O Ευκλείδης, o Κούντερα και η Αριστερά… Του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Με αφορμή το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και την εμφανή απολογητική ανάγκη και σπουδή πολλών επιφανών στελεχών του κυβερνώντος...
κόμματος, να επαναπροσδιορίσουν και να επανατοποθετήσουν ιδεολογικά την Ελληνική Αριστερά, μέσα στο ασφυκτικό ευρωπαϊκό περιβάλλον, ειδικά για όποιον βρίσκεται έξω από το μαντρί του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου, θα πρέπει ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα....

Χτες μόλις ανέβηκε στο βήμα του συνεδρίου ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος άρχισε την ομιλία του με τον ορισμό του Μίλαν Κούντερα για το φλερτ.

«Ο Μίλαν Κούντερα έδωσε κάποτε έναν ορισμό τι είναι το φλερτ. Ότι το φλερτ είναι υπόσχεση του σεξ χωρίς εγγυήσεις. Εγώ νομίζω ότι αυτοί που πιστεύουμε στον σοσιαλισμό και στον κοινωνικό μετασχηματισμό, πιστεύουμε χωρίς εγγυήσεις, πουθενά δεν γράφεται, δεν υπάρχει υποσημείωση στα βιβλία της Αριστεράς ότι παλεύουμε μόνο με τη σιγουριά, παλεύουμε μόνο γι αυτά που ξέρουμε εκ των προτέρων ότι θα κερδίσουμε. Παλεύουμε όποιες και να είναι οι συνθήκες, όποιοι και να είναι οι συσχετισμοί», επισήμανε.

Επί της ουσίας ο κ. Τσακαλώτος προσπάθησε μέσω του Κούντερα να απενοχοποιήσει την ξεκάθαρη αποτυχία και απομόνωση της Ελληνικής Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό κατεστημένο και την αγωνιώδη μετάλλαξη της σε ένα κόμμα εξουσίας που μετατοπίζεται προς την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία.

Μόνο που η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία έχει χάσει προ πολλού την έξωθεν καλή μαρτυρία. Κατά την γνώμη μου είναι συνυπεύθυνη με το ΕΛΚ και τους φιλελεύθερους για την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που έχει καταδυναστεύει την Ευρώπη και την έχει καταστήσει σ’ ένα σύγχρονο απολίθωμα της μεσαιωνικής ολιγαρχίας.

Αν όλ’ αυτά τα προσαρμόσουμε στην ελληνική πραγματικότητα της τσαπατσουλιάς και της φθηνής ιδιοτέλειας θα λέγαμε πως ο Αλέξης Τσίπρας, αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να ξεχάσει ότι είναι αριστερός. Δεν είχε άλλη επιλογή ο πρωθυπουργός από το να ανασύρει από το χρονοντούλαπο της πολιτικής δημαγωγίας τα αραχνιασμένα μεταπολιτευτικά συνθήματα, περί προοδευτικού κεντροαριστερού μετώπου, σοσιαλδημοκρατίας και λοιπών φθηνών πολιτικών σοφιστειών.

Μιλάω ασφαλώς γι’ αυτού του είδους τις μεταπολιτευτικές μπούρδες που έχουν ως απώτερο σκοπό να ταχτοποιούν πολιτικές καριέρες. Τόσοι και τόσοι άλλοι πριν από τον Τσίπρα, έπραξαν κάτι ανάλογο στο πρόσφατο παρελθόν και τα κατάφεραν, γιατί να μην το επιχειρήσει και ο Αλέξης; Από κοντά και οι «γνωστοί-άγνωστοι» βρικόλακες, κυρίως Πασοκικής προέλευσης, οι οποίοι ξαφνικά αγάπησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, επιθυμώντας να κερδίσουν την μερίδα του λέοντος στη νομή της εξουσίας.

Μιλάμε για κάτι τύπους, οι οποίοι στο όνομα της «αριστεράς» και του «σοσιαλισμού», έχτισαν βιλάρες κατακλέβοντας το δημόσιο χρήμα και καταστρατηγώντας κάθε έννοια αξιοκρατίας, ανάπτυξης και πατριωτισμού… Έχω γνωρίσει κάτι τέτοιους στον κύκλο μου, οι οποίοι πριν το Γενάρη του 2015 καθύβριζαν μετά βδελυγμίας τον ΣΥΡΙΖΑ και όμως αυτή την στιγμή αποτελούν τους φανατικότερους υποστηρικτές του Τσίπρα… Ο λόγος είναι πολύ απλός… Παρέμειναν στις προσοδοφόρες θέσεις τους… Δεν τους πείραξε κανείς και εξακολουθούν να λειτουργούν παρασιτικά σε βάρος όλων των υπολοίπων…

Έτσι κι αλλιώς από την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την μάχη, το μόνο που του απέμεινε για να γαντζωθεί στην εξουσία, είναι να επιδοθεί σε κυβερνητικό λαϊκισμό και κομματικοδίαιτο παρασιτισμό. Για τους λίγους πραγματικούς Αριστερούς που του έχουν απομείνει, προτιμά να αναμασά τα λόγια του Κούντερα, περί πάλης ανεξαρτήτων συνθηκών και συσχετισμών. Αυτό που λένε δηλαδή πολλά κυβερνητικά στελέχη… Σας φορέσαμε καπίστρι ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ μνημόνιο, αλλά στεναχωριόμαστε… Έτσι κι αλλιώς δεν αφορά εμάς, αλλά εσάς…

Πηγή