Τα «8» βρώμικα χρόνια του ΟΜΠΑΜΑ! Γεμάτα ΑΙΜΑ και ΔΑΚΡΥΑ. Διάβασε το ΚΑΙ μετά, βάρεσε παλαμάκια τον τύπο που χθες μας έκανε μαθήματα Δημοκρατίας! (ΒΙΝΤΕΟ & ΦΩΤΟ)

Με τον Ομπάμα πλέον να μετράει  μέρες πίσω από το οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου και περιμένοντας όλοι το τέλος του κόσμου από τον Τραμπ, θεωρήσαμε σωστό να αποτίσουμε έναν μικρό φόρο τιμής στον απερχόμενο πλανητάρχη, προσπαθώντας να συνθέσουμε έναν μικρό απολογισμό της θητείας του πρώτου μαύρου προέδρου των ΗΠΑ....

Η θητεία του Μπαράκ Ομπάμα, ξεκίνησε έτσι περίπου όπως περίμεναν οι περισσότεροι που δεν είχαν στο μυαλό τους το “μικρότερο κακό”, διαψεύδοντας δηλαδή όσους θεωρούσαν πως ο Ομπάμα είναι η ευκαιρία για μια ανατροπή στον παρεμβατισμό των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. Δόγμα που τίμησε ιδιαίτερα ο προηγούμενος πρόεδρος, Τζωρτζ Μπους Τζούνιορ, ο οποίος στη θητεία του ξεκίνησε τον πόλεμο “ενάντια στην τρομοκρατία” σε όλο τον κόσμο.

Πράγματι, με την ανάληψη της προεδρίας, ο Μπαράκ Ομπάμα  έδωσε απόλυτη στον απερχόμενο πρόεδρο για τις κατηγορίες εγκλημάτων πολέμου που τον βάρυναν, καθώς και για όποια ευθύνη μπορεί να είχε σχετικά με την εισβολή στο Ιράκ, που βασίστηκε σε κατασκευασμένα στοιχεία για βιολογικά όπλα που διέθετε το καθεστώς του Σαντάμ.

Δεν είναι όμως μόνο η κληρονομιά των διεθνών σχέσεων που διατηρείται ανέπαφη με τον ερχομό του Ομπάμα. Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του, ο δημοκρατικός πρόεδρος των ΗΠΑ, με τη στήριξη και του ρεπουμπλικανικού κόμματος, επεκτείνει τις φοροαπαλλαγές που είχαν σχεδιαστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και αφορούσαν τις πιο πλούσιες κατηγορίες πολιτών, ενώ ταυτόχρονα προτείνει πάγωμα των μισθών όλων των δημόσιων υπαλλήλων για δύο χρόνια, εξαιρώντας τους στρατιωτικούς. Το πάγωμα αυτό, υποστηρίζει πως θα αποφέρει στα ταμεία 28 δισ. δολάρια μέσα σε 5 χρόνια. Βέβαια την ίδια στιγμή, χτίζει στο Γκουάμ του Ειρηνικού, μία στρατιωτική βάση-μεγαθήριο, συνολικού κόστους, $12 δισ.

Η αμερικανική στρατιωτική βάση στο Γκουάμ, έτσι όπως φαίνεται από το Google Earth

Όσον αφορά την οικονομία όμως, αυτό για το οποίο θα μνημονεύεται το καθεστώς Ομπάμα, μάλλον θα είναι η TPP. To “Σύμφωνο Συνεργασίας των Δύο Πλευρών του Ειρηνικού”, όπως μεταφράζεται(;) η Trans-Pacific Partnership, που έχει χαρακτηριστεί ως “Η πιο βρώμικη συμφωνία που δεν έχεις ακούσει ποτέ”, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε και σχεδόν επιβλήθηκε στις δύο πλευρές του Ειρηνικού, από το καθεστώς Ομπάμα. Μία συμφωνία, που δίνει το ελεύθερο σε μεγάλες εταιρείες, να παρακάμπτουν νόμους των συμβαλλόμενων κρατών, είτε αυτοί έχουν να κάνουν με την προστασία του περιβάλλοντος, είτε με την προστασία των καταναλωτών, είτε φυσικά με εργασιακά δικαιώματα, όταν αυτοί οι νόμοι, εμποδίζουν την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Αν είστε οπτικοί τύποι, μια γεύση μπορείτε να πάρετε στο παρακάτω βίντεο.

Τη λαμπρή κληρονομιά του Τζώρτζ Μπους Τζούνιορ όμως, συνεχίζει ο Μπαράκ Ομπάμα και στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Συνεχίζοντας το πρόγραμμα απαγωγών που είχε καθιερώσει ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος, άνθρωποι «εξαφανίζονται» από διάφορα μέρη της γης χωρίς ένταλμα και βρίσκονται κρατούμενοι σε φυλακές διάσπαρτες στην υφήλιο, χωρίς να εκκρεμεί κάποια κατηγορία ή να αναμένεται κάποια δίκη. Ακόμα και υπεύθυνοι της CIA, που για ένα μικρό διάστημα είχαν κατηγορηθεί για διενέργεια βασανιστηρίων, την εποχή που δηλαδή που όλοι μάθαμε τι είναι το waterboarding, χαίρουν πλήρους ασυλίας και δεν τους απαγγέλεται καμία κατηγορία, παρά τις αναφορές και τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί εναντίον τους.

Η κυβέρνηση Ομπάμα στο εσωτερικό, θα κάνει τα μηχανάκια παρακολούθησης της NSA να υπερφορτώσουν, επεκτείνοντας δραστικά το ανάλογο πρόγραμμα της μυστικής υπηρεσίας, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να τσακίσει κάτι που οι «κουτόφραγκοι» αποκαλούν “net neutrality”, δηλαδή την υπονόμευση συνδέσεων ή ιστοσελίδων, από τους ίδιους τους παρόχους ίντερνετ, κάνοντας πιο αργή τη μεταφορά των δεδομένων από μερικές ή πιο γρήγορη από άλλες. Γενικότερα όμως, η κυβέρνηση Ομπάμα, δεν έχει καλή σχέση με το ίντερνετ, φτάνοντας σε ορισμένες περιπτώσεις και σε γραφικότητες, απαγορεύοντας για παράδειγμα στους δημόσιους υπαλλήλους να διαβάζουν τα wikileaks ακόμα και από το σπίτι τους.

Βέβαια η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την κυβέρνηση Ομπάμα δε σταματάει σε τέτοια μικροπράγματα. Στο εσωτερικό επιδεικνύει μια τεράστια ανοχή σε περιστατικά αστυνομικής βίας σε βάρος μειονοτήτων, δημιουργώντας ένα ασύλληπτο ρεκόρ δολοφονιών, φτάνοντας να δολοφονούνται τρεις άνθρωποι κάθε μέρα από αστυνομικούς, μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2015. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση ακυρώνει νόμο που απαγόρευε τη διάδοση κυβερνητικής προπαγάνδας στο Μέσα Ενημέρωσης, το λεγόμενο “Propaganda Ban”.

Αλλά και στο εξωτερικό τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Επί θητείας Ομπάμα, γίνεται γνωστή η ύπαρξη και λειτουργία μίας μυστικής φυλακής της CIA στη Ρουμανία, ψηφίζεται νόμος που επιτρέπει στις μυστικές υπηρεσίες να δολοφονούν αμερικανούς χωρίς δίκη, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, αν κρίνεται πως απειλούν την κυριαρχία των ΗΠΑ, και υλοποιείται σχετικά άμεσα ανατινάζοντας 4 αμερικανούς σε Πακιστάν και Υεμένη με drones. Ο ίδιος ο Μπαράκ μάλιστα, επιβλέπει προσωπικά, μία λίστα ανθρώπων, που χρήζουν άμεσης δολοφονίας.

Και αν ήταν τόσο εύκολο να καταπατηθούν τα δικαιώματα των “νόμιμων” αμερικανών πολιτών, τα πράγματα δε θα ήταν πιο δύσκολα για τους μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα. Η κυβέρνηση Ομπάμα, κατέχει ακόμα ένα ιστορικό ρεκόρ, παγκόσμιο μάλιστα αυτή τη φορά, όντας η κυβέρνηση που έχει απελάσει 2 εκατομύρια μετανάστες στη θητεία της. Άλλο ένα ρεκόρ, πετυχαίνει το 2012, όταν απελαύνει 400.000 μετανάστες, τους περισσότερους δηλαδή από κάθε άλλο έτος, στην ιστορία των ΗΠΑ. Όσοι δεν έχουν την τύχη να απελαθούν, στέλνονται στις φυλακές, με τις οποίες έχει γεμίσει η χώρα από άκρη σε άκρη, ενώ συνεχίζεται η κατασκευή ενός φράχτη στα σύνορα με το Μεξικό, κόστους $8 δισ. που είχε ξεκινήσει ο Τζώρτζ Μπους Τζούνιορ. Αν αναρωτιέστε, γτ ένας φράχτης μπορεί να κοστίζει $8 δισ. να σας ενημερώσουμε πως δεν έχει να κάνει τόσο με την απόσταση που καλύπτει, όσο με τον εξοπλισμό του, που περιλαμβάνει αισθητήρες και κάμερες παρακολούθησης πάνω σε πύργους σε όλη την έκταση των συνόρων.

Σύνορα ΗΠΑ-Μεξικό, στην περιοχή της Καλιφόρνια. John Moore / Getty Images

Και αν νομίζατε πως φτάσαμε σε κάποιο ζενίθ παρακμής, απατάσθε, καθότι ήμαστε ακόμα στην αρχή και τώρα θα ασχοληθούμε με το παραδοσιακά δυνατό σημείο των ΗΠΑ και της κυβέρνησης Ομπάμα. Δηλαδή τον εξωτερικό παρεμβατισμό.

Είναι λοιπόν, πολύ δύσκολο για κάποιον, να βρει μία δικτατορία στον πλανήτη, στην οποία η κυβέρνηση Ομπάμα να μην έχει πουλήσει όπλα. Συνέχισε τη συμφωνία που είχε συνάψει ο προκάτοχός του με τη Σαουδική Αραβία, για αγορά όπλων αξίας $60 δισ, τη μεγαλύτερη στην ιστορία των ΗΠΑ, πουλώντας ακόμα $30 δις. οπλισμό. Άλλα $200 εκατ οπλισμό πουλάει στο καθεστώς του Μπαχρέιν για την εκπληκτική του ικανότητα να πνίγει εξεγέρσεις στο αίμα την εποχή της αραβικής άνοιξης (ίσως να μην έχετε ακούσει σχετικά), διατηρεί τη συνεχή ροή χρήματος στη στρατιωτική δικτατορία της Αιγύπτου, προσφέρει $50 εκατ δολάρια οικονομική βοήθεια στη Γαλλία για τη στρατιωτική της επέμβαση στο Μαλί, ολοκληρώνει συμφωνία για $3.5 δισ όπλα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ενώ πουλάει όπλα ακόμα και στο δικτάτορα του Ουζμπεκιστάν.

Δεν υπάρχει πρόεδρος, πρωθυπουργός, δικτάτορας, μονάρχης ή βασιλιάς εκεί έξω, που να μην έχει αγοράσει έστω μια σφεντόντα από τον Ομπάμα, κάνοντας έτσι τις ΗΠΑ το μεγαλύτερο προμηθευτή όπλων στον πλανήτη. Ο μόνος τρόπος να ευημερήσεις αν είσαι δικτάτορας πλέον, είναι να αγοράσεις όπλα από τις ΗΠΑ, ενώ ακόμα και αν δεν έχεις τα λεφτά να το κάνεις, οι ΗΠΑ θα σε βλέπουν με καλό μάτι, όπως στην περίπτωση της Αϊτής, όπου ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος, ανατράπηκε και εξορίστηκε από ένα πραξικόπημα που είναι πιο αρεστό στις ΗΠΑ. Ακόμα και αν απλά θες να ξεκινήσεις διπλωματικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, πρέπει να πεις καλημέρα αγοράζοντας όπλα, όπως έκανε το Βιετνάμ.

Και αν νομίζατε πως εκεί εξαντλείται ο παρεμβατισμός των ΗΠΑ, γελιέστε, γιατί αυτές είναι απλά “καλές φιλικές σχέσεις”. Οι ΗΠΑ, επί Ομπάμα, επεκτείνουν τη στρατιωτική τους παρουσία στο εξωτερικό υπερδιπλασιάζοντας τις χώρες στις οποίες δρουν οι ειδικές τους δυνάμεις, από 60 που ήταν επί Μπους, σε 134. Ανοίγει καινούρια στρατιωτική βάση στη Χιλή, άλλες τρεις στην Ονδούρα, ενώ η Κολομβία, πιο τυχερή, καταλήγει να φιλοξενεί 7 καινούριες στρατιωτικές βάσεις. Συνεχίζεται και εντείνεται ο πόλεμος στη Σομαλία, όπου οι Αμερικάνοι έχουν διαλέξει ήδη πλευρά και τη στηρίζουν, ενώ η ανατολική Ευρώπηπλημμυρίζει με στρατιωτικό εξοπλισμό και προσωπικό. Στρατεύματα σε Πολωνία και Ρουμανία, αεροπλάνα στη Λιθουανία, και μία ένταση που θυμίζει εποχές ψυχρού πολέμου αφού σε όλα τα σύνορα της Ρωσίας, τοποθετούνται τακτικός στρατός αλλά και πυραυλικά συστήματα. Στη δε Ουκρανία, το φασιστικό καθεστώς που ακολουθεί την ανατροπή του προηγούμενο προέδρου, χαίρει κάθε εκτίμησης και βοήθειας από τις ΗΠΑ, ενισχύοντάς το να εξαπολύσει ένα πογκρόμ εναντίον ρωσόφωνων πληθυσμών, που καταλήγει σε έναν εμφύλιο ο οποίος κρατάει μέχρι σήμερα.

Αμερικανικά στρατεύματα και εξοπλισμός όμως στέλνονται και σε 35 (τριάντα πέντε) αφρικανικές χώρες, ενώ εκατομμύρια ξοδεύονται και για τον εξοπλισμό του στρατού του Νοτίου Σουδάν, παρόλη την ανησυχία για τα εγκλήματα που διαπράττει το καθεστώς. Όσον αφορά δε την Κούβα, η κυβέρνηση του Ομπάμα, έχει τη φαεινή ιδέα να στήσει ένα “κουβανικό τουίτερ”, προκειμένου να προωθήσει την υπονόμευση του κουβανικού καθεστώτος.

Ο παρεμβατισμός αυτός βέβαια, γνωρίζει καινούριες δόξες, όταν επί προεδρίας Ομπάμα, αυξάνεται η χρήση των drones για βομβαρδισμούς περιοχών σε όλο τον πλανήτη. Η χρήση τους μάλιστα γίνεται σε τόσο βιομηχανικό επίπεδο, που αρχίζει και γίνεται θέμα ακόμα και σε ταινίες του Hollywood. Αυτό που είχε ξεκινήσει ο Μπους στο Πακιστάν, σαν μια “βοήθεια” στη χώρα ώστε να αντιμετωπίσει τους τρομοκράτες, γίνεται τώρα ο κύριος τρόπος στρατιωτικής επέμβασης σε όλο τον πλανήτη. Βάσεις drones ξεφυτρώνουν παντού, από τη Σαουδική Αραβία μέχρι το Νίγηρα. Drones επίσης προμηθεύονται και όλοι οι στενοί σύμμαχοι της υπερδύναμης, άσχετα με το τι φήμη έχουν γύρω από το σεβασμό δημοκρατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με drones προμηθεύεται ακόμα και η σύμμαχος Τουρκία για να αντιμετωπίσει τους Κούρδους μαχητές, οι οποίοι βέβαια είναι σύμμαχοι των Αμερικανών στη Συρία όταν πολεμάνε τους μαχητές τους Ισλαμικού Κράτους, το οποίο βέβαια είναι σύμμαχος της Σαουδικής Αραβίας, η οποία φυσικά είναι πάγιος σύμμαχος των ΗΠΑ.

168 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους στο Πακιστάν από το 2006 από βομβαρδισμούς με drones, και άλλα 231 παιδιά σκοτώθηκαν στο Αφγανιστάν μόνο μέσα σε ένα χρόνο. Ήταν τόσο ευχαριστημένος ο Ομπάμα με το πόσο καλά τα πάνε αυτές οι μη επανδρωμένες μηχανές καταστροφής, ώστε να καμαρώνει στους συμβούλους του λέγοντας “είμαι πολύ καλός στο να σκοτώνω ανθρώπους” με drones. Όμως, ακόμα κάτι στο οποίο είναι πολύ καλός ο Ομπάμα όσο είναι πρόεδρος, φαίνεται πως είναι τα πυρηνικά όπλα. Παρόλες τις προεκλογικές υποσχέσεις να δημιουργήσει έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά, ο δημοκρατικός πρόεδρος δεσμεύει 1 τρισεκατομμύριο δολάρια σε βάθος 30 χρόνων, για την επέκταση και την ενίσχυση του πυρηνικού οπλοστασίου της χώρας.

Και κάπου εδώ ίσως πρέπει να αναφερθούμε στους επίσημους πολέμους που διεξήγαγε το καθεστώς Ομπάμα στον πλανήτη, το οποίο έχει βομβαρδίσει 7 διαφορετικές μουσουλμανικές χώρες και μετά ο ίδιος ο πρόεδρος περηφανεύτηκε γι’ αυτό. Άξιο περηφάνιας όμως ίσως να είναι ακόμα ένα ρεκόρ που πέτυχε, όντας ο πρόεδρος που έχει διατάξει τους περισσότερους αεροπορικούς βομβαρδισμούς σε μία θητεία, με τον αριθμό να φτάνει τις 20.000. Στην πραγματικότητα, ο Ομπάμα αποδείχτηκε τόσο αποτελεσματικός στο να ανοίγει πόλεμο με χώρες, που τα κατορθώματά του έγιναν βιβλίο πριν καν τελειώσει η προεδρία του.

Το Αφγανιστάν είναι το μεγαλύτερο και πιο αιματοβαμμένο πολεμικό πεδίο αυτή τη στιγμή για τις ΗΠΑ. Ο Ομπάμα ανέβαλε την απόσυρση των στρατευμάτων από τη χώρα και η ένταση των επιχειρήσεων κορυφώθηκε επί προεδρίας του. Οι καθημερινοί βομβαρδισμοί της χώρας κέντρισαν την προσοχή της κοινής γνώμης, όταν βομβαρδίστηκε νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Και ενώ ακόμα δεν ξέρουμε σε ποια χώρα ανήκε το αεροπλάνο που το ανατίναξε, μάλλον δε θα μάθουμε και ποτέ, αφού την επόμενη μέρα του βομβαρδισμού το κτίριο ισοπεδώθηκε από ένα αμερικανικό τανκ, καταστρέφοντας όποια αποδεικτικά στοιχεία θα μας έδειχναν τον ένοχο. Η συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση στο Αφγανιστάν, ανάγκασε τον πρόεδρο της χώρας να ζητήσει την παύση των αεροπορικών επιθέσεων στη χώρα του, μόνο για να πάρει ένα λακωνικό “όχι” από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η Λιβυή από την άλλη είναι ένα καινούριο κέντρο πολεμικών επιχειρήσεων που άνοιξε μόνη της η κυβέρνηση του Ομπάμα. Μπορεί μερικοί που εξαντλούν τα αναγνώσματά τους στη Χρυσηίδα Δημουλίδου, να πιστεύουν πως οι ΗΠΑ είναι κάποιο κράτος δικαίου με θεσμούς που ελέγχουν ο ένας τον άλλο…

αλλά η στρατιωτική επέμβαση στη Λιβυή, έγινε χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου. Μία επέμβαση που οδήγησε στη βύθιση της χώρας σε έναν χαοτικό εμφύλιο που εξελίσσεται μέχρι σήμερα και επιπλέον προσφυγικά κύματα που προσπαθούν να σωθούν από τον όλεθρο.

Η Υεμένη, είναι μία ακόμα από τις 7 μουσουλμανικές χώρες που η κυβέρνηση Ομπάμα κατέστρεψε με άμεσες και έμμεσες μεθόδους. Μία μέχρι πρότινος χώρα-μοντέλο για το καθεστώς Ομπάμα, αφού στις εκλογές που γίνονταν κατέβαινε μόνο ένας υποψήφιος, ενώ ο μέχρι πρότινος δικτάτορας έχαιρε εκτίμησης και ιατρικής φροντίδας από τις ΗΠΑ. Όταν βέβαια δημιουργήθηκε κάποια δυσφορία γι αυτή την κατάσταση από μερίδα των πολιτών της χώρας, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν τους βομβαρδισμούς στη χώρα, με αποκορύφωμα τη στρατιωτική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας που εξελίσσεται αυτή τη στιγμή, με τη συνδρομή των ΗΠΑ και η οποία έχει γυρίσει τη χώρα στην εποχή του λίθου και το λαό να πεθαίνει από την πείνα χάρη στο ολικό εμπάργκο που επιβλήθηκε.

Τέλος, η Συρία, είναι μάλλον το μεγαλύτερο προπαγανδιστικό “κατόρθωμα” της κυβέρνησης Ομπάμα, αφού κατέληξε να χρηματοδοτεί την Αλ-Κάιντα για να ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ. Κάνοντας συμμαχίες και χρηματοδοτώντας σχεδόν όποιον ήταν πρόθυμος να πολεμήσει τον Άσαντ, είδαμε όπλα της να φτάνουν ακόμα και στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους, αμερικανούς στρατιώτες να μπαίνουν σε μία ξένη χώρα χωρίς κάποια άδεια, ρωσικά και αμερικανικά μαχητικά να πετάνε στον ίδιο ουρανό και την ένταση ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες δυνάμεις του κόσμου να φτάνει πολύ κοντά στη γενικευμένη παγκόσμια σύρραξη. Το χάος που υπέθαλψε ο αμερικανικός παράγοντας, είχε ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση που γνώρισε η ανθρωπότητα και λύση ακόμα δε διακρίνεται στο κοντικό μέλλον.

Και η λίστα συνεχίζεται με το Ιράκ που μπήκε σε μία νέα εποχή πολέμου, επειδή μάλλον η προηγούμενη πήγε τόσο καλά. Αεροπορικοί βομβαρδισμοί γίνονται σε καθημερινή βάση για να νικηθεί το Ισλαμικό Κράτος, όμως ένα μεγάλο τίμημα το πληρώνουν όπως πάντα οι άμαχοι. Την Ουγκάντα και τη Σομαλία που βυθίζονται εδώ και καιρό στη δείνη του πολέμου και μια σειρά άλλων χωρών που με την ενίσχυση του αμερικανικού παράγοντα διεξάγουν τους πολέμους τους ενάντια στην τρομοκρατία, όποια και αν χαρακτηρίσουμε ως τέτοια…

Δεν είναι περίεργο λοιπόν, να ακούμε από το Νόαμ Τσόμσκυ πως ο “Ομπάμα λειτουργεί τη μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση που υπάρχει, ίσως σε όλη την ιστορία”. Ο πιο πολεμοχαρής πρόεδρος των ΗΠΑ, που σύμφωνα με κάποιους μετέτρεψε τη χώρα σε “ένα έθνος δολοφόνων”, οδήγησε τις ΗΠΑ στο να διεξάγουν κάποιου είδους πολεμική επιχείρηση σε 120 διαφορετικές χώρες τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, με περίπου 70 αμερικανούς κομάντο να διεξάγουν μία επιχείρηση κάθε μέρα.

Και ενώ κάποιοι υποστηρίζουν πως ο απερχόμενος πρόεδρος θα έπρεπε να δικαστεί ακόμα και για εγκλήματα πολέμου, ή έστω για τη συγκάλυψήτους, η διεθνής κοινή γνώμη έχει λίγο διαφορετική άποψη. Για την ακρίβεια, αποφάσισε πως του αξίζει ένα Νόμπελ Ειρήνης, για λόγους που ούτε ο ίδιος δεν καταλαβαίνει.

Το “μικρότερο κακό” απέναντι στους ρεπουμπλικάνους υποψηφίους προέδρους, όπως χαρακτηριζόταν στις δύο προεκλογικές του εκστρατείες, αποδείχτηκε ένα από τα «μεγαλύτερα κακά» που πέρασε ποτέ από το θώκο της πλανητικής ηγεσίας. Και ενώ ο Τραμπ φαίνεται εξαιρετικά πρόθυμος και ικανός να τα πάει τόσο καλά, ή και καλύτερα, καλό να θυμόμαστε πως ο πήχης για το νεό πλανητάρχη είναι ήδη πολύ ψηλά.

ΚΟΙΝΟ