δημοσίους υπαλλήλους, δικαστικούς    και γενικά όποιο θέλει και όπως θέλει.

Στην κουρδική νοτιοδυτική Τουρκία, υπήρξαν μαζικές απολύσεις ακόμη και συλλήψεις εκπαιδευτικών, γραφειοκρατών και  εκλεγμένων  αξιωματούχων , συμπεριλαμβανομένων των δημάρχων.

Οι δήμαρχοι  αντικαθίστανται από διορισθέντες από την Άγκυρα,  πιστούς στην κυβέρνηση, αλλά συχνά στερούνται την εκπαίδευση που απαιτείται για να κάνουν τη δουλειά τους.

Η παράνοια και η επιθυμία του Ερντογάν για εκδίκηση είναι βαθιά και μεγάλη . Ο υποτιθέμενος οργανωτής του πραξικοπήματος  Fetullah Gulen έχει περιγραφεί ως ο επικεφαλής  «τρομοκρατικής οργάνωσης … με  προθέσεις να καταπνίξει ολόκληρο τον κόσμο, πέρα από την Τουρκία.

Γι αυτό οι Τουρκικές πρεσβείες και τα προξενεία στο εξωτερικό έχουν εντολή να καταρτίσουν  καταλόγους «άπιστων» στην κυβέρνηση  πολιτών.

 Στην ίδια την Τουρκία, η  αστυνομία και οι πράκτορες συλλαμβάνουν  ανθρώπους που κατέχουν χρήματα  του ενός δολαρίου των οποίων οι  αύξοντες αριθμοί αρχίζουν με το ίδιο γράμμα. (Πιστεύεται ότι τα τραπεζογραμμάτια χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία καλής πίστης μεταξύ των συνωμοτών  του πραξικοπήματος.)

Διαβάζοντας κάποιος Τούρκος «λάθος» εφημερίδα ή ένα βιβλίο  οδηγείται στην φυλάκιση, ενώ η  κοινοβουλευτική κριτική  φιμώνεται  και απειλούνται με σύλληψη όλοι όσοι χαρακτηρίζονται ως «τρομοκράτες».

Υπήρξαν συχνές αναφορές για βασανιστήρια, ξυλοδαρμούς, ακόμη και βιασμό των κρατουμένων, ενώ ο Ερντογάν υποστήριξε ότι θα επιβάλει  την ποινή του θανάτου για αξιωματικούς του στρατού που εμπλέκονται στο πραξικόπημα.

Την ίδια στιγμή υπάρχει όμως  και η συνεχιζόμενη διαφθορά του ίδιου του Ερντογάν, της οικογένειά του και των στενών  συνεργατών του .

Η Τουρκία αγόρασε παράνομα ιρανικό πετρέλαιο , ενώ το Ιράν ευρίσκονταν  κάτω από τις κυρώσεις, και ο γιος του Ερντογάν,  Bilal χρησιμοποιούσε  δεξαμενόπλοια  για να το μετακινήσετε σε αγορές στην Ανατολική Ασία για να το πουλήσει.

Τώρα, η κυβέρνηση  συλλαμβάνει επιχειρηματίες χωρίς να παρουσιάσει κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ενώ προχωρά σε κατάσχεση δισεκατομμυρίων  δολαρίων  σε περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν σε εταιρείες τους.

Τα περιουσιακά στοιχεία των επιχειρηματιών «προσωρινά» διοικούνται  από τους πολιτικούς συνεργάτες του Ερντογάν.

Ο Τούρκος πρόεδρος  δυστυχώς υποστηρίζεται από ένα στερεό μπλοκ  ψηφοφόρων οι οποίοι βλέπουν τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο που τον βλέπει ο ίδιος,  και μοιράζονται μαζί του πράξεις έντονης μουσουλμανικής  θρησκευτικότητας .

Αυτός είναι εμπνευσμένος από τη δική του προσωπική αίσθηση της δικαιοσύνης,  η οποία περιγράφεται ως  μεγαλομανία, ανακοινώνοντας μεγαλεπήβολα κατασκευαστικά έργα, καθώς προχωρά και στον  επαναπροσδιορισμό των εγχώριων και διεθνών συμφερόντων της Τουρκίας,  ως ενιαίο και αναπόσπαστο μέρος της δικής της εξουσίας του και όχι  του κυβερνώντος κόμματος  «Adalet του ve Kalkınma Partisi (ΑΚΡ) κόμμα (κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης).

Η  πρόσφατη συμμετοχή του Ερντογάν στις μάχες ενάντια στον Ισλαμικό Κράτος (ISIS) είναι στην πραγματικότητα μια σκόπιμη λανθασμένη κατεύθυνση, που έχει  ως επί το πλείστον  στόχο την εξολόθρευση των κούρδων ανταρτών , τους οποίους  οι ΗΠΑ θεωρούν  ως την πιο αποτελεσματική πολεμική δύναμη του εναντίον των τρομοκρατικών ομάδων.

Ο στόχος του Ερντογάν είναι  να διεκδικήσει κάποια μορφή περιφερειακής κυριαρχίας της χώρας του και  να ξαναγράψει το Σύνταγμα για να ενισχύσει και να διαιωνίσει την δική του δύναμη, με μια διαδικασία που είναι τώρα σε πλήρη εξέλιξη.

Πολλοί εύλογα αμφισβητούν το κατά πόσον ο  Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) θα στηρίζει πλέον την πολιτική Ερντογάν στην Τουρκία.

Επιπλέον, το ΝΑΤΟ θεωρεί  ως δεδομένο ότι τα κράτη μέλη θα είναι σύμφωνα με τα λογικά δημοκρατικά πρότυπα. Αυτό όμως είναι κάτι στο οποίο  η Τουρκία δεν ανταποκρίνεται  , ενώ ο Ερντογάν επιδιώκει να ενισχύσει τη θέση του  με την αύξηση των προεδρικών  εξουσιών .

Η χώρα αποτελεί μέχρι τώρα   μια γιγαντιαία στρατιωτική βάση των ΗΠΑ , με «ανταλλάγματα» από τις  Ηνωμένες Πολιτείες (ΗΠΑ) για τον συνεχή βομβαρδισμό της βόρειας Συρίας, αλλά και  για την ενδεχόμενη διευθέτηση της καθεστώτος που θα διέπει την Συρία μετά τον πόλεμο με τον ISIS .

Ο αναλυτής Doug Bandow του Ινστιτούτου Cato το θέτει ως εξής : «η σύντομη δημοκρατική στιγμή της Τουρκίας τελειώνει».

Οι περισσότεροι παρατηρητές στην Ουάσιγκτον πιστεύουν τώρα ότι η ISIS σύντομα θα ηττηθεί ως εδαφική απειλή, αν και κατά πάσα πιθανότητα θα διατηρήσει ένα ορμητήριο στην ταραγμένη Λιβύη.

Αυτό σημαίνει ότι τυχόν συνέχιση των χερσαίων επιχειρήσεων εναντίον του ISIS  θα διεξάγονται από ολιγομελείς  ομάδες ειδικών  δυνάμεων και  προσωπικό ειδικά εκπαιδευμένο, και ως εκ τούτου δεν θα απαιτείται εκτεταμένη υποδομή και υποστήριξη απο μεγάλες σε αριθμό χερσαίες δυνάμεις.

Καθώς οι ΗΠΑ διατηρούν  μεγάλες περιφερειακές στρατιωτικές δυνάμεις στο Κουβέιτ, το Μπαχρέιν και το Κατάρ, η Τουρκία δεν θα είναι χρήσιμη καθόλου και θα είναι  «περιττή» για την  Ουάσιγκτον. Την συνέχεια την …ξέρετε.

pentapostagma